Loading [a11y]/accessibility-menu.js
Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

The Effect of Public Education Expenditures in Turkey on Labor Force Participation According to the Gender

Yıl 2019, Sayı: 60, 41 - 57, 29.04.2019

Öz

That the heightness of labor force
participation rate showing that how much of the civilian population wants to
work give acceleration to the growth of the economy by increasing its
production power. The labor force participation rate in Turkey as of March 2017
is 32.9% for women and 71.9% for men. Turkey ranks 125th among 138 countries in
terms of labor force participation rate of women.



The aim of this study is to
demonstrate the effect of public education expenditures on the participation of
women and men to the labor force in Turkey. For this purpose, the relationship
between public education expenditures in Turkey and the participation of women
and men to the labor force was investigated via the VAR model using monthly
data for the period 2006-2016 in this study. Finally, it was found that the
increase in public education expenditures cause women to participate to labor
force in higher rate than men, and that the the effect of  the change in male labor force on education
expenditures is relatively more.

Kaynakça

  • Arısoy, İ. (2005). Wagner ve Keynes hipotezleri çerçevesinde Türkiye’de kamu harcamaları ve ekonomik büyüme ilişkisi. ÇÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(22), 63-80.
  • Awan, R. U., Anjum, A., & Rahim, S. (2015). An econometric analysis of determinants of external debt in Pakistan. British Journal of Economics, Management & Trade, 5(4), 382-391.
  • Blankenau, W. F., & Simpson, N. B. (2004). Public education expenditures and growth. Journal of Development Economics, 73(2), 583-605.
  • Bocutoğlu, E. (2011). Makro iktisat (8. Baskı). Ankara: Murathan Yayınevi.
  • Campano, F., & Salvatore, D.(2006). Income distribution. New York: Oxford University Press.
  • Çatalbaş, K. G. (2015). Kadınların işgücüne katılımını belirleyen faktörlerin belirlenmesi: Panel veri yaklaşımı. Kafkas Üniversitesi, İİBF Dergisi, 6(10), 249-280.
  • Devlet Planlama Teşkilatı (2010). Binyıl kalkınma hedefleri raporu Türkiye 2010. https://www.tuseb.gov.tr adresinden erişildi.
  • Glomm, G., & Ravikumar, B. (1992). Public versus private investment in human capital: Endogenous growth and income inequality. Journal of Political Economy, 6(1), 818– 834.
  • Granger, C. W. J. (1969). Ivestigating causal relations by econometric models and cross-spectral methods. Econometrica, 37 (3), 428-431.
  • Granger, C. W. J., & Newbold, P. (1977). Forecasting economic time series. New York: Academic Press.
  • Greene W. H. (1997). Econometric analysis. (3rd Edition). New Jersey: Prentice Hall Internation.
  • Gwartney, J., Holcombe, R., & Lawson, R. (1998). The size and functions of government and economic growth. http://www.itstheeconomystupid.us/portals/47/pdf/ adresinden erişildi.
  • Ison, S., & Wall, S. (2007). Economics (4th Edition). England: Pearson Education Limited.
  • Juselius, K. (2006). The cointegrated VAR model – methodology and applications. Oxford University Press.
  • Kasa, H., & Alptekin, V. (2015). Türkiye’de kadın işgücünün büyümeye etkisi. Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 18(1), 1-24.
  • Kaya, D. G., Kaygısız, A. D., & Altuntepe, N. (2015). Türkiye’de kamu harcamalarının toplam istihdama etkisi üzerine bir değerlendirme. AKÜ İİBF Dergisi, 17(1), 83-96.
  • Lucas, R. (1988). On the mechanics of economic development. Journal of Monetary Economics, 22, 3-42
  • Mcconnell, C. R., & Brue, S. L. (1989). Contemporary labor economics (2nd Edition). New York: McGraw-Hill.
  • Ram, R. (1986). Government size and economic growth: a new framework and some evidence from cross-section and time-series data: reply. American Economic Review, 79(1), 272-280.
  • Saxton, J. (2000). Investment in education: Private and public returns. Joint Economic Comittee United States Congress, www.house.gov/jec/ adresinden erişildi.
  • Savaş, V. (1986). Kalkınma ekonomisi (4. Baskı). İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
  • Stotsky, J. G. (2006). Gender budgeting (IMF Working Paper No. WP/06/232). IMF Research web sitesinden erişildi: https://www.imf.org/External/pubs/ft/wp/2006/wp06232.pdf
  • Sohlman Å., & Turnham, D. (1994). What can developing Countries Learn from OECD Labour Market Programmes and Policies? (Development Center Working Papers No. 93.) OECD Library web sitesinden erişildi: http://www.oecd.org/dev/1919260.pdf.
  • Tsakloglou, P., & Cholezas, I. (2005). Education and inequality in Greece (IZA Discussion Papers No. 1582). IZA Publications web sitesinden erişildi: http://ftp.iza.org/dp1582.pdf
  • Türkiye İstatistik Kurumu. (2017, Mart). Haber bülteni, işgücü istatistikleri (Sayı 24628) http://www.tuik.gov.tr/, adresinden erişildi.
  • T.C. Maliye Bakanlığı Bütçe ve Mali Kontrol Genel Müdürlüğü. (t.y.). http://www.bumko.gov.tr adresinden erişildi.
  • Ünsal, E. M. (2016). İktisadi büyüme. (2. Baskı). Ankara: BB101.
  • Ünsal, E. M. (2017). Makro iktisat (11. Baskı). Ankara: Murat Yayınları.
  • Warne A. (2000). Lecture notes on structural vector autoregression Lecture notes. http://www.bseu.by/russian/faculty5/stat/docs/4/lecture_notes.pdf adresinden erişildi.
  • World Economic Forum. (2016). The Global Competitiveness Report 2016-2017. https://www.weforum.org/reports/the-global-competitiveness-report-2016-2017-1 adresinden erişildi.
  • World Bank. (2001). Engendering development: Through gender equality in rights, resources and voice. New York: Oxford University Press. Yıldırım, K., Karaman, D., & Taşdemir, M. (2013). Makro ekonomi (11. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Yüce, M. (2002). Türkiye’de gelir dağılımı bozukluğunun izlenen kamu gelir ve harcama politikaları ile bağlantısı. Bilig, 23, 1-38.

Türkiye’de Kamu Eğitim Harcamalarının Cinsiyete Göre İşgücü Katılımına Etkisi

Yıl 2019, Sayı: 60, 41 - 57, 29.04.2019

Öz

Sivil nüfusun ne
kadarının çalışmak istediğini gösteren işgücüne katılım oranının yüksek olması,
ekonominin üretim gücünü arttırarak, büyümesine ivme katmaktadır.
Türkiye’de, Mart
2017 itibarıyla işgücüne katılım oranı kadınlarda % 32,9 iken, erkeklerde %
71,9’dur. Türkiye,
 kadınların işgücüne
katılım oranı açısından 138 ülke içinde, 125. sırada yer almaktadır.



Türkiye’de kamu eğitim harcamaları
ile kadınların ve erkeklerin işgücüne katılımları arasındaki ilişkiyi ortaya
koyabilmek amacıyla yapılan bu çalışmada 2006-2016 dönemine ilişkin aylık
veriler, VAR modeli ile incelenmiştir. Sonuç olarak, kamu eğitim
harcamalarındaki artışın,  kadınların
erkeklere göre daha yüksek oranda işgücüne katılımlarını sağladığı, erkek
işgücündeki değişimin de eğitim harcamaları üzerindeki etkisinin görece daha
fazla olduğu bulunmuştur. 

Kaynakça

  • Arısoy, İ. (2005). Wagner ve Keynes hipotezleri çerçevesinde Türkiye’de kamu harcamaları ve ekonomik büyüme ilişkisi. ÇÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(22), 63-80.
  • Awan, R. U., Anjum, A., & Rahim, S. (2015). An econometric analysis of determinants of external debt in Pakistan. British Journal of Economics, Management & Trade, 5(4), 382-391.
  • Blankenau, W. F., & Simpson, N. B. (2004). Public education expenditures and growth. Journal of Development Economics, 73(2), 583-605.
  • Bocutoğlu, E. (2011). Makro iktisat (8. Baskı). Ankara: Murathan Yayınevi.
  • Campano, F., & Salvatore, D.(2006). Income distribution. New York: Oxford University Press.
  • Çatalbaş, K. G. (2015). Kadınların işgücüne katılımını belirleyen faktörlerin belirlenmesi: Panel veri yaklaşımı. Kafkas Üniversitesi, İİBF Dergisi, 6(10), 249-280.
  • Devlet Planlama Teşkilatı (2010). Binyıl kalkınma hedefleri raporu Türkiye 2010. https://www.tuseb.gov.tr adresinden erişildi.
  • Glomm, G., & Ravikumar, B. (1992). Public versus private investment in human capital: Endogenous growth and income inequality. Journal of Political Economy, 6(1), 818– 834.
  • Granger, C. W. J. (1969). Ivestigating causal relations by econometric models and cross-spectral methods. Econometrica, 37 (3), 428-431.
  • Granger, C. W. J., & Newbold, P. (1977). Forecasting economic time series. New York: Academic Press.
  • Greene W. H. (1997). Econometric analysis. (3rd Edition). New Jersey: Prentice Hall Internation.
  • Gwartney, J., Holcombe, R., & Lawson, R. (1998). The size and functions of government and economic growth. http://www.itstheeconomystupid.us/portals/47/pdf/ adresinden erişildi.
  • Ison, S., & Wall, S. (2007). Economics (4th Edition). England: Pearson Education Limited.
  • Juselius, K. (2006). The cointegrated VAR model – methodology and applications. Oxford University Press.
  • Kasa, H., & Alptekin, V. (2015). Türkiye’de kadın işgücünün büyümeye etkisi. Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 18(1), 1-24.
  • Kaya, D. G., Kaygısız, A. D., & Altuntepe, N. (2015). Türkiye’de kamu harcamalarının toplam istihdama etkisi üzerine bir değerlendirme. AKÜ İİBF Dergisi, 17(1), 83-96.
  • Lucas, R. (1988). On the mechanics of economic development. Journal of Monetary Economics, 22, 3-42
  • Mcconnell, C. R., & Brue, S. L. (1989). Contemporary labor economics (2nd Edition). New York: McGraw-Hill.
  • Ram, R. (1986). Government size and economic growth: a new framework and some evidence from cross-section and time-series data: reply. American Economic Review, 79(1), 272-280.
  • Saxton, J. (2000). Investment in education: Private and public returns. Joint Economic Comittee United States Congress, www.house.gov/jec/ adresinden erişildi.
  • Savaş, V. (1986). Kalkınma ekonomisi (4. Baskı). İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
  • Stotsky, J. G. (2006). Gender budgeting (IMF Working Paper No. WP/06/232). IMF Research web sitesinden erişildi: https://www.imf.org/External/pubs/ft/wp/2006/wp06232.pdf
  • Sohlman Å., & Turnham, D. (1994). What can developing Countries Learn from OECD Labour Market Programmes and Policies? (Development Center Working Papers No. 93.) OECD Library web sitesinden erişildi: http://www.oecd.org/dev/1919260.pdf.
  • Tsakloglou, P., & Cholezas, I. (2005). Education and inequality in Greece (IZA Discussion Papers No. 1582). IZA Publications web sitesinden erişildi: http://ftp.iza.org/dp1582.pdf
  • Türkiye İstatistik Kurumu. (2017, Mart). Haber bülteni, işgücü istatistikleri (Sayı 24628) http://www.tuik.gov.tr/, adresinden erişildi.
  • T.C. Maliye Bakanlığı Bütçe ve Mali Kontrol Genel Müdürlüğü. (t.y.). http://www.bumko.gov.tr adresinden erişildi.
  • Ünsal, E. M. (2016). İktisadi büyüme. (2. Baskı). Ankara: BB101.
  • Ünsal, E. M. (2017). Makro iktisat (11. Baskı). Ankara: Murat Yayınları.
  • Warne A. (2000). Lecture notes on structural vector autoregression Lecture notes. http://www.bseu.by/russian/faculty5/stat/docs/4/lecture_notes.pdf adresinden erişildi.
  • World Economic Forum. (2016). The Global Competitiveness Report 2016-2017. https://www.weforum.org/reports/the-global-competitiveness-report-2016-2017-1 adresinden erişildi.
  • World Bank. (2001). Engendering development: Through gender equality in rights, resources and voice. New York: Oxford University Press. Yıldırım, K., Karaman, D., & Taşdemir, M. (2013). Makro ekonomi (11. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Yüce, M. (2002). Türkiye’de gelir dağılımı bozukluğunun izlenen kamu gelir ve harcama politikaları ile bağlantısı. Bilig, 23, 1-38.
Toplam 32 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Emel Yıldız 0000-0002-6951-4195

Nural Yıldız 0000-0002-4513-4737

Yayımlanma Tarihi 29 Nisan 2019
Yayımlandığı Sayı Yıl 2019 Sayı: 60

Kaynak Göster

APA Yıldız, E., & Yıldız, N. (2019). Türkiye’de Kamu Eğitim Harcamalarının Cinsiyete Göre İşgücü Katılımına Etkisi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi(60), 41-57.
AMA Yıldız E, Yıldız N. Türkiye’de Kamu Eğitim Harcamalarının Cinsiyete Göre İşgücü Katılımına Etkisi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. Nisan 2019;(60):41-57.
Chicago Yıldız, Emel, ve Nural Yıldız. “Türkiye’de Kamu Eğitim Harcamalarının Cinsiyete Göre İşgücü Katılımına Etkisi”. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, sy. 60 (Nisan 2019): 41-57.
EndNote Yıldız E, Yıldız N (01 Nisan 2019) Türkiye’de Kamu Eğitim Harcamalarının Cinsiyete Göre İşgücü Katılımına Etkisi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 60 41–57.
IEEE E. Yıldız ve N. Yıldız, “Türkiye’de Kamu Eğitim Harcamalarının Cinsiyete Göre İşgücü Katılımına Etkisi”, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, sy. 60, ss. 41–57, Nisan 2019.
ISNAD Yıldız, Emel - Yıldız, Nural. “Türkiye’de Kamu Eğitim Harcamalarının Cinsiyete Göre İşgücü Katılımına Etkisi”. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 60 (Nisan 2019), 41-57.
JAMA Yıldız E, Yıldız N. Türkiye’de Kamu Eğitim Harcamalarının Cinsiyete Göre İşgücü Katılımına Etkisi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 2019;:41–57.
MLA Yıldız, Emel ve Nural Yıldız. “Türkiye’de Kamu Eğitim Harcamalarının Cinsiyete Göre İşgücü Katılımına Etkisi”. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, sy. 60, 2019, ss. 41-57.
Vancouver Yıldız E, Yıldız N. Türkiye’de Kamu Eğitim Harcamalarının Cinsiyete Göre İşgücü Katılımına Etkisi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 2019(60):41-57.

Dergimiz EBSCOhost, ULAKBİM/Sosyal Bilimler Veri Tabanında, SOBİAD ve Türk Eğitim İndeksi'nde yer alan uluslararası hakemli bir dergidir.