THE APPROACHES OF TURKEY, SWITZERLAND, BELGIUM, AND NORWAY TO VOLUNTARY RETURN OF MIGRANTS

Yıl 2024, Cilt: 6 Sayı: 2, 75 - 86, 29.11.2024

Yakup Bulut , Ayşegül Bulut

https://doi.org/10.55769/gauniibf.1589519

Öz

The concept of migration involves people relocating for various reasons. With the exception of voluntary migration to a certain extent, voluntary return generally considers the desire of individuals who have experienced forced migration to return to their homelands. In this context, the criteria established by international law and local capacities are very important for migrants who want to return. In other words, as long as there are no life-threatening risk and safety concern, people tend to prefer living in their own lands and cultures and thus may wish to return voluntarily. Of course, the time spent in host countries, the adoption of new lifestyles, and changing habits can influence return decisions. However, since the sense of belonging to one's homeland and the desire to live in one's native land is a strong emotion, it would not be wrong to say that voluntary returns are always possible.
Today, it is seen that, many countries have implemented similar practices regarding return, albeit under different names. When returns are categorized as “compulsary” and “voluntary”, there may be different practices. However, in voluntary returns, it can be said that the will of the individual comes to the fore. In countries like Turkey, Switzerland, Belgium, and Norway, forced returns occur due to political, administrative, and security reasons, while voluntary returns are based on individuals' own will. During the voluntary return process, support services provided to individuals in various fields constitute the common and dominant feature of the return practices in these countries. Therefore, it can be said that more effort is made to realize voluntary return. In this respect, the study tries to reveal what kind of approach to return these four countries have adopted and what kind of strategies and practices they have implemented.

Anahtar Kelimeler

Voluntary Return, Turkey, Switzerland, Belgium, Norway

TÜRKİYE, İSVİÇRE, BELÇİKA VE NORVEÇ’İN GÖÇMENLERİN GÖNÜLLÜ GERİ DÖNÜŞLERİNE İLİŞKİN YAKLAŞIMLARI

Öz

Göç kavramı farklı nedenlerle olsa da bir şekilde insanların yer değiştirmesini içermektedir. İsteğe bağlı göçler belli ölçülerde istisna tutulursa, gönüllü geri dönüşler, çoğunlukla zorunlu göçe maruz kalanların kendi topraklarına geri dönme arzusunu dikkate almaktadır. Bu bağlamda, uluslararası hukukun ve yerel imkânların öngördüğü kriterler, geri dönmek isteyen göçmenler açısından çok önemlidir. Diğer bir ifade ile hayati tehlike ve güvenli yaşam açısından bir sorun olmadığı müddetçe, insanlar kendi ana topraklarında ve kendi kültürleri içinde yaşamayı istemekte, böylece gönüllü olarak geri dönmeyi arzu edebilmektedirler. Elbette ki, zorunlu göçe maruz kalanların, göç edilen ülkelerde kalış süreleri, yeni yaşam tarzları ve alışkanlıkların değişimi gönüllü geri dönüşleri etkilemektedir. Ancak insanların vatan algısı ve kendi topraklarında yaşama isteği, güçlü bir duygu olduğundan, “gönüllü geri dönüşlerin” her zaman mümkün olabileceğini söylemek yanlış olmayacaktır.
Bugün birçok ülkenin, farklı isimlerle de olsa, geri dönüşe ilişkin benzer uygulamaları hayata geçirdiği görülmektedir. Geri dönüşler, “zorunlu” ve “gönüllü” şeklinde bir tasnife tabi tutulduğunda farklı uygulamalar olabilir. Ancak gönüllü geri dönüşlerde, bireyin iradesinin öne çıktığı söylenebilir. Örneğin Türkiye dahil, İsviçre, Belçika ve Norveç incelendiğinde, zorunlu geri dönüşler, politik, idari ve güvenlik nedenlerinden dolayı gerçekleşirken, gönüllü geri dönüşlerin, bireylerin kendi irade ve istekleri doğrultusunda gerçekleştiği görülmektedir. Gönüllü geri dönüş sürecinde, bireylere çeşitli alanlarda sağlanan destek hizmetleri, söz konusu ülkelerdeki geri dönüş uygulamalarının ortak ve baskın özelliğini oluşturmaktadır. Dolayısıyla, geri dönüşün gönüllülük temelli gerçekleştirilmesi için daha fazla çaba gösterildiği söylenebilir. Bu açıdan çalışma, bu dört ülkenin geri dönüşe ilişkin nasıl bir yaklaşım benimsediğini ve ne tür strateji ve uygulamaları hayata geçirdiğini ortaya koymaya çalışmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Gönüllü Geri Dönüş, Türkiye, İsviçre, Belçika, Norveç

Kaynakça

• AIDA-Asylum Information Database, (2023). “Country Report: Belgium”, https://asylumineurope.org/wp-content/uploads/2024/05/AIDA-BE_2023-Update.pdf (Erişim Tarihi: 15.09.2024).
• Battistella, G. (2018). “Return Migration: A Conceptual and Policy Framework”, 2018 Inter-national Migration Policy Report: Perspectives on the Content and Implementation of the Global Compact for Safe, Orderly, and Regular Migration, p. 3-14.
• Bulut, Y., Akın, S., ve Duruel, M. (2017). “Göç Ve Mülteci Akını Sonrası Suriyeli Göçmen Çocukların Uyum Ve Eğitim Sorunları Ve Çözüm Önerileri”, Uluslararası Göç ve Mülteci Sorununun Çözümünde Kamu Yönetimin Rolü, Uluslararası 11. Kamu Yö-netimi Sempozyumu Bildiri Kitabı (Ed: Ahmet Yatkın), Elazığ, s. 1354-1376.
• Bulut Y. ve Eraldemir, Z. (2015). “Göç Olgusunun Farklı Boyutlarıyla Hatay İli İskenderun ve Dörtyol Ölçeğinde İncelenmesi”, (Ed: Yakup Bulut), Uluslararası Göç ve Mülteci Uyumu Sorununda Kamu Yönetiminin Rolü, Umuttepe Yay. Kocaeli.
• Cassarino, J. P. (2004). “Theorising Return Migration: The Conceptual Approach to Return Migrants Revisited”, International Journal on Multicultural Societies (IJMS), 6(2), p. 253-279.
• Cerase, F. P. (1974). “Expectations and Reality: A Case Study of Return Migration From the United States to Southern Italy”, The International Migration Review, 8(2), p. 245-262 https://www.jstor.org/stable/3002783 Chimni, B. S. (2004). “From Resettlement to Involuntary Repatriation: Towards a Critical History of Durable Solutions to Refugee Problems”, Refugee Survey Quarterly, 23(3), p. 55-73. https://www.jstor.org/stable/45053831
• Dustmann, C., Bentolila, S. & Faini, R. (1996). “Return Migration: The European Experien-ce”, Economic Policy, 11(22), p. 213-250.
• Dustmann, C. & Weiss, Y. (2007). “Return Migration: Theory and Empirical Evidence from the UK”, British Journal of Industrial Relations, 45(2), p. 236-256.
• EMN Belgium, (2023). “Detention and Alternatives to Detention in International Protection and Return Procedures in Belgium”, https://home-affairs.ec.europa.eu/document/download/5f45dbe9-7caf-4dc9-9a24-297bb03454b7_en?filename=alternatives_to_detention_belgium.pdf (Erişim Tarihi: 11.09.2024).
• Fedasil, (2024). “Review 2023-Reception-Resettlement-Voluntary return”, https://www.fedasil.be/sites/default/files/annual_report_2023.pdf (Erişim Tarihi: 13.09.2024).
• Gmelch, G. (1980). “Return Migration”, Annual Review of Anthropology, 9, p. 135-159. https://www.jstor.org/stable/2155732
• Göç İdaresi Başkanlığı, (2024a). “Geçici Koruma”, https://www.goc.gov.tr/gecici-koruma5638 (Erişim Tarihi: 24.09.2024).
• Göç İdaresi Başkanlığı, (2024b). “Düzensiz Göç”, https://www.goc.gov.tr/duzensiz-goc-istatistikler (Erişim Tarihi: 20.09.2024).
• Göç İdaresi Genel Müdürlüğü, (2017). “2016 Türkiye Göç Raporu”, https://www.goc.gov.tr/kurumlar/goc.gov.tr/YillikGocRaporlari/2016_yiik_goc_raporu_haziran.pdf (Erişim Tarihi: 20.09.2024).
• https://norway.iom.int/frequently-asked-questions (Erişim Tarihi: 18.09.2024).
• https://norway.iom.int/sites/g/files/tmzbdl756/files/documents/varp-brochures-web-english.pdf (Erişim Tarihi: 17.09.2024).
• https://switzerland.iom.int/sites/g/files/tmzbdl1366/files/documents/iom-brochure_final-en.pdf (Erişim Tarihi: 09.09.2024).
• https://turkiye.iom.int/sites/g/files/tmzbdl1061/files/documents/2023-12/iom-turkiye-snapshot-2023.pdf (Erişim Tarihi: 21.09.2024).
• https://www.fedasil.be/en/voluntary-return/assistance-and-information (Erişim Tarihi: 13.09.2024).
• https://www.icmpd.org/file/download/53506/file/TR_ReConnect_Factsheet.pdf (Erişim Tarihi: 21.09.2024).
• IOM, (2015). “Ideas on How to Facilitate Departure, Return and Reintegration Assistance (Suggestions by the International Organization for Migration Office for Switzerland and the Swiss Red Cross)”, https://publications.iom.int/system/files/pdf/ideas_on_how_to_facilitate.pdf (Erişim Tarihi: 07.09.2024). IOM, (2019). “Reintegration Handbook-Practical guidance, on the design, implementation and monitoring of reintegration assistance”, https://publications.iom.int/system/files/pdf/iom_reintegration_handbook.pdf (Eri-şim Tarihi: 26.08.2024).
• OECD, (2024). “Return, Reintegration and Re-migration: Understanding Return Dynamics and the Role of Family and Community”, OECD Publishing, Paris, https://doi.org/10.1787/625fb5e6-en Royal Norwegian Ministry of Justice and Public Security, (2024). “Return Strategy 2023-2029”, https://www.regjeringen.no/globalassets/departementene/jd/dokumenter/rapporter-planer-og-strategier/return-strategy-2023-2029-eng.pdf (Erişim Tarihi: 17.09.2024).
• Samuel Hall, S./IOM (2017). “Setting standards for an integrated approach to reintegration-Summary Report”, (Commissioned by IOM and funded by DFID). https://www.iom.int/sites/g/files/tmzbdl486/files/2018-07/IOM_SAMUEL_HALL_MEASURE_REPORT%202017_0.pdf (Erişim Tarihi: 15.09.2024).
• Switzerland Federal Department of Justice and Police-State Secretariat for Migration, (2021). “Return counselling”, https://www.sem.admin.ch/sem/en/home/international-rueckkehr/rueckkehrhilfe/rueckkehrberatung.html (Erişim Tarihi: 04.09.2024).
• Switzerland Federal Department of Justice and Police-State Secretariat for Migration, (2024). “Return Assistance”, https://www.sem.admin.ch/sem/en/home/international-rueckkehr/rueckkehrhilfe.html (Erişim Tarihi: 02.09.2024).
• Tchalim, B. (2018). “RAS – Reintegration Assistance from Switzerland (2018 Monitoring Re-port)”, https://switzerland.iom.int/sites/g/files/tmzbdl1366/files/documents/Report_Systematic_Monitoring_2018_Final_en.pdf (Erişim Tarihi: 07.09.2024).