ORTAÖĞRETİM MATEMATİK ÖĞRETİM PROGRAMLARININ ÖLÇME VE DEĞERLENDİRME BOYUTUNDA ÖĞRETMEN GÖRÜŞLERİ AÇISINDAN İNCELENMESİ

Yıl 2019, , 163 - 179, 30.08.2019

Tuncay Tuncel İbrahim Yaşar Kazu

https://doi.org/10.18069/firatsbed.549200

Cited By: 7

Öz

Bu araştırmanın
amacı, ortaöğretim matematik dersi
öğretim programı ölçme-değerlendirme öğesinin öğretmen görüşlerine göre
değerlendirilmesidir. Betimsel nitelikte ve tarama modelinde yürütülen
bu araştırmanın verileri anket formu ile elde edilmiştir. Araştırmanın evreni,
2013-2014 eğitim öğretim yılında Elâzığ, Trabzon, Hatay ve Kars il
merkezlerinde görev yapan 750 matematik öğretmenini kapsamaktadır. Örneklem ise
bu evrenden ulaşılabilen 159 matematik öğretmeninden oluşturulmuştur. Araştırma
verileri, betimsel istatistiksel tekniklerden aritmetik ortalama ve standart
sapma, bağımsız gruplar “t” testi, tek yönlü varyans analizi (Anova),
Mann-Whitney U ve Kruskal Wallis-H testleri ile analiz edilerek yorumlanmıştır.
Araştırma sonucunda, nicel verilerin analizi ışığında, katılımcı matematik
öğretmenlerinin, ortaöğretim matematik
dersi öğretim programı ölçme-değerlendirme öğesini benimsemede kararsız kalmış
oldukları anlaşılmıştır. Bu programı benimsemedeki kararsızlık, 16-20 yıllık
kıdeme sahip öğretmenler ile fen-edebiyat fakültesi mezunu öğretmenlerde daha
yüksek bulunmuştur. Ayrıca aynı öğretmenlerin, matematik dersinde
ölçme-değerlendirme yaparken, “her öğrenci
matematiği öğrenir” şeklindeki program ilkesini dikkate aldıkları,

·      
Araştırmaya katılan matematik öğretmenlerinin,
değerlendirme için ölçme aracı hazırlarken, sınavdan önce test planı
hazırladıkları,

·      
 Sınavdan önce plan hazırlama konusunda, erkek
öğretmenler ile kıdemli öğretmenlerin daha duyarlı oldukları,

·      
Öğretmenlerinin sınav sorularını
hazırlarken meslektaşlarının görüşlerini aldıkları; ancak öğrencilerinin
görüşlerini almadıkları,

·      
Araştırmaya
katılan matematik öğretmenlerinin, değerlendirme yaparken, öğrencilerin
akademik başarılarının yanında, onların günlük çalışmalarını, öz güven ve öz düzenleme özelliklerini,
matematiğe yönelik tutumlarını, sosyal becerilerinin gelişim düzeyleri ve
estetik becerilerinin gelişim düzeylerini de dikkate almakta oldukları,

Araştırmada nihai olarak,
öğretmenlerin, öğretim sürecinde uygulamakla yükümlü bulundukları ortaöğretim matematik dersi öğretim programı ölçme-değerlendirme öğesini
tam olarak benimsememelerinin konuyla ilgili bilgi yetersizliğinden
kaynaklandığı değerlendirmesi yapılmıştır. Bu öğretmenler, uyguladıkları mevcut
programın ölçme ve değerlendirme öğesinin öngördüğü bazı çağdaş
ilkeleri benimsemelerine rağmen, değerlendirme amacı ile ölçme aracı hazırlama
gibi bazı konularda hala geleneksel bir tutum içerisinde oldukları
anlaşılmaktadır. Bu çelişkili tavırların genel itibarıyla ölçme ve
değerlendirmeye yönelik çağdaş gelişme ve uygulamalarla ilgili konulardaki
bilgi yetersizliğine bağlanabileceği sonucuna varılmıştır. 

Anahtar Kelimeler

Ortaöğretim matematik öğretim programı, Matematikte ölçme ve değerlendirme, Matematik öğretimi, Program değerlendirme

Kaynakça

• Akpınar, B. (2014). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Data Yayınları
• Aksu, H. H. (2008). Öğretmenlerin yeni ilköğretim matematik programına ilişkin görüşleri. D.Ü.Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi. 8, 82-94.
• Aktaş, C. M. (2013). Ortaöğretim geometri öğretim programının öğretmen görüşleri doğrultusunda değerlendirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28 (3), 69-82.
• Aktaş, D. Y. ve Aktaş, M. C. (2011). 8. Sınıf öğrencilerinin özel dörtgenleri tanıma ve aralarındaki hiyerarşik sınıflamayı anlama durumları. 10. Matematik Sempozyumu, 21-23 Eylül 2011, İstanbul.
• Alakoç, Z. (2003). Matematik öğretiminde teknolojik modern öğretim yaklaşımları. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 2 (1), 43-49.
• Alkan, H. (1999). Matematikte ölçme ve değerlendirme (Ed. Aynur Özdaş). Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Yayınları, No: 591.
• Artut, D. P. ve Bal, P. (2005). İlköğretim matematik öğretmenliği lisans programının öğrenciler açısından değerlendirilmesi. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14 (2), 81-90.
• Aydın, B. (2003). Bilgi toplumu oluşumunda bireylerin yetiştirilmesi ve matematik öğretimi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2 (14), 183-190.
• Aydın, H. (2006). Eleştirel aklın ışığında post-modernizm, temel dayanakları ve eğitim felsefesi. Eğitimde Politika Analizleri ve Stratejik Araştırmalar Dergisi, Cilt 1, Sayı 1.
• Baki, A. ve Birgin, O. (2004). Alternatif değerlendirme aracı olarak bilgisayar destekli bireysel gelişim dosyası uygulamasınından yansımalar: Bir özel durum çalışması. The Turkish Online Journal of Educational Technology,3 (3), 79-98.
• Baştürk, S. ve Dönmez, G. (2011). Matematik öğretmen adaylarının pedagojik alan bilgilerinin ölçme ve değerlendirme bilgisi bileşeni bağlamında incelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12 (3), 17-37.
• Baykul, Y. (2009). İlköğretimde matematik öğretimi. Ankara: Pegem. Yayınları
• Berberoğlu, G. (2010). Ölçme ve değerlendirmenin uyulamaya yansıyan boyutları. Cito eğitim. Kuram ve Uygulama Dergisi, 10-14.
• Birgin, O. ve Baki, A. (2012). Sınıf öğretmenlerinin ölçme-değerlendirme yapma amaçlarının yeni matematik öğretimi programı kapsamında incelenmesi. Bu çalışma, KTÜ, Fen Bilimleri Enstitüsü, İlköğretim Anabilim Dalı’nda yapılan doktora tez çalışmasından üretilmiştir
• Büyükkaragöz, S. (1997). Program geliştirme-kaynak ve metinler. Konya: Kuzucular Ofset (2. Baskı).
• Çelik, A. ve Özdemir, M. F. (2011). Ortaöğretimde kompleks sayılarla ilgili kavram yanılgılarının belirlenmesi. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 29, 203-229.
• Çepni, S. ve Ayvacı, H. Ş. (2007). Fen ve teknoloji eğitiminde alternatif (performans) değerlendirme yaklaşımları (Ed. S. Çepni) içinde Kuramdan uygulamaya fen ve teknoloji öğretimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Çiftçi, B. Z., Akgün, L. ve Deniz, D. (2013). Dokuzuncu sınıf matematik öğretim programı ile ilgili uygulamada karşılaşılan sorunlara yönelik öğretmen görüşleri ve çözüm önerileri. Anadolu Journal of Educational Sciences International, 3 (1), 1-21.
• Çoruhlu, T. Ş., Nas, S. E. & Çepni, S. (2009). Fen ve teknoloji öğretmenlerinin alternatif ölçme değerlendirme tekniklerini kullanmada karşılaştıkları problemler: trabzon örneği. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, VI (1) , 122-141.
• Demirel, Ö. (1999). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Doğan, H. (1997). Eğitimde program ve öğretim tasarımı. Ankara: Önder Matbaacılık.
• Erden, M. (1998). Öğretmenlik mesleğine giriş. İstanbul: Alkım Yayınları.
• Ertürk, S. (1998). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Meteksan AŞ. 10. Basım.
• Fer, S. ve Cırık, İ. (2007). Yapılandırmacı öğrenme-kuramdan uygulamaya. İstanbul: Morpa Yayınları.
• Fidan, N. (1996). Okulda öğrenme ve öğretme. Ankara: Alkım Yayınları
• Gelbal, S. ve Kelecioğlu, H. (2007). Öğretmenlerin ölçme ve değerlendirme yöntemleri hakkındaki yeterlik algıları ve karşılaştıkları sorunlar. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33,135-145.
• Gözütok, F. D. (2006). Öğretim ilke ve yöntemleri. Ankara: Ekinoks Yayınları.
• Karadüz, A. (2009). Türkçe öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirme uygulamalarının “yapılandırmacı öğrenme” kavramı bağlamında eleştirisi. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi XXII (1), 189-210.
• Kurbanoğlu, N. İ. ve Takunyacı, M. (2012). Lise öğrencilerinin matematik dersine yönelik kaygı, tutum ve öz-yeterlik inançlarının cinsiyet, okul türü ve sınıf düzeyi açısından incelenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 9 (1), 110-130.
• Küçükyılmaz, A. ve Duban, N. (2006). Sınıf öğretmeni adaylarının fen öğretimi öz-yeterlik inançlarının artırılabilmesi için alınacak önlemlere ilişkin görüşleri. Yüzüncüyıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2),1-23.
• MEB (2011). Lise Matematik dersi (9-12. sınıflar) öğretim programı. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
• MEB (2018). Ortaöğretim (9,10, 11 ve 12. sınıflar) matematik dersi öğretim programı. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
• Orhan, T. A. (2007). Fen eğitiminde alternatif ölçme ve değerlendirme yöntemlerinin ilköğretim öğretmen adayı, öğretmen ve öğrenci boyutu dikkate alınarak incelenmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Öncü, H. (2009). Ölçme ve değerlendirmede yeni bir yaklaşım: Portfolyo değerlendirme. TSA / Yıl: 13, S: 1, Nisan 2009, 104-129.
• Özer, B. (1998). Öğrenmeyi öğretme içinde eğitim biliminde yenilikler. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları No: 1016.
• Sönmez, V. (2008). Program geliştirmede öğretmen el kitabı. Ankara: Öğretmen Yayınları
• Şad, S.N. ve Göktaş, Ö. (2013). Öğretim elemanlarının geleneksel ve çağdaş ölçme değerlendirme yaklaşımlarının incelenmesi. Ege Eğitim Dergisi,14 (2),79–105.
• Temel, A. (2010). Eeğitimde ölçme ve değerlendirme. İstanbul: Maltepe Üniversitesi Yayınları.
• Turgut, M. F. (1997). Eğitimde ölçme ve değerlendirme metotları. Ankara: Yargıcı Matbaası.
• Turgut, M. F. ve Baykul, Y. (2012). Eğitimde ölçme ve değerlendirme. Ankara: Pegem Akademi Yayınları (4. Baskı).
• Uşun, S. ve Karagöz, E. (2009). İlköğretim II. Kademe Matematik Dersi Öğretim Programının Öğretmen Görüşleri Doğrultusunda Değerlendirilmesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 22.
• Varış, F. (1996). Eğitimde Program Geliştirme-Teori, Teknikler (6. Baskı), Ankara: Alkım Yayınları.