Sınıf Öğretmenlerinin ve Ortaokul Branş Öğretmenlerinin Öğrenen Özerkliğini Destekleme Davranışlarının İncelenmesi

Yıl 2016, Cilt: 5 Sayı: 5, 72 - 81, 01.04.2016

Salih Uşun Ali Yakar Orhan Kahya

https://doi.org/10.30703/cije.321427

Cited By: 1

Öz

Bu araştırmanın amacı, sınıf öğretmenlerinin ve ortaokul branş öğretmenlerinin öğrenen özerkliğini destekleme davranışlarının karşılaştırmalı olarak incelenmesidir. Araştırma tarama türünde ve betimsel bir araştırmadır. Çalışmada sınıf öğretmenlerinin ve ortaokul branş öğretmenlerinin öğrenen özerkliğini destekleme davranışları karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Araştırmanın evrenini Denizli ilinde görev yapan sınıf öğretmenleri ve ortaokul branş öğretmenleri; araştırmanın örneklemini ise Denizli ili merkez ilçelerinde görev yapan 51 sınıf öğretmeni ve 162 ortaokul branş öğretmeni olmak üzere toplamda 213 öğretmen oluşturmaktadır. Araştırmanın verilerini toplamak amacıyla Oğuz (2013) tarafından geliştirilen “Öğrenen Özerkliğini Destekleme Ölçeği” kullanılmıştır. Toplanan veriler, SPSS programı aracılığıyla analiz edilmiştir. Veri analiz tekniği olarak bağımsız gruplar t-testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA), Mann Whitney U testi ve korelasyon analizi kullanılmıştır. Elde edilen bulgulara göre, öğretmenlerin öğrenen özerkliğinin desteklenmesinin gerekliliğine ilişkin görüş puanları yüksek düzeyde olmasına rağmen, öğrenen özerkliğini destekleme davranışlarına ilişkin puanları orta düzeydedir. Cinsiyete ve görev yapılan öğretim kademesine göre incelendiğinde, öğretmenlerin öğrenen özerkliğinin desteklenmesinin gerekliliğine ilişkin görüşleri ve öğrenen özerkliğini destekleme davranışları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Branşlarına göre öğretmenlerin öğrenen özerkliğinin desteklenmesinin gerekliliğine ilişkin görüşlerinde istatistiksel açıdan bir fark görülmezken, öğretmenlerin öğrenen özerkliğini destekleme davranışlarında branşlara göre farklılıklar saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Öğrenen özerkliği, sınıf öğretmenleri, ortaokul branş öğretmenleri.

The Examination of Behaviors of Primary and Secondary School Teachers’ Learner Autonomy Support

Öz

The purpose of this study is to investigate and compare promoting learner autonomy

behaviors of primary education teachers and subject teachers working at secondary schools.

The research was designed in quantitative survey model. Promoting learner autonomy

behaviors of primary education teachers and subject teachers were compared. 51 primary

school and 162 secondary school teachers in Denizli comprise the sample of the survey.

Promoting Learner Autonomy Scale (Oğuz, 2013) was used as data gathering tool of the

research. Descriptive Statistics, T-test for pair comparisons, Mann Whitney U, correlation

analysis and ANOVA for three or more comparisons were used to define the levels of

teachers’ promoting learner autonomy behaviors. Findings of the study show that teachers’

views on the necessity of promoting learner autonomy behaviors become prominent. By

contrast, their behaviors on promoting learner autonomy are found to be at middle level. The

study results show that there is not significant difference between teachers’ views on

promoting learner autonomy behaviors and their promoting behaviors. Although there isn’t

statistically significance between the subject teachers’ views and promoting behaviors on

learner autonomy, the findings show significant results among promoting learner autonomy

behaviors of the subject teachers.

Anahtar Kelimeler

Learner autonomy, primary school teachers, secondary school teachers

Kaynakça

• Balçıkanlı, C. (2008). İngilizce’nin yabancı dil olarak öğrenildiği ortamlarda öğrenen özerkliği. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28(3), 1-16.
• Bay, E., Kaya, H. İ. ve Gündoğdu, K. (2010). Demokratik yapılandırmacı öğrenme ortamı ölçeği geliştirilmesi. e-Journal of New World Sciences Academy, 5(2), 646-664.
• Benson, P. (2007). Autonomy in language teaching and learning. Language Teaching, 40, 21- 40.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç-Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Cotterall, S. (2000). Promoting learner autonomy through the curriculum: Principles for designing language courses. ELT Journal, 54(2), 109-117. Oxford University Press.
• Durak Üğüten, S. (2015). Öğrenen özerkliği. Dil öğretimi içinde (Editör: N. Bekleyen). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Er, K. O. (2014). ELT learners’ views on learner autonomy at Balıkesir University Necatibey Education Faculty. Balikesir University The Journal of Social Sciences Institute, 17(31), 17-45.
• Göçer, A. (2016). Türkçe eğitimde öğrenen özerkliği ve etkileşimli sınıf ortamı tasarımının önemi. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1), 188-201.
• Karacaoğlu, Ö. C. (2011). Online eğitimde program geliştirme. Ankara: İhtiyaç Yayıncılık.
• Karasar, N. (2008). Bilimsel araştırma yöntemi. (17. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Little, D. (1995). Learning as dialogue: The dependence of learner autonomy on teacher autonomy. System, 23(2), 175-181. Great Britain: Pergamon.
• Little, D. (2007). Language learner autonomy: Some fundamental considerations revisited. Innovation in Language Learning and Teaching, 1(1), 1-27.
• Mariani, L. (1997). Teacher support and teacher challenge in promoting learner autonomy. Perspectives, TESOL 23(2).
• McDevitt, B. (1997). Learner autonomy and the need for learner training. The Language Learning Journal, 16(1), 34-39.
• Oğuz, A. (2013). Öğrenen özerkliğini destekleme ölçeğinin geliştirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(4), 2177-2194.
• Özçelik, N. (2015). Üniversitede Fransızcanın ikinci yabancı dil olarak öğretimi/öğreniminde öğrenen özerkliği. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(3), 102-115.
• Yang, N. D. (1998). Exploring a new role for teachers: Promoting learner autonomy. System, 26, 127-135. Great Britain: Pergamon.