YÜKSEKÖĞRETİM KURUMLARINDA E-ÖĞRETİM UYGULAMASI: TÜRKİYE İÇİN STRATEJİ ÖNERİLERİ

Yıl 2021, Cilt: 8 Sayı: 19, 112 - 122, 01.11.2021

Hamza Ateş , Abdurrahman Muhammet Banazılı

Öz

Bireysel ve bilişsel gelişime katkı sağlamak için temel parametrelerden olan eğitim, gelişmiş ve gelişmekte olan ülkeler açısından önemini daima korumaktadır. İçerisinde bulunduğumuz küreselleşme süreci toplumsal yaşamı ve yönetim anlayışlarını etkilediği gibi eğitim-öğretim kavramlarını da farklı bir boyuta taşımıştır. Bilgi çağı toplumu içerisinde olunması, bilginin sadece fiziksel ortamlarda üretilmesi ve yayılmasını sınırlamaktan ziyade e-öğrenme araçlarından da istifade edilmesini gerektirmektedir. Özellikle internet olanaklarının gelişmesi, internete yirmi dört (24) saat erişilebilmesi ve bu sayede uzaktan eğitim imkânını tanıması açısından internet, bilgi paylaşımının en güçlü enstrümanlarından birisi olmuştur. Üniversitelerin fiziksel imkânlarına erişimde önemli gelişmelerin olması ve yaşanan itici (zorlayıcı) gelişmeler yükseköğretim kurumu yöneticilerinin stratejilerini yeniden değerlendirmelerine neden olmuştur. Bu çalışmanın temel amacı ise; yükseköğretim kurumlarındaki e-öğretim uygulamalarını ele alarak “verimli ve etkili e-eğitim stratejileri nasıl geliştirilebilir?” sorusuna yanıt aramaktır. Çalışma nitel ve dolaylı araştırma yöntemleri ile hazırlanmıştır. Çalışmanın sonunda elde edilen bulgulara dayanılarak Türkiye’de e-öğretim stratejilerinin güçlendirilebilmesine ilişkin politika yapıcılara ve yükseköğretim kurumlarına bazı önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Yüksek Öğretim Kurumları, E-öğretim, E-öğretim stratejisi, Türkiye'de e-eğitim stratejisi

Kaynakça

• Aktan, C. C. (2007). “Yükseköğretimde Değişim: Global Trendler ve Yeni Paradigmalar”, Değişim Çağında Yüksek Öğretim, İzmir: Yaşar Üniversitesi Yayını.
• Al-Dahlakil, Zinah A H. & AbdulRidha, R. ve Al- Tameemi, S. (2019). Active Learning And Creative Thinking. Opcion. 35(20): 2899-2921.
• Arat, T. ve Bakan, Ö. (2011). Uzaktan Eğitim Ve Uygulamaları. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksek Okulu Dergisi. 14(1-2): 363-374.
• Anderson, B. & Brown, M. & Murray, F. & Simpson, M. ve Mentis, M. (2006). Global Picture, Local Lessons: E-learning Policy and Accessibility, Final Report, Ministry of Education. New Zealand: Wellington.
• Babaoğlu, C. (2018). “Yükseköğretimdeki Politikalarına Dair Bir Yazın Taraması ve Analiz İçin Bir Anahtar Kavram Olarak Politika Transferi”, Fiscaoeconomia. 2(1): 186-203.
• Babaoğlu, C. ve Kulaç, O. (2021). The Covid-19 Pandemic’s Effect On Digitalization and Internationalization Policies of Turkish Higher Education, Higher Education Policies for Developing Digital Skills to Respond to the Covid-19 Crisis: European and Global Perspectives, (Edt: Nina Tomaževič & Dejan Ravšelj ve Aleksander Aristovnik). (97-109). Belgium-Brussels: European Liberal Forum.
• Babaoğlu, C. ve Öktem, M. K. (2017). E-learning in Higher Education System: An Analysis of Turkish Case, In. Open and Distance Learning for Sustainable Growth in Emerging Nations. (Edt: Umesh Chandra Pandey ve Verlaxmi Indrakanti). (1-17). Hersey-PA: IGI.
• Balaban, M. E. (2012). Dünyada ve Türkiye’de Uzaktan Eğitim ve Bir Proje Önerisi, Bilgiye Erişim ve Paylaşım Projesi, Işık Üniversitesi, Şubat 2012.
• Balbontin-Alvarado, R. ve Rivas-Morales, C. (2021). Transition From On-Site To On-Line Education: Exploring The Chilean Higher Education Experience In Times of Covıd-19, Higher Education Policies for Developing Digital Skills to Respond to the Covid-19 Crisis: European and Global Perspectives, (Edt: Nina Tomaževič & Dejan Ravšelj ve Aleksander Aristovnik). (120-129), Belgium-Brussels: European Liberal Forum.
• Bennett, F. J. ve Bennett, B. L. (2002). “Assessing the Quality of Distance Education Programs: The Faculty's Perspective”. Journal of Computing in Higher Education. 13(2): 71-86.
• Chan, S. P. ve Welebir, B. (2003). “Strategies for E-education”. Industrial and Commercial Training. 35(5): 196-202.
• Garrison, D. R. ve Anderson, T. (2003). E–learning in the 21st Century: A Framework for Research and Practice. London: Routledge-Falmer. Gibson, J. & Tesone, D. ve Blackwell, C. (2001). “The Journey to Cyberspace: Reflections From Three Online Business Professors”. SAM Advanced Management Journal. 66(1): 30-35.
• Gökdaş, İ. ve Kayrı, M. (2005), “E-öğrenme ve Türkiye Açısından Sorunlar, Çözüm Önerileri”. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 2(2): 1-20.
• Graves, H. W. (2001). “Virtual Operations”. Educause Review. 36(2): 46-56.
• Greco, J. (1999). “Going the Distance for MBA Candidates”. The Journal of Business Strategy. 20(3): 31-34.
• HEFCE (Higher Education Funding Council of England) (2005), https://webarchive.nationalarchives.gov.uk/*/http:/www.hefce.ac.uk/, (Erişim Tarihi: 23.05.2021).
• Karasar, Ş. (2004). “Eğitimde Yeni İletişim Teknolojileri –İnternet ve Sanal Yüksek Eğitim“. The Turkish Online Journal of Educational Technology. 3(4): 117-125.
• Kızılsu, G. (2006). “Dimensions of E-Learning Education in Turkey”. Knowledge Management and e-Learning. Budapeşte: 307-315.
• Latchem, C. (2009). “The Turkish Journal On Online Education: A Content Analysis”. Turkish Online Journal of Distance Education. 10(3): 42-54.
• Lazânyi, K. & Vincze, A. ve Szikora, P. (2021). The Digital Skills In The Hungarian Higher Education During The First Wave of Covid-19, Higher Education Policies for Developing Digital Skills to Respond to the Covid-19 Crisis: European and Global Perspectives, (Edt: Nina Tomaževič & Dejan Ravšelj ve Aleksander Aristovnik). (4-18). Belgium-Brussels: European Liberal Forum.
• MacKeogh, K. ve Fox, S. (2009). “Strategies for Embedding e-Learning in Traditional Universities: Drivers and Barriers”. Electronic Journal of e-Learning. 7(2): 147-154. Newton, J. (2010). “Implementing an Institution-wide Learning and Teaching Strategy: Lessons in Managing Change”. Studies in Higher Education. 28(4): 427-441.
• Rhona, S. & Benfield, G. ve Francis, R. (2006), “Implementing a University E-learning Strategy: Levers for Change within Academic Schools”. Research in Learning Technology. 14(2): 135-151.
• Özbay, Ö. (2015). “Dünya’da ve Türkiye’de Uzaktan Eğitimin Güncel Durumu”. Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi. 2(5): 376-394.
• Ruzgar, S. N. (2004). “Distance Education in Turkey”. Turkish Online Journal of Distance Education. 5(2): 22-32.
• Schiffman, S. & Vignare, K. ve Geith, C. (2007). “Why do Higher Education Institutions Pursue Online Education?”. Journal of Asynchronous Learning Networks. 11(2): 61-71.
• Thanaraj, A. ve Williams, S. (2016). “Supporting the Adoption of Technology Enhanced Learning by Academics at Universities”. Journal of Teaching and Learning with Technology. 5(1): 59-86.
• Wardrope, J. W. (2001). “A Communication-Based Response to Distance Learning in Business Communication”. Business Communication Quarterly. 64(2): 92-97.
• https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Hanehalki-Bilisim-Teknolojileri-(BT)-Kullanim-Arastirmasi-2020-33679#:~:text=T%C3%9C%C4%B0K%20Kurumsal&text=%C4%B0nternet%20kullan%C4%B1m%20oran%C4%B1%202020%20y%C4%B1l%C4%B1nda,%73%2C3%20oldu%C4%9Fu%20g%C3%B6r%C3%BCld%C3%BC., (Erişim Tarihi: 07.05.2021).
• https://tr.euronews.com/2019/03/05/dunyada-en-ucuz-ve-en-pahali-internet-hangi-ulkede-turkiye-kacinci-sirada, (Erişim Tarihi: 28.05.2021).