Examining Pre-service Teachers' Attitudes Towards Planning Teaching

Yıl 2019, Cilt: 6 Sayı: 1, 158 - 174, 28.06.2019

Şaban Çetin , Filiz Çetin

Öz

In this study, it was tried to determine the attitudes of pre-service teachers towards planning teaching. Data in the study were collected from 387 senior students (236 females and 151 males) majoring in   three different teaching programs at Gazi University Gazi Faculty of Education, in the fall semester of the 2018-2019 academic year, using the "Attitude Scale for Planning Teaching", developed by Çetin (2019). The descriptive research is in the screening model. In the analysis of the data, Kolmogorov-Smirnov, Shapiro-Wilk tests, as well as other analysis results, were used to obtain evidence with regards to the distribution's normality. After obtaining the evidence for the normality of distribution, t-Test and One-Way Analysis of Variance (ANOVA) were performed for independent groups. In addition,  the effect size eta-square values were calculated to determine the effect of the independent variables on the attitudes towards planning teaching.As a result of the research, it was observed that the attitudes of pre-service teachers towards planning teaching differed according to the following variables of the students: gender, academic achievement, attaching importance to course planning, perception about the department, and  attaching  importance to the courses taught in the department.

Anahtar Kelimeler

Planning teaching, Attitude towards planning teaching, Pre-service teachers

Öğretmen Adaylarının Öğretimi Planlamaya Yönelik Tutumlarının İncelenmesi

Öz

Bu çalışmada öğretmen adaylarının öğretimi planlamaya yönelik tutumları belirlenmeye çalışılmıştır. Araştırmada veriler,  Çetin (2019)  tarafından geliştirilen "Öğretimi Planlamaya Yönelik Tutum Ölçeği" ile Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesinin farklı üç öğretmenlik programında 2018-2019 eğitim öğretim güz döneminde öğrenim gören 236 kadın ve 151 erkek olmak üzere toplam 387 son sınıf öğrencisinden toplanmıştır. Araştırma tarama modelinde betimsel bir özellik taşımaktadır. Verilerinin analizinde öncelikle dağılımın normalliğine dair kanıt elde etmek amacıyla Kolmogorov-Smirnov, Shapiro-Wilk testlerinin yanı sıra diğer analiz sonuçlarından yararlanılmış, dağılımın normalliğine dair kanıtların elde edilmesi sonrasında bağımsız gruplar için t Testi ve Tek Yönlü Varyans Analizi (ANOVA) tekniklerinden yararlanılmıştır. Ayrıca bağımsız değişkenlerin öğretimi planlamaya yönelik tutumlar üzerindeki etkisini belirlemeye yönelik etki büyüklüğü eta-kare (ŋ2) değerleri hesaplanmıştır. Araştırma sonucunda öğretmen adaylarının öğretimi planlamaya yönelik tutum puanlarının öğrencilerin cinsiyet, akademik başarı, dersi planlamayı önemseme, bölüm algısı ve bölümde okutulan dersleri önemseme değişkenlerine göre tutum puanlarının farklılık gösterdiği gözlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Öğretimi planlama, Öğretimi planlamaya yönelik tutum, Öğretmen Adayları

Kaynakça

• Açikgöz, K.Ü. (2007). Etkili öğrenme ve öğretme. İzmir: Kanyılmaz.
• Baloğlu, N., Karadağ, E. & Karaman, H. (2008). Stratejik Planlama Tutum Ölçeği: Açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizi çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 8(2), 407-437.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç-Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem.
• Çetin. Ş. (2019). Öğretimi Planlamaya Yönelik Tutum Ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması. Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi Dergisi, 54(1), 164-177.
• Gökçe, F. (2014). Sınıfta öğrenme ve öğretme sürecinin yönetimi. Ankara: Pegem Akademi.
• Gülbahar, B. (2016).Öğretimi Planlama Yeterlik Algısı Ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 17(3), 699-715.
• Gülbahar, B. (2017). Türkiye’den ilkokul öğretmenlerinin öğretimi planlama yeterlik algılarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5(43), 315-328.
• İnceoğlu, M. (2004). Tutum, algı, iletişim. Ankara: Kesit.
• Karaca, E. (2004). Öğretimde planlama ve değerlendirme dersine yönelik bir tutum ölçeği geliştirme. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi, 6-9 Temmuz, Malatya.
• Kurt, H. & Ekici, G. (2013). Öğretimde planlama ve değerlendirme dersinin öğretmen adaylarının öğretim süreci öz-yeterlik algısına etkisi. İlköğretim Online, 12(4), 1157-1172.
• MEB (2003). Eğitim ve öğretim çalışmalarının planlı olarak yürütülmesine ilişkin yönerge. Tebliğler Dergisi, 66(2551). Ankara: MEB.
• Oğuz, A. & Bayındır, N. (2009). İlköğretim okulu öğretmenlerinin öğretimi planlamaya ilişkin görüşleri. İlköğretim Online, 8(3), 901-922.
• Sönmez, V. (2007). Öğretim ilke ve yöntemleri. Ankara: Anı.
• Şan, İ. (2013). Matematik öğretmen adaylarının öğretimi planlama ve düzenleme yeterlikleri hakkında özyeterlik düzeyleri. Turkish Studies, 8(3), 517-537.
• Tanrıseven, I. (2015). Öğretimde planlama. T. Yanpar-Yelken & C. Akay (Ed.), Öğretim ilke ve yöntemleri içinde (ss.43-76). Ankara: Anı.
• Tyler, R. W. (1949). Basic principles of curriculum and instruction. Chicago: University of Chicago.
• Üstündağ, N. (2001). Müfredat laboratuar okullarında görev yapan yönetici ve öğretmenlerin bilgisayar tutumlarıile kaygı düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Yaşar, M. (2014). Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme Dersine Yönelik Tutum Ölçeğinin geliştirilmesi. Eğitim Bilimleri Araştırma Dergisi, 4(1), 259-279.
• Yinger, R. (1993). The conversation of practice. R. Clift, W. Houtston, & M. Pugach (Ed.), Encouraging reflective practice in education içinde (s. 73-94). New York: Teachers College.
• Zahorik, J. (1970). The effect of planning on teaching. The Elementary School Journal, 71(3), 143-151. https://www.jstor.org/stable/1000448 sayfasından erişilmiştir.