Türkiye’de Sosyal Medya Alanında Yapılan Araştırmaların Eğilimleri

Yıl 2020, Sayı: 34, 352 - 379, 28.04.2020

Gökçe Yoğurtçu Uğur Ünal

https://doi.org/10.14520/adyusbd.637484

Cited By: 1

Öz

Bu çalışmada,
DergiPark sisteminde yayınlanan “sosyal medya” konulu makalelerin içerik
analizi yapılmaktadır. Çalışmanın amacı sosyal medyaya ilişkin yapılan
araştırmaların genel eğilimlerini belirlemektir. Bu amaçla, “sosyal medya”,
“sosyal ağ” ve “sosyal paylaşım” anahtar kavramları üzerinden yapılan tarama
sonucunda ulaşılan 640 makalenin betimsel içerik analizi yapılmıştır.
Makaleler, sosyal medyaya ilişkin yapılan çalışmaların yıllara göre dağılımı;
tematik içerikleri; araştırma yöntemi ve yöntemsel süreçte odaklanılan analiz
alanları çerçevesinde incelenmiştir. Elde edilen verilere dayalı olarak sosyal
medya alanında en fazla son üç yıl içinde yayın yapıldığı, yayınların ağırlıklı
olarak sosyal medyanın işlevi, etkileri, içerikleri ve kullanıcı davranışları
üzerine odaklandığı görülmektedir. Yöntemsel olarak nicel araştırma kapsamında
anket tekniği ve içerik analizine dayalı araştırmaların daha fazla tercih
edildiği ve verilerin elde edilmesi sürecinde daha çok betimsel analizlerin
yapıldığı tespit edilmiştir. Sosyal medya çalışmalarında veri madenciliği,
netnografik analiz, web hasatcılığı, algoritmik ve duygu analizi modeli gibi
yeni metodolojik yönelimlerin ise çok az kullanıldığı bulgulanmıştır. 

Anahtar Kelimeler

Sosyal medya, Sosyal ağ, Sosyal paylaşım, DergiPark, İçerik Analizi

Kaynakça

• Agur, C. ve Frisch, N. (2019). “Digital Disobedience and the Limits of Persuasion: Social Media Activism in Hong Kong’s 2014 Umbrella Movement”. Social Media + Society, January-March 2019: 1-12. doi:10.1177/2056305119827002. Ahmad, Z. A. (2019). “Embracing Social Media: The Change and Disruption to Public Relations Practices in Malaysia”. Malaysian Journal of Communication, Jilid 35(1) 2019: 319-337. doi:10.17576/JKMJC-2019-3501-21.Al-Rawi, Ahmed. (2019). “Gatekeeping Fake News Discourses on Mainstream Media Versus Social Media”. Social Science Computer Review, Vol. 37(6) 687-704. doi: 10.1177/0894439318795849. Başlar, G. (2013), “Yeni Medyanın Gelişimi ve Dijitalleşen Kapitalizm.”, Akademik Bilişim 2013 – XV. Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri. 23-25 Ocak 2013, Akdeniz Üniversitesi, Antalya. https://ab.org.tr/ab13/kitap/baslar_AB13.pdf, erişim tarihi 23.08.2019 Bennett, L.W., ve Alexandra, S. (2012). “The Logic of Connective Action: Digital Media and the Personalization of Contentious Politics.” Information, Communication & Society, 15 (5): 739-768.Boulianne, S. (2018). “Twenty years of digital media effects on civic and political participation”. Communication Research, 00(0):1-20. doi: 10.1177/0093650218808186.Brooks, M.A. (2019). “Anti-Social media: How facebook disconnects and undermines democracy”. Informatinon Communicatinon & Society, 22(8):1181-1183. doi: 10.1080/1369118X.2018.1551915. Bruns, A. ve Nuernbergk, C. (2019). “Political Journalists and Their Social Media Audiences: New Power Relations”. Media and Communication, 7 (1):198–212. doi: 10.17645/mac.v7i1.1759. Castells, M. (2015). Networks of Outrage and Hope: Social Movements in the Internet Age. London: Polity Press. Chadwick, A. (2013). The Hybrid Media System: Power and Politics. Oxford: Oxford University Press.Crilley, R. ve Gillespie, M. (2019). “What to do about social media? Politics, populism and journalism”. Journalism, 20(1):173–176. doi: 10.1177/1464884918807344. Çalık, M. ve Sözbilir, M. (2014). “Parameters of Content Analysis”. Eğitim ve Bilim, 39(174):33-38. doi: 10.15390/eb.2014.3412.Diga, M. ve Kelleher, T. (2009). “Social Media Use, Perceptions of Decision-Making Power, and Public Relations Roles”. Public Relations Review, 35(4):440-442. doi: 10.1016/j.pubrev.2009.07.003.Ess, C. (2015). Digital Media Ethics. Cambridge: Polity Press.Geray, H. (2003). İletişim ve Teknoloji Uluslararası Birikim Düzeninde Yeni Medya Politikaları. Ankara: Ütopya Yayınevi.Gometz, G. (2019). “Digital Populism and Hetero-Directed Domocracy: In Medio Stat Periculum”. Ragion Pratica, 51 (1):233-250. doi:10.1415/93464.Hedman, U. (2016). “When Journalists Tweet: Disclosure, Participatory, and Personal Transparency”. Social Media + Society, 1-13. doi:10.1177/2056305115624528. Heider, D., ve Massanari, A. (2012). Digital Ethics. New York: Peter Lang Publishing.Heiss, R., ve Matthes, J. (2019). “Does incidental exposure on social media equalize or reinforce participatory gaps? Evidence from a panel study”. New media & society, 21(11-12):2463–2482. doi: 10.1177/1461444819850755.Iosifidis, P., ve Wheeler, M. (2018). “Modern Political Communication and Web 2.0 in Representative Democracies”. Javnost -The Public, 25(1-2):110-118. doi:10.1080/13183222.2018.1418962. Kaplan, A.M., ve Haenlein, M. (2010). “Users of the world, unite! The challenges and opportunities of Social Media”. Business Horizons, 53 (1): 59-68. doi:10.1016/j.bushor.2009.09.003.Kitchin, R. (2014). “Big Data, new epistemologies and paradigm shifts”. Big Data & Society, 1–12. doi: 10.1177/2053951714528481. Kumar, C. S. ve Subramani, R. (2014). “Internet as an Alternative Media for Dalits in India: Prospects and Challenges.” IOSR Journal of Humanities And Social Science, 19 (2): 125–29. doi:10.9790/0837-1925125129.Liu, D., Liu, A., ve Tu, W. (2019). “The Acceptance Behavior of New Media Entertainment Among Older Adults: Living Arrangement as a Mediator”. The International Journal of Aging and Human Development, 0(0) 1–25. doi: 10.1177/0091415019864602. Manovich, L. (2001). The Language of New Media, Massachusetts London: The MIT Press Cambridge. Meyer, M. (2019). “The Impact of Social Media on Non-Monosexuals’ Responses to Discrimination: A Co-Cultural Approach”. Social Media + Society, 1– 15. doi: 10.1177/2056305119826120. Noble, S.U. (2018). Algorithms of Oppression: How Search Engines Reinforce Racism. New York: New York University Press.Ricardo-Barreto, C., Cervantes, M., Valencia, J., Cano-Barrios, J. ve Mizuno-Haydar, J. (2018). “Colombian Elders and Their Use of Handheld Digital Devices”. Frontiers in Psychology, 9:2009: 1-8. doi: 10.3389/fpsyg.2018.02009. Tahakur, A.K. (2019). “New Media and the Dalit Counter-public Sphere”. Television & New Media, 1–16. doi: 10.1177/1527476419872133.Uluç, G., ve Yarcı, A. (2017). “Sosyal Medya Kültürü”. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı 52: 88-102. Vraga, E. K. (2019). “What Can I Do? How to Use Social Media to Improve Democratic Society”. Political Communication, 36 (2):315-323. doi:10.1080/10584609.2019.1610620. Warfield, K., Hoholuk, J., Vincent, B., ve Dias Camargo, A. (2019). “Pics, Dicks, Tits, and Tats: negotiating ethics working with images of bodies in social media research”. New media & society, 21(9):2068–2086. doi: 10.1177/1461444819837715. Xiao, L., ve Mou, J. (2019). “Social media fatigue-Technological antecedents and the moderating roles of personality traits: The case of WeChat”. Computers in Human Behavior, 101:297-310. doi: 10.1016/j.chb.2019.08.001.Yegen, C. (2013). “Demokratik ve Yeni bir Kamusal Alan Olarak Sosyal Medya”. Anemon. Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1 (2):119-135.