“FÂİK’İN, ‘ELÂ YÂ EYYÜHE'S-SÂKÎ EDİR KE’SEN VE NÂVİLHÂ’ MISRAINA TASAVVUFÎ ŞERHİ: LÜBB-İ SÜHAN”

Yıl 2016, Sayı: 3 - Abdulkerim Abdulkadiroğlu, 223 - 251, 30.04.2016

İsmail Hakkı Aksoyak

Öz

"Elâ yâ eyyühe's-sâkî edir ke'sen ve nâvilhâ"
Ki ışk âsân nemûd evvel velî üftâd-ı müşkilhâ
This couplet is from the first ghazel in Hâfız-ı Şirazî (ö.
1389)'s Divan. İt is argued that the first line from the poem of
Yezid (ö. 683), the son of Muaviye:
Ene'l-mesmûmu mâ indî bi-tiryâkin velâ râkî
Elâ yâ eyyühe's-sâkî edir ke'sen ve nâvilhâ
It is understood that that is not true. In the same way,
Ottoman poets composed a lot of ghazals something like that.
Behiştî, Mirî, Zikrî, Sırrî, Sânî, Hisalî, Nimeti, Derviş and Hıfzî …
like Hâfız-ı Şirazî. Gelibolulu Mustafa Âlî and Yahya Bey wrote the
Arabic couplets in the same meaning. As a result, this way effected
more than ten Turkish poet

Anahtar Kelimeler

Hâfız-ı Şirazî, Yezid the son of Muaviye, Ottoman Literature, Persian Literature

Kaynakça

• Seyyid Mehmet Vehbî Konevî, Şerh-i Divan-ı Hâfız, Dersaadet 1872, s. 22.