The verbs "to be afraid" and "to be ashamed," which express the emotions of fear and embarrassment, have been represented by various terms in historical Turkish written languages. This study focuses on the verb ayman- ~ eymen-, which encompasses both meanings in historical texts. Analyzing the usage of this verb in Eastern and Western Turkic, the aim is to identify phonetic and semantic similarities and differences. Results reveal that ayman- ~ eymen- remained consistently used in historical Turkish writings across Eastern and Western regions, maintaining its dual meanings of "to be afraid" and "to be ashamed" throughout various periods. While commonly appearing as ayman- and eymen-, variations such as ėymen-, ėmen-, iman- are also present. However, it has been observed that derived from this verb aymanç ~ eymenç “fear, shame, timidity, cowardice”, aymançsız ~ eymençsiz “fearless, brave; shameless", eymenci "scary, terrible", eymençlig "ashamed", eymenük "timid", eymenmeklik "fear", eymençi ~ eymenççi "coward", eymenmeklig "cowardice, fear, timidity", eymentür- “to scare", the use of the words is limited to a single text or period.
“Korku” ve “utanma” duygularının fiilleri olan “korkmak” ve “utanmak”, tarihî Türk yazı dillerinde çeşitli sözcüklerle karşılanmıştır. Bu çalışmada tarihî dönem metinlerinde her iki anlamda da kullanılan ayman- ~ eymen- fiili konu edilmiştir. Söz konusu fiilin doğu ve batı Türklük sahası tarihî dönem metinlerindeki kullanımları incelenmiş, fonetik ve semantik ortaklıkları ile farklılıklarının açığa çıkarılması amaçlanmıştır. Çalışmanın sonucunda ayman- ~ eymen- fiilinin doğu ve batı sahası tarihî Türk yazı dillerinde kesintisiz olarak kullanıldığı ve yer aldığı tüm dönemlerde hem “korkmak” hem “utanmak” anlamlarında kullanıldığı tespit edilmiştir. Sözcüğe yaygın olarak ayman- ve eymen- şekillerinde tesadüf edilmekle birlikte ėymen-, ėmen- ve iman- şekillerine de rastlanmıştır. Bununla birlikte bu fiilden türeyen aymanç ~ eymenç “korku, utanç, utanma, çekingenlik, korkaklık”, aymançsız ~ eymençsiz “korkusuz, cesur; utanmaz”, eymenci “korkutucu, korkunç”, eymençlig “utanmış, utançlı”, eymenük “çekingen”, eymenmeklik “korkma, korku”, eymençi ~ eymenççi “korkak, ödlek”, eymenmeklig “korkaklık, korkma, çekingenlik”, eymentür- “korkutmak” sözcüklerinin kullanımlarının tek bir eser ya da dönemle sınırlı olduğu görülmüştür.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Eski Türk Dili (Orhun, Uygur, Karahanlı), Yeni Türk Dili (Eski Anadolu, Osmanlı, Türkiye Türkçesi) |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 21 Ekim 2024 |
Gönderilme Tarihi | 26 Mart 2024 |
Kabul Tarihi | 25 Eylül 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Sayı: 30 |
Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi Creative Commons Atıf-GayrıTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY-NC-ND 4.0) ile lisanslanmıştır.