Kaba Yem Kalitelerinin Belirlenmesinde Yaygın Olarak Kullanılan Bazı Yöntemlerin Karşılaştırılması

Yıl 2020, Sayı: 23, 33 - 38, 07.02.2020

Yasemin Vurarak Mustafa Avcı Murat Akkaya

Öz

Öz
Amaç: Kaba yemlerin kalitesinin belirlenmesi, alıcılar için çoğu zaman sorun oluşturur. Fiziksel analizler, basit olsa da yeterince güvenilir değil, kimyasal analizler ise zaman alıcı ve maliyetlidir. Çalışmanın amacı, kalite belirlemede kullanılan bazı yöntemlere ait sonuçların karşılaştırılarak, aralarındaki sapmaların belirlenmesidir.

Materyal ve Yöntem: Bu araştırmada, 2 farklı baklagil+buğdaygil karışımı (fiğ+tritikale ve italyan çimi+iskenderiye üçgülü) ve 3 farklı kaba yem muhafaza yöntemi (Haylaj1, Haylaj2, Silaj0) uygulanarak farklı kaba yemler oluşturulmuştur. Bu yemlerin üretimi ve kalite değerlendirmeleri 3 yıl süre ile tarla ve laboratuvar ortamında sürdürülmüştür. Çalışmada elde edilen yem örnekleri Fleig Puanı (FP), DLG puanı, Nispi Yem Değeri (NYD) ve Nispi Yem Kalitesi (NYK) olmak üzere 4 farklı yöntemle değerlendirilmiştir.

Bulgular ve Sonuç: Çalışma sonunda, tüm konular Fleig Puanına göre “1.sınıf”, DLG Puanına göre “iyi” sınıfında yer almışlardır. Nispi Yem Kalitesine göre tüm konular “orta ve kötü” sınıf, Nispi Yem Değerine göre ise Haylaj2 konusu “2.sınıf”, Haylaj1 ve Silaj0 konusu “3.sınıf” olarak sınıflandırılmıştır.

Abstract
Objective: The determination of the quality of roughage is often a problem for buyers. Physical analysis is simple but not reliable enough, chemical analysis is time consuming and costly. The aim of the study is to compare the results of some methods used in quality determination and to determine the deviations between them.

Materials and Methods: In this research, two different legumes + grass mixture (vetch + triticale and italian grass + berseem clover) and 3 different roughage preservation methods (Haylaj1, Haylaj2, Silage0) were applied. Production and quality evaluations of these feeds were carried out in field and laboratory condition for 3 years. The feed samples obtained from the study were evaluated with 4 different methods as Fleig Score (FS), DLG Score, Relative Feed Value (FFV) and Relative Feed Quality (RFQ).

Results and Conclusion: At the end of the study, all subjects were classified as “1st class according to Fleig Score and “good” according to DLG Score. In terms of Relative Feed Quality, all subjects are “medium and poor” class, and Relative Feed Value is based on Haylaj2 “2ndclass ”, Haylaj1 and Silage0 subjects “ 3rdclass ”

Anahtar Kelimeler

Kaba Yem, Fleig Puanı (FP), , DLG, , Nispi Yem Değeri (NYD), , Nispi Yem Kalitesi (NYK )

Kaynakça

• Acar, Z., and Bostan, M., 2016. The Effects of Some Natural Additives on Quality of Alfalfa Silage. Anadolu Tarım Bilim. Derg./Anadolu J Agr Sci, 31 (2016). ISSN: 1308-8750 (Print) 1308-8769 (Online). doi: 10.7161/omuanajas.269998
• Ball, D.M., Hoveland, C.S. and Lacefıeld, G.D., 1996. Forage Quality in Southern Forages. Potash&Phosphate Institute. Norcross, Georgia, 124- 132s.
• Başbağ, M., Çaçan, E. ve Sayar, M.S., 2018. Bazı Buğdaygil Bitki Türlerinin Yem Kalite Değerlerinin Belirlenmesi ve Biplot Analiz Yöntemi ile Özellikler Arası İlişkilerin Değerlendirilmesi. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Dergisi 2018, 27 (2): 92−101.
• Boman R.L., 2003. New Forage Analysis: Increased Feed Efficiency Potential. USU Dairy Newsletter, 26, 3.
• Blümmel, M. and Qskov, E.R., 1993. Compararion of in vitro Gas Production and Nylon Bag Degradability of Roughages in Predicing of Food İntage in Cattle. Animal feed Scince and Technology 40: 109-119
• Budak, F. ve Budak, F., 2014. Yem Bitkilerinde Kalite ve Yem Bitkileri Kalitesini Etkileyen Faktörler. Türk Bilimsel Derlemeler Dergisi ISSN: 1308-0040, E- 2146-0132, 7(1): 01-06.
• Chase L.E. and Grant R.J., 2013. High forage rations - What do we know?. Proceedings of the Cornell Nutrition Conference; Syracuse, NY, USA. 2013.
• Chen, V., Stoker, M.R. and Wallance, C.R., 1997. Effect of Enzyme-Inoculant Sistems on Preservation and Nutritive Value of Haycrop and Corn Silage. J.Dairly (77): 501-507. Ergül, M., 1988. Yemler Bilgisi ve Teknolojisi. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları II. Basım, Yayın No: 487, Bornova, İzmir
• Gülümser, E. ve Acar, Z., 2017. Biçim Zamanı ve Tohum Oranlarının Macar Fiği Tahıl Karışımlarının Bazı Kalite Özellikleri Üzerine Etkisi. Selcuk J. Agr. Food Sci., ISSN: 2458-8377, 31 (2), 14-21. DOI: 10.15316/SJAFS.2017.14
• Hancock D.W., 2011. Using Relative Forage Quality to Categorize Hay. Departmental Factsheet CSSF048. UGA Extension.
• Huhnkle, R.L., Muck, R.E. and Payton, M.E. 1997. Round Bale Silage Storage Losses of Rye Grass and legume – Grass Forages, Appl. Eng.Agric., 13, 451- 457
• İleri, O., Budaklı Carpıcı, E., Erbeyı, B., Avcı, S. and Koc, A., 2018. Effect of Sowıng Methods on Sılage Yıeld and Qualıty of some Corn Cultıvars Grown ın Second Crop Season Under Irrıgated Condıtıon of Central Anatolıa, Turkey. Turk J Field Crops 2018,23(1), 72-79 DOI: 10.17557/tjfc.424379
• Kavut, Y.T. and Soya, H., 2012. An investigation on the Silage Quality Characteristics of some Maize (Zea mays L.) Cultivars under Aegean Region Conditions. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 2012, 49 (3): 223-227 ISSN 1018 – 8851
• Kılıç, A., 2010. Silo Yemi (Öğretim-Öğrenim ve Uygulama Örnekleri) El Kitabı. Hasad Yayıncılık, İstanbul, sf: 263
• Kutlu, H.R., 2008. Yem Değerlendirme ve Analiz Yöntemleri. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Zootekni Bölümü, Ders notları, Adana
• Marten, G.C., Buxton, D.R. and Barnes, R.F., 1988. Feeding value (forage quality). p. 463-492. In Hanson et al. (eds.) Alfalfa and Alfalfa Improvement. Agronomy Monograph no. 29. ASA-CSSA-SSSA, Madison, Wisconsin, USA, p: 463-492.
• Mayouf, R. and Arbouche, F., 2014. Chemical Composition and Relative Feed Value of Three Mediterranean Fodder Shrubs. African Journal of Agricultural Research. vol 9 (8): 746-749.
• Moore, J.E. and Undersander, D.J., 2002. Relative Forage Quality: Alternative to Relative Feed Value and Quality Index. Proceedings 13th annual Florida Ruminant Nutrition Symposium, p:16-32
• Nauman, C. and Bassler R., 1993. Die Chemische Untersunhung von Futtermittein. Methodenbuch, Band III. VDLUFA-Verlag, Darmstadt. NRC, 2001. Nutrient Requirements of Dairy Cattle. 7th edn. NAS-NRC, Washington.
• Osuji, P.O., Fernández-Rivera S. and Odenyo, A., 1995. Improving Fibre Utilisation and Protein Supply in Animals fed Poor Quality Roughages. In: Wallace RJ, Lahlou-Kassi A, editors. Rumen Ecology Research Planning; Proceedings of a Workshop Held at ILRI; 1995 March 13–18; Addis Ababa, Ethiopia. pp. 9–30.
• Richardson, C., 2001. Relative Feding Value (RFV), an Indicator of Hay Quality. OSO Extension Fact F2117. http://clay.agr.okstate.edu/alfalfa/ webnews/quality3.htm
• Rivera D. and Parish J., 2010. Interpreting Forage and Feed Analysis Report. 2620, Mississippi State University.
• Rohweder, D.A., Barnes, R. and Jorgensen, N., 1978. Proposed Hay Grading Standart Based on Laboratory Analyses for Evaluating Quality. Journal of Animal Science. 47: 747- 759.
• Russell, M.A. and Johnson, K.D., 2014. Selecting Quality Hay for Horses. www.agry.purdue.edu./ext/ forages/publications/id-190.htm., Erişim: 11.12.2014. Saruhan, V. and Aykan Y., 2018. Determination of Silage Quality Features of Field Pea (Pisum sativum L.) and Barley (Hordeum vulgare L.) Mixtures Ensiling at Different Rates. Dicle Universitesi Veteriner Fakültesi Dergisi, ISSN 1307-9972, e-ISSN:1308-0679; dergipark.org.tr/download/articlefile/625850; pp:64-70
• Tekce, E. ve Gül, M., 2014. Ruminant Beslemede NDF ve ADF’nin Önemi. Atatürk Üniversitesi Veteriner Bilimleri Dergisi, 9 (1): 63-73.
• Uygur, M., 2015. Silaj Kalitesinin Fiziksel ve Kimyasal Yöntemlerle Belirlenmesi. Çiftçi Broşürü. Broşür no: 127. Erişim: 2 3.1 0.2015. www.araştırma.tarim.gov.tr./etae/ Belgeler
• Van Soest, P.J., 1994. Fiber and Physicochemical Properties of Feed in: Nutritional Ecology of The Ruminant . Second Edition. Cornell University Press. 140-155.
• Van Soest, P.J., Robertson, J.D. and Lewıs, B.A., 1991. Methods for Dietry Fibre, Neutral Detergent Fibre and Non-Starch Polysaccharides in Relation to Animal Nutrition. Journal of Dairy Science, 74: 3583-3597.
• Van Dyke, N.J. and Anderson, P.M., 2000. Interpreting a Forage Analysis. Alabama Cooperative Extension. Circular ANR-890.
• Yammeun-art, S., Somrak, P. and Phatsara, C., 2017. Effect of the Ratio of Maize Cob and Husk to Napier Pakchong 1 Silage on Nutritive Value and in vitro Gas Production of Rumen Fluid of Thai Native Cattle. Anim Prod Sci. 2017;57:1603–6.
• Yang, W.Z. and Beauchemin, K.A., 2007. Altering Physically Effective Fiber İntake Through Forage Proportion and Particle Length: Chewing and Ruminal pH. J Dairy Sci. 2007;90:2826–38.
• Yanti, Y., Kawai, S. and Yayota, M., 2019. Tropical Animal Health Production, 51: 1141. https://doi.org/10.1007/s11250-019-01798-1
• Yavuz, M., İpsaş, S., Ayhan, V. ve Karadağ, Y., 2009. Yembitkilerinde Kalite Tayini ve Kullanım Alanları. Yembitkileri Kitabı. Genel Bölüm. Cilt 1. Bölüm (5): 163-172. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü Yayınları, İzmir.
• Wanapat, M, Foiklang S. and Phesatcha K, 2017. On- Farm Feeding Interventions to Increase Milk Production in Lactating Dairy Cows. Trop Anim Health Prod. 49:829–33