Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

ÖĞRENCİLERİN BİLGİ VE İLETİŞİM TEKNOLOJİLERİ YETERLİLİKLERİNİN BELİRLENMESİ: GAZİ ÜNİVERSİTESİ, TURİZM FAKÜLTESİ ÖRNEĞİ

Yıl 2018, , 37 - 49, 05.01.2018
https://doi.org/10.17755/esosder.310987

Öz

Bu araştırma Turizm Fakültesi
öğrencilerinin bilgi ve iletişim teknolojileri yeterliklerini belirlemek
amacıyla yapılmıştır. Araştırma, 2016 yılında Gazi Üniversitesi, Turizm Fakültesi
öğrencileri üzerinde yapılmıştır. Çalışma grubunu Turizm Fakültesinde yer alan
bölümlerinin her yarıyılından bir sınıf rastgele olarak belirlenmiş ve 431
öğrenciye ölçme aracı uygulanmıştır. Bu araştırmanın verileri “Bilgi ve
İletişim Teknolojileri Yeterlik Ölçeği” ile toplanmıştır. Yapılan güvenilirlik
analizi sonucunda cronbach alfa değeri 0.9871 olarak bulunmuştur. “Öğrencilerin
bilgi ve iletişim teknolojileri yeterlilikleri belirlenirken, veriler sırasıyla
temel istatistiksel ölçülerle (aritmetik ortalama, standart sapma) özetlenmiş
ve ikili karşılaştırmalarda
t testi ve çoklu grup karşılaştırmalarında Anova testi ile çözümlenmiştir. Verilerin analizleri SPSS programında
yapılmıştır. Turizm Fakültesi öğrencilerinin bilgi ve iletişim teknolojileri
yeterliklerini ölçmek amacıyla hazırlanan ölçme aracı sonuçları incelendiğinde;
öğrencilerin genel olarak tüm alt boyutlarda yeterlik düzeylerinin olduğu
görülmekte, eğitim süresi arttıkça yeterlilik düzeyleri değişmemektedir. Kelime
işlemci programı, internet kullanımı ve işletim sistemi kullanımı
yeterliklerinin, donanım bilgi düzeyi, elektronik tablo bilgi düzeyi ve sunu
programı bilgi düzeyi yeterliklerine göre daha yüksek olduğu sonucuna
ulaşılmıştır.
Özellikle
öğrencilerin eğitim durumları yükseldikçe Bilgi ve İletişim Teknolojiler (BİT)
yeterliliklerinde bir farklılaşma olmadığı ve bilgi teknolojileri ile ilgili
okul dışında herhangi bir eğitim/kurs programına katıldıklarında bilgi ve
iletişim teknolojileri yeterliklerinin arttığı belirlenmiştir.

Kaynakça

  • Akgün,M., & Akgün, H. (2011). Dünyada ve Türkiye’de destekli eğitimin tarihi. Ankara: Siyasal.
  • Aufderheide, P. (1993). National leadership conference on media literacy. Conference report. Washington, DC: Aspen Institute. Bozkurt, N. (2004). İlköğretim sınıf öğretmenlerinin iletişim becerilerine ilişkin algılarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(4), 443-454.
  • Eğitim Bilişim Ağı, (EBA). (2014). EBA (Eğitim Bilişim Ağı) Projesi. 09 Haziran 2016 tarihinde http://fatihprojesi.meb.gov.tr/tr/icerikincele.php?id=4 sayfasından erişilmiştir.
  • Ekinci, H. (2006). Bilgi teknolojilerinin rekabet açısından önemi ve değişim yönetimindeki etkilerine ilişkin yöneticilerin algılarını ölçmeye yönelik bir araştırma. Kocaeli Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (1), 11.
  • Eryılmaz, S. ve Uluyol, Ç.(2015). 21. Yüzyıl Becerileri Işığında FATİH Projesi Değerlendirmesi. GEFAD / GUJGEF 35(2): 209-229 (2015)
  • Geçer, A. ve Dağ, F. (2010). Üniversite Öğrencilerinin Bilgisayar Okur-Yazarlık Düzeylerinin Belirlenmesi: Kocaeli Üniversitesi Örneği. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 7 (1), 20-44
  • Hodgins, H. W. (2000). Into the future a vision paper. In Commission on Technology and Adult Learning. Retrieved from http://www. learnativity. com/download/MP7.pdf on 30/12/2017.
  • Kalan, G. Ö. (2010). Medya okuryazarlığı ve okul öncesi çocuk: ebeveynlerin medya okuryazarlığı bilinci üzerine bir araştırma. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 39, 59-73.
  • Kalkınma Bakanlığı. (2014), 2014-2018 Bilgi Toplumu Stratejisi ve Eylem Planı , s.8
  • Karadal, F., & Türk, M, (2008). İşletmelerde teknoloji yönetiminin geleceği. Niğde Üniversitesi İİBF Dergisi (1), 1.
  • Katz, R. I., & Macklin, S. A. (2007). Information and communication technology (ICT) literacy: integration and assessment in higher education. Systemics, Cybernetics and Informatics, 5(4), 50-55.
  • Milli Eğitim Bakanlığı, (MEB). (2014). FATİH Projesi Hakkında. 09 Haziran 2016 tarihinde http://fatihprojesi.meb.gov.tr/tr/icerikincele.php?id=6 sayfasından erişilmiştir.
  • Oliver, R., & Towers, S. (2000). Benchmarking ICT literacy in tertiary learning settings. In learning to choose: choosing to learn. Proceedings of the 17th Annual ASCILITE Conference.
  • Panel, I. L. (2002). Digital transformation: a framework for ICT literacy. Educational Testing Service.
  • Partnership For 21st Century Skills, (P21). (2013). Framework For 21st Century Learning. 06 Aralık 2017 tarihinde http://www.p21.org/about-us/p21-framework sayfasından erişilmiştir.
  • Polat, C.,&Odabaş, H. (2008). Bilgi toplumunda yaşam boyu öğrenmenin anahtarı: bilgi okuryazarlığı. Küreselleşme, Demokratikleşme ve Türkiye Uluslararası Sempozyumu’nda sunulmuş bildiri, Antalya.
  • Saatçioğlu, Ö., Özmen, Ö., & Özer, P. S. (2003). Bilgi okuryazarlığı becerilerinin geliştirilmesinde kütüphanelerin rolü ve dokuz eylül üniversitesi uygulaması. Bilgi Dünyası Dergisi, 4(1), 45-63.
  • Seferoğlu, S., vd. (2009), Avrupa Bilgisayar Yetkinlik Sertifikası (ECDL):Türkiye'deki Uygulamalar,Akademik Bilişim, Harran Üniversitesi, Şanlıurfa, 11-13 Şubat 2009
  • The Secretary's Commission on Achieving Necessary Skills, (SCANS). (1991). What work requires of schools: A SCANS report for America 2000. Washington DC: U.S. Department of Labor.
  • Thoman, E. (2003). Media literacy: a guided tour of the best resources for teaching. The Clearing House, 6(76), 278-283.
  • Türk Sanayicileri ve İşadamları Derneği, (TÜSİAD). (2013). Türkiye’de Öğretmen Eğitimini Yeniden Yapılandırmak İçin Bir Model Önerisi. (Yayın No: TÜSİAD-T/2013-12/543). http://www.tusiad.org.tr/__rsc/shared/file/TUSIAD-Rapor-egitim-Aralik2013.pdf sayfasından erişilmiştir.
  • 21st Century Skills. (2013). Productivity and Accountability. 21 Aralık 2016 tarihinde https://sites.google.com/site/twentyfirststcenturyskills/analysis sayfasından erişilmiştir.
  • Urdan, T., Weggen, C. (2004). Corporate E-learning: Exploring a new frontier,. 2000. WR Hambrecht & Co, 1-95.
  • Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (5. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Uluyol, Ç.,v.d.(2013) ,“21. Yüzyıl Becerileri Işığında FATİH Projesi Değerlendirmesi”, GEFAD / GUJGEF 35(2): 209-229
  • Bilici A., vd. (2011), “Eğitimde Fatih Projesinin Sağlaması Öngörülen Fayda ve Sosyal Etkileri”, 5th. International Computer & Instructional Technologies Symposium, 22-24 September 2011 Fırat University, Elazığ- Turkey
  • Gibbons, A., Nelson, J., Richards, R. (2000). The architecture of instructional simulation: A design for tool construction. Center for Human-System Simulation Technical Report, Idaho Falls, ID: Idaho National Engineering and Environmental Laboratory. Retrieved from http://webpub. byu. net/asg33/ineel_simulation_paper. pdf.
  • Roblyer, M. D. (2008). Virtual schools: Redefining “A place called school”. International handbook of information technology in primary and secondary education (pp. 695-711). Springer US.
  • Toruş, K. (2010). Bilişim teknoloji formatör öğretmenlerinin bilişim teknoloji karşılaştıkları sorunları yönetebilme becerisi. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  • Usluel, Y. K., Mumcu, F. K., Demiraslan, Y. (2007). Öğrenme-öğretme sürecinde bilgi ve iletişim teknolojileri: Öğretmenlerin entegrasyon süreci ve engelleriyle ilgili görüşleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32, 164-178.
Toplam 30 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Bölüm Makaleler
Yazarlar

Selami Eryılmaz

Yayımlanma Tarihi 5 Ocak 2018
Gönderilme Tarihi 8 Mayıs 2017
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018

Kaynak Göster

APA Eryılmaz, S. (2018). ÖĞRENCİLERİN BİLGİ VE İLETİŞİM TEKNOLOJİLERİ YETERLİLİKLERİNİN BELİRLENMESİ: GAZİ ÜNİVERSİTESİ, TURİZM FAKÜLTESİ ÖRNEĞİ. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 17(65), 37-49. https://doi.org/10.17755/esosder.310987

Cited By












   21765     

Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi (Electronic Journal of Social Sciences), Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.

ESBD Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi (Electronic Journal of Social Sciences), Türk Patent ve Marka Kurumu tarafından tescil edilmiştir. Marka No:2011/119849.