Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Çevre Politikalarında Siyasal ve Toplumsal Gündem: Medya Etkisi

Yıl 2021, Cilt: 23 Sayı: 2, 389 - 418, 30.08.2021

Öz

Bu çalışmanın amacı, politika süreci ile ilgili olarak belli çevre sorunlarının siyasal ve toplumsal gündemde dikkate alınırken, bazılarının neden dikkate alınmadığının gerekçelerini irdelemektir. Mevcut siyasal ve yönetsel sistemlerde çevre politikalarının geliştirilmesi ve uygulanmasında birçok unsur etkili olmaktadır. Bu unsurlardan medya ve kitle iletişim araçları son dönemlerde daha fazla öne çıkmaktadır. Bu kapsamda çalışmada medya ve kitle iletişim araçlarının, çevre politikalarının oluşum sürecindeki rolü ve önemi tartışılmaktadır. Bu çalışmada çevre sorunlarının politik ve toplumsal gündemde yer alması, iletişim ve medya alanında oluşturulmuş, tanımlanmış değerler ve fikirler tarafından çerçevelendiği tespiti dikkat çekmektedir. Bireyler ve toplumlar geleneksel ve yeni nesil kitle iletişim araçları tarafından şekillenen siyasal ve kültürel çerçevede çevre sorunları tanımlama ve çözüm önerileri hakkında fikir ve düşüncelerini oluşturmaya çalışmaktadır. Çevre sorunlarının politik gündemde belirli bir süre yer almasının temel gerekçesi; toplumsal bilincin sağlanarak siyasal ve toplumsal kesimin tercih ve önerileri doğrultusunda gerekli kamuoyunun oluşmasıdır.

Kaynakça

  • Akdoğan, A., A. (2013). Gündem belirleme, Kamu Politikası Kuram ve Uygulama, Sobacı, M. Z., Yıldız, M.(Ed.), Ankara, Adres Yayınları.
  • Althusser, L. (2003) İdeoloji ve devletin ideolojik aygıtları, Alp Tümertekin (Çev.), İstanbul, İthaki Yayınları.
  • Anderson, J. E. (2003). Public policymaking: an introduction, Houghton Mifflin College, 5th Eds.
  • Baumgartner, F. ve Jones, B. (1993). Agendas and ınstability in American politics. University of Chicago Press.
  • Birkland, T. A. (2011). An introduction to the policy process: theories, concepts, and models of public policy making, M.E. Sharpe, 3rd Ed.
  • Carter, N. (2007). The politics of the environment: ıdeas, activism, policy. cambridge university press. 2nd ed.
  • Chasek, P. S. (2018). Global environmental politics. Routledge.
  • Clapp, J., ve Dauvergne, P. (2005). Paths to a green world: the political economy of the environment. Massachusetts Institute of Technology Press.
  • Cohen, B. C. (2015). Press and foreign policy. Princeton university press.
  • Cohen, J., Tsfati, Y., ve Sheafer, T. (2008). The influence of presumed media influence in politics: do politicians’ perceptions of media power matter? Public Opinion Quarterly, 72(2), 331-344.
  • Connelly, J., Smith, G., Benson, D., ve Saunders, C. (2003). Politics and the environment: from theory to practice. Routledge.
  • Çevik, H. H. ve Demirci, S. (2012). Kamu politikası, Ankara, Seçkin Yayıncılık, 2.Baskı.
  • Demir, F. (2011). Kamu politikası ve politika analizi çalışmalarının teorik çerçevesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (30), 107-120.
  • Downs, A. (1972). Up and down with ecology-the" issue-attention" cycle". Public Interest, 28, 38-50.
  • Dursun, Ç. (2005). Haber ve habercilik/gazetecilik üzerine düşünmek. Gazetecilik ve Habercilik, 69-90.
  • Ertürk, H. (2018). Çevre politikası, Bursa, Ekin Yayınevi. 2. Baskı.
  • Eryılmaz, B. (2012). Kamu yönetimi, Kocaeli, Umuttepe Yay., 5. Baskı.
  • Fiske, J. (2003). İletişim çalışmalarına giriş. (Çev.Süleyman İrvan), Bilim ve Sanat Yay. Ankara.
  • Gül, H. (2015). Kamu politikası analizi, yöntemleri ve teknikleri. Yasama Dergisi, (29), 5-31.
  • Jenner, E. (2012). News photographs and environmental agenda setting. Policy Studies Journal, 40(2), 274-301.
  • Kaya, Y. (2015). Çevre politikası ilkeleri, aktörleri ve araçları: söylemden pratiğe bir süreç analizi. Kamu Politikası Kuram ve Uygulama, Ankara, Adres Yayınları.
  • Keleş, R., Hamamcı, C., ve Çoban, A. (2012). Çevre politikası. Ankara, İmge Kitabevi.
  • Kılıç, S. (2009). Kamuoyu Oluşum Sürecinde Sosyal Hareketler Ve Medya. Niğde Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(2), 150-167.
  • Kingdon, J. W.(2014).Agendas, alternatives, and public policies. Pearson Education Limited.
  • Kraft, M. E. (2011). Environmental policy and politics. Pearson Education, 5th Ed.
  • Lester, J. P. ve Stewart J. (1996). Public Policy: an Evolutionary Approach. West Publishing Company.
  • Lippmann, W. (1998). Public opinion. New Brunswick (U.S.A.) and London (U.K.), Transaction Publishers. 2. Baskı.
  • Lowe, P., ve Morrison, D. (1984). Bad news or good news: environmental politics and the mass media. The Sociological Review, 32(1), 75-90.
  • Mccombs, M. E., ve Shaw, D. L. (1972). The agenda-setting function of mass media. Public Opinion Quarterly, 36(2), 176-187.
  • Mikami, S., Takeshita, T.,ve Kawabata, M. (1999). Influence of the mass media on the public awareness of global environmental ıssues ın japan. Asian Geographer, 18(1-2), 87-97.
  • Özacit, B. (2017). Türkiye’de kamu politikası çalışmalarının Amme İdaresi Dergisi’nde yayımlanmış makaleler üzerinden analizi (1968-2015). Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Parsons, W. (1995). Public Policy: An introduction to the theory and practice of policy analysis. Hants: Edward Elgar Publishing Ltd.
  • Sevenans, J. (2018). How Mass Media Attract Political Elites’ Attention. European Journal of Political Research, 57(1), 153-170.
  • Soroka, S. N. (2002). İssue attributes and agenda‐setting by media, the public, and policymakers In Canada. International Journal of Public Opinion Research, 14(3), 264-285.
  • Soroka, S. N. (2003). Media, public opinion, and foreign policy. Harvard International Journal of Press/Politics, 8(1), 27-48.
  • Stamm, K. R., Clark, F., & Eblacas, P. R. (2000). Mass communication and public understanding of environmental problems: the case of global warming. Public Understanding of Science, 9(3), 219-238.
  • Speth, J. G., & Haas, P. M. (2007). Global Environmental Governance. Pearson Education India.
  • T.C. Çevre ve Orman Bakanlığı ve Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı (UNDP) (2004), Dünya Sürdürülebilir Kalkınma Zirvesi Johannesburg Uygulama Planı, Ulusal Çevre Ve Kalkınma Yayını, S.109-110, Http://Www.Cevreciyiz.Com/Makale-Detay/672/Dunya-Surdurulebilir-Kalkinma-Zirvesi-Johannesburg-Uygulamaplani (19.11.2018).
  • Toplu, M. (2018). Kamu politikalarının oluşumu ve uygulanmasında medya/sosyal medya'nın rolü. Journal of Communication Theory & Research/İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, (46).
  • Turgut Yılmaz, N. (2017). Çevre politikası ve hukuku, Ankara, İmaj Yayınevi, 3. Baskı.
  • Türköne, M. (2012). Siyaset. İstanbul, Etkileşim
  • Walgrave, S., ve Van Aelst, P. (2006). The contingency of the mass media's political agenda setting power: toward a preliminary theory. Journal Of Communication, 56(1), 88-109.
  • Yıldız, M.,ve Sobacı, M. Z. (2015). Kamu politikası ve kamu politikası analizi: genel bir çerçeve. Editörler: M. Yıldız Ve M.Z. Sobacı, Kamu Politikası: Kuram Ve Uygulama, Ankara: Adres Yayınları, 16-42.
  • Yıldırım, K., ve Ayna, Y. E. (2018). The role of non-governmental organizations in environmental governance in Turkey. ADAM Akademi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(2), 409-431.

Political and Social Agenda in Environmental Policies: Media Effect

Yıl 2021, Cilt: 23 Sayı: 2, 389 - 418, 30.08.2021

Öz

The purpose of this study is to examine the reasons why certain environmental issues are taken into account in political and social agenda while others are not with regard to policy process. Many factors are effective in the development and implementation of environmental policies in contemporary political and administrative systems. Among those of which, the media and mass communication have become more prominent recently. In this context, the role and significance of media and mass communication technologies in the formation process of environmental policies are discussed in the study. In the study, it is noteworthy that environmental issues are included in the political and social agenda are framed by the values and ideas established and determined in the areas of the media and communication devices. So, citizens and societies form their opinions and thoughts about defining environmental issues and figuring out solutions in the political and cultural framework shaped by traditional and new mass media and communication technologies. The main reason why environmental problems have been on the political and social agenda for a given time based on formation of the necessary public opinion in line with the preferences and suggestions of the relevant political and social groups by ensuring social awareness.

Kaynakça

  • Akdoğan, A., A. (2013). Gündem belirleme, Kamu Politikası Kuram ve Uygulama, Sobacı, M. Z., Yıldız, M.(Ed.), Ankara, Adres Yayınları.
  • Althusser, L. (2003) İdeoloji ve devletin ideolojik aygıtları, Alp Tümertekin (Çev.), İstanbul, İthaki Yayınları.
  • Anderson, J. E. (2003). Public policymaking: an introduction, Houghton Mifflin College, 5th Eds.
  • Baumgartner, F. ve Jones, B. (1993). Agendas and ınstability in American politics. University of Chicago Press.
  • Birkland, T. A. (2011). An introduction to the policy process: theories, concepts, and models of public policy making, M.E. Sharpe, 3rd Ed.
  • Carter, N. (2007). The politics of the environment: ıdeas, activism, policy. cambridge university press. 2nd ed.
  • Chasek, P. S. (2018). Global environmental politics. Routledge.
  • Clapp, J., ve Dauvergne, P. (2005). Paths to a green world: the political economy of the environment. Massachusetts Institute of Technology Press.
  • Cohen, B. C. (2015). Press and foreign policy. Princeton university press.
  • Cohen, J., Tsfati, Y., ve Sheafer, T. (2008). The influence of presumed media influence in politics: do politicians’ perceptions of media power matter? Public Opinion Quarterly, 72(2), 331-344.
  • Connelly, J., Smith, G., Benson, D., ve Saunders, C. (2003). Politics and the environment: from theory to practice. Routledge.
  • Çevik, H. H. ve Demirci, S. (2012). Kamu politikası, Ankara, Seçkin Yayıncılık, 2.Baskı.
  • Demir, F. (2011). Kamu politikası ve politika analizi çalışmalarının teorik çerçevesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (30), 107-120.
  • Downs, A. (1972). Up and down with ecology-the" issue-attention" cycle". Public Interest, 28, 38-50.
  • Dursun, Ç. (2005). Haber ve habercilik/gazetecilik üzerine düşünmek. Gazetecilik ve Habercilik, 69-90.
  • Ertürk, H. (2018). Çevre politikası, Bursa, Ekin Yayınevi. 2. Baskı.
  • Eryılmaz, B. (2012). Kamu yönetimi, Kocaeli, Umuttepe Yay., 5. Baskı.
  • Fiske, J. (2003). İletişim çalışmalarına giriş. (Çev.Süleyman İrvan), Bilim ve Sanat Yay. Ankara.
  • Gül, H. (2015). Kamu politikası analizi, yöntemleri ve teknikleri. Yasama Dergisi, (29), 5-31.
  • Jenner, E. (2012). News photographs and environmental agenda setting. Policy Studies Journal, 40(2), 274-301.
  • Kaya, Y. (2015). Çevre politikası ilkeleri, aktörleri ve araçları: söylemden pratiğe bir süreç analizi. Kamu Politikası Kuram ve Uygulama, Ankara, Adres Yayınları.
  • Keleş, R., Hamamcı, C., ve Çoban, A. (2012). Çevre politikası. Ankara, İmge Kitabevi.
  • Kılıç, S. (2009). Kamuoyu Oluşum Sürecinde Sosyal Hareketler Ve Medya. Niğde Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(2), 150-167.
  • Kingdon, J. W.(2014).Agendas, alternatives, and public policies. Pearson Education Limited.
  • Kraft, M. E. (2011). Environmental policy and politics. Pearson Education, 5th Ed.
  • Lester, J. P. ve Stewart J. (1996). Public Policy: an Evolutionary Approach. West Publishing Company.
  • Lippmann, W. (1998). Public opinion. New Brunswick (U.S.A.) and London (U.K.), Transaction Publishers. 2. Baskı.
  • Lowe, P., ve Morrison, D. (1984). Bad news or good news: environmental politics and the mass media. The Sociological Review, 32(1), 75-90.
  • Mccombs, M. E., ve Shaw, D. L. (1972). The agenda-setting function of mass media. Public Opinion Quarterly, 36(2), 176-187.
  • Mikami, S., Takeshita, T.,ve Kawabata, M. (1999). Influence of the mass media on the public awareness of global environmental ıssues ın japan. Asian Geographer, 18(1-2), 87-97.
  • Özacit, B. (2017). Türkiye’de kamu politikası çalışmalarının Amme İdaresi Dergisi’nde yayımlanmış makaleler üzerinden analizi (1968-2015). Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Parsons, W. (1995). Public Policy: An introduction to the theory and practice of policy analysis. Hants: Edward Elgar Publishing Ltd.
  • Sevenans, J. (2018). How Mass Media Attract Political Elites’ Attention. European Journal of Political Research, 57(1), 153-170.
  • Soroka, S. N. (2002). İssue attributes and agenda‐setting by media, the public, and policymakers In Canada. International Journal of Public Opinion Research, 14(3), 264-285.
  • Soroka, S. N. (2003). Media, public opinion, and foreign policy. Harvard International Journal of Press/Politics, 8(1), 27-48.
  • Stamm, K. R., Clark, F., & Eblacas, P. R. (2000). Mass communication and public understanding of environmental problems: the case of global warming. Public Understanding of Science, 9(3), 219-238.
  • Speth, J. G., & Haas, P. M. (2007). Global Environmental Governance. Pearson Education India.
  • T.C. Çevre ve Orman Bakanlığı ve Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı (UNDP) (2004), Dünya Sürdürülebilir Kalkınma Zirvesi Johannesburg Uygulama Planı, Ulusal Çevre Ve Kalkınma Yayını, S.109-110, Http://Www.Cevreciyiz.Com/Makale-Detay/672/Dunya-Surdurulebilir-Kalkinma-Zirvesi-Johannesburg-Uygulamaplani (19.11.2018).
  • Toplu, M. (2018). Kamu politikalarının oluşumu ve uygulanmasında medya/sosyal medya'nın rolü. Journal of Communication Theory & Research/İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, (46).
  • Turgut Yılmaz, N. (2017). Çevre politikası ve hukuku, Ankara, İmaj Yayınevi, 3. Baskı.
  • Türköne, M. (2012). Siyaset. İstanbul, Etkileşim
  • Walgrave, S., ve Van Aelst, P. (2006). The contingency of the mass media's political agenda setting power: toward a preliminary theory. Journal Of Communication, 56(1), 88-109.
  • Yıldız, M.,ve Sobacı, M. Z. (2015). Kamu politikası ve kamu politikası analizi: genel bir çerçeve. Editörler: M. Yıldız Ve M.Z. Sobacı, Kamu Politikası: Kuram Ve Uygulama, Ankara: Adres Yayınları, 16-42.
  • Yıldırım, K., ve Ayna, Y. E. (2018). The role of non-governmental organizations in environmental governance in Turkey. ADAM Akademi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(2), 409-431.
Toplam 44 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Ana Bölüm
Yazarlar

Korkmaz Yıldırım 0000-0001-5427-5075

Yayımlanma Tarihi 30 Ağustos 2021
Yayımlandığı Sayı Yıl 2021 Cilt: 23 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Yıldırım, K. (2021). Çevre Politikalarında Siyasal ve Toplumsal Gündem: Medya Etkisi. Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23(2), 389-418.