Kişilerarası İletişim Yetkinliği Envanteri’nin (KİYE) Türkçeye uyarlanması

Yıl 2021, Cilt 7, Sayı 2, 757 - 775, 31.07.2021

Özkan ÇİKRIKCİ Enes ÇİNPOLAT

https://doi.org/10.31592/aeusbed.908975

Öz

Bu çalışmada, Huang ve Lin (2018) tarafından geliştirilen Kişilerarası İletişim Yetkinliği Envanteri’ni (KİYE) Türkçeye uyarlamak amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda bağımsız dört farklı çalışma yürütülmüştür. KİYE’nin geçerlik ve güvenirliği belirlemek için dil geçerliği (N = 45), yapı geçerliği (N = 208), güvenirlik ve madde analizi (N = 211), ölçüt ve ayırt edici geçerliği (N = 370) incelenmiştir. Geçerlik ve güvenirlik prosedürlerine dil geçerliği ile başlanmış ve KİYE’nin hedef dilde (Türkçe) geçerli olduğu sonucuna ulaşılmıştır. İkinci aşamada ölçme aracının yapı geçerliği değerlendirilmiştir. Huang ve Lin (2018) tarafından belirlenen dört faktörlü yapının (dinleme becerisi, sosyal rahatlık becerisi, empati becerisi, ifade becerisi) Türk örnekleminde geçerli olduğu doğrulayıcı faktör analizi sonucunda belirlenmiştir. Üçüncü aşamada, ölçme aracını güvenirliği iç tutarlık katsayıları aracılığıyla sınanmıştır. Güvenirlik analizi ile ilgili bulgular, KİYE’nin Türkçe formunun güvenilir olduğunu desteklemektedir. Araştırmanın son aşamasında ölçme aracının ölçüt ve yapı geçerliği araştırılmıştır. Ölçüt geçerliği kapsamında KİYE toplam puanları ile İletişim Becerileri Ölçeği toplam puanları arasındaki korelasyon ele alınmıştır. İki ölçme aracı arasındaki korelasyon değeri, KİYE’nin ölçüt geçerliğini sağladığına ilişkin güçlü bulgular sunmaktadır. Son olarak KİYE’nin ayırt edici geçerliği araştırılmıştır. Kurulan regresyon modelinden elde edilen bulgulara göre, KİYE’nin kabul edilebilir düzeyde ayırt edici geçerliğe sahip olduğu ifade edilebilir. Sonuç olarak, KİYE’nin Türkçeye uyarlaması sürecinde elde edilen bulgular ölçme aracının geçerli ve güvenilir olduğunu yansıtmaktadır. Kişilerarası iletişim yetkinliğinin oldukça geniş bir kullanım alanına sahip olduğu alan yazında açıkça belirtilmiştir. KİYE Türkçe formunun özellikle eğitim ve psikoloji çalışmalarına önemli katkılarının olacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Kişilerarası iletişim yetkinliği, İletişim, Envanter, Ölçek Uyarlama

Adaptation of the Interpersonal Communication Competence Inventory (ICCI) into Turkish

Öz

Kaynakça

• Akın, A. ve Özcan, N. A. (2015). Short Turkish version of Proactive Scale: A study of validity and reliability. Mevlana International Journal of Education, 5(1), 165-172.
• Alipour, Z., Kazemi, A., Kheirabadi, G., and Eslami, A. A. (2020). Marital communication skills training to promote marital satisfaction and psychological health during pregnancy: A couple focused approach. Reproductive Health, 17, Artcile e23.
• Almeida, E. P. (2004) A discourse analysis of student perceptions of their communication competence. Communication Education, 53(4), 357-364.
• American Educational Research Association. (2011). Code of ethics. Retrieved March 23, 2021, from: https://www.aera.net/About-AERA/AERA-Rules-Policies/Professional-Ethics.
• American Psychological Association. (2020). Publication manual of the American Psychological Association (7th ed.). Washington: American Psychological Association.
• Aypay, A. (2010). Genel Öz Yeterlik Ölçeği’nin GÖYÖ Türkçe’ye uyarlama çalışması. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2), 113-131.
• Bateman, T. S., and Crant, J. M. (1993). The proactive component of organizational behavior: A measure and correlates. Journal of Organizational Behavior, 14(2), 103-118.
• Beebe, S., Beebe, S. J., and Redmond, M. (2014). Interpersonal communication: Relating to others (7th ed.). Essex: Pearson.
• Bochner, A. P., and Kelly, C. W. (1974). Interpersonal competence rationale, philosophy and implementation of a conceptual framework. Speech Teacher, 23, 279-301.
• Bodie, G. D. (2011). The understudied nature of listening in interpersonal communication: Introduction to a special issue. The International Journal of Listening, 25(1-2), 1-9.
• Brislin, R. W. (1970). Back-translation for cross-cultural research. Journal of Cross-Cultural Psychology, 1, 185-216.
• Bubas, G. (2001). Toward competence in interpersonal communication: Constitutive traits, skills, and dimensions. World Futures, 57, 557–581.
• Buluş, M., Atan, A. ve Erten Sarıkaya, H. (2017). Etkili iletişim becerileri: bir kavramsal çerçeve önerisi ve ölçek geliştirme çalışması. International Online Journal of Educational Sciences, 9(2), 575-590.
• Caprara, G. V., Alessandri, G., Eisenberg, N., Kupfer, A., Steca, P., Caprara, M. G., and Abela, J. (2012). The Positivity Scale. Psychological Assessment, 24, 701-712.
• Carl, W. J., and Duck, S. (2004). How to do things with relationships … and how relationships do things with us. Annals of the International Communication Association, 28(1), 1-35.
• Carrell, L. J., and Willmington, S. C. (1996). A comparison of self‐report and performance data in assessing speaking and listening competence. Communication Reports, 9(2), 185-191.
• Creswell, J. W. (2012). Educational Research: Planning, Conducting, and Evaluating Quantitative and Qualitative Research (4th ed.). New York: Pearson.
• Çıkrıkçı, Ö., Çiftçi, M. ve Gençdoğan, B. (2015). Pozitiflik ölçeği türkçe formu’nun psikometrik özellikleri. The Journal of Happiness &Well-Being, 3(1), 57-76.
• Dalton, L., Rapa, E., and Stein, A. (2020). Protecting the psychological health of children through effective communication about COVID-19. The Lancet Child & Adolescent Health, 4(5), 346-347.
• Deci, E. L., and Ryan, R. M. (2008). Self-determination theory: A macrotheory of human motivation, development, and health. Canadian psychology, 49(3), 182-185.
• Ellis, A., Abrams, M., and Abrams, L. D. (2009). Personality Theories: Critical Perspectives. London: Sage.
• Ersanlı, K. ve Balcı, S. (1998). İletişim Becerileri Envanterinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(10), 7-12.
• Graham, E. E., and Shue, C. K. (2001). Reflections on the past, directions for the future: A template for the study and instruction of interpersonal communication. Communication Research Reports, 18(4), 337-348.
• Graham, E. E., Papa, M. J., and Brooks, G. P. (1992). Functions of humor in conversation: Conceptualization and measurement. Western Journal of Communication, 56(2), 161–183.
• Hambleton, R. K. (2005). Issues, designs and technical guidelines for adapting tests into multiple languages and cultures. In R.K. Hambleton, P.F. Merenda & S.D. Spielberger (Eds.), Adapting educational and psychological tests for cross-cultural assessment (pp. 3-38). New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
• Huang, Y. C., and Lin, S. H. (2018). An inventory for assessing interpersonal communication competence of college students. British Journal of Guidance & Counselling, 46(4), 385-401.
• Kapetanovic, S., and Boson, K. (2020). Discrepancies in parents’ and adolescents’ reports on parent-adolescent communication and associations to adolescents’ psychological health. Current Psychology. E-pub ahead of print. doi: https://doi.org/10.1007/s12144-020-00911-0.
• Klemmer, E. T., and Snyder, F. W. (1972). Measurement of time spent communicating. Journal of Communication, 22(2), 142-158.
• Kline, R. B. (2016). Principles and practice of structural equation modeling (4th ed.). Guilford Press.
• Koca, G. Ş. ve Erigüç, G. (2017). İletişim Yeterlilik Ölçeği’nin geçerlik ve güvenilirliği. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 13(4), 789-799.
• Korkut, F. (1996). İletişim Becerileri Değerlendirme Ölçeğinin geliştirilmesi: Güvenirlik ve geçerlik çalışmaları. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(7), 18-23.
• Korkut-Owen, F. ve Bugay, A. (2014). İletişim Becerileri Ölçeği’nin geliştirilmesi: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(2), 51-64.
• Macklin, T. J., and Rossiter, C. M. (1976). Interpersonal communication and self‐actualization. Communication Quarterly, 24(4), 45-50.
• Maslow, A. (1943). A theory of human motivation. Psychological Review, 50, 370-396.
• McCroskey, J. C. (1982). Oral communication apprehension: A reconceptualization. Annals of the International Communication Association, 6(1), 136-170.
• McKay-Semmler, K., and Kim, Y. Y. (2014). Cross-cultural adaptation of Hispanic youth: A study of communication patterns, functional fitness, and psychological health. Communication Monographs, 81(2), 133-156.
• Miller, J. B., and de Winstanley, P. A. (2002). The role of interpersonal competence in memory for conversation. Personality and Social Psychology Bulletin, 28(1), 78-89.
• Murdock, N. L. (2004). Theories of counseling and psychotherapy: A case approach. New Zealand, Pearson Education.
• Pavlova, S. N., Shagdarova, T. V., and Malanov, I. A. (2020, April). Competence in communication as a resource of psychological health of students. Paper presented at 15th the International Conference “Science and Technology” in London, England.
• Rogers, C. R. (1975). Empathic: An unappreciated way of being. The Counseling Psychologist, 5(2), 2-10.
• Rubin, R. B., and Martin, M. M. (1994). Development of a measure of interpersonal communication competence. Communication Research Reports, 11(1), 33-44.
• Schwarzer, R., and Jerusalem, M. (1995). Generalized Self-Efficacy Scale. J. Weinman, S. Wright, & M. Johnston (Ed.), Measures in Health Psychology: A User’s Portfolio. Causal and Control Beliefs (pp. 35-37). Windsor: NFER-Nelson.
• Spitzberg, B. H. (1983). Communication competence as knowledge, skill, and impression. Communication Education, 32(3), 323-329.
• Spitzberg, B. H., and Cupach, W. R. (1984) Interpersonal communication competence. Beverly Hills: Sage.
• Webb, L., and Thompson-Hayes, M. (2002). Do popular collegiate textbooks in interpersonal communication reflect a common theory base? A telling content analysis. Communication Education, 51(2), 210-224.
• Wilson, S. R., and Sabee, C. M. (2003). Explicating communicative competence as a theoretical term. In J. O. Greene and B. R. Burleson (Eds.), Handbook of Communication and Social Interaction Skills (pp. 3-50). NJ: Erlbaum.
• Yazıcı, H. (2009). Öğretmenlik mesleği, motivasyon kaynakları ve temel tutumlar: Kuramsal bir bakış. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(1), 33-46.