ÜNİVERSİTEDEKİ ÖĞRENME ORTAMINA İLİŞKİN ÖĞRETMEN ADAYLARININ GÖRÜŞLERİNİN İNCELENMESİ

Yıl 2021, Cilt: 11 Sayı: 1, 1 - 19, 28.01.2021

Meltem Kurtoğlu Erden Eda Uslupehlivan Ali Kurt

https://doi.org/10.17943/etku.741770

Cited By: 1

Öz

Bu çalışmada, üniversitede öğrenme ortamına ilişkin öğretmen adaylarının görüşlerinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Bu doğrultuda Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Bölümü’nde öğrenim gören 20 öğretmen adayının görüşüne başvurulmuştur. Öğretmen adaylarının görüşleri içerik analizi yöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. Analiz sonucunda katılımcı cevaplarının “dersin işlenişi, öğretici tutumu, etkileşim ve işbirliği, fiziksel ortam” olmak üzere 4 kategori altında toplandığı tespit edilmiştir. Dersin işlenişi teması, “ders amacına uygunluk, sıkıcılıktan uzaklık, öğrenci katılımını teşvik ve bireysel farklılıklara uygunluk” olmak üzere 4 alt temayı kapsamaktadır. Öğretici tutumu teması altında “derse yönelik baskı oluşturmama, samimi olma ve disiplini sağlama” olmak üzere 3 alt tema yer almaktadır. “Etkileşim ve işbirliği” teması altında “öğrenen-öğrenen, öğrenen-öğretici ve okul dışı işbirliği” olmak üzere 3 alt tema belirlenmiştir. Fiziksel ortam teması altında “birey sayısı, mekânın yapısal özellikleri, sınıf içi düzen ve materyal, ortam gürültüsü, temizlik ve bilgiye erişim” olmak üzere 6 alt tema belirlenmiştir. Sonuç olarak öğrencilerin en fazla fiziksel ortam kategorisinde cevaplar verdiği, en az üzerinde durdukları faktörün öğretici tutumları olduğu belirlenmiştir. Ayrıca katılımcıların üniversitelerdeki öğrenme ortamından beklentilerinin yapılandırmacı anlayışla örtüştüğü ortaya konmuştur. Üniversitelerdeki öğrenme ortamının düzenlenmesinde, öğretmen adaylarının görüş ve beklentilerinin önemli olduğu ve bu çalışmanın üniversitedeki öğrenme ortamının farklı boyutlarını düzenlemede bir rehber olacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

üniversite, öğrenme ortamı, öğretmen adayı, öğretim tasarımı

Kaynakça

• Acat, B. ve Demirel, S. (2002). Türkiye'de Yabancı Dil Ögreniminde Motivasyon Kaynakları ve Sorunları. Kuram ve Uygulamada Egitim Yönetimi Dergisi. Sayı: 2002/32. Ankara: Pegem Yayınevi
• Acat, M. B. (2005) Öğrenci Merkezli Eğitimde Öğrenme Ortamı Boyutlarının Düzenlenmesi, V. Uluslararası Eğitim Teknolojileri Sempozyumu, Sakarya: Sakarya Üniversitesi
• Akbaba, S. (2006). Eğitimde Motivasyon. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, (13), 343-361.
• Al Şensoy, S. ve Sağsöz A. (2015). Öğrenci Başarısının Sınıfların Fiziksel Koşulları ile İlişkisi. Journal of Kirsehir Education Faculty, 16(3).
• Arı, A. (Ed.). (2017). Eğitim Psikolojisi. Eğitim Yayınevi.
• Arkün, S. ve Aşkar, P. (2010). Yapılandırmacı Öğrenme Ortamlarını Değerlendirme Ölçeğinin Geliştirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39(39), 32-43.
• Arslan Karaküçük, S. (2008). Okul Öncesi Eğitim Kurumlarında Fiziksel/Mekansal Koşulların İncelenmesi: Sivas İli Örneği. Sosyal Bilimler Dergisi/Journal of Social Sciences, 32(2).
• Atiş, S. (2009) Eğitim Kurumlarında Aydınlatma Sistemi. I. International Congress of Educational Research. 1-3 Mayıs, Çanakkale.
• Aydın, S. (2015). Olgu Bilim Araştırması. Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Bilimsel Araştırma Yöntemleri. (Ed: Metin, M.). Pegem Akademi Yayınları, Ankara
• Bartlett, L. (2005). Dialogue, Knowledge, and Teacher-Student Relations: Freirean Pedagogy İn Theory and Practice. Comparative Education Review, 49(3), 344-364.
• Bonem, E. M., Fedesco, H. N., ve Zissimopoulos, A. N. (2019). What you do is less important than how you do it: the effects of learning environment on student outcomes. Learning Environments Research, 1-18.
• Brooks, D. C. (2011). Space matters: The impact of formal learning environments on student learning. British Journal of Educational Technology, 42(5), 719-726.
• Brooks, J. G. ve Brooks, M. G. (1999). In Search Of Understanding: The Case For Constructivist Classrooms. Alexandria, VA: American Society for Curriculum Development.
• Casanova, D., Di Napoli, R., & Leijon, M. (2018). Which space? Whose space? An experience in involvingstudents and teachers in space design. Teaching in Higher Education, 23(4), 488–503.
• Celep, C. (2002). Sınıf Yönetimi ve Disiplini, Anı Yayıncılık, Ankara.
• Çelik, V. (2003). Sınıf Yönetimi, Nobel Yayınevi, Ankara.
• Demirbaş, M. (2015). Bilimsel Araştırma ve Özellikleri. Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Bilimsel Araştırma Yöntemleri. (Ed: Metin, M.). Pegem Akademi Yayınları, Ankara
• Duman, B. (2008). Öğrenme-Öğretme Kuramları ve Süreç Temelli Öğretim, 2. Baskı, Anı Yayıncılık, Ankara.
• Elçi, A., Abubakar, A. M., Özgül, N., Vural, M. ve Akdeniz, T. (2016). Öğretim Elemanlarının Teknoloji ile Zenginleştirilmiş Öğrenme Ortamlarını Etkin Kullanımı: Uygulamalı Çalıştay. Akademik Bilişim (AB’16), 8-10.
• Emrem, S. (2009). Olumlu Öğrenme Ortamı Yaratmada Öğretmen-Öğrenci Etkileşimin Rolü. Yüksek Lisans Tezi. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yeditepe Üniversitesi: İstanbul.
• İşman, A. (2015). Eğitim Teknolojisi ve Öğretim Tasarımı. Eğitim Teknolojileri Okumaları 2015. (S. 1-23). (Ed: İşman, A., Odabaşı, F., Akkoyunlu, B). TOJET, Sakarya Üniversitesi.
• Kalaycı, N. (2008). Yükseköğretimde Uygulanan Toplam Kalite Yönetimi Sürecinde Gözardı Edilen Unsurlardan “Tky Merkezi” ve Eğitim Programları. Türk Egitim Bilimleri Dergisi. 6(2), 163-188.
• Kaplan, M. (2011). İlköğretim öğrencilerinin Fen ve Teknoloji Dersi Öğrenme Ve Öğretme Ortamına Yönelik Düşünceleri. Eğitim Ve İnsani Bilimler Dergisi: Teori Ve Uygulama, (4), 77-92.
• Karaman, S., Özen, Ü. ve Yıldırım, S. (2010). Öğrenme Nesnelerinin Pedagojik Boyutu Ve Öğretim Ortamlarına Kaynaştırılması. Eğitim ve Bilim, 32(145), 3-15.
• Kasapoğlu, K., Duban, N. ve Yüksel, A. (2014). Fen ve Teknoloji Öğretimi I Dersindeki Öğrenme Ortamının Karma Yöntem İle Değerlendirilmesi. İlköğretim Online, 13(4).
• Kaya, M. F. ve Aksu, R. (2016), Etkili Bir Coğrafya Dersinin Öğretme-Öğrenme Ortamı Nasıl Olmalıdır?, 4th International Geography Symposium, Book of Proceedings, 23-26 May, 2016, Kemer, Antalya, 289-301.
• Kılıçoğlu, M. (2007). Aktif Öğrenme İçin Etkili Öğretmen, Morpa Yayıncılık, İstanbul.
• Koç, G. (2006). Yapılandırmacı Sınıflarda Öğretmen-Öğrenen Rolleri ve Etkileşim Sistemi. Eğitim ve Bilim, 31(142), 56-64.
• Koçakoğlu, M. (2010). Probleme Dayalı Öğrenme: Yapılandırmacılığın Özü. Milli Eğitim, 188, 68-82.
• Koral Gümüşoğlu, E. (2017). Yükseköğretimde Dijital Dönüşüm. AUAd, 3(4), 30-42.
• Kuzu, A. (2017). Çoklu Ortam Uygulamalarının Kavramsal Temeli. Çoklu ortam tasarımı (Ed: Dursun, Ö.Ö. ve Odabaşı, H. F.), Pegem Yayıncılık, Ankara.
• Küçükoğlu, A., ve Köse, E. (2008). Yükseköğretim Düzeyinde Sınıf Atmosferinin Öğrenci Başarısına Etkisi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12(2), 175-188.
• Lei, S. A. (2010). Classroom Physical Design Influencing Student Learning and Evaluations of College Instructors: A Review of Literature. Education, 131(1), 128-135.
• Lester, S. (1999). An introduction to phenomenological research, Taunton UK.
• Miles, M.B. ve Hunerman A.M. (1994). Qualitative Data Analysis: An Expanded Sourcebook. 2nd Edition. SAGE Publications.
• Ocak, G. (2012). Öğretmenlerin Yapılandırmacı Öğrenme Ortamı Kurma Başarılarının Öğretmen ve Öğretmen Adaylarınca Değerlendirilmesi. Education & Science/Egitim ve Bilim, 37(166).
• Opdenakker, M. C., & Minnaert, A. (2011). Relationship between learning environment characteristics and academic engagement. Psychological Reports, 109(1), 259-284.
• Özgün Koca, S. A., Yaman, M., ve Şen, A. İ. (2005). Öğretmen Adaylarının Etkin Öğrenme-Öğretme Ortamı Hakkındaki Görüşlerin Farklı Yöntemler Kullanılarak Tespit Edilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(29), 117-126.
• Öztürk, T. ve Güven, B. (2012). Etkili Bir Matematik Öğrenme Ortamının Sahip Olması Gereken Özelliklerine İlişkin Öğretmen Görüşleri. X. Ulusal Fen ve Matematik Alanlar Eğitimi Kongresi
• Paley, J. (1997). Husserl, phenomenology and nursing. Journal of Advanced Nursing, 26, 187-193.
• Pimparyon, S. M Caleer, S. Pemba, S. & Roff, P. (2000). Educational environment, student approaches to learning and academic achievement in a Thai nursing school. Medical teacher, 22(4), 359-364.
• Saban, A. (2004). Öğrenme-Öğretme Süreci; Yeni Teori ve Yaklaşımlar, 3.Baskı, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
• Sanders, P. (1982). Phenomenology: A new way of viewing organizational research. The Academy of Managment Review, 7(3), 353-360.
• Sezgin, P. (2019). Gürültü Kirliliğinin Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu Üzerindeki Etkileri. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 6(3), 566-579.
• Sever, R., Aydın, M., ve Koçoğlu, E. (2018). Alternatif yaklaşımlarla sosyal bilgiler eğitimi. Pegem Atıf İndeksi, 001-564.
• Tuncer, G. (2019). Farklı öğretim kademelerindeki öğretmenlerin planlama yeterlik algılarına göre öz- düzenlemeye dayalı öğrenme ortamı oluşturma düzeylerinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Eğitim Bilimleri Ensitüsü, Mersin Üniversitesi: Mersin.
• Valtonen, T., Leppänen, U., Hyypiä, M., Kokko, A., Manninen, J., Vartiainen, H., Solntu, E. & Hirsto, L. (2020). Learning environments preferred by university students: a shift toward informal and flexible learning environments. Learning Environments Research, 1-18.
• Yenen, E. T. & Dursun, F. (2018). Öğretmen adaylarının ideal eğitim ortamına yönelik bakış açılarının incelenmesi. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(6), 1041-1049.
• Yeşilyurt, E. (2013). Öğretmen adaylarının öğrenim gördüğü ortamların yapılandırmacı öğrenme açısından değerlendirilmesi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33(1), 1-29.
• Yıldırım, M. C. (2014). Developing a scale for constructivist learning environment management skills. Eurasian Journal of Educational Research, 54, 1-18.
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık