BAĞLANMA STİLLERİNİN İLETİŞİM BECERİLERİNE ETKİSİNİ ARAŞTIRMA

Yıl 2016, Cilt: 25 Sayı: 3, 381 - 396, 30.10.2016

Tamer Kılıç Melis Kümbetlioğlu

Öz

Bağlanma ve iletişim kavramları hakkında yapılan araştırmalar incelendiğinde; bağlanma stillerinin iletişim becerileri üzerinde önemli bir etkisi olduğu görülmektedir. Bu çalışmada; ilgili literatür taraması ışığında, bağlanma ve iletişim becerisi kavramları ayrı ayrı incelendikten sonra, erken çocukluk döneminde gelişen bağlanma stillerinin yetişkinlik dönemindeki sosyal ilişkiler üzerinde başrol üstlenen iletişim becerilerini nasıl etkilediği ortaya konulmaktadır. Çalışma sonucunda; güvensiz bağlanma stili geliştirmiş bireylere göre güvenli bağlanma stiline sahip bireylerin daha sağlıklı ve etkin iletişim becerilerine sahip oldukları görülmüştür. Bu durumun hem bireysel hem de örgütsel anlamda sosyal ilişkilerde çok önemli bir rol oynadığına dikkat çekilmekte, ayrıca güvensiz bağlanma stiline sahip bireylere etkin iletişim becerileri kazandırmak amacıyla programlar düzenlenmesi gerektiği vurgulanmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Bağlanma Stilleri, İletişim Becerisi, Güvenli Bağlanma, Güvensiz Bağlanma

Kaynakça

• Bartholomew, K. ve Horowitz, L. M. (1991). Attachment Styles Among Young Adults: A Test of a Four-Category Model. Journal of Personality and Social Psychology, 61(2), 226-244. Berk, L. E. (2009). Emotional Development. Child development. (8 ed.). Boston: Pearson International Edition. Carver, C. S. ve Scheier, M. F. (2012). Psychosocial Theories. Perspectives on Personality. (7 ed.). Boston: Pearson International Edition. Collins, N. L., ve Read, S. J. (1990). Adult Attachment, Working Models, and Relationship Quality in Dating Couples. Journal of Personality and Social Psychology, 58(4), 644-663. Crowell, J. A., Treboux, D., Gao, Y., Fyffe, C., ve Pan, H. (2002). Assessing Secure Base Behavior in Adulthood: Development of a Measure, Links to Adult Attachment Representations, and Relations to Couples Communication and Reports of Relationships. Developmental Psychology, 38(5), 679-693. Çalışkan, S. C. (2011). Çalışanların Psikolojik Güçlendirme Algıları Üzerinde İşyeri Arkadaşlıkları ve Örgütsel İletişimin Etkisi. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20(3): 77-92. Erigüç, G., ve Eriş, H. (2013). Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksekokulu Öğrencilerinin İletişim Becerileri: Harran Üniversitesi Örneği. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12(46): 232-254. Erigüç, G., Şener, T., ve Eriş, H. (2013). İletişim Becerilerinin Değerlendirilmesi: Bir Meslek Yüksekokulu Öğrencileri Örneği. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 16(1): 45-65. Erözkan, A. (2007). Üniversite Öğrencilerinin İletişim Becerilerini Etkileyen Faktörler. Marmara Üniversitesi Açık Arşiv Sistemi : 59-72. Grossmann, K., Grosmann, K. E., Fremmer-Bombik, E., Kindler, H., Scheurer-English, H., ve Zimmermann, P. (2002). The Uniqueness of the Child-Father Attachment Relationship: Fathers’ Sensitive and Challenging Play as a Pivotal Variable in a 16-year Longitudinal Study. Social Development, 11(3), 307-331. Hazan, C., ve Shaver, P. (1987). Romantic Love Conceptualized as an Attachment Process. Journal of Personality and Social Psychology, 52(3), 511-524. Jang, S. A., Smith, S., ve Levine, T. (2002). To stay or to leave? The role of attachment styles in communication patterns and potential termination of romantic relationships following discovery of deception. Communication Monographs, 69(3), 236-252. Jones, S. M. (2005). Attachment Style Differences and Similarities in Evaluations of Affective Communication Skills and Person-centered Comforting Messages. Western Journal of Communication, 69(3), 233-249. Karcıoğlu, F., Timuroğlu, M. K., ve Çınar, O. (2009). Örgütsel İletişim ve İş Tatmini İlişkisi-Bir Uygulama-. Yönetim, 20(63) : 59-76. Koç, B., ve Büyükgöze Kavas, A. (2015). Üniversite Öğrencilerinin Saldırganlık, Kişilerarası Problem Çözme Becerileri, Kişilerarası İlişki Tarzları ve İletişim Beceri Arasındaki İlişkilerinin İncelenmesi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 4(2) : 783-799. Koleva, S. P., ve Rip, B. (2009). Attachment Style and Political Ideology: A Review of Contradictory Findings. Soc Just Res, 22, 241-258. Korkut, F. (2005). Yetişkinlere Yönelik İletişim Becerileri Eğitimi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28: 143-149. Kumcağız, H., Yılmaz, M., Balcı Çelik, S., ve Aydın Avcı, İ. (2011). Hemşirelerin İletişim Becerileri: Samsun İli Örneği. Dicle Tıp Dergisi, 38(1): 49-56. Lyons-Ruth, K. (1996). Attachment Relationships Among Children With Aggressive Behavior Problems: The Role of Disorganized Early Attachment Patterns. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 64(1), 64-73. Main, M., ve Solomon, J. (1990). Procedures for identifying infants as disorganized/disoriented during the Ainsworth Strange Situation. M. Greenberg, D. Cicchetti, & E. M. Cummings (Eds.), Attachment in the Preschool Years: Theory, Research and Intervention (ss. 121-160). Chicago: University of Chicago Press. Schneider, B. H., Atkinson, L., ve Tardif, C. (2001). Child-Parent Attachment and Children’s Peer Relations: A Quantitative Review. Developmental Psychology, 37(1), 86-100. Şirin, H., ve Izgar, H. (2013). Üniversite Öğrencilerinin İletişim Becerileri ve Olumsuz Otomatik Düşünceleri Arasındaki İlişki. İlköğretim Online, 12(1) : 254-266. Tokmak, İ., Turgut, H., ve Öktem, Ş. (2013). Turizm ve Otelcilik Öğrencilerinin Sosyotropik-Otonomik Kişilik Özelliklerinin İletişim Becerilerine Etkisi. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 24(1): 83-95. Yılmaz, B. (2007). Üniversite Öğrencilerinin Kişilerarası İletişim Becerileri ve Bağlanma Stilleri Arasındaki İlişki (The Relationship Between The Interpersonal Communication Skills and The Attachment Styles of University Students), yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Muğla Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Muğla. Waters, E., Merrick, S., Treboux, D., Crowell, J., ve Albersheim, L. (2000). Attachment Security in Infancy and Early Adulthood: A 20-Year Longitudinal Study. Child Development, 71(3), 684-689. Wicks-Nelson, R., ve Israel, A. C. (2014). The Developmental Psychopathology Perspective. Abnormal Child and Adolescent Psychology. (8 ed). Edinburg: Pearson New International Edition. Zayas, V., Mischel, W., Shoda, Y., ve Aber J. L. (2011). Roots of Adult Attachment: Maternal Caregiving at 18 Months Predicts Adult Peer and Partner Attachment. Social Psychological and Personality Science, 2(3), 289-297. Ziv, Y., Oppenheim, D. ve Sagi-Scwartz, A. (2004). Social information processing in middle childhood: Relations to infant-mother attachment. Attachment & Human Development, 6(3), 327-348.