Koca Fiğ ile İtalyan Çimi Karışımlarının Silaj Kalitesinin Belirlenmesi

Year 2020, Volume: 8 Issue: 2, 391 - 396, 29.12.2020

Hanife Mut , Erdem Gülümser , Medine Çopur Doğrusöz , Uğur Başaran

https://doi.org/10.33202/comuagri.753574

Cited By: 3

Abstract

Bu çalışmada, koca fiğ “KF” (Vicia narbonensis L.) ile İtalyan çimi (Lolium multiflorum L.) “İÇ” karışımlarının (% 100:0, 80:20, 60:40 ve 20:80) silaj kalitesinin belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Hasat edilen bitkiler 2 cm boyutunda parçalandıktan sonra plastik bidonlara doldurulmuş ve 45 gün süre ile 25±2 oC’de fermantasyona bırakılmıştır. Silaj örneklerinde; kuru madde pH, ham protein oranı, laktik asit, asetik asit, bütürik asit, potasyum (K), fosfor (P), kalsiyum (Ca), magnezyum (Mg), ve demir (Fe) içerikleri belirlenmiştir. Silajların Flieg puanlamalarına göre yalın İtalyan çimi (93.91), % 60KF+20İÇ (94.69), % 40KF+60İÇ (87.87) ve % 20KF+80İÇ (94.51) işlemleri en yüksek değere sahip olmuş ve silaj kalitesi bakımından çok iyi sınıfta yer almıştır. En yüksek ham protein oranı ile yalın koca fiği (% 16.17) % 80KF+20İÇ (% 14.77) ve % 60KF+40İÇ (% 14.27) işlemlerinde belirlenmiştir. Silajlarda asetik asit değeri % 0.010-0.061 arasında değişmiştir. En yüksek laktik asit içeriği % 60KF+40İÇ (% 3.090) ve % 20KF+80İÇ (% 3.975) işlemlerinden elde edilmiştir. Silajların K, P, Ca, Mg ve Fe içerikleri sırasıyla, % 1.406-1.884, % 0.277-0.311, % 0.287-0.617, % 0.257-0.334 ve 45.53-123.87 ppm arasında değişmiştir. Sonuç olarak, kalite özellikleri göz önüne alındığında, koca fiğ ile İtalyan çiminin 60+40 karışımı diğer işlemlere oranla daha iyi olduğu tespit edilmiştir.

Keywords

Koca fiğ, İtalyan çimi, karışım, silaj, kalite

References

• Acar, Z., Tan, M., Ayan, İ., Önal Aşçı, Ö., Mut, H., Başaran, U., Gülümser, E., Can, M., Kaymak, G., 2020. Türkiye’de Yem Bitkileri Tarımının Durumu ve Geliştirme Olanakları. Türkiye Ziraat Mühendisleri IX. Teknik Kongresi. Bildiriler Citl: 1. 529-553. 13-17 Ocak, Ankara. Açıkgöz, E., 2002. Silaj Yapımında Kullanılan Diğer Bitkilerin Tarımı. Silaj Bitkileri Yetiştirme ve Silaj Yapımı Hasad Yayıncılık, s. 35-57, Ankara. Alaca, B., Özaslan Parlak, AÖ., 2017. Mısır, sorgum sudanotu melezi ile soya, börülce ve guarin karışık ekimlerinin silaj verimi ve kalitesine etkileri. ÇOMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi. 5(1): 99–104. Alçiçek A, Özkan K. 1996. Silo Yemlerinde destilasyon yöntemi ile süt asidi, asetik asit ve bütirik asit tayini. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi. 3:(2-3): 191-198. Avcıoğlu, R., Hatipoğlu, R., Karadağ, Y., 2009. Fiğler, burçak ve kara mercimek. T.C. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, 402-434 s. İzmir, Başaran, U., Gülümser, E., Mut, H, Çopur Doğrusöz, M., 2018. Mürdümük +Tahıl Karışımlarının Silaj Verimi ve Kalitesinin Belirlenmesi. Türk Tarım – Gıda Bilim ve Teknoloji Dergisi. 6(9): 1237-1242. Can, M., Kaymak, G., Gülümser, E., Acar, Z., Ayan, İ., 2019. Orman üçgülü yulaf karışımlarının silaj kalitesinin belirlenmesi. Anadolu Tarım Bilimleri Dergisi. 34: 371-376. El-Bok, S., Jabri, C., Ben-Brahim, T., Lamine, O., ElGazzah, M., Zoghlami-Khélil, A., 2017. Pod, seed traits and cytotaxonomic studies of some Vicia narbonensis L. accessions (Fabaceae). Saudi Journal of Biological Sciences. 24(7): 1689-1696. Filya, İ., 2001. Silaj teknolojisi. Hakan Ofset, İzmir. İptaş, S., Yılmaz, M., 1999. Tokat şartlarında yetiştirilen değişik macar fiği+tritikale karışım oranlarının verim ve kaliteye etkileri. Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü Dergisi. 9(2): 105-113. Kılıç, A., 1984. Silo yemi. Bilgehan Basımevi. İzmir. Kidambi, S.P., Matches, A.G., Gricgs, T.C., 1989. Variability for Ca, Mg, K, Cu, Zn and K/(Ca +Mg) ratio among 3 wheat grasses and sainfoin on the southern high plains. Journal of Range Management. 42: 316-322. Mut, H., Gülümser, E., Çopur Doğrusöz, M., Başaran, U., 2020. Değişik Arkadaş Bitkilerin Yonca Silaj Kalitesine Etkisi. KSÜ Tarım ve Doğa Dergisi. 23 (4): 975-980. Panyasak, A., Tumwasorn, S., 2013.Effect of Moisture Content and Storage Time on Sweet. Walailak Journal of Science and Technology. 12 (3): 237-243. Periguad, S., 1970. Les carences en oligo-elements chez les ruminants en france leurdiagnost.les problems souleves par ı’intensification fourragere. Ann. Agron. 21: 635 – 669. Tejada, R., Codowell, LR., Martin, M.F.G., Concard, J.H., 1985. Mineral element analyses of various tropical forages in Guatemala and their relationship to soil concentrations. Nutrition Reports International, 32: 313-323. Yaylak, E., Alçiçek, A., 2003. Sığır Besiciliğinde Ucuz Bir Kaba Yem Kaynağı: Mısır Silajı. Hayvansal Üretim 44(2): 29-36.