Determination of silage quality of mixtures in hops with corn and forage soybean

Yıl 2020, Cilt: 24 Sayı: 4, 440 - 446, 16.12.2020

Yasin Emre Öztürk Erdem Gülümser , Hanife Mut , Uğur Başaran , Medine Çopur Doğrusöz

https://doi.org/10.29050/harranziraat.726427

Cited By: 2

Öz

The aim of the current study was to determine silage quality of mixtures (100+0, 75+25, 50+50 and 25+75%) in hops (Humulus lupulus L.) “H” with corn (Zea mays L.) “C” and forage soybean (Glycine max. L) “FS". Harvest was done at dough stage for maize and at exact shape formation period of seeds in the bottom pods for soybean. Besides, a hop was provided from farmers, and post-harvest residues were used. Harvested plants were chopped to size 2 cm, and as three replication ensiled in 2 kg plastic jars as sole and mixtures. Then, the samples were taken fermentation at 25±2 °C during the 45 days. In the silage samples, dry matter, crude protein, crude ash, lactic acid, acetic acid, butyric acid, potassium, phosphorus, calcium, magnesium and iron ratios were determined. High Flieg scores were obtained from the treatments excepted sole hops, and they were in good and very good quality class of silage. Crude protein content of silages ranged between 9.34% to 14.69%. The highest lactic acid was determined in 25 H+75 FS% with 8.429% while it was lowest in sole hops with 2.382%. The acetic acid ranged between 0.110-0.353%, and the butyric acid was not found. Mineral nutrients of silages were determined high. As a result, silage quality of hops and soybean mixture (25+75%) was superior compared to the other treatments.

Anahtar Kelimeler

Hops, Corn, Forage soybean, Silage, Quality

Şerbetçi otunun mısır ve yemlik soya ile karışımlarının silaj kalitesinin belirlenmesi

Öz

Bu çalışmada şerbetçi otunun (Humulus lupulus L.) “ŞO” mısır (Zea mays L.) “M” ve yemlik soya (Glycine max. L) “S” ile farklı karışımlarının (% 75+25, 50+50 ve 25+75) silaj kalitesinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Mısır hamur olum, yemlik soya ise alt baklaların olgunlaştığı dönemde hasat edilmiştir. Şerbetçi otu ise çiftçi arazisinden temin edilmiş ve hasat sonrası artıkları kullanılmıştır. Hasat edilen bitkiler 2.0 cm boyutunda parçalandıktan sonra yalın ve karışım oranlarına göre 2 kg’lık plastik bidonlara koyulmuştur. Daha sonra örnekler 25±2 ^oC’de 45 gün süre ile fermantasyona bırakılmıştır. Silaj örneklerinde; kuru madde, ham protein, ham kül, laktik asit, asetik asit, bütürik asit, potasyum (K), fosfor (P), kalsiyum (Ca), magnezyum (Mg) ve demir (Fe) oranları belirlenmiştir. En yüksek Flieg puanı yalın şerbetçi otu dışında kalan silajlardan elde edilmiş ve tüm silajlar iyi ve çok iyi kalite sınıfında yer almıştır. Ham protein oranı % 9.34-14.69 arasında değişmiştir. En yüksek laktik asit % 8.429 ile % 25ŞO+75S, en düşük ise % 2.382 ile yalın şerbetçi otu silajından elde edilmiştir. Karışımlarda asetik asit % 0.110-0.353 arasında değişirken, bütürik aside rastlanmamıştır. Silajların besin elementleri yüksek ve hayvanların ihtiyacını karşılayacak düzeyde olmuştur. Sonuç olarak, şerbetçi otu ile yemlik soyanın % 25+75 oranında yapılan silajın kalitesi diğer işlemlere göre daha yüksek olmuştur.

Anahtar Kelimeler

Şerbetçi otu, mısır, yemlik soya, silaj, kalite

Kaynakça

• Acar, Z., Tan, M., Ayan, İ., Önal Aşçı, Ö., Mut, H., Başaran, U., Gülümser, E., Can, M. ve Kaymak, G. (2020). Türkiye’de Yem Bitkileri Tarımının Durumu ve Geliştirme Olanakları. Türkiye Ziraat Mühendisleri IX. Teknik Kongresi, 13-17 Ocak, Ankara. Alçiçek, A. ve Özkan, K. (1996). Silo Yemlerinde destilasyon yöntemi ile süt asidi, asetik asit ve bütirik asit tayini. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 3:(2-3), 191-198. Alçiçek, A., Kılıç, A., Ayhan, V. ve Özdoğan, M. (2010). Türkiye’de kaba yem üretimi ve sorunları. Türkiye Ziraat Mühendisliği VII. Teknik Kongresi. Bildiriler (II): 1071- 1080. 11-15 Ocak, Ankara. Al-Mamun, M., Saito, A. ve Sano, H. (2011). Effects of ensiled hop (Humulus lupulus L.) residues on plasma acetate turnover rate in sheep. Animal Science Journal, 82, 451-455. Başaran, U., Gülümser, E., Mut, H. ve Çopur Doğrusöz, M. (2018). Mürdümük +Tahıl Karışımlarının Silaj Verimi ve Kalitesinin Belirlenmesi. Türk Tarım – Gıda Bilim ve Teknoloji Dergisi, 6(9), 1237-1242. Demirci, U. (2009). Homofermantatif ve Homofermantatif-Heterofermentatif Laktik Asit Bakterileri İlavesi ile Hazirlanan Tritikale-Macar fiği Karışımı Silajlarin Konya Merinosu Dişi Toklularda Rumen Parametreleri ve Canlı Ağırlık Değişimi Üzerine Etkileri. Yüksek Lisans Tezi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya Selçuk Üniversitesi, 54s. D’Mello, J.P.F. (2000). Farm animal metabolism and nutrition. 1st ed. Oxfordshire: CABI Publishing. Ergün, A., Çolpan, İ., Yıldız, G., Küçükersan, S., Tuncer, Ş.D., Yalçın, S., Küçükersan, M.K. ve Şehu, A. (2007). Yemler, Yem Hijyeni ve Teknolojisi. Ankara Üniversitesi, Veterinerlik Fakültesi, Ders Kitabı, 400. Filya, İ. (2001). Silaj teknolojisi. Hakan Ofset, İzmir. Flythe, M.D. ve Aiken, G.E. (2010). Effects of hops (Humulus lupulus L.) extract on volatile fatty acid production by rumen bacteria. Journal of Applied Microbiology, 109, 1169–1176. Gültepe, E.E., Uyarlar, C., Çetingül, İ.S., Iqbal, A. ve Bayram, İ. (2017). Ruminantlar İçin Vitamin Mineral Katkıları ve Etkileri. Turkiye Klinikleri Türkiye Klinikleri Hayvan Besleme ve Beslenme Hastalıkları Dergisi- Özel Konular, 3(3), 218-26 Güney, M. ve Karslı, M.A. (2014). Süt İneklerinin Protein Fraksiyonlarına Tepkileri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tarım Bilimleri Dergisi, 24(3), 279- 286. İncekara, F. (1964). Endüstri Bitkileri ve Islah Kitabı, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 4(84), 180. Kacar, B. (1972). Bitki ve Toprağın Kimyasal Analizleri, II. Bitki Analizleri, Ankara Üniverstesi, Ziraat Fakültesi Yayınları, 453. Kılıç, A. (1984). Silo yemi. Bilgehan Basımevi. İzmir. Lamand, M.I. (1975). Symtoms de carence et roles des oligo-elements chez 1 animal: Diagnostic Clinique. II. Nations de digestibility et teneurs recommandees dans laration: prophylaxie et yraite mets. Oligo Elemnts. No special Bull. Trech. CRVZde theix 1, 5-13 Periguad, S. (1970). Les carences en oligo-elements Ches les ruminants en france leur diagnostic. Les problems souleves par I’intensification fourragere. Ann. Agron, 21, 635-669. Kidambi, S.P., Matches, A.G. ve Gricgs, T.C. (1989). Variability for Ca, Mg, K, Cu, Zn, and K/(Ca +Mg) ratio among 3 wheat grasses and sainfoin on the southern high plains. Journal of Range, Management, 42, 316-322. Suttle, N.F. (2010). Mineral nutrition of livestock. 4th ed. Oxfordshire: CABI Publishing. Şahin, G. ve Üçışık Erbilen, S. (2012). Türkiye’de Yetiştirilen Keyf Bitkiler İçerisinde Özel Bir Tür: Şerbetçiotu (Humulus lupulus L.). Zeitschrift für die Welt der Türken, 4(3).