Revisiting Curriculum Theory: Taba's Contribution to Curriculum and Instruction Field

Yıl 2024, Cilt: 14 Sayı: 2, 729 - 758, 30.07.2024

Hilal Tunç Toptaş , Cahit Erdem

https://doi.org/10.18039/ajesi.1442197

Öz

It is critical to understand the curriculum theories after establishing the relationships between paradigm, theory, and model on a solid basis in the context of the curriculum. However, the literature in Türkiye is scarce in this regard and the curriculum theories are not discussed in this context. On the contrary, the curriculum theories of the theorists who have contributed significantly to the development of the curriculum field have been reduced to models and the foundations on which these models are based have not been adequately addressed. Based on this need, the primary aim of this study was to examine the curriculum theory of Hilda Taba who is an important theorist in the field of curriculum. In this context, at first, the relationships between paradigm, theory, and model were explained, and then the classifications of curriculum theories were included. In the following sections, Taba's biography and curriculum theory, Taba's perspective on education and curriculum, her curriculum development process and model, and the reflections of her educational theory on the present day were discussed. The study emphasised that the curriculum literature in Türkiye should focus more on curriculum theory and examine the basic theories of the field, and that it is necessary to contribute to the current curriculum theorising literature at the international level. Besides, the role of teacher agency, which Taba emphasised in her time, should be reconsidered in terms of curricula today.

Anahtar Kelimeler

curriculum, curriculum theory, Hilda Taba

Eğitim Programı Teorisine Yeniden Bakış: Taba'nın Eğitim Programları ve Öğretim Alanına Katkıları

Öz

Eğitim programı bağlamında paradigma, teori ve model arasındaki ilişkileri sağlam bir zemine oturtarak eğitim programı teorilerini anlamlandırmak önemlidir ancak alan yazınımızda eğitim programı teorilerine ilişkin yeterli düzeyde kaynak yer almamakta ve teoriler bu bağlamda tartışılmamaktadır. Aksine eğitim programı alanının gelişimine önemli katkı sunan teorisyenlerin eğitim programı teorileri modele indirgenmekte ve bu modellerin dayandığı temellere yani teorilere değinilmemektedir. Bu çalışma da bu ihtiyaçtan yola çıkarak eğitim programı alanı için önemli bir teorisyen olan Hilda Taba’nın eğitim programı teorisini incelemeyi amaçlamıştır. Bu kapsamda çalışmada önce paradigma, teori ve model ilişkisi açıklanmış, ardından eğitim programı teorilerinin sınıflamalarına yer verilmiştir. Taba’nın biyografisi ve eğitim programı teorisi ile devam edilip yine Taba’nın eğitime ve eğitim programına bakış açısı, program geliştirme süreci ve modeli ve Taba’nın eğitim programı teorisinin günümüze yansımalarına değinilmiştir. Son olarak ulusal alan yazının eğitim programı teorisine daha çok eğilmesi gerektiği, bunun için de öncelikli olarak alanın temel kuramlarının uygulayıcılar ve araştırmacılar tarafından incelenmesinin önemli olduğu ve uluslararası düzeyde güncel eğitim programı teorileştirme alan yazınına katkı sunulması için gerekli olduğu vurgulanmış, özellikle Taba’nın kendi zamanında vurgulamış olduğu etken öğretmen rolünün de günümüzde eğitim programları açısından yeniden gözden geçirilmesi gerektiği ifade edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

eğitim programı, eğitim programı teorisi, Hilda Taba

Kaynakça

• Aydın, B., Ünver, M. M., Alan, B. ve Sağlam, S. (2017). Combining the old and the new: Designing a curriculum based on the taba model and the global scale of English. Journal of Language and Linguistic Studies, 13(1), 304-320.
• Beauchamp, G. A. (1982). Curriculum theory: Meaning, development, and use. Theory into Practice, 21(1), 23-27.
• Bernard-Powers, J. (2002). Hilda Taba. M.S. Crocco, ve O.L. Davis Jr., (Eds.) Building a Legacy: Women in Social Education içinde (s.1784-1984). NCSS Bulletin. National Council for the Social Studies.
• Bhuttah, T. M., Xiaoduan, C., Ullah, H., & Javed, S. (2019). Analysis of curriculum development stages from the perspective of Tyler, Taba and Wheeler. European Journal of Social Sciences, 58(1), 14-22.
• Biddulph, F., & Carr, K. (1999). Learning theories and curriculum. Teachers and Curriculum, 3, 31-35.
• Brandt, R., & Tyler, R. W. (1983). Goals and bbjectives. F.W. English (Ed.) Fundamental curriculum decisions içinde. Association for Supervision and Curriculum Development.
• Bunker, B., & Thorpe, R. (1986). The Curriculum Model. R. Thorpe, Bunker, D. ve Almond, L (Ed.), Rethinking games teaching içinde (s. 7-10). University of Technology, Loughborough.
• Bümen, N. T. (2020). Türkiye’de eğitim programı uzmanı olmak. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 18(2), 757-776.
• Bümen, N. T. ve Aktan, S. (2014). Yeniden kavramsallaştırma akımı ışığında Türkiye’de eğitim programları ve öğretim alanı üzerine özeleştirel bir çözümleme. Kastamonu Eğitim Dergisi, 22(3), 1123-1144.
• Catton, W. R., & Dunlap, R. E. (1978). Paradigms, theories, and the primacy of the HEP-NEP distinction. The American Sociologist, 13(4), 256-259.
• Chou, C., & Tsai, C. C. (2002). Developing web-based curricula: Issues and challenges. Journal of Curriculum Studies, 34(6), 623-636.
• Corey, S. M. (1949). Curriculum development through action research. Educational Leadership, 7(3), 147–153.
• Costa, A. L., & Loveall, R. A. (2002). The legacy of Hilda Taba. Journal of Curriculum and Supervision, 18(1), 56-62.
• Coşkun Yaşar, G. ve Aslan, B. (2021). Curriculum theory: A review study. International Journal of Curriculum and Instruction Studies, 11(2), 237-260.
• Demir, E. (2019). Bilimsel araştırma paradigmaları. Ders Notları, Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Deng, Z. (2018). Contemporary curriculum theorizing: Crisis and resolution. Journal of Curriculum Studies, 50(6). 691-710. doi: 10.1080/00220272.2018.1537376
• Eisner, E. W., & Vallance, E. (1974). Conflicting conceptions of curriculum. McCutchan Publishing Corporation.
• Erdem, C. (2020). Öğretmen kimliği araştırmalarında yeni bir kavram: Öğretmen etkenliği. Adıyaman Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 10(1), 32-55.
• Erişen, Y. (1998). Program geliştirme modelleri üzerine bir inceleme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 13(13), 79-97.
• Ferrance, E. (2000). Themes in education: Action research. Northeast and Islands Regional Educational Laboratory At Brown University.
• Glatthorn, A. A. (1987). Curriculum leadership. Scott, Foresman and Company.
• Glatthorn, A. A., Boschee, F., Whitehead, B. M., & Boschee, B. F. (2019). Curriculum leadership: Strategies for development and implementation. Sage.
• Göktürk, E. (2005). What is “paradigm?” http://heim. ifi. uio. no/~ erek/essays/paradigm. pdf.
• Gündüz, G. F. (2023). Program teorileri. M. Güven ve S. Aslan (Ed.), Çağdaş gelişmeler ışığında eğitimde program geliştirme ve değerlendirme içinde (ss. 28-55). Pegem Akademi.
• Henson, K. T. (2010). Curriculum planning: Integrating multiculturalism, constructivism, and education reform. Waveland Press.
• Hidayat, M., Musa, C. I., Haerani, S., & Sudirman, I. (2015). The design of curriculum development based on entrepreneurship through balanced scorecard approach. International Education Studies, 8(11), 123-138.
• Huenecke, D. (1982). What is curriculum theorizing? What are its implications for practice? Educational Leadership, 39(4), 290-294.
• Isham, M. M. (1982). Hilda Taba, 1904-1967: Pioneer in social studies curriculum and teaching. Journal of Thought, 17(3), 108-124.
• Johnson, M. (1969). On the meaning of curriculum design. Curriculum Theory Network, 1(3), 3-9.
• Keddie, A., Mills, M., & Pendergast, D. (2011). Fabricating and identity in neo-liberal times: Performing schooling as number one. Oxford Review of Education, 37, 75-92.
• Kerlinger, F. N. (1973). Multiple regression in behavioral research. Holt, Rinehart & Winston.
• Kliebard, H. M. (1977). Curriculum theory: Give me a “for instance”. Curriculum Inquiry, 6(4), 257-269.
• Koschmann, T. (2012). CSCL: Theory and practice of an emerging paradigm. Routledge.
• Kozulin, A. (2010). A thinking laboratory: Perspectives of perspective education. D., D. Preiss ve R. J. Sternberg (Ed.), Innovations in educational psychology: Perspectives on learning, teaching and human development içinde (s. 381-401). Springer Publishing Company.
• Köklü, N. (2001). Eğitim eylem araştırması-öğretmen araştırması. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences (JFES), 34(1), 35-43.
• Krull, E. (2003). Profiles of famous educators: Hilda Taba, 1902-1967. Prospects, 33(4), 481-491.
• Kuhn, T. S. (1982). Bilimsel devrimlerin yapısı. (Çev. N. Kuyaş). Kırmızı Yayınları.
• Kuiper, W., Nieveen, N., & Berkvens, J. (2013). Curriculum regulation and freedom in the Netherlands- A puzzling paradox. W.Kuiper ve J. Berkvens (Eds.), Balancing curriculum regulation and freedom across Europe, CIDREE Yearbook 2013 (ss.139-162) içinde. SLO.
• Läänemets, U., & Kalamees-Ruubel, K. (2013). The Taba-Tyler rationales. Journal of the American Association for the Advancement of Curriculum Studies, 9(1), 12.
• Lunenburg, F. C. (2011). Curriculum development: Inductive models. Schooling, 2(1), 1-8.
• McMillan, J. H. (2004). Educational research: Fundamentals for the consumer. Allyn & Bacon.
• Maftoon, P., & Shakouri, N. (2013). Paradigm shift in curriculum development in the third millennium: A brief look at the philosophy of doubt. Internatioanl Journal of Language and Applied Linguistics World (IJLLALE), 4(3), 303- 312.
• Marsh, C. J., & Willis, G. (2007). Curriculum: Alternative approaches, ongoing issues. Pearson.
• Mertler, C. A. (2017). Action research: Improving schools and empowering educators. Sage Publications.
• Middaugh, E., & Perlstein, D. (2005). Thinking and teaching in a democratic way: Hilda Taba and the ethos of Brown. Journal of Curriculum & Supervision, 20(3), 234-256.
• Oliva, P., F. (2009). Developing the curriculum. Allyn & Bacon.
• Ornstein, A. C. (1987). The field of curriculum: What approach? What definition? The High School Journal, 70(4), 208-216.
• Ornstein, A. C. (1990). Philosophy as a basis for curriculum decisions. The High School Journal, 74(2), 102–109.
• Ornstein A. C., & Hunkins, F.P. (2009). Curriculum: Foundations, principles, and issues. Boston: Pearson.
• Parsons, R. D., & Brown, K. S. (2002). Teachers as reflective practitioner and action researcher. Wadsworth/Thomson Learning.
• Pinar, W. F. (1978). The reconceptualisation of curriculum studies. Journal of Curriculum Studies, 10(3), 205-214. doi: 10.1080/0022027780100303
• Prideaux, D. (2003). ABC of learning and teaching in medicine: Curriculum design. BMJ, 326(1), 268-70.
• Priestley, M., Biesta, G.J.J. & Robinson, S. (2015). Teacher agency: An ecological approach. Bloomsburry.
• Rüzgar, M. E. (2020). Anka kuşu ve sisifos: Schwab’tan sonra eğitim programları alanı. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 53(3), 1153-1179. doi: 10.30964/auebfd.644741
• Rüzgar, M. E. ve Bumen, N. (2022). Didaktik geleneği ve Türk eğitimine olası yansımaları: Eğitim programları geleneği ile karşılaştırmalı bir çözümleme. e-Kafkas Journal of Educational Research, 9(3), 1213-1244.
• Saban, A. (2021). Curriculum development through action research: A model proposal for practitioners. Pegem Journal of Education and Instruction, 11(1), 299–354.
• Sahlberg, P. (2010). Rethinking accountability in a knowledge society. Journal of Educational Change, 11, 45-61.
• Saylor, J. G., Alexander, W. M., & Caswell, H. L. (1981). Curriculum planning: For better teaching and learning. Holt, Rinehart and Winston.
• Schiro, M. S. (2013). Curriculum theory: Conflicting visions and enduring concerns. Sage.
• Smith, S. (2013). Hilda Taba: Curriculum pioneer and architect. T., S. Poetter (Ed.), What curriculum theorists of the 1960s can teach us about schools and society today içinde (s. 181-191). Information Age Publishing, Inc.
• Stone, M. K. (1985). Ralph W. Tyler's principles of curriculum, instruction and evaluation: Past influences and present effects. [Yayımlanmamış Doktora Tezi]. Loyola Üniversitesi Şikago. https://ecommons.luc.edu/luc_diss/2382.
• Schwab, J. J. (1969). The practical: A language for curriculum. The School Review, 78(1), 1-23. doi: 10.1086/442881
• Syomwene, A. (2020). Curriculum theory: characteristics and functions. European Journal of Education Studies, 7(1), 326-337. doi: 10.5281/zenodo.3718433.
• Taba, H. (1962). Curriculum development: Theory and practice. Harcourt Brace Jovanovıch, Inc.
• Taba, H. (1963). Learning by discovery: Psychological and educational rationale. The Elementary School Journal, 63(6), 308-316.
• Taba, H. (1971). Hilda Taba teaching strategies program. Institute forDevelopment.
• Trezise, R. L. (1972). The Hilda Taba teaching strategies in English and reading classes. The English Journal, 61(4), 577–593. https://doi.org/10.2307/813575.
• Uyar, M. Y. (2016). Öğretim ilke ve yöntemleri dersine yönelik okul temelli öğretim programı geliştirmeye ilişkin bir ihtiyaç analizi çalışması. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 6(1), 73-96.
• Zohrabi, M. (2008). Researching into curriculum components. Journal of Pan-Pacific Association of Applied Linguistics, 12(2), 49-69.