Physical Education Teacher’s Attitudes towards the Use of Humor in Education

Yıl 2021, Cilt: 54 Sayı: 3, 701 - 720, 01.12.2021

Bijen Filiz , Yasin Karaca

https://doi.org/10.30964/auebfd.755654

Cited By: 2

Öz

In this research, it was aimed to determine the attitudes of Physical Education Teachers (PET) towards the use of humor in education and to examine them according to the variables of gender, marital status, age, and year of professional service. In the research, the survey model was used. The data group consisted of 140 volunteer PETs selected according to the simple random sampling method. The Attitude Scale towards the Use of Humor in Education was used. The data analysis of the research includes frequency and percentage, mean and standard deviation analysis for descriptive statistics; Variance analysis (One-way ANOVA, independent sample t test) was used to compare mean scores in unrelated measurements and, the Tukey test was used to determine which groups had significant differences. As a result of the study, there was no significant difference in the attitudes of PETs towards using humor in education according to gender. It has been determined that married PETs have more attitudes towards humor deemed necessary in education, PETs who are new to the profession have more beliefs about deemed necessary in education and its effect on language and teaching towards humor, and PETs and who are older have more attitudes to use humor in the effect of maintaining classroom order. The most important result of the study is that PETs' attitudes towards the use of humor in education are at a high level in terms of the effectiveness of education.

Anahtar Kelimeler

Physical education teacher, education, humor, humor in education, attitude

Beden Eğitimi Öğretmenlerinin Eğitimde Mizah Kullanımına Yönelik Tutumları

Öz

Mizah, en karmaşık, en yoğun ders ortamlarında bile araştırmayı, bilgi sahibi olmayı ve yaratıcılığı kolaylaştıran özelliklere sahiptir. Mizah bu özellikleriyle eğitimi canlı tutar. Bu araştırmada, Beden Eğitimi öğretmenlerinin eğitimde mizah kullanımına yönelik tutumlarının belirlenmesi ve cinsiyet, medeni durum, yaş ve mesleki hizmet yılı değişkenlerine göre incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmada genel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırma grubunu kolay örnekleme yöntemine göre seçilen 140 gönüllü Beden Eğitimi öğretmeni oluşturmuştur. Araştırmada Eğitimde Mizahın Kullanımına Yönelik Tutum Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmanın veri analizinde, betimsel istatistik için frekans ve yüzde, ortalama ve standart sapma analizi; ilişkisiz ölçümlerde toplam puanların karşılaştırılması için Varyans analizi (Tek Yönlü ANOVA, bağımsız örneklem t testi), anlamlı farklılığın hangi gruplar arasında olduğunu belirlemek için Tukey testi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, cinsiyete göre Beden Eğitimi öğretmenlerinin eğitimde mizah kullanmaya yönelik tutumlarında anlamlı bir fark bulunmamıştır. Evli Beden Eğitimi öğretmenlerinin mizahı eğitimde gerekli görme tutumlarının daha fazla olduğu; mesleğe yeni başlayan Beden Eğitimi öğretmenlerinin mizahı eğitimde gerekli görme ve dil ve öğretime etki inançlarının daha fazla olduğu, yaşı daha fazla olan Beden Eğitimi öğretmenlerinin sınıf düzeninin sağlanmasına etkide mizahı kullanma tutumlarının daha fazla olduğu belirlenmiştir. Araştırmanın en önemli sonucu, eğitimin etkililiği açısından, Beden Eğitimi öğretmenlerinin eğitimde mizah kullanımına yönelik tutumlarının yüksek düzeyde olmasıdır.

Anahtar Kelimeler

Beden eğitimi öğretmeni, eğitim, mizah, eğitimde mizah, tutum

Kaynakça

• Akkaya, M. (2011). Sınıf öğretmenlerinin sınıf yönetimi becerileri ile mizah tarzları arasındaki ilişkinin incelenmesi (İstanbul ili Şişli ilçesi örneği) (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Yeditepe Üniversitesi, İstanbul. Alatalo, S. and Poutiainen, A. (2016). Use of humor in multicultural classroom. The Israeli Journal of Humor Research, 5(1), 65-79. Altınkurt, Y. ve Yılmaz, K. (2016). Öğretmenlerin mizah tarzları ile örgütsel sinizm düzeyleri arasındaki ilişki. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32, 122-143. Ammerman, M. C. (2002). Gender differences in the use of humor in intimate relationships and marital adjustment (Unpublished doctoral dissertation). Peperdine University, USA Avşar, V. (2008). Öğretmen adaylarının mizah tarzları ve cinsiyet rolleri ilişkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi, İstanbul. Avcı, N. (2012). Üniversite öğrencilerinin mizah tarzlarının, psikolojik belirtiler ve ölüm kaygısı ile ilişkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Sakarya Üniversitesi, Sakarya. Balta, E. E. (2016). Eğitimde mizahın kullanımına ilişkin öğretmen tutumları. Elementary Education Online, 15(4), 1268-1279. doi: 10.17051/io.2016.64984 Berk, R. A. (2003). Professors are from Mars, students are from snickers: How to write and deliver humor in the classroom and in Professional presentations. Sterling, VA: Stylus Publishing. Cann, A. and Matson, C. (2014). Sense of humor and social desirability: Understanding how humor styles are perceived. Personality and Individual Differences, 66, 176–180. doi: 10.1016/j.paid.2014.03.029 Cengiz, R., Kayhan, M. ve Acet, M. (2016). Beden eğitimi öğretmenlerinin mizah tarzları ile algılanan duygusal bezdirme üzerine araştırma. International Journal of Science Culture and Sport, 4(2), 2148-1148. doi: 10.14486/IntJSCS573 Çelik, B. (2014). Dokuzuncu sınıf bilgi ve iletişim teknolojisi dersinde mizah ve kavram karikatürü kullanımının öğrenci başarısı, tutumu, kaygısı ve kalıcılığa etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Adnan Menderes Üniversitesi, Aydın. Çelik, B. and Gündoğdu, K. (2016). The effect of using humor and concept cartoons in high school ICT lesson on students' achievement, retention, attitude and anxiety. Computers & Education. 103, 144-157. Çimen, B. (2011). Devlet ve özel okullarda görev yapan sınıf öğretmenlerinin öğretim sürecinde mizah kullanma yeterlilikleri konusundaki algılarının incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Akdeniz Üniversitesi, Antalya. Davis, E. M. (2015). Humor in teaching: An analysis of the literature. NY: United States Military Academy West point. Dupré, A. (1998). Humor and the healingarts: A multi method analysis of humor use in healthcare. Mahwah: Lawrence Erlbaum Associates. Fındıklı, E. B. (2013). Okul yöneticilerinin mizah tarzları ile yaşam doyumları arasındaki ilişki (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Yeditepe Üniversitesi, İstanbul. Garner, R. L. (2006). Humor in pedagogy: How ha-ha can lead to aha! College Teaching, 54(1), 177-180. Halula, S .P. (2013). What role does humor in the higher education classroom play in student-perceived instructor effectiveness (Unpublished doctoral dissertaition). Marquette University, Milwaukee, Wisconsin. Harland, T. (2012). University teaching: An introductory guide. London, England: Routledge. Jacobs, E. (1985). The functions humor of in marital adjustment. Dissertation abstracts international, 46, (5-B), 1688. Jeder, D. (2015). Implications of using humor in the classroom. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 180, 828-833. Karasar, N.(2018). Bilimsel araştırma yöntemi: Kavramlar, ilkeler, teknikler. Ankara: Nobel Yayıncılık. Kember, D. and Kwan, K. P. (2002). Lecturers’ approaches to teaching and their relationship to conceptions of good teaching. In N. Hativa & P. Goodyear (Eds.), Teacher thinking, beliefs and knowledge in higher education (pp. 219-239). Dordrech, Netherlands: Springer. Lei, S. A., Cohen, J. L. and Russler, K. M. (2010). Humor on learning in the college classroom: Evaluating benefits and drawbacks from ınstructors' perspectives. Journal of Instructional Psychology, 37(4), 326-331. Lovorn, M. and Holaway, C. (2015). Teachers’ perceptions of humour as a classroom teaching, interaction, and management tool. European Journal of Humour Research, 3(4), 24-35. Mermi, Ö.F. (2015). Öğretmenlerin mesleki tükenmişlikleri ile mizah tarzları arasındaki ilişki (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gaziantep Üniversitesi, Gaziantep. Mierop, J. (1999). Satisfaction (Unpublished master dissertation). California State University, UMI Dissertation Information Service. Minchew, S. S. and Hopper, P. F. (2008). Techniques for using humor and fun in the language arts classroom. The Clearing House, 81(5), 232-236. Özgen, G. (2014). Üsküdar bölgesinde görev yapan öğretmenlerin mizah tarzları ve dini başa çıkma tarzları arasındaki ilişki (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi).Marmara Üniversitesi, İstanbul. Özdemir, S. ve Recepoğlu, E. (2010). Örgütsel sağlık ve mizah. V. Ulusal Eğitim Yönetimi Kongresi (s. 219-229). Antalya: Gazi Üniversitesi & EYEDDER. Pala, İ. (1995). Ansiklopedik divân şiiri sözlüğü. Ankara: Akçağ Yayınları. Provine, R. (1996). Laughter. American Scientist, 84(1), 38-47. Polimeni, J. and Reiss, J. P. (2006). The first joke: Exploring the evolutionary origins of humor. Evolutionary Psychology, 4, 347-366. Ruch, W. (1998). The sense of humor. Berlin, Germany: Mouton de Gruyter. Saroglou, V., Lacour C. and Demerue M. E. (2010). Bad humor bad marriage: Humor styles in divorced and married couples. Europe’s Journal of Psychology, 6(3), 94-121. doi: 10.5964/ejop.v6i3.210 Saxena, S. and Saxena, S. (2012). Impact of cognitive and emotional intelligence on quality education. International Journal of Modern Education and Computer Science, 4(10), 47-58. Sepetçi, C. (2010). Okul yöneticilerinin mizah betimlemesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Tokat. Susa, A. (2002). Humor type, orgnizational climate and outcomes: The shortest distance between an organizations environment and the bottom line is laughter (Unpublished doctoral dissertation). University of Nebraska, UMI Dissertation Information Service. Tabachnick B. and Fidell, L. (2013). Using multivariate statistics (6th International ed. covered). New Jersey: Sage Publications, Thousand Oaks. Tait, G., Lampert, J., Bahr, N. and Bennett, P. (2015). Laughing with the lecturer: The use of humour in shaping university teaching. Journal of University Teaching & Learning Practice, 12(3), 1-15. Torok, S. E., Mcmorris, R. F. and Lin W. C.(2004). Is humor and appreciated teaching tool? College Teaching, 52(1), 14-20. Vu, P. and Lan, V. (2012). Techniques to bring humor and create a pleasant learning environment in adult ESL classrooms. Journal of Research and Practice for Adult Literacy, Secondary and Basic Education, 1(1) (Spring), 444-447. Yardımcı, İ. (2010). Mizah kavramı ve sanattaki yeri. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(3/2), 1–41. Yılmaz, M. (2010). Görsel sanatlar eğitiminde uygulamalar (beşinci baskı).Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayınevi. Yılmaz, M. (2014). Görsel sanatlar eğitiminde mizahın yeri ve kaynakları. Akademik Bakış Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi, 40, 1-22. Yılmaz, E. ve Akdeniz, Y. (2018). Öğretmenlerin mizah tarzlarının örgütsel bağlılıklarına etkisi. 2nd International Social and Educational Sciences Symposium, Konya. Yirci, R., Özdemir, T. Y. ve Kartal, S. E., (2016). Okul yöneticilerinin mizah yönelimleri. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 5(8), 2479-2495 Yolcu, O., Gündoğdu, K. ve Akar, V. R. (2018). Fen bilimleri dersinde mizah temelli geliştirilen içerik üzerine bir durum çalışması. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 7(2), 1305-1332. Yüksek Öğretim Kurumu (2007). Öğretmen yetiştirme ve eğitim fakülteleri. Öğretmenin üniversitede yetiştirilmesinin değerlendirilmesi. Bilkent, Ankara: Yüksek Öğretim Kurumu Yayını. Ziyaeemehr, A., Kumar, V. and Abdullah, M. (2011). Use and non-use of humor in academic ESL classrooms. English Language Teaching, 4(3), 111-119.