FEN ve TEKNOLOJİ ÖĞRETMEN ADAYLARININ EKOLOJİK AYAK İZLERİ ve EKOLOJİK AYAK İZİNİ AZALTMA YOLLARI KONUSUNDAKİ GÖRÜŞLERİ

Yıl 2015, Cilt: 35 Sayı: 3, 0 - 0, 15.12.2015

Emre Yıldız , Mahmut Selvi

Öz

Bu çalışmanın amacı fen ve teknoloji öğretmen adaylarının ekolojik ayak izleri ile ekolojik ayak izini azaltma yolları konusundaki görüşlerinin belirlenmesi ve değerlendirilmesidir. Araştırma kesitsel tarama modelinde gerçekleştirilmiştir. 90 fen ve teknoloji öğretmen adayına ekolojik ayak izi hesaplama aracı uygulanmış ve 48 öğretmen adayı ile ekolojik ayak izini azaltma yolları hakkında görüşmeler yapılmıştır. Fen ve teknoloji öğretmen adaylarının ekolojik ayak izleri tek örneklem t-testi analizi kullanılarak Türkiye’nin ekolojik ayak izi ortalaması (2,70 kha) ile karşılaştırılmış ve Türkiye’nin ekolojik ayak izi ortalamasından anlamlı şekilde yüksek bulunmuştur. Görüşmelerden elde edilen verilerin çözümlenmesinde içerik analizi yöntemi seçilmiş ve veriler nitel analiz programı ile analiz edilmiştir. Yapılan görüşmelerde, fen ve teknoloji öğretmen adayları yaşam tarzlarında ve tüketim tercihlerinde değişiklik yapılması gerektiği yönünde önerilerde bulunmuşlardır.

Kaynakça

• Akıllı, H., Kemahlı, F., Okudan, K., & Polat, F. (2008). Ekolojik ayak izinin kavramsal içeriği ve Akdeniz Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi’nde bireysel ekolojik ayak izi hesaplaması. Akdeniz İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (15), 1-25.
• Aksu, C. (2011). Sürdürülebilir kalkınma ve çevre. Güney Ege Kalkınma Ajansı. 1 Eylül 2014 tarihinde http://geka.org.tr/yukleme/dosya/pdf sayfasından erişilmiştir.
• Aydoğdu, M., & Gezer, K. (Eds.). (2006). Çevre bilimi. Ankara: Anı.
• Bakeman, R., and Gottman, J. M. (1997) Observing interaction: introduction to sequential analysis (2nrl Ed.), Cambridge: Cambridge University Press.
• Bozkurt, O. (Ed.). (2010). Çevre eğitimi. Ankara: Pegem A.
• Brundtland, Gro Harlem. (1987). Report of the World Commission on environment and development:" our common future.". United Nations.
• Büyüköztürk, Ş., K. Çakmak, E., Akgün, Ö. Erkan, Karadeniz, Ş., & DÖğrenci 9el, F. (2010). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem A.
• Croll, P. (1986) Systematic classroom observation, London: The Famier Press.
• Demirbaş, Ç. Ö. (2015). Öğretmen adaylarının sürdürülebilir kalkınma farkındalık düzeyleri. Marmara Coğrafya Dergisi, 31, 300-316.
• Fraenkel, J.R., & Wallen, N.E. (2006). How to design and evaluate research in education. New York: McGraw-Hill.
• Gökmen, S. (Ed.). (2011). Genel Ekoloji. Ankara: Nobel.
• Gönel F. (2006). Ekolojik ayak izi nedir. Su ve Çevre Teknolojileri Dergisi, 11.
• Görmez, K. (2003). Çevre Sorunları ve Türkiye. Ankara: Gazi.
• Grigoryeva Victoria, V. (2010). Research of parameters of a personal ecological footprint as an effective tool of education for sustainable development. In FOOTPRINT FORUM 2010 Academic Conference (p. 51).
• Jıa, J., Zhao, J., Deng, H., ve Duan, J. (2010). Ecological footprint simulation and prediction by ARIMA model—a case study in Henan Province of China, Ecological Indicators, 10 (1), 538-544.
• Keleş, Ö. (2011). Öğrenme halkası modelinin öğrencilerin ekolojik ayak izlerini azaltmasına etkisi. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10(3), 1143 -1160.
• Keleş, Ö., & Aydoğdu, M. (2010). Fen bilgisi öğretmen adaylarının ekolojik ayak izlerini azaltma yolları konusundaki görüşleri. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 7 (3), 171-187.
• Keles, Ö., & Aydogdu, M. (2010). Pre-service science teachers’ views of the ecological footprint: The starting-points of sustainable living. In Asia-Pacific Forum on Science Learning and Teaching, 11(2), 2.
• Keleş, Ö., Uzun, N., & Özsoy, S. (2008). Öğretmen adaylarının ekolojik ayak izlerinin hesaplanması ve değerlendirilmesi. Ege Eğitim Dergisi, 2(9), 1–14.
• Lei, K., Hu, D., Wang, Z., Yu, Y., ve Zhao, Y. (2009). An analysis of ecological footprint trade and sustainable carrying capacity of the population in Macao, International Journal of Sustainable Development & World Ecology, 16 (2), 127-136.
• McNichol, H., Davis, J. M., & O'Brien, K. R. (2011). An ecological footprint for an early learning centre: ıdentifying opportunities for early childhood sustainability education through ınterdisciplinary research. Environmental Education Research, 17(5), 689-704.
• Meyer, V. (2009). The ecological footprint as an environmental education tool for knowledge, attitude and behaviour changes towards sustainable living: a case study.
• Miles, M. B. and Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: an expande sourcebook. (2nd edition). Thousand Oaks, CA: Sage.
• O'Gorman, L. & Davis, J. (2013) Ecological footprinting : its potential as a tool for change in preservice teacher education. Environmental Education Research, 19(6), 779-791.
• Öztürk, G. (2010). İlköğretim 7. Sınıflarda çevre eğitimi için ekolojik ayak izi kavramının kullanılması ve değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Venetoulis, J., ve Talberth, J. (2008). Refining the ecological footprint. Environment, Development and Sustainability, 10 (4), 441-469.
• WWF Reducing Cardiff’s Ecological Footprint a Resource Accounting Tool for Sustainable Consumption (Rapor, 2012). 3 Ağustos 2013 tarihinde http://awsassets.wwftr.panda.org/downloads/turkiyenin_ekolojik_ayak_izi_raporu.pdf sayfasından erişilmiştir.
• Yaşayan Gezegen Raporu (2010). 5 Eylül 2014 tarihinde http://www.wwf.org.tr/basin_bultenleri/raporlar/ sayfasından erişilmiştir.
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin.
• Yıldız, E. (2014). Fen ve teknoloji öğretmen adaylarının ekolojik ayak izi farkındalık düzeylerinin belirlenmesi ve değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Yıldız, K., Sipahioğlu, Ş., & Yılmaz, M. (2008). Çevre bilimi ve eğitimi. Ankara: Gündüz.