SOSYAL MEDYA VE DEMOKRATİK KATILIM İLİŞKİSİ: 24 HAZİRAN 2018 CUMHURBAŞKANLIĞI SEÇİM KAMPANYASINDA SOSYAL MEDYA KULLANIMI

Yıl 2020, Cilt: 3 Sayı: 1, 108 - 141, 14.04.2020

Pınar Karaca

Öz

Özet
Çalışmada temsili demokrasi anlayışının sosyal medya pratikleriyle yerini katılımcı demokrasiye bıraktığı iddia edilmektedir. Bu iddia, demokrasi kavramı ile dünden bugüne demokratik katılım pratiklerinde gerçekleşen değişimlere yer verilerek, ispatlanmaya çalışılmaktadır. Bu doğrultuda demokrasinin bir parçası olan medya stratejilerine değinilmektedir. Sosyal medya platformlarının katılımcı demokrasiye etkisi ve bu etki sonucunda kamuoyunda meydana gelen; siyasal toplumsallaşma ve siyasal iletişim konuları da ele alınmaktadır.
Ampirik ve analitik düzlemde gerçekleştirilen bu çalışmanın hedefi, sosyal medyanın geleneksel medyaya kıyasla siyasal ve demokratik katılıma büyük oranda katkı sağladığını saptamaktır. 13 Mayıs 2018- 23 Haziran 2018 Cumhurbaşkanlığı ve Milletvekili seçim kampanyasıyla ilgili Cumhurbaşkanı adaylarının tweetleri izlenerek, fiziksel çözümleme ve içerik çözümlemesi yapılarak tanımlanmaktadır. Seçmenlerin ve adayların seçim kampanyası boyunca Twitter etkileşimleri, katılım oranları ve söylem analizleri tablolarla açıklanmaktadır.
Bu bağlamda Twitter’ın 24 Haziran 2018 Türkiye Cumhurbaşkanlığı ve Milletvekili seçim kampanya sürecinde; kullanıcılar ve adaylar nezdinde nasıl kullanıldığı, demokratik katılıma ne denli faydalar sağladığı, kullanıcıların nasıl etkileşimde bulunduğuna dair bilgiler sunulmaktadır.
Anahtar Kelimeler: Sosyal Medya, Demokratik Katılım, Siyasal Katılım, Siyasal İletişim, 24 Haziran 2018 Seçim Kampanyası

Anahtar Kelimeler

Sosyal Medya, Demokratik Katılım, Sİyasal İletişim, 24 Haziran 2018 Cumhurbaşklanlığı Seçimi

Kaynakça

• Topuz, Hıfzı (1996). Yeni İletişim Düzensizliği İçinde Türk Basını, Ankara: Yeni Türkiye, Medya Özel Sayısı.
• Girgin, Atilla (2008). Gazeteciliğin Temel İlkeleri, İstanbul: Der Yayınları.
• Özdemir, Sadi (1998). Medya Emperyalizmi ve Küreselleşme, İstanbul: Timaş Yayınları.
• Bostancı, M. (2010). Sosyal Medyanın Gelişimi ve İletişim Fakültesi Öğrencilerinin Sosyal Medyayı Kullanım Alışkanlıkları, Kayseri: Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi.
• Öksüz, H. (2013). Algı Yönetimi ve Sosyal Medya, Ankara: İdarecinin Sesi Dergisi.
• www.icrossing.com/uk/sites/default/files_uk/insight_pdf_files/What%20is%20Social%20M edia_iCrossing_ebook.pdf (Erişim Tarihi 24.03.2019).
• Jenskins, Henry (2006). Convergence Culture: Where Old and New Media Collide, New York: New York University Press.
• Burns, Alex (20017). Produsage Generation C, and Their Effects On The Democratic Process, Boston: Mit.
• Akca Baştürk, Emel (2014). Yeni Medya Pratikler ve Olanaklar, İstanbul: Umuttepe Yayınları.
• Aziz, Aysel (2014). Siyasal İletişim, Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Uztuğ, Ferruh (2007). Siyasal İletişim Yönetimi Siyasette Marka Yaratmak, İstanbul: MediaCat Yayınları.
• Karaçor, Süleyman (2009). Yeni İletişim Teknolojileri, Siyasal Katılım, Demokrasi, Manisa: Celal Bayar Üniversitesi Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 16 (2).
• Dahlgren, Peter (2005). The Internet, Public Spheres, and Political Communication: Dispersion and Deliberation, Lund: Political Communication, 22.
• www.jeffbullas.com/2011/01/14/what-do-social-media-and-wikileaks-have-in-common (Erişim Tarihi: 12.03.2019).
• Timisi, Nilüfer (2003). Yeni İletişim Teknolojileri ve Demokrasi, Ankara: Dost Yayınları.
• Doğu, B. B. Özçetin, G. Bayraktutan, M.Binark, T.Çomu, A.T. Aydemir, G.İslamoğlu (2014). Siyasetin Yeni Hali Vaka-I Sosyal Medya, İstanbul: Kalkedon Yayınları.