Öğretim Materyallerinin Etkililiğini Artirmaya Yönelik Disiplinlerarasi Materyal Geliştirme Model Önerisi: DIMAG Modeli

Yıl 2016, , 1275 - 1301, 23.12.2016

Oğuzhan Sevim

https://doi.org/10.17556/jef.75930

Öz

Bu çalışmanın amacı öğretim materyallerinin etkililiğini artırmaya yönelik disiplinlerarası materyal geliştirme model önerisi sunmaktır. Bu amaç kapsamında ilgili literatür taranarak uzman görüşlerine de başvurulup bir taslak model hazırlanmıştır. Daha sonra bu taslak model Milli Eğitim Müdürlüğünden izin alınan okullarda uygulanmış, katılımcıların görüş, değerlendirme ve önerileri doğrultusunda taslak modelin nihai şekline ulaşılmıştır. Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre Disiplinlerarası Materyal Geliştirme Modeli'nin (DİMAG Modeli) çalışma kapsamında hazırlanan öğretim materyallerinin etkililiğini artırmakla birlikte hem öğretmenlerin hem de öğretmen adaylarının düşünme becerileri üzerinde olumlu etkileri olduğu tespit edilmiştir.  

Anahtar Kelimeler

Öğretim materyali, disiplinlerarası materyal geliştirme, model önerisi

Kaynakça

• Açıkgöz, K, Ü. (2003). Aktif öğrenme. İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
• Aksoy, B. (2003). Deney yöntemi ile atmosfer basıncı konusunun öğretimi üzerine bir model. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(3), 207-226.
• Aydın, G. ve Balım, A.G. (2005). Yapılandırmacı yaklaşıma göre modellendirilmiş disiplinlerarası uygulama: enerji konularının öğretimi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 2, 145-166.
• Carnine D.W. (1993). Effective teaching for higher cognitive functioning. Educa-tional Technology, 33(10), 29-33.
• Cluck, N.A. (1980). Reflections in the Interdisciplinary Apporach to the Humanities. Liberal Education. 66 (1): 67-77.
• Coşkun Diker , Y. ve Demirel M. (2009). Proje tabanlı öğrenme ile desteklenen disiplinlerarası öğretim yaklaşımına ilişkin bir durum çalışması. http://www.eab.org.tr/eab/oc/egtconf/pdfkitap/pdf/571.pdf adresinden 05.05.2016’da alınmıştır.
• Creswell, J. W. (2003). Research design: Qualitative, quantitative, and mixed meth-ods approaches. (2nd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.
• Creswell, J. W., and Plano Clark, V. L. (2014). Karma yöntem araştırmaları: Tasarımı ve yürütülmesi. (Y. Dede ve S. B. Demir, Çev. Ed.). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Demirel Ö., Seferoğlu S. S. ve Yağcı E. (2005). Öğretim teknolojileri ve materyal geliştirme (5. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Ellis, A. ve Fouts, J. (2001). Interdisciplinary curriculum: The research base. Music Educators Journal, 87, 22–26.
• Fogarty, R., and McTighe, J. (1993). Educating teachers for higher order thinking: the three-story intellect. Theory into Practice, 32, 161-169.
• Gür, T.M. (2003). Araştırma ve eğitiminde disiplinler arasılık, O.N.
• Babüroğlu (Ed.). Dicleli, Z. (Çev.) Eğitimin Geleceği; Üniversitelerin ve Eğitimin Değişen Paradigması. İstanbul: Sabancı Üniversitesi Yayınları, 181-209.
• Halpern, D.F. (1999). Teaching for critical thinking: helping college students develop the skills and dispositions of a critical thinker. New Directions for Teaching and Learning, , 69-74.
• Hesse-Biber, S. N. (2010). Mixed methods research: Merging theory with practice. Guilford Press.
• Jacobs, H.H. (1989). The growing need for interdisciplinary curriculum content. H.H. ]acobs (Ed.), Interdisciplinary eurrieulum: Design and implementa-tion. Alexandria, VA: ASCD.
• Kaptan, F. ve Korkmaz, H. (1997). İlköğretimde etkili öğretme ve öğrenme el kitabı: İlköğretimde fen bilgisi öğretimi. Ankara: YÖK Öğretmen Eğitimi Dizisi.
• Kılıç, E. (2004). Durumlu öğrenme kuramının eğitimdeki yeri ve önemi. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24(3), 307-320.
• Koç, G. (2002). Yapılandırıcı öğrenme yaklaşımının duyuşsal ve bilişsel öğrenme ürünlerine etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Küçükahmet, L. (1999). Öğretimde planlama ve değerlendirme, İstanbul: Alkım Yayınevi.
• Mcalpine, L. and Weston, C. (1994). The attributes of instructional materials. Per-formance Improvement Quarterly, 7(1), 19-30.
• McMillan, J.H. and Schumacher, S. (2006). Research in education evidence-based inquiry. New York: Pearson Education.
• Özden, Y. (2002). Eğitimde dönüşüm eğitimde yeni değerler. (4. basım). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Özkök, A. (2004). Disiplinlerarası yaklaşıma dayalı sanat eğitiminin yaratıcı prob-lem çözme becerisine etkisi ve model önerisi. Yayınlanmamış Doktra Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Paul R. (1996). Critical thinking workshop handbook. Center for Critical Thinking, Sonoma State University, Rohnet Park, CA.
• Sevim, O. (2013). Sekizinci sınıf Türkçe dersi kişisel gelişim temasının öğretiminde etkileşimli bilgisayar uygulamalarının etkileri. Yayımlanmamış doktora tezi. Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
• Sevim, O. (2014). Disiplinlerarası Materyal Geliştirme Sürecinin Türkçe Öğretmen Adaylarının Öğretim Tasarımı Başarılarına ve Üstbilişsel Farkındalıklarına Etkisi. Turkish Studies - International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 9(9), 897-913.
• Şahin, T. Ve S. Yıldırım (1999). Öğretim teknolojileri ve materyal geliştirme, Anka-ra: Anı Yayınevi.
• Şimşek, N. (2002). Derste eğitim teknolojisi ve öğretim, Ankara: Kadıoğlu Mat.
• Tertemiz, N. (2004). Çoklu Zekâ Kuram’ına göre bütünleştirilmiş etkinliklerin öğrenci başarısı üzerindeki etkisi. Eğitim ve Bilim, 134, 1-10.
• Yalın, H. İ. (1997). Eğitim teknolojisi öğretim tasarımı, Ankara: Pegem Yayınları.
• Yıldırım, A. (1966). Disiplinlerarası öğretim kavramı ve programlar açısından doğurduğu sonuçlar. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12, 89-94.
• Zohar, A. (2004a). Elements of teacher’ pedagogical knowledge regarding instruc-tion of higher order thinking. Journal of Science Teacher Education, 15(4), 293–312.
• Zohar, A. (2004b). Higher order thinking in science classroom: Students’ learning and teachers’ professional development. Science & Technology Educa-tional Library, 22, Dorchrecht: Kluwer.