Araştırmanın amacı ise, sınıf
tekrarı yapan lise 1 ve 2. sınıf öğrencilerinin akademik erteleme davranışını,
kendini toparlama, yaşam doyumu, akademik özdeşleşme ve motivasyon
değişkenleriyle oluşturulan bir model kapsamında test etmektir. Nedensel karşılaştırmalı
yönteminin kullanıldığı araştırmada, 2013-2014 eğitim öğretim yılında, sınıf
tekrarı yapan 234 lise öğrencisi üzerinde yapılmıştır. Araştırma grubundaki
öğrencilerin 92 (%40)’si erkek ve 140 (%60)’ı kız öğrencidir. Veri toplama
aracı olarak; Aitken (1982) tarafından, geliştirilmiş, Balkıs (2007) tarafından
Türkçeye uyarlanmış, Akademik Erteleme Ölçeği; Terzi (2006) tarafından
geliştirilmiş Kendini Toparlama Gücü Ölçeği; Diener (2004) tarafından
geliştirilen ve Köker (1991) tarafından Türkçe’ye uyarlanan Yaşam Doyumu
Ölçeği; Bozanoğlu (2004) tarafından geliştirilen Akademik Güdülenme
(Motivasyon) Ölçeği; Balkıs, Duru ve Buluş (2009) tarafından geliştirilmiş
Akademik Özdeşleşme Ölçeği araştırmada kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına
göre, nihai modele ilişkin elde edilen uyum katsayıları kabul edilen sınırların
oldukça üzerinde çıkmıştır. NFI, CFI, GFI, IFI, TLI’ nın .90’ın üzerinde
çıkması o modelin iyi uyum gösterdiğini işaret etmektedir. Ki-Kare (X2 /sd=3.33/2)
1.67 ve RMSEA .048 bulunmuştur. Aynı zamanda, motivasyon
değişkeninin akademik ertelemeye doğrudan, anlamlı ve negatif yönlü etki
yaptığı görülmektedir (t=-5.74, p<.01). Motivasyonun akademik ertelemeye
doğrudan etki değeri β =-.40 olduğu görülmektedir. Buna göre, öğrencilerin motivasyonun artması
ile birlikte, akademik erteleme davranışlarının azaldığını söylenebilir.
Akademik Erteleme Kendini Toparlama Yaşam Doyumu Akademik Özdeşleşme ve Motivasyon
Bölüm | Bu Sayıda |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Ağustos 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 19 Sayı: 2 |