Diğer
Fen Öğretiminde Jigsaw I Tekniğinin Öğrencilerin Bloom Taksonomisi’nin Bilişsel Alan Alt ve Üst Düzey Akademik Başarılarına Etkisi
Öz
Bu
araştırmanın amacı, ortaokul
6. sınıf seviyesinde Jigsaw I tekniğinin öğrencilerin Bloom Taksonomisi’nin
Bilişsel alan alt düzey, üst düzey ve toplam akademik başarılarına etkisini
tespit etmektir. Ön test-son test kontrol gruplu desen kullanılan araştırma, 5 hafta
sürmüştür. Araştırmanın
örneklemini, 2015-2016 eğitim öğretim yılı birinci döneminde Eskişehir ilinde
bir ortaokulun 6. sınıfa ait iki farklı şubesinde öğrenim gören toplam 55
öğrenci oluşturmaktadır. Bu farklı şubelerden biri işbirlikli öğrenme
yöntemlerinden jigsaw I tekniğinin uygulandığı jigsaw grubu (JG) (n=28), diğeri
ise öğretmen merkezli geleneksel öğretim yönteminin uygulandığı kontrol grubu
(KG) (n=27) olarak rastgele bir şekilde belirlenmiştir. Araştırmada veri
toplama aracı olarak Bloom Taksonomisine uygun akademik başarı testi (BTUABT)
her iki gruba öntest ve sontest olarak uygulanmıştır. Verilerin analizi için
bağımsız gruplar t-test kullanılmıştır. Yapılan analiz sonucunda JG ile KG
öğrencilerinin Bloom Taksonomisi’nin Bilişsel alan alt düzey akademik başarıları
açısından bir farklılık görülmemiştir. Ancak JG ile KG öğrencilerinin Bloom
Taksonomisi’nin Bilişsel alan üst düzey ve toplam akademik başarıları arasında
JG lehine istatistiksel olarak anlamlı farklılığın olduğu sonucuna
ulaşılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Fen Eğitimi Jigsaw I tekniği Bilişsel alan alt düzey ve üst düzey akademik başarı
Kaynakça
- Albayrak, S. S., Eroğlu, A., Kalaycı, S., Küçüksille, E., Ak, B., Karaatlı, M., Çiçek, U. E., Kayış, A., Öztürk, E., Antalyalı, L. O., Uçar, A., Demirgil, H., İşler, B., D. & Sungur, O. (2006). Güvenilirlik analizi. SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikler. Asil Yayın, Ankara. Aronson, E. &Patnoe, S. (2011). Cooperation in the classroom: The jigsaw method. (3rd Edition). London: Pinter & Martin Ltd. Ayvacı, H. Ş. & Türkdoğan, A. (2010). Yeniden yapılandırılan bloom taksonomisine göre fen ve teknoloji dersi yazılı sorularının incelenmesi. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 7(1), 13-25. Bearison, D. J., Mmagzomes, S. & Filardo, E. K. (1986). Socio-cognitive conflict and cognitive growth in young children. Merrill-Polmer Quarterly, 32(1), 51-72. Bektaş, Z. (2012). Maddenin tanecikli yapısı ünitesinin öğretiminde uygulanan birlikte öğrenme ve jigsaw yöntemlerinin öğrencilerin akademik başarıları ve tutumları üzerindeki etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum. Berger, R. & Hänze, M. (2014). Impact of Expert Teaching Quality on Novice Academic Performance in the Jigsaw Cooperative Learning Method. International Journal of Science Education, 37(2), 294-320. Bolling, A. (1994). Using group journals to improve writing and comprehension. Journal on Excellence in College Teaching, 5(1), 47-55. Brooks, J. G. & Brooks, M. G. (1993). In search of understanding: the case for constructivist classrooms. Alexandria, VA: Association for Supervision and Curriculum Development. Bruffee, K. (1984). Cooperative learning and the conversation of mankind, College English, 46 (4) ,635-652. Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı: İstatistik, araştırma deseni, SPSS uygulamaları ve yorum (7. Baskı). Pegem, Ankara. Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2009). Bilimsel araştırma yöntemleri. Pegem Akademi, Ankara. Colosi, J. C. & Zales, C. R. (1998). Jigsaw cooperative learning improves biology lab course. Bioscience, 48(2), 118-124. Çalışkan, F. (2005). İlköğretim 4. sınıf Sosyal Bilgiler dersinde aktif öğrenme yöntemlerinden çözümlemeli öykü yönteminin öğrencilerin akademik başarılarına, tutumlarına ve aktif öğrenme düzeylerine etkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Mustafa Kemal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Hatay. Çelik, S., Şenocak, E., Bayrakçeken, S., Taşkesenligil, Y. & Doymuş, K. (2005). Aktif öğrenme stratejileri üzerine bir derleme çalışması. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 11, 155-185. Çepni, S., Bayrakçeken, S., Yılmaz, A., Yücel, C., Semerci, Ç., Köse, E., Sezgin, F., Demircioğlu, G. & Gündoğdu, G. (2008). Ölçme ve Değerlendirme (2. Baskı). Pegem A Yayıncılık, Ankara. Çıkrıkçı-Demirtaşlı, N. (2010). Açık uçlu soru formatı ve öğrenci izleme sistemi (ÖİS) akademik gelişimi izleme ve değerlendirme (AGİD) modülündeki kullanımı. Cito Eğitim: Kuram Uygulama, 8, 22-30. De Baz, T. (2001). The Effectivness of the Jigsaw Cooperative Learning on Students’ Achievement and Attitudes Toward Science. Science Education International, 12(4), 6–11. Doğru, M. & Ünlü, S. (2012). Jigsaw IV tekniği kullanımının fen öğretiminde öğrencilerin motivasyon, fen kaygısı ve akademik başarılarına etkisi. Mediterranean Journal of Humanities, 2(2), 57-66. Doymuş, K., Şimşek, Ü. & Şimşek, U. (2005). İşbirlikli öğrenme yöntemi üzerine derleme: 1. işbirlikli öğrenme yöntemi ve yöntemle ilgili çalışmalar. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(1), 59-83. Dursun, A. & Aydın-Parim, G. (2014). YGS 2013 matematik soruları ile ortaöğretim 9. sınıf matematik sınav sorularının Bloom Taksonomisine ve öğretim programına göre karşılaştırılması. Eğitim Bilimleri Araştırma Dergisi Uluslararası E dergi, 4(1), 17-37. Ercan, İ. & Kan, İ. (2004). Ölçeklerde güvenirlik ve geçerlik. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 30(3), 211-216. Ghaith, G. & El-Malak, M. A. (2004). Effect of jigsaw ii on literal and higher order EFL reading comprehension. Educational Research and Evaluation, 10(2), 105-115. Hedeen, T. (2003). The reverse jigsaw: A process of cooperative learning and discussion. Teaching Sociology, 31(3), 325-332. Kagan, S. (1989). The structural approach to cooperative learning. Educational Leadership, 47(1), 12–15. Kaya, S. (2013). İşbirlikli öğrenme ve akran değerlendirmenin akademik başarı, bilişüstü yeti ve yardım davranışlarına etkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Cumhuriyet Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sivas. Kılıç, M. A. (2013). Jigsaw tekniğinin 6. sınıf fen ve teknoloji dersi maddenin tanecikli yapısı ünitesinin öğretiminde öğrenci başarısına etkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Kılınç, A. & Güven-Yıldırım, E. (2015). Jigsaw tekniğinin öğrencilerin akademik başarısı ve bilgilerinin kalıcılığına etkisi. The Journal of Academic Social Science Studies, 37, 421-431. Kıncal, R.Y., Ergül, R. & Timur, S. (2007). Fen bilgisi öğretiminde işbirlikli öğrenme yönteminin öğrenci başarısına etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32, 156-163. Koç, Y. (2013). Fen bilimleri dersinin öğretiminde jigsaw II tekniğinin etkisi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(24), 165-179. Lumpe, A. T. & Honey, J. J. (1998). Science teacher beliefs and intentions regarding the use of cooperative learning. School Science and Mathematics, 98(3), 123–135. Maloof, J. & White, V. K. B. (2005). Team study training in the college biology laboratory. Journal of Biological Education, 39(3), 120-124. Mandacı-Şahin, S. (2007). 8. Sınıf Öğrencilerinin Matematik Gücünün Belirlenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon. Mari, J. S. & Gumel, S. A. (2014). Effects of Jigsaw Model of Cooperative Learning on Self-Efficacy and Achievement in Chemistry among Concrete and Formal Reasoners in Colleges of Education in Nigeria. International Journal of Information and Education Technology, 5(3), 196-199. McMillan, J. H. & Schumacher, S. (2006). Research in education: evidence-based inquiry. Sixth Edition. Boston, MA: Allyn ve Bacon. MEB (2006). Milli eğitim bakanlığı talim ve terbiye kurulu başkanlığı, ortaöğretim proje hazirlama dersi öğretim programı. Ankara. Michael, J. (2006). Where’s the evidence that active learning works? Advances in Physiology Education, 30, 159-167. Osgood, M. P., Mitchell S. M. & Anderson, W. L. (2005). Teachers as learners in a cooperative learning biochemistry class. Biochemistry and Molecular Biology Education, 33(6), 394-398. Öncü, H. (2003). Çoktan Seçmeli Testler. TSA, 7(2), 87-103. Panitz, T. (1999). The motivational benefits of cooperative learning. New Directions for Teaching and Learning, 78, 59–67. Ralph, E. G. (1999). Oral questioning skills of novice teachers: … Any Questions?. Journal of Instructional Psycology, 26 (4), 286-296. Sevim, O. (2015). Influence of the Subject Jigsaw Technique on Elementary School Seventh Grade Students’ Academic Achievement and On Their Problem Solving Skills. Education and Science, 40(177), 385-400. Sharan, S., Hert-Lazarowitz, R. & Ackerman, Z. (1980). Academic achievement of elementary school children in small group versus whole class instruction. Journal of Experimental Education, 48, 124-129. Sipahi, B., Yurtkoru, E. S. & Çinko, M. (2008). Sosyal bilimlerde SPSS’le veri analizi (2. Baskı). Beta Basım Yayım Dağıtım, İstanbul. Souvignier, E. & Kronenberger, J. (2007). Cooperative learning in third graders’ jigsaw groups for mathematics and science with and without questioning training. British Journal of Educational Psychology, 77, 755–771. Stamovlasis, D., Dimos, A. & Tsaparlis, G. (2006). A study of group interaction processes in learning lower secondary physic. Journal of Research in Science Teaching, 43(6), 556-576. Şahinel, S. (2008). Eleştirel düşünme. Pagem A Yayıncılık, Ankara. Şengül, N. (2006). Yapılandırmacılık kuramına dayalı olarak hazırlanan aktif öğretim yöntemlerinin akan elektrik konusunda öğrencilerin fen başarı ve tutumlarına etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Celal Bayar Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Manisa. Şimşek, Ü. (2007). Çözeltiler ve kimyasal denge konularında uygulanan jigsaw ve birlikte öğrenme yöntemlerinin öğrencilerin maddenin tanecikli yapıda öğrenmeleri ve akademik başarıları üzerine etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi, Atatürk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum. Tarhan, L. & Sesen, B. A. (2012). Jigsaw cooperative learning: Acid–base theories. Chemistry Education Research and Practice, 13, 307–313. Taşdemir, A., Demirbaş, M. & Bozdoğan, A. E. (2005). Fen bilgisi öğretiminde işbirlikli öğrenme yönteminin öğrencilerin grafik yorumlama becerilerini geliştirmeye yönelik etkisi. G.Ü. Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2), 81-91. Taşkıran, C. (2011). Öğrenme sonuçlarının yazılması ve kullanılması. 26.11.2015 tarihinde http://int.kocaeli.edu.tr adresinden alınmıştır. Timur, S. (2006). İlköğretim 7. Sınıf Fen Bilgisi Dersinde İşbirlikli Öğrenme Yönteminin Öğrenci Başarısına Etkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Çanakkale On Sekiz Mart Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale. Tolmie, A. K., Topping, K. J., Christie, D., Donaldson, C., Howe, C. J., Jessiman, E., Livingston, K. & Thurston, A. (2010). Social effects of collaborative learning in primary schools. Learnig Instruction, 20(3), 177-191. Tosun, C. & Taşkesenligil, Y. (2011). Revize edilmiş Bloom’un Taksonomisine göre çözeltiler ve fiziksel özellikleri konusunda başarı testinin geliştirilmesi: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kastamonu Eğitim Dergisi, 19(2), 499-522. Turaçoğlu, İ., Alpat, Ş. & Ellez, A. M. (2013). Effects of Jigsaw on Teaching Chemical Nomenclature. Education and Science, 38(167), 256-272. Watson, S. B. (1992). The essential elements of cooperative learning. The American Biology Teacher, 54(2), 84-86. Yıldırım, B. & Girgin, S. (2012). The effects of cooperative learning method on the achievements and permanence of knowledge on genetics unit learned by the 8th grade students. Elementary Education Online, 11(4), 958-965.
Toplam 1 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Bölüm | Bu Sayıda |
|---|---|
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 15 Ağustos 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 |