REKREATİF AMAÇLI YÜZME SPORUYLA UĞRAŞAN BİREYLERİN BOŞ ZAMAN YÖNETİMLERİ ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME

Yıl 2017, Cilt: 19 Sayı: 4, 8 - 16, 29.12.2017

Tebessüm Ayyıldız Durhan Beyza Merve Akgül Suat Karaküçük

Öz

Zamanı ve boş zamanı akıllıca
kullanmak hayatı amaçlı ve doğru kullanmanın temel taşıdır.Bu doğrultuda,
araştırmanın amacı rekreatif olarak yüzme branşıyla ilgilenen bireylerin boş
zaman yönetimlerini farklı değişkenler açısından değerlendirmektir. Çalışmaya
grubunu 210 katılımcı oluştururken, araştırmada Wang ve diğerlerinin (2011)
yılında geliştirdikleri, Akgül ve Karaküçük’ün (2015) Türkçe’ye uyarladıkları,
dört alt boyuttan oluşan “Boş Zaman Yönetimi Ölçeği” kullanılmıştır. İç
tutarlılık katsayısı.85 olarak bulunmuştur. Verilerin analizinde betimsel
istatistikler, t-testi, ANOVA, Tukey testi kullanılmıştır. Araştırma
bulgularına göre; katılımcıların BZY düzeyleri yüksekken, cinsiyet, yaş, medeni
durum, algılanan gelir gibi değişkenlere bakıldığında istatistiksel olarak
anlamlı farklılıklar bulunmamaktadır. Eğitim durumu, ne kadar süredir yüzme aktivitelerine
katıldığı, günlük ve haftalık boş zamana sahip olma durumları ve verimli boş
zamana sahip olunup olunmaması değişkenleri ile BZY toplam puanları ve alt
boyutları arasında anlamlı farklılıklar bulunmaktadır. BZY alt boyutlarından
programlama alt boyutu ile eğitim durumu arasında anlamlı farklılık
bulunmuştur, eğitim düzeyi yükseldikçe programlama puanlarının yükseldiği
bulgusu elde edilmiştir. Yüzme aktivitelerine katılım süresi arttıkça BZY
düzeyinin amaç belirleme ve yöntem, boş zaman tutumu ve programlama alt
boyutlarında artış gösterdiği, günlük 5-6 saat ve üzeri boş zamana sahip
olduğunu ifade eden katılımcıların, toplam BZY amaç belirleme ve yöntem,
değerlendirme alt boyutlarında diğer sürelere oranla daha yüksek bir BZY puanı
ortaya koydukları, haftalık boş zamanlarını yeterli olarak niteleyen
katılımcıların amaç belirleme ve yöntem ile boş zaman tutumu alt boyutlarıyla
anlamlı ilişki sergileyerek, yetersiz olarak gören katılımcılara oranla daha
yüksek bir BZY puanı gösterdikleri, ayrıca verimli boş zamana sahip olduğunu
ifade eden katılımcıların BZY puanları ile amaç belirleme ve yöntem,
değerlendirme ve boş zaman tutumu alt boyutlarında istatistiksel olarak anlamlı
düzeyde ilişki saptanarak, BZY puanlarının daha yüksek olduğu gözlemlenmiştir.
Sonuç olarak; yüzme sporuyla rekreatif amaçlı uğraşan bireylerin boş zaman
yönetimlerini, sahip oldukları boş zaman sürelerinin de fazlalığı göz önüne
alınarak, iyi koordine ettiği, yer aldığı aktivite programlarını planlı ve
programlı değerlendirdiği sonucu elde edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Rekreasyon, Yüzme, Boş Zaman Yönetimi

Kaynakça

• Aitchison, C. (2005). Feminist and Gender Research in Sport and Leisure Management: Understanding the Social–Cultural Nexus of Gender–Power Relations. Human Kinetics Journals. 19 (4), 422-441.
• Aitchison,C., Jordan, F., Brackenridge, C. (1999) "Women in leisure management: a survey of gender equity",Women in Management Review, 14 (4), 121-127.
• Akgül, B. M., Karaküçük, S. (2015). Boş zaman yönetimi ölçeği: Geçerlik- güvenirlik çalışması. International Journal of Human Sciences, 12(2), 1867-1880.
• Anderson, A. (2017) The five-factor model for leisure management: pedagogies for assessing personality differences in positive youth development programmes, World Leisure Journal, 59:1, 70-76.
• Bright, A. D. (2000). The role of social marketing in leisure and recreation management. Journal of Leisure Research, 32(1), 12–17.
• Bradby, M., Soothil, K. (1997). Management of leisure time by prospective nurses. British Journal of Nursing. 6(5): 285-289.
• Byron Grainger, J. (1999). Managing Leisure. Butterworth Heinemann Publishing, Oxford, İngiltere.
• Chen, C.T., Hu, J. L., Wang, C. C., Chen, C. F. (2011) A Study of The Effects Of Internship Experiences on The Behavioural Intentions of College Students Majoring in Leisure Management in Taiwan. Journal of Hospitality, Leisure, Sport and Tourism Education, 10(2), 61-73.
• Collins, M. (2006). Work and leisure, British leisure management, and commercialization of sport across the globe: a review article. Managing Leisure. 11 (1), 71-76.
• Çakır, O. V. (2017). Üniversite Öğrencilerin Serbest Zaman Doyum Düzeyleri İle Serbest Zaman Yönetimleri Arasındaki İlişki. Gaziantep Spor Bilimleri Dergisi. 2(3),17-27.
• Edginton, C. R. (1997). Managing leisure services: A new ecology of leadership toward the year 2000. JOPERD – The Journal of Physical Education, Recreation & Dance, 68(8), 29–31.
• Güçlü, N. (2001). Zaman Yönetimi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi.25, 87-106.
• Harrington McDevitt, J. (1997). Leisure management styles, leisure participation, and well-being in midlife women. University of Illinois at Chicago, Health Sciences Center, Master Thesis.
• Howe, C.Z., Carpenter, GM. (1985). “Progamming Leisure Experiences”, PrenticeHall Inc., New Jersey.
• Karaküçük, S. (2008). Rekreasyon: Boş Zamanları Değerlendirme. Altıncı Baskı. Gazi Kitabevi.
• Konstantinos, A. (2008) Performance measurement and leisure management, Managing Leisure, 13:3-4, 137-138.
• Kraus, R. G., & Curtis, J. E. (2000). Creative management in recreation, parks, and leisure services (6th ed.). Boston, MA: McGraw Hill.
• Pavelka, P. (2017) Are they having fun yet? Leisure management within amenity migration, World Leisure Journal, 59(1), 21-38.
• Pitchford, A., Bacon, W. (2005) Constructing knowledge: the case of leisure management in the UK, Studies in Higher Education, 30:3, 311-326.
• Torkildsen, G. (1983). Leisure and recreation management. London: E & F. N. Spon.
• Wang, W.C., Kao C.H., Huan, T. C & Wu, C.C (2011). Free Time Management Contributes to Better Quality of Life: A Study of Undergraduate Students in Taiwan. Journal of Happiness Studies, 12(4),561-573.
• Zimmermann, J. A. M.,Tower, J. R. (2017) Leisure management: all about the “what” and the “who”, World Leisure Journal, 59(1), 2-5.