İş Hayatında Duygusal Zekâ ve Kariyer Uyum Yeteneği Arasındaki İlişki

Yıl 2021, Cilt: 5 Sayı: 1, 369 - 391, 26.01.2021

Mehmet Ozan Cinel Ela Oğan

https://doi.org/10.29023/alanyaakademik.697236

Cited By: 5

Öz

Bireylerin sürdürülebilir başarıları için sadece Bilişsel Zekâ (IQ) yeterli olmamakta; Duygusal Zekâ (EQ) ise onu desteklemekte hatta tamamlamaktadır. Diğer bir ifade ile eğer bireyler zihinsel zekâları ile birlikte duygusal zekâlarını da kullanabiliyorlarsa hayatta istedikleri başarıya ulaşabilmektedir. Aynı zamanda çalışan bireylerin bilim ve teknoloji alanında gerçekleşen gelişmelere uyum sağlayabilmeleri, değişimler karşısında yetersiz kalmamaları; sahip oldukları bilgi ve becerilerini kullanabilmeleri kariyer uyum yeteneklerine bağlı olmaktadır. Bu araştırmada duygusal zekâ ve kariyer uyum yeteneği arasındaki ilişki belirlenmeye çalışılmış ve Artvin ilinin kıyı kesiminde yer alan Arhavi, Hopa ve Kemalpaşa ilçelerinde bulunan Orman İşletme Müdürlüğü ve bu kuruma bağlı işletme şefliklerinde görev yapan 80 bireye anket uygulanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre ise; çalışanların duygusal zekâ becerileri ve kariyer uyum yeteneği arasında anlamlı ilişkilerin varlığı ortaya çıkarılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Duygusal Zeka, Kariyer Uyum Yeteneği, İş Hayatında Başarı

Kaynakça

• ARLI, M. ve NAZİK, H. (2001). Bilimsel Araştırmaya Giriş, Gazi Kitabevi, Ankara. ARTVİNOBM, (2019). https://artvinobm.ogm.gov.tr/ArhaviOIM/Sayfalar/default.aspx, Erişim Tarihi: 10.10.2019. BALTAŞ, A. (2002). Duygusal Zekanın İş Hayatındaki Önemi, Yönetim Eğitim, Danışmanlık, Activeline, İstanbul. BAYRAM, C. (2010). Kariyer Planlama Yönetimi. İstanbul: Kum Saati Yayınları. BÜYÜKÖZTÜRK, Ş. (2009). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı.(10. Baskı) Ankara: Pegem Akademi. COHEN, L., & Manion, L. K. Morrison (2000). Research methods in education, 5. Cooper, R. K. (1997). Applying emotional intelligence in the work place. Training & Development, 51(12), 31-38. GOLEMAN, D. (2000). İşbaşında Duygusal Zeka. İstanbul: Varlık Yayınları. GOLEMAN, D. (1995). Emotional Intelligence. New York: Bantam Books. GOLEMAN, D. (2005). Duygusal Zeka Neden IQ’dan Daha Önemlidir? (çev. B.S.Yüksel). İstanbul: Varlık Yayınları. KALAFAT, T. (2012). Kariyer Geleceği Ölçeği (KARGEL): Türk Örneklemi İçin Psikometrik Özelliklerinin İncelenmesi. Türk Psikolojik Danışma Rehberlik Dergisi,4(38),169-179. KANBUR, E., & ŞEN, S. (2017). X ve Y kuşağı çalışanlarının kariyer uyum yetenekleri ve kariyer tatmini açısından karşılaştırılması. Turkish Studies International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 12(12), 115-134. KANTEN, S. (2012). Kariyer uyum yetenekleri ölçeği: Geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enst. Dergisi, (16), 191-205. KARASAR, N.(2006). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel yayın Dağıtım. KAYA, E. Ü. (2017). Risk Alma Davranışlarının Kariyer Uyum Yetenekleri Üzerindeki Etkisi ve Bu Değişkenle İlişkisi: Yükseköğretimde Kişisel Değişkenler Açısından Bir Bakış. International Journal of Social Science, (55), 289-312. KAYIŞ, A. (2005) “Güvenilirlik Analizi”, içinde Ş. Kalaycı (Ed.), SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Ankara: Asil Yayın Dağıtım. MAGGIORI, C., JOHNSTON, C. S., KRINGS, F., MASSOUDI, K. ve ROSSIER, J. (2013). The Role of Career Adaptability and Work Conditions on General and Professional Well-Being. Journal of Vocational Behavior, 83 (3), 437-449. MERCAN, N. (2016). Psikolojik Sermayenin Kariyer Uyum Yeteneği İle İlişkisine Yönelik Bir Araştırma. Global Business Research Congress (GBRC), May 26-27, 2016, Istanbul, Turkey, 434-442. MERLEVEDE, E., PATRICK, V.R. and BRIDOUX D. (2006). 7 Adımda Duygusal Zeka. (çev. T. Kırca). Omega Yayınları. İstanbul. Saban, A. (2005). Çoklu Zekâ Teorisi ve Eğitim. Nobel Yayıncılık. Ankara. ÖZLER, D. E., MERCAN, N. & YENİ, Z. (2016). Y Kuşağının Beş Faktör Kişilik Özelliklerinin Kariyer Uyum Yetenekleri Üzerindeki Etkisini Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma. "İŞ, GÜÇ" Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 18(4), 145-162. RAHİM, A.M., CİVELEK, İ., & LIANG, H.F. (2015). A model of department chairs' social intelligence and faculty members' turnover intention. Intelligence, 53, 65–71. SAVICKAS, M. L. (2005). The theory and practice of career construction. S. D. Brown, & R. W. Lent (Ed.), Career development and counseling: Putting theory and research to work. Hoboken, NJ: John Wiley & Sons. SAVICKAS, M.L. & Porfeli, E.J (2012). “The Career Adapt-Abilities Scale: Construction, reliability, and measurement equivalence across 13 countries”, Journal of Vocational Behavior, 80, pp. 661-673. SEGAL, J. (2009). Duygusal Zekânızı Yükseltmek. (Çev: P.S. Öztürk). Kilim Matbaası. İstanbul. SİYES, D. M. & BELKIS, Ö. (2016). Üniversite Öğrencilerinde Kariyer İyimserliği ve Uyumluluğu İle Toplumsal Cinsiyet Algısı Arasındaki İlişki. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 5(4), 279-285. STEIN, J.S. & BOOK, E.H. (2003). EQ Duygusal Zeka ve Başarının Sırrı. (Çev. M. Işık). İstanbul: Özgür Yayınları. TANRIVERDİ, H., YILMAZ, A., PALA, B. & ERCAN, F. Z. (2019). Kişilik Özellikleri, Duygusal Zekâ, Kariyer Uyum Yeteneği Ve Turizmde Kariyer Yapma İsteği Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi: İstanbul Üniversitesinde Turizm İşletmeciliği Eğitimi Alan Öğrenciler Üzerine Bir Araştırma. International Journal of Tourism, Economics and Business Sciences (IJTEBS) E-ISSN: 2602-4411, 3(1), 41-56. TDK (2019). Türk Dil Kurumu, www.tdk.gov.tr. Erişim Tarihi: 04.10.2019. WONG, C. & LAW, K. S. (2002). The effects of leader and follower emotional intelligence on performance and attitude: an exploratory study, The Leadership Quarterly 13, 243-274. ZORVER, C. & KORKUT-OWEN, F. (2011). Kariyer uyumu ve iyimserliği ölçeğinin geliştirilmesi. XI. Ulusal Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresinde Sözlü Bildiri, Ege Üniversitesi, İzmir.