How Competent are the Classroom Teachers in Using Web 2.0 Tools? Sample of Science Course

Yıl 2024, Sayı: 59, 597 - 625, 29.03.2024

Melis İrem Can , Ümit İzgi Onbaşılı , Feride Ercan Yalman

https://doi.org/10.53444/deubefd.1392508

Öz

This study was conducted so as to find how competent classroom teachers were in using Web 2.0 tools in teaching science. This study was conducted in convergent parallel design- one of the mixed research model. 113 classroom teachers teaching in schools located in Mersin were given the scale of competence in using web 2.0 tools on the quantitative dimension of the study. Semi-structured interviews were held with 8 classroom teachers on the qualitative dimension of the study. Besides, the in-class applications of the eight participants (participants’ products) were also put to document analysis. While the quantitative data reached were analysed on the SPSS 23 package programme, the qualitative data were put to content analysis. The results obtained in the scale were analysed in terms of a number of variables (such as gender, educational status, professional experience, types of school, frequency in using the internet, in-service training, etc.). This current study found that the participants’ rate of using web 2.0 tools was high. It was concluded that variables such as gender, professional experience and types of school did not cause significant differences in competence in web 2.0 tools. However, such factors as participation in e-Twinning project frequency in using the internet, receiving post-graduate education and in-service training were found to have positive effects on and to cause significant differences in using the tools. Majority of the participants stated in the interviews held for the qualitative part of the study that the science course was one of the most suitable courses in using web 2.0 tools. The participants mentioned the positive characteristics of web 2.0 tools in ensuring active learning and motivation. On the other hand, the qualitative data also indicated such negative points as inadequate infrastructure, time limitation and teachers’ low literacy in technology. An examination of participants’ products demonstrated that such applications as Kahoot and Learning Apps- web 2.0 tools- were chosen for use more frequently.

Anahtar Kelimeler

web 2.0 tools, competence, classroom teacher, science course

Sınıf Öğretmenleri Web 2.0 Araçları Kullanımında Ne Kadar Yetkin? Fen Bilimleri Dersi Örneği

Öz

Bu araştırma sınıf öğretmenlerinin fen bilimleri dersinde Web 2.0 araçları kullanımında ne kadar yetkin olduğunu belirlemek amacıyla yapılmıştır. Çalışma karma araştırma yöntemlerinden yakınsayan paralel desene göre yürütülmüştür. Çalışmanın nicel boyutunda Mersin ilinde görev yapan 113 sınıf öğretmenine “Web 2.0 Araçları Kullanım Yetkinliği Ölçeği” uygulanmıştır. Araştırmanın nitel boyutunda sekiz katılımcı ile yarı yapılandırılmış görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Ayrıca sekiz sınıf öğretmeninin yaptığı sınıf içi uygulamalar (katılımcı ürünleri) doküman inceleme kapsamında incelenmiştir. Nicel veriler SPSS 23 istatistik programı ile nitel veriler de içerik analizi ile analiz edilmiştir. “Web 2.0 Araçları Kulanım Yetkinliği Ölçeği”nden elde edilen sonuçlar bazı değişkenler (cinsiyet, eğitim durumu, mesleki kıdem, okul türü, internet kullanım sıklığı, hizmetiçi eğitim vb.) açısından incelenmiştir. Katılımcıların genel olarak Web 2.0 kullanımlarının yüksek düzeyde olduğu tespit edilmiştir. Cinsiyet, mesleki kıdem ve okul türü gibi değişkenlerin Web 2.0 araçlarına yetkin olmada anlamlı düzeyde bir farklılık oluşturmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Bununla birlikte eTwinning projesinde yer alma, internet kullanım sıklığı, lisansüstü eğitim ve hizmetiçi eğitim alma gibi faktörlerin Web 2.0 araçlarını kullanmada olumlu etkilerinin olduğu ve anlamlı düzeyde farklılıklar oluşturduğu söylenebilir. Araştırmanın nitel boyutundaki görüşmeler sonucunda katılımcıların büyük çoğunluğu Fen Bilimleri dersinin Web 2.0 araçlarını kullanmada en uygun derslerden birisi olduğunu dile getirmiştir. Katılımcılar tarafından Web 2.0 araçlarının aktif öğrenme ve motivasyon sağlama açısından olumlu özellikleri ifade edilmiştir. Buna karşın altyapı yetersizliği, zaman sınırlılığı ve öğretmenlerin düşük teknoloji okuryazarlığı gibi noktalar da olumsuz özellikler olarak dile getirilmiştir. Katılımcı ürünleri incelendiğinde Web 2.0 araçlarından Kahoot ve LearningApps gibi değerlendirme uygulamalarının daha çok tercih edildiği görülmüştür

Anahtar Kelimeler

web 2.0 araçları, yetkinlik, sınıf öğretmeni, fen bilimleri dersi

Kaynakça

• Arslan, K., & Yıldırım, M. (2021). Effect of online science course supported with web 2.0 tools on the academic achievement of fifth grade students and student opinions. Science Education International, 32(4), 311-322.
• Azid, N., Shi, L.Y., Saad, A., Man, S. C., & Heong, Y. M. (2022). The COVID-19 Pandemic: Web 2.0 tools as an alternative ınstruction for science in secondary schools. International Journal of Information and Education Technology, 12(6), 467-475 https://doi:10.18178/ijiet.2022.12.6.1643
• Başal, A., & Eryılmaz, A. (2020). Engagement and affection of pre-service teachers in online learning in the context of COVID 19: engagement-based instruction with web 2.0 technologies vs direct transmission instruction. Journal of Education for Teaching, 47(1), 131-133, https://doi.org/10.1080/02607476.2020.1841555
• Başaran, M. ve Kılınçarslan, R. (2021). Uzaktan eğitimle ilkokuma yazma öğretiminde Web 2.0 araçlarıyla tasarlanan oyunların etkililiği. Türkiye Eğitim Dergisi, 6(1), 186-199.
• Bilgiç, H. G., Duman, D. ve Seferoğlu, S. S. (2011). Dijital yerlilerin özellikleri ve çevrim içi ortamların tasarlanmasındaki etkileri. Akademik Bilişim, 2(4), 1-7.
• Black, P., & Wiliam, D. (2010). Inside the Black Box: Raising standards through classroom assessment. Phi Delta Kappan, 92(1), 81 90. https://doi.org/10.1177/003172171009200119
• Carta, T., Paternò, F., & Santana, V. F. d. (2011). Web usability probe: a tool for supporting remote usability evaluation of web sites. Human-Computer Interaction, 349-357. https://doi.org/10.1007/978-3-642-23768-3_29
• Creswell, J. W., & Plano-Clark, V. L. (2018). Karma yöntem araştırmaları: Tasarımı ve yürütülmesi (Y. Dede ve S. B. Demir, Çev.). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Crompton, H. (2014). A historical overview of mobile learning: Toward learner-centered education. In Z. L. Berge & L. Y. Muilenburg (Eds.), Handbook of mobile learning (pp. 3-14). Routledge.
• Çelik, T. (2021). Web 2.0 araçları kullanımı yetkinliği ölçeği geliştirme çalışması. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 51, 449-478. https://doi.org/10.9779.pauefd.700181
• Dinler, S.S.& Dündar, H.(2021), Pandemi döneminde sınıf öğretmenlerinin yaşadığı problemler, International Journal of Field Education, 7(2), 112-133.
• Ertmer, P. A. (2005). Teacher pedagogical beliefs: The final frontier in our quest for technology integration? Educational Technology Research and Development, 53(4), 25-39.
• Ertmer, P. A., Ottenbreit-Leftwich, A. T., & Tondeur, J. (2015). Teachers’ beliefs and uses of technology to support 21st-century teaching and learning. Educational Technology Research and Development, 63(2), 161-180.
• Faboya, O. T. & Adamu, B. J. (2017). Integrating web 2.0 tools into teaching and learning process through mobile device technology in Nigerian schools: Current status and future directions. International Journal of Education and Research, 5(5), 113-124.
• Gündüzalp, C. (2021). Web 2.0 araçları ile zenginleştirilmişçevrimiçi öğrenmenin öğrencilerin üst bilişsel ve yaratıcı düşünme becerilerine etkisi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 10(3) , 1158-1177. Hew, K. F., & Brush, T. (2007). Integrating technology into K-12 teaching and learning: Current knowledge gaps and recommendations for future research. Educational Technology Research and Development, 55(3), 223-252.
• Hodges, C., Moore, S., Lockee, B., Trust, T., & Bond, A. (2020). The difference between emergency remote teaching and online learning. Educause Review. Retrieved from https://er.educause.edu/articles/2020/3/the-difference-between-emergency-remote-teaching-and-online-learning
• Horzum, M. B. (2010). Öğretmenlerin Web 2.0 araçlarından haberdarlığı, kullanım sıklıkları ve amaçlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7(1). 603-634.
• Hsu, Y. C., & Ching, Y. H. (2013). Mobile microblogging: Using Twitter and mobile devices in an online course to promote learning in authentic contexts. The International Review of Research in Open and Distributed Learning, 14(4), 1-24.
• ISTE (International Society for Technology in Education). (2015). About ISTE, http://www.iste. org/about Kalaycı, Ş. (Ed.). (2009). SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri. 2. Baskı. Ankara: Asil Yayıncılık.
• Karimian, Z., Farrokhi, M., Moghadami, M., Zarifsanaiey, N., Mehrabi, M., Khojasteh, L., & Salehi, A. (2021). Medical education and Covid-19 pandemic: a crisis management model towards an evolutionary pathway. Education and Information Technologies, 27(3), 3299-3320. https://doi.org/10.1007/s10639-021-10697-8
• Kárpáti, A. (2009). Web 2.0 technologies for net native language learners: a “social call”. ReCALL, 21(2), 139-156. https://doi.org/10.1017/s0958344009000160
• Kırıkkaya, E. B., & Yıldırım, İ. (2021). Investigating the effect of using Web 2.0 tools on 7th-grade students' academic achievements in science and self-directed learning with technology. Journal of Turkish Science Education (TUSED), 18(3), 439-460.
• Lincoln, Y. S., & Guba, E. G. (1985). Naturalistic inquiry. Sage Publication.
• Martinez-Lopez, R., Yot-Domínguez, C., & Trigo, M. E. (2020). Analysis of the internet use and students’ Web 2.0 digital competence in a Russian university. International Journal of Technology Enhanced Learning, 12(3), 316-342. https://doi.org: 10.1504/IJTEL.2020.107986
• Means, B., Toyama, Y., Murphy, R., Bakia, M., & Jones, K. (2014). Evaluation of evidence-based practices in online learning: A meta-analysis and review of online learning studies. Project Report. Centre for Learning Technology.
• Miles, M.B., & Huberman, A.M. (1994). Qualitative data analysis: an expanded sourcebook. Sage Publications.
• Mishra, P., & Koehler, M. J. (2006). Technological pedagogical content knowledge: A framework for teacher knowledge. Teachers College Record, 108(6), 1017-1054.
• Morse, J. M., & Niehaus, L. (2009). Mixed methods design: Principles and procedures. Walnut Creek, CA: Left Coast Press.
• OECD, (2014). TALIS 2013 Results. An international perspective on teaching and learning. Paris: OECD
• Onbaşılı İzgi, Ü. (2020). The effects of science teaching practice supported with Web 2.0 tools on prospective elementary school teachers' self-efficacy beliefs. International Journal of Progressive Education, 16(2), 91-110. https://doi.org:10.29329/ijpe.2020.241.7
• Özmen, F., Aküzüm, C. ve Sünkür, M. (2012). Sosyal ağ sitelerinin eğitsel ortamlardaki işlevselliği. NWSA: Education Sciences, 7(2), 496-506.
• Pegrum, M. (2014). Mobile learning: Languages, literacies and cultures. Palgrave Macmillan.
• Prensky, M. (2001), "Digital natives, digital immigrants part 2: Do they really think differently?", On the Horizon, 9 (6), 1-6. https://doi.org/10.1108/10748120110424843.
• Rogers-Estable, M. (2014). Web 2.0 use in higher education. European Journal of Open, Distance and E-Learning, 17(2), 130-142. https://doi.org/10.2478/eurodl-2014-0024.
• Ross, C. R., Maninger, R., LaPrairie, K., & Sullivan, S. (2015). The use of twitter in the creation of educational professional learning opportunities. Administrative Issues Journal Education Practice and Research, 5(1). https://doi.org/10.5929/2015.5.1.7
• Şahin-Topalcengiz, E., & Yıldırım, B. (2020). Teachers' opinions about distance web 2.0 tools training and teachers' in-class web 2.0 practices. Journal of Turkish Science Education, 17(4), 561-577.
• Şengür, S. ve Anagün, S. Ş. (2021). Sınıf öğretmenlerinin bilişim teknolojileri kullanım düzeyleri ve eğitimde Web 2.0 uygulamaları. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Türk Dünyası Uygulama ve Araştırma Merkezi (ESTÜDAM) Eğitim Dergisi, 6(2), 128-150
• Tatlı, Z., Er Nas, S., Turan, Ş. ve Yaman, H. (2021). Sınıf öğretmenlerinin acil uzaktan eğitim sürecinde ölçme-değerlendirme ihtiyaçlarının tespiti. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(2), 953-987. ttps://doi.org:10.17679/inuefd.901997
• Teddlie, C., & Tashakkori, A. (2015). Foundations of mixed methods research. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
• Tondeur, J., van Braak, J., Sang, G., Voogt, J., Fisser, P., & Ottenbreit-Leftwich, A. (2012). Preparing pre-service teachers to integrate technology in education: A synthesis of qualitative evidence. Computers & Education, 59(1), 134-144.
• Türegün Çoban, B. ve Adıgüzel, A. (2022). Uzaktan eğitim İngilizce dersi kelime öğretiminde Web 2.0 araçları kullanımının öğrenci başarısına ve tutuma etkisi. IBAD Sosyal Bilimler Dergisi, (12), 164-180.
• Türkiye Yeterlilikler Çerçevesi (2015). https://www.myk.gov.tr/index.php/tr/tuerkiye-yeterlilikler-cercevesi Unesco, (2018). http://www.unesco.org/education/pdf/15_62.pdf
• Vialatte, F., & Cichocki, A. (2008). Split-test Bonferroni correction for QEEG statistical maps. Biol. Cybern, 98(4), 295-303.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2021). Nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık.