Evaluation of Some Alfalfa Cultivars in terms of Phosphorus, Potassium, Calcium and Magnesium Contents

Yıl 2024, Cilt: 7 Sayı: 1, 25 - 35, 30.06.2024

Erdal Çaçan , Kağan Kökten

https://doi.org/10.56728/dustad.1410709

Öz

This study was conducted to determine the phosphorus (P), potassium (K), calcium (Ca) and magnesium (Mg) contents of some alfalfa cultivars grown in Bingöl province. The research was conducted for three years and 16 alfalfa cultivars were used as plant material; Verdor, Magna-601, Magnum-V, Başbağ, Elçi, Kayseri, Nimet, Savaş, Ömerbey, Özpınar, Alsancak, Gea, Verko, Sünter, Bilensoy-80 and Gözlü-1. In the study, the P, K, Ca, Mg, Ca:P and K:(Ca+Mg) contents of 16 alfalfa cultivars were analyzed for three years. It was found that these traits showed statistically significant differences among cultivars and years. The phosphorus content of the cultivars varied between 0.36-0.41%, potassium content between 1.38-1.73%, calcium content between 2.04-2.23%, magnesium content between 0.44-0.46%, Ca:P content between 5.03-6.07% and K: (Ca+Mg) content between 0.51-0.70. Cultivars Magnum V and Magna 601 gave the highest values for phosphorus and potassium among the cultivars. These cultivars also had the lowest calcium and magnesium content. The highest calcium content was obtained from Nimet and Özpınar cultivars. The magnesium content of the cultivars did not show a statistically significant difference. The lowest Ca:P and the highest K:(Ca+Mg) contents were obtained from Magnum V and Magna 601 cultivars. In relation to, phosphorus, potassium and K:(Ca+Mg) contents decreased, whereas calcium, magnesium and Ca:P contents increased as the years progressed. As a result, the Magnum V and Magna 601 cultivars stood out among the cultivars in terms of these elemental contents and these elemental contents of the cultivars showed large differences between the years when the plant remained in the field.

Anahtar Kelimeler

Medicago sativa, macro elements, nutrient elements

Proje Numarası

BAP-554-179-2014

Bazı Yonca Çeşitlerinin Fosfor, Potasyum, Kalsiyum ve Magnezyum İçerikleri Açısından Değerlendirilmesi

Öz

Bingöl ili koşullarında yetiştirilen bazı yonca çeşitlerinin fosfor (P), potasyum (K), kalsiyum (Ca) ve magnezyum (Mg) içeriklerinin belirlenmesi amacıyla bu çalışma yürütülmüştür. Araştırma üç yıl süreyle yürütülmüş ve bitkisel materyal olarak Verdor, Magna-601, Magnum-V, Başbağ, Elçi, Kayseri, Nimet, Savaş, Ömerbey, Özpınar, Alsancak, Gea, Verko, Sünter, Bilensoy-80 ve Gözlü-1 olmak üzere 16 adet yonca çeşidi kullanılmıştır. Araştırmada, 16 adet yonca çeşidinin üç yıl boyunca içerdikleri P, K, Ca, Mg, Ca:P ve K:(Ca+Mg) içerikleri incelenmeye alınmıştır. İncelenen bu özelliklerin çeşitler ve yıllar açısından istatistiksel olarak önemli farklılıklar gösterdiği belirlenmiştir. Çeşitlerin fosfor içerikleri %0,36-0,41, potasyum içerikleri %1,38-1,73, kalsiyum içerikleri %2,04-2,23, magnezyum içerikleri %0.44-0.46, Ca:P içerikleri 5,03-6,07 ve K: (Ca+Mg) içerikleri de 0,51-0,70 arasında değişim göstermiştir. Çeşitler arasında fosfor ve potasyum açısından en yüksek değeri Magnum V ve Magna 601 çeşitleri vermiştir. Bu çeşitler aynı zamanda en düşük kalsiyum ve magnezyum oranına sahip olan çeşitler olmuştur. En yüksek kalsiyum oranı da Nimet ve Özpınar çeşitlerinden elde edilmiştir. Çeşitlerin içerdikleri magnezyum oranları istatistiksel olarak önemli bir farklılık arz etmemiştir. En düşük Ca:P ile en yüksek K:(Ca+Mg) içeriklerinin de Magnum V ve Magna 601 çeşitlerinden elde edildiği belirlenmiştir. Yıllar açısından bakıldığında ise yıllar ilerledikçe fosfor, potasyumun ve K:(Ca+Mg) içeriklerinin azaldığı, kalsiyum, magnezyum ve Ca:P içeriklerinin ise arttığı görülmüştür. Sonuç olarak çeşitler arasında, bu element içerikleri açısından Magnum V ve Magna 601 çeşitlerinin ön plana çıktığı ve çeşitlerin sahip oldukları bu element içeriklerinin bitkinin tarlada kaldığı yıllar arasında büyük farklılıklar gösterdiği belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Medicago sativa, makro elementler, besin elementleri

Destekleyen Kurum

Bingöl Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi

Proje Numarası

BAP-554-179-2014

Kaynakça

• Abdel-Rahman, E. M., & Abu-Suwar, A. O. (2012). Effect of seeding rate on growth and yield of two alfalfa (Medicago sativa L.) cultivars. International Journal of Sudan Research, 2(2), 141-154.
• Açıkgöz, E. (2001). Yem bitkileri. Uludağ Üniversitesi Güçlendirme Vakfı Yayın No: 182, Bursa, s. 41-66.
• Açıkgöz, N., & Açıkgöz, N. (2001). Tarımsal araştırmaların istatistiki değerlendirilmesinde yapılan bazı hatalar: I. Tek faktörlü denemeler. Anadolu, 11(1), 135-147.
• Açıkgöz, E. (2021). Yem bitkileri I. Cilt. Tarım ve Orman Bakanlığı, Bitkisel Üretim Genel Müdürlüğü, Ankara.
• Anonim, (2019). Baklagil yem bitkileri tarımsal değerleri ölçme denemeleri teknik talimatı, yonca (Medicago sativa L.). Tarım ve Orman Bakanlığı, Bitkisel Üretim Genel Müdürlüğü, Ankara.
• Barnes, T. G., Varner, L. W., Blankenship, L. H., Fillinger, T. J. & Heineman, S. C. (1990). Macro and trace mineral content of selected South Texas deer forages. Journal of Range Management, 43, 220‐223.
• Basbag, M., Demirel, R., & Avci, M. (2009). Determination of some agronomical and quality properties of wild alfalfa (Medicago sativa L.) clones in Turkey. Journal of Food, Agriculture and Environment, 7(2), 357–359.
• Berg, W. K., Cunningham, S. M., Brouder, S. M., Joern, B. C., Johnson, K. D., Santini, J. B., &Volence, J. J. (2007). The long term impact of phosphorus and potassium fertilization on alfalfa yield and yield components. Crop Science, 47, 2198-2209.
• Berger, L. L. (2008). Salt reduces grass tetany. http://wwwhtml saltinstitute.org/tetany (Erişim 1 Şubat 2017). Buxton, D. R., & Fales, S. L. (1994). Plant environment and quality, 155‐199. Forage Quality, Evaluation and Utilization (Eds. G.C. Fahey, : Collins, D.R. Mertens & L.E. Moser). Madison, WI, USA, 998 p.
• Cacan, E., Kokten, K., & Seydosoglu, S. (2020). Determining the performance of alfalfa population collected from a narrow agroeceological zone of Turkey. Ciencia Rural, 50(11), 1-11.
• Cevheri, C., Küçük, Ç., Avcı, M., & Atamov, V. (2013). Element content, botanical composition and nutritional characteristics of natural forage of Şanlıurfa, Turkey. Journal of Food, Agriculture and Environment, 11(3–4), 790–794.
• Çomaklı, B., Yanar, M., Menteşe, Ö., & Turgut, L. (2000). Kültürel uygulamaların kaba yemlerin besleme değerine etkileri. International Animal Nutrition Congress (s. 456-463), 4-6 September 2000, Isparta.
• Dordas, C. (2006). Foliar boron application improves seed set, seed yield, and seed quality of alfalfa. Agronomy Journal, 98(4), 907-913.
• Dugalić, G., Gajić, B., Katić, S., & Stevović, V. (2008). Influence of liming on yield and chemical composition of alfalfa on an acid soil. Cereal Research Communications, 36(Supplement, VII), 995–998.
• Engin, B. (2016). Yozgat ekolojik koşullarında yonca (Medicago sativa L.) çeşitlerinin ot verimi ve bazı kalite özelliklerinin belirlenmesi. [Yüksek Lisans Tezi], Bozok Üniversitesi.
• Follett, R. F., Power, J. F., Grunes, D. L., & Klein, C. A. (1977). Effect of N, K, and P fertilization, N source, and clipping on potential tetany hazard of bromegrass. Plant and Soil, 48(2), 485-508.
• Frame, J. (2005). Medicago sativa L.. grassland index. A searchable catalogue of grass and forage legumes.
• Gjoroska, V. B., Krstik, M., Gudeva, L. K., & Cvetanovska, L. (2019). Determination of mineral composition in the alfalfa (Medicago sativa L.) collected from different regions in the Republic of North Macedonia. Journal of Agriculture and Plant Sciences, 17(1), 57–65.
• Guerrero-Rodríguez, J. de D., Revell, D. K., & Bellotti, W.D. (2011). Mineral composition of lucerne (Medicago sativa) and white melilot (Melilotus albus) is affected by NaCl salinity of the irrigation water. Animal Feed Science and Technology, 170(1-2), 97–104.
• Gülümser, E., Mut, H., Doğrusöz, M. Ç., & Başaran, U. (2017). Baklagil yem bitkisi tahıl karışımların ot kalitesi üzerinde tohum oranlarının etkisi. Selcuk Journal of Agriculture and Food Sciences, 31(3), 43-51.
• Gürsoy, E., & Macit, M. (2017). Determination of mineral contents of some legume and cereal forages grown as naturally in pastures of Erzurum province. Alınteri Journal of Agricultural Sciences, 32(1), 1–9.
• Jones Jr, J. B., Wolf, B., & Mills, H. A. (1991). Plant analysis handbook. Micro-Macro Publishing, Inc. Georgia 30607, USA.
• Kalkanli, M. B., & Başbağ, M. (2022). Bazı yonca (Medicago sativa L.) genotiplerinin ot kalite özellikleri bakımından karşılaştırılması. MAS Journal of Applied Sciences, 7(Özel sayı), 1107–1120.
• Kidambi, S. P., Matches, A. G., & Griggs, T. C. (1989). Variability for Ca, Mg, K, Cu, Zn and K/(Ca+Mg) ratio among 3 wheat grassess and sainfoin on the southern high plains. Journal of Range Management, 42, 316‐322.
• Lock, T. R., Kallenbach, R. L., Blevins, D. G., Reinbott, T. M., Crawford, R. J., Massie, M. D., … Bishop-Hurley, G. J. (2000). Phosphorus fertilization of tall fescue may prevent grass tetany. Better Crops, 84(3), 12-13.
• Marković, J., Štrbanović, R., Cvetković, M., Anđelković, B., & Živković, B. (2009). Effects of growth stage on the mineral concentrations in alfalfa (Medicago sativa L.) leaf, stem and the whole plant. Biotechnology in Animal Husbandry, 25(5–6), 1225–1231.
• Mauriès, M. (2003). Luzerne: culture, récolte, conservation, utilisation. France Agricole Editions. MGM, (2016). Tarım ve Orman Bakanlığı Meteoroloji Genel Müdürlüğü, Ankara, (http://www.mgm.gov.tr).
• Özköse, A. (2018). Effect of environment × cultivar interaction on protein and mineral contents of alfalfa (Medicago sativa L.) in central Anatolia, Turkey. Sains Malaysiana, 47(3), 551–562.
• Özyazıcı, M. A., & Açıkbaş, S. (2019). Kaba yemlerin fosfor, potasyum, kalsiyum ve magnezyum içeriği ve hayvan beslemedeki önemleri. ISPEC International Conference on Agriculture, Animal Science and Rural Development-III, Dec. 20-22, Van, Turkey, pp. 553-568.
• Radovic, J., Sokolovic, D., & Markovic, J. (2009). Alfalfa-most important perennial forage legume in animal husbandry. Biotechnology in Animal Husbandry, 25, 465-475.
• Rebolé, A., Alzueta, C., Ortiz, L. T., Baro, C., Rodríguez, M. L., & Caballero, R. (2004). Yields and chemical composition of different parts of the common vetch at flowering and at two seed filling stages. Spanish Journal of Agricultural Research, 2(4), 550-557.
• Turan, N., Çelen, A. E,. & Özyazıcı, M. A. (2017). Yield and quality characteristics of some alfalfa (Medicago sativa L.) varieties grown in the eastern Turkey. Turkish Journal of Field Crops, 22(2), 160-165.
• Özyiğit, Y., & Bilgen, M. (2006). Bazı baklagil yem bitkilerinde farklı biçim dönemlerinin bazı kalite faktörleri üzerine etkisi. Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 19(1), 29-34.
• Yücel, C., Yücel, D., Akkaya, M. R. & Anlarsal, A. E. (2014). Bazı ümitvar yaygın fiğ (Vicia sativa L.) genotiplerinde kalite özellikleri. KSÜ Doğa Bilimleri Dergisi, 17(1), 8-14.
• Zhang, T., Wang, X., Han, J., Wang, Y., Mao, P., & Majerus, M. (2008). Effects of between-row and within-row spacing on alfalfa seed yields. Crop Science, 48(2),794-803.
• Zivkov-Balos, М., Mihaljev, Z., & Cupic, Z. (2011). Contnet of trace elements and some radionuclides in lucerne (Medicago sativa). Biotechnology in Animal Husbandry, 27(3), 591–598.