Eğitim Yöneticilerinin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri ile Bireysel Yenilikçilik Düzeylerinin İncelenmesi

Yıl 2018, , 159 - 181, 01.04.2018

Ramazan Yılmaz , Yaşar Murat Beşkaya

https://doi.org/10.30964/auebfd.406246

Cited By: 16

Öz

Bu araştırmanın amacı; eğitim yöneticilerinin yaşam boyu öğrenme
eğilimleri ile bireysel yenilikçilik düzeylerini çeşitli değişkenlere
(cinsiyet, yöneticilik deneyimi, yaş ve eğitim düzeyi) göre incelemek ve eğitim
yöneticilerinin bireysel yenilikçilik düzeyleri ile yaşam boyu öğrenme
eğilimleri arasındaki ilişkiyi belirlemektir. Araştırmada bu amaçla tarama yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın
katılımcılarını 2015-2016 eğitim öğretim yılında Bartın ilinde görev yapan ve
araştırmaya gönüllü olarak katılan 164 eğitim yöneticisi oluşturmaktadır.
Araştırma verileri araştırmacı tarafından geliştirilen anket, yaşam boyu
öğrenme eğilimleri ölçeği ve bireysel yenilikçilik ölçeği ile elde edilmiştir.
Araştırma sonucunda; eğitim yöneticilerinin yaşam boyu öğrenme eğilimleri ile
bireysel yenilikçilik düzeyleri arasında pozitif yönde, orta düzeyde ve manidar
bir ilişkinin olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgular
doğrultusunda araştırmacılara, uygulayıcılara ve karar vericilere çeşitli
önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Eğitim yöneticileri, yaşam boyu öğrenme eğilimi, bireysel yenilikçilik

Kaynakça

• Ağaoğlu, E., Altınkurt, Y., Yılmaz, K. ve Karaköse, T. (2012). Okul yöneticilerinin yeterliklerine ilişkin okul yöneticilerinin ve öğretmenlerin görüşleri (Kütahya ili). Eğitim ve Bilim Dergisi, 37(164), 159-175.
• Ayra, M. (2015). Öğretmenlerin yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin mesleki öz yeterlik inançları ile ilişkisi. Yüksek Lisans Tezi, Amasya Üniversitesi, Amasya.
• Berberoğlu, B. (2010). Yaşam boyu öğrenme ile ilgili bilgi ve iletişim teknolojileri açısından Türkiye’nin Avrupa Birliği’ndeki konumu. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 5(2), 113-126.
• Beşkaya, M., Çelik, İ. ve Yılmaz, R. (2015). Sınıf öğretmenlerinin inovasyona ilişkin görüşlerinin incelenmesi. 14. Uluslararası Katılımlı Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu, 21-23 Mayıs 2015, Bartın Üniversitesi, Bartın.
• Bingöl, M. (2006). İşletmelerde bilişim teknolojileri ve yenilikçilik: Erzurum, Erzincan ve Bayburt'taki imalat işletmeleri üzerine bir araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
• Büyüköztürk, Ş. (2004). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Cemaloğlu, N. ve Şahin, D. E. (2007). Öğretmenlerin mesleki tükenmişlik düzeylerinin farklı değişkenlere göre incelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 15(2), 465-484.
• Çetin, T. (2009). Tam serbesti tanıyan liderlik anlayışının orta kademe yöneticilerin yenilikçilik eğilimleri üzerindeki etkisi: Ege bölgesindeki mobilya işletmelerinde bir uygulama. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dumlupınar Üniversitesi, Kütahya.
• Çuhadar, C., Bülbül, T. ve Ilgaz, G. (2013). Öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik özellikleri ile teknopedagojik eğitim yeterlikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. İlköğretim Online, 12(3), 797-807.
• Diker Coşkun, Y. (2009). Üniversite öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Diker Coşkun, Y. ve Demirel, M. (2012). Üniversite öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme eğilimleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 42, 108-120.
• Dündar, H. (2016). Sınıf öğretmeni adaylarının yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
• Erdoğan, D. G. (2014). Öğretmen adaylarının yaşam boyu öğrenme eğilimlerine etki eden faktörler. Doktora Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
• Gencel, İ., E. (2013). Öğretmen adaylarının yaşam boyu öğrenme yeterliklerine yönelik algıları. Eğitim ve Bilim, 38(170), 237-252. Güçlü, S., Bostan, N. ve Tabak, R., S. (2013). Dumlupınar Üniversitesi hemşirelik bölümü son sınıf öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme davranışlarının belirlenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 21(2), 459-468.
• Karaduman, A. (2015). Üniversite öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme eğilimleri ile özyeterlik algıları arasındaki ilişki. Yüksek Lisans Tezi, Bartın Üniversitesi, Bartın.
• Karakuş, C. (2013). Meslek yüksekokulu öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme yeterlikleri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(3), 26-35.
• Kert, S. B. ve Tekdal, M. (2012). Comparison of individual innovativeness perception of students attending different education faculties. University of Gaziantep Journal of Social Sciences, 11(4), 1150-1161.
• Kılınç, H. H. ve Yenen, E. T. (2015). Halk eğitim merkezi kursiyerlerinin yaşam boyu öğrenme eğilimleri. The Journal of Academic Social Science Studies, 35, 187-198.
• Kılıçer, K. ve Odabaşı, H. F. (2010). Bireysel yenilikçilik ölçeği (BYÖ): Türkçeye uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38, 150-164.
• Kılıçer, K. (2011). Bilgisayar ve öğretim teknolojileri eğitimi öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik profilleri. Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
• Kılıç, H. ve Ayvaz Tuncel, Z. (2014). İlköğretim branş öğretmenlerinin bireysel yenilikçilik düzeyleri ve yaşam boyu öğrenme eğilimleri. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Çalışmaları Dergisi, 4(7), 25-37.
• Köroğlu, A. Y. (2014). Okul öncesi öğretmenlerinin ve öğretmen adaylarının bilişim teknolojileri özyeterlik algıları, teknolojik araç gereç kullanım tutumları ve bireysel yenilikçilik düzeylerinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Lope Pihie, Z. A., Bagheri, A. ve Asimiran, S. (2014). School leadership and innovative principals: implications for enhancing principals' leadership knowledge and practice. Proceedings of the European Conference on Management, Leadership & Governance, 6, 162-167.
• McGeown, V. (1980). Dimensions of teacher innovativeness. British Educational Research Journal, 6(2), 147-169.
• Önen, A. S. ve Koçak, C. (2014). Analysis on reflective thinking tendencies of student teachers according to their individual innovativeness and sociotropic-autonomic personality characteristics. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 143, 788-793.
• Özçiftçi, M. (2014). Sınıf öğretmenlerinin yaşam boyu öğrenme eğilimleri ile eğitim teknolojisi standartlarına yönelik özyeterliklerinin ilişkisi. Yüksek Lisans Tezi, Amasya Üniversitesi, Amasya.
• Rogers, M. E. (1995). Diffusion of innovations (Fifth Edition). New York: Free Press.
• Scott, S. G. ve Bruce, R. A. (1994). Determinants of innovative behavior: a path model of individual innovation in the workplace. Academy of Management Journal, 37(3), 580-607.
• Şahin, Ç. ve Arcagök, S. (2014). Öğretmenlerin yaşam boyu öğrenme yeterlikleri düzeyinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Sosyal Bilimler Dergisi, 7(16), 394-417.
• Uzunboylu, H., & Hürsen, Ç. (2011). Yaşam boyu öğrenme yeterlik ölçeği (YBÖYÖ): Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 41, 449-460.
• Yılmaz Öztürk, Z. ve Summak, M. S. (2014). İlköğretim okulu öğretmenlerinin bireysel yenilikçiliklerinin incelenmesi. International Journal of Science Culture and Sport, SI(1), 844-853.
• Žnidaršič, J. ve Jereb, E. (2011). Innovations and lifelong learning in sustainable organization. Organizacija, 44(6), 185-194.