Bu yazıda ana fikir olarak Tanrı-insan ilişkisinde
sivilliğin istenen, arzu edilen bir keyfiyet olduğundan söz edilecek, ancak bu
fikir genel anlamda Tanrı-insan ilişkisi bağlamında değil, İslam geleneği
içerisinde, dolayısıyla İslami terminoloji çerçevesinde serdedilecektir. Asıl
konuya girmeden önce şunu belirtmek gerekir ki başlıkta geçen "sivil"
kelimesi, Latince kökündeki "uygar, medeni, şehirli" anlamından öte,
gündelik dilimizdeki serbest kullanımıyla " resmi, süri olmayan"
manasına gelmektedir. Bu manada "Tanrı-insan ilişkisinde sivillik"
ifadesi sıcaklık, içtenlik, teklifsizlik gibi içermelere sahiptir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | Dosya-Araştırma |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 13 Aralık 2010 |
Gönderilme Tarihi | 13 Ekim 2010 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2010 Sayı: 19 |