Uyarlanabilir Uzaktan Hizmetiçi Eğitimin Başarı ve Eğitimin Tamamlama Süresine Etkisi ile Öğretmen Görüşleri

Yıl 2018, Sayı: 45, 103 - 115, 27.06.2018

Alper Aslan , İdris Göksu , Selçuk Karaman

Öz

Gelişen teknolojilerin etkili kullanımı, programların
istendik yönde gerçekleştirilmesi, yeni nesille daha etkili bir iletişim
kurabilme adına öğretmenlerin sürekli olarak hizmetiçi eğitim almaları zorunlu
hale gelmiştir. Bu çalışma, tasarlanacak uzaktan hizmetiçi eğitim
seminerlerinde, öğretmenlerin ön bilgilerini dikkate alarak içeriği düzenleyen
uyarlanabilir bir uzaktan hizmetiçi eğitim uygulaması sunmaktadır. Yapılan
çalışmada hem nicel hem de nitel veriler elde edilmiştir. Nicel olarak deneysel
modelde son test kontrol gruplu desen kullanılmıştır. Bu kapsamda deney ve
kontrol gruplarında toplam 40 öğretmen yer almıştır. Nitel veriler ise uygulama
sonrasında deney grubunda yer alan katılımcılar ile bireysel görüşmeler
yapılarak elde edilmiştir. Elde edilen verilerin değerlendirilmesi neticesinde grupların
değerlendirme testinden aldıkları puanlar arasında anlamlı bir farklılık
görülmezken eğitimi tamamlama süreleri arasında anlamlı bir farklılık
görülmüştür. Buradan yola çıkarak uyarlanabilir uzaktan hizmetiçi eğitim
uygulamalarında semineri tamamlayan öğretmenlerin seminerlerindeki öğretim
verimliliğinin daha yüksek olduğu söylenebilir. Bununla birlikte yapılan
görüşmeler sonucunda, zamanlarını daha etkili kullanabilmeleri açısından
öğretmenlerin uzaktan hizmetiçi eğitim seminerlerine ilişkin görüşlerinde
olumlu yönde bir değişim olduğu söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Uzaktan hizmetiçi eğitim, akıllı soru sorma sistemi, hizmetiçi eğitim

The Impact of Adaptive Distance In-Service Training (INSET) on Success and Training Completion with Teacher’s Opinions

Öz

It
has become a necessity for teachers to continuously receive in-service training
(INSET) for effective use of developing technologies, expected realization of programs
and more effective communication with the new generation. This study offers a
feasible distance INSET application that regulates the content considering
prior knowledge of teachers in distance INSET seminars to be designed. Both
qualitative and quantitative data were obtained in the study. For qualitative
data, posttest design with control group was used in experimental model. In
this scope, a total of 40 teachers were included in experimental and control groups.
Quantitative data were obtained through interviews with participants. As a
result of analysis of data, no significant difference was seen between the
scores of groups from the evaluation test, but a significant difference was
found between their times for completion of training. Accordingly, it can be
suggested that teachers who complete the seminar in adaptive distance INSET
applications have higher level of training efficiency in the seminars.
Furthermore, based on the interviews, it can be argued that there is a positive
change in the opinions of teachers regarding the distance INSET seminars in terms
of effective use of their times.

Anahtar Kelimeler

Distance in-service training, smart question system, in-service training

Kaynakça

• Aslan, N., ve Gul, T. (2009). Classroom teachers' perceptions of globalization by social aspects and its reflection on inservice training programmes. Hacettepe Universitesi Egitim Fakultesi Dergisi-Hacettepe University Journal of Education, 36, 20-31.
• Atıcı, B. (2010). Sosyal bilgi inşasına dayalı sanal öğrenme çevrelerinin öğrenci başarısı ve tutumlarına etkisi. Eğitim ve Bilim, 32(143), 41-54.
• Balta, Y., ve Türel, Y. K. (2013). Çevrimiçi uzaktan eğitimde kullanılan farklı ölçme değerlendirme yaklaşımlarına ilişkin bir inceleme. Turkish Studies-International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8(3), 37-45.
• Baran, F. (2008). Milli Eğitim Bakanlığı’nın uzaktan hizmetiçi eğitim yöntemiyle bilgisayar eğitimi uygulamasına ilişkin öğretmen görüş ve önerileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Yeditepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Bartholomew, H., Osborne, J., and Ratcliffe, M. (2004). Teaching students 'ideas-about-science': Five dimensions of effective practice. Science Education, 88(5), 655-682.
• Baştürk, R. (2012). İlköğretim öğretmenlerinin hizmetiçi eğitime yönelik algı ve beklentilerinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 42(2012), 96-107.
• Chen, H. R., & Tseng, H. F. (2012). Factors that influence acceptance of web-based e-learning systems for the in-service education of junior high school teachers in taiwan. Evaluation and Program Planning, 35(3), 398-406.
• Demirtaş, T. Z. (2008). İlköğretim okulları öğretmenlerinin hizmetiçi eğitim ihtiyaçları ile kurum içi iletişim algıları arasındaki ilişkinin değerlendirmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Yeditepe Üniversitesi, İstanbul.
• Erdem, A.R., ve Şimşek, S. (2013). Öğretmenlere ve okul yöneticilerine verilen hizmet içi eğitimlerin irdelenmesi. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(4), 94-108.
• Fraenkel, J., Wallen, N., & Hyun, H. H. (2012). How to design and evaluate research in education (8th edt.). Boston: McGraw Hill.
• Kanlı, U., ve Yağbasan, R. (2001). Fizik öğretmenleri için düzenlenen hizmetiçi eğitim yaz kursları, Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(3), 39-46.
• Karasar, N. (1994). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Nobel Yayınları.
• Orhan, F., ve Akkoyunlu, B. (1999). Uzaktan eğitim yaklaşımında temel eğitim i. Kademe öğretmenlerinin video destekli hizmetiçi eğitimi. Haccetepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(17), 134-141.
• Özdemir, S. (1997). Her organizasyon hizmetiçi eğitim yapmalıdır. Milli Eğitim Dergisi. 133 (1), 17-19.
• Öztürk, E. (2003). An assessment of high school biology curriculum implementation. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Ankara.
• Reiser, R. A., & Dempsey, J. V. (2012). Trends and issues in instructional design and technology: International edition. Pearson Books.
• Ryan, R. L. (1987). The complete inservice staff development program. USA: Prentice-Hall Inc.
• Satmaz, İ., ve Evin-Gencel, İ. (2016). Bilim sanat merkezlerinde görevlendirilen öğretmenlerin hizmet içi eğitim sorunu. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 42(2016), 59-73.
• Seferoğlu, S. (2001). Sınıf öğretmenlerinin kendi meslekî gelişimleriyle ilgili görüşleri, beklentileri ve önerileri. Milli Eğitim Dergisi, 149. http://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/milli_egitim_dergisi/149/seferoglu.htm adresinden 12.12.2017 tarihinde alınmıştır.
• Sezgin, S., Erdoğan, O., ve Erdoğan, B. H. (2017). Öğretmenlerin teknoloji öz yeterlikleri: Öğretmen ve öğrenci görüşlerine yönelik bütüncül bir analiz. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 7(1), 180-199.
• Sezgin-Nartgün, Ş. (2006). İlköğretim okulu öğretmenlerinin hizmetiçi eğitim programlarının etkileri üzerine düşünceleri (Bolu ili örneği). Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(1), 157-178.
• Sung, E., & Mayer, R. E. (2012). Five facets of social presence in online distance education. Computers in Human Behavior, 28(5), 1738-1747.
• Uçar, R., ve İpek, C. (2006). İlköğretim okullarında görev yapan yönetici ve öğretmenlerin MEB hizmet içi eğitim uygulamalarına ilişkin görüşleri, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3 (1), 34-53.
• Uztosun, M. S. (2017). In-service teacher education in Turkey: English language teachers’ perspectives. Professional Development in Education, 43, 1-13.
• Yarmohammadian, M.H., Ahmadi, A., Sadrian, M., & Fooladvand, M. (2011). Evaluation of distance education programs based on the nade-tdec 2009-2010 Procedia - Social and Behavioral Sciences, 117-119.
• Yılmaz, H., ve Düğenci, M. (2010). Hizmetiçi eğitime farklı bir yaklaşım: e-hizmetiçi eğitim. XII. Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri, 67-74.