PLAY IN ACCORDING TO PARENTS AND CHILDREN'S VIEWS

Yıl 2019, Cilt 5, Sayı 2, 65 - 87, 27.06.2019

Hülya GÜLAY OGELMAN Pembe AYTAÇ Ahmet EROL Fulçağ Gizem ERDENTUĞ Özlem AKDENIZ YOLAÇ Menekşe GÜNER ÖZBİLENLER

Öz

The purpose of this study is to make an intercultural comparison of various variables related to play in accordance with the opinions of the preschool children and their fathers and mothers whose living in Turkey (TC) and Turkish Republic of North Cyprus (TRNC). One of the participants of the research is the group of 50 children (28 girls and 22 boys)  whose 5 years old of 50 children (28 girls and 22 boys) their mothers (50 mothers) and their fathers (50 fathers) from the center of Denizli province Merkezefendi and Pamukkale districts. The other study group is from TRNC Nicosia. This group include group of 35 children (21 girls and 14 boys)  whose 5 years old, their mothers (35 mothers) and their fathers (35 mothers). The children of the two groups continue their pre-school education. In this study, an interview form which was developed for this study and entitled Child and Game (child, mother, father forms) as the data collection tool. The findings of the researcher reveal how the children play games with their parents and their peers and what their favorite toys and games are. The findings show the resemblence between the view of parents and of the children on the kinds and frequency of games they prefer playing together. The invitation to play games is another issue showing similarities. The results are evaluated as additional findings to support the universality of the game for the preschoolers.

Anahtar Kelimeler

Play, child, mother-father, peers

ANNE-BABA VE ÇOCUK GÖRÜŞLERİ DOĞRULTUSUNDA OYUN

Öz

Bu araştırmanın amacı, TC’de ve KKTC’de yaşayan okul öncesi dönem çocukları ve onların annelerinin babalarının görüşleri doğrultusunda oyunla ilgili çeşitli değişkenlere yönelik kültürlerarası bir karşılaştırma yapmaktır. Araştırmanın katılımcı grubunu, Türkiye’de (TC) Denizli ilinin Merkezefendi ve Pamukkale ilçelerinde 5 yaş grubundan okul öncesi eğitime devam eden 28 kız, 22 erkek olmak üzere 50 çocuk, anneleri (50 anne), babaları (50 baba) ve Kuzey Kıbrıs Türk Cunhuriyeti’nin (KKTC) Lefkoşa ilçesinde okul öncesi eğitime devam eden 5 yaş grubundan okul öncesi eğitime devam eden 21 kız, 14 erkek olmak üzere 35 çocuk, anneleri (35 anne), babaları (35 baba) oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak, bu araştırma için geliştirilen Çocuk ve Oyun (çocuk, anne, baba formları) isimli görüşme formundan yararlanılmıştır. Araştımanın bulgularına göre; çocukların anne, babaları ile oynadıkları oyunlar; anne, baba ve akranlarıyla oyun oynamayı sevme nedenleri; sevdikleri oyuncaklar; anne-baba görüşlerine göre sevdikleri oyunlar; çocuklarıyla oynadıkları oyunlar; oyun oynama sıklıkları; oyun oynama davetinin kimden geldiği gibi konularda alınan cevaplar genel olarak benzerlikler göstermektedir. Sonuçların, okul öncesi dönem çocuğu için oyunun evrenselliğini desteklemede ek bulgular sunabildiği düşünülmektedir. 

Anahtar Kelimeler

Oyun, çocuk, anne-baba, akranlar

Kaynakça

• Adak Özdemir, A., ve Ramazan, O. (2012). Oyuncağa çocuk, anne ve öğretmen bakış açısı, Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 1 (2), 1-16.
• Ağyar, E. (2014). Oyunun gelişim alanlarına etkisi ve çeşitli örnekler. Hülya Gülay Ogelman (Ed.). Yaşamın ilk yıllarında oyun: Oyuna çok yönlü bakış. İçinde 113-127. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Akınbay, H. (2014). Okul öncesi dönemde oyunun önemi ve çocukların motor gelişimi üzerine etkileri, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitisü, Konya.
• Arnold, A. (1998). Çocuğunuz ve oyun (1. baskı). İstanbul: Düşün Yayıncılık.
• Arikan, D., ve Karaca, E. (2004). Annelerin oyuncak seçimi ile ilgili bilgi ve uygulamaları, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 1, 1-9.
• Baran, G., ve Erdoğan, S. (2007). Childrens games in Turkish culture, Journal of Qafqaz University, 24, 112-117.
• Bayar Çelebi, D. (2007). Türkiye ve Azerbaycandaki çocuk oyunları ve oyuncakların karşılaştırmalı incelenmesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Muğla Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Muğla.
• Bekmezci, H., ve Özkan, H. (2015). Oyun ve oyuncağın çocuk sağlığına etkisi, İzmir Dr. Behçet Uz Çocuk Hastalıkları Dergisi, 5 (2), 81-87.
• Berk, L. E. (2013). Bebekler ve çocuklar: Doğum öncesinden orta çocukluğa. (Çev. Ed. N. Işıkoğlu Erdoğan), Ankara: Nobel Akademi.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Bodrova, E. ve Leong, D. J. (2013). Zihin araçları: erken çocukluk eğitiminde Vygotsky yaklaşımı. (Çev. Ed. G. Haktanır). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Bower, E. I., Carden, A., ve Noori K. (1982). Measurement of play structures: Cross cultural considerations, Journal of Croos-Cultural Psychology, 13, 315-329.
• Carson J. L, ve Parke R. D. (1996). Reciprocal negative affect in parent–child interactions and children’s peer competency. Child Development. 67 (5), 2217-2226.
• Clements, R. Messanga, M. ve Millbank, A. M. (2008). Traditional children’s games in Tanzania, Children, Youth and Environments, 18 (2), 206-218.
• Creswell, J. W. (2013). Reserach design: Qualitative. quantitative and mixed methots approaches, (Çev. Ed. Demir, S. B.). Eğiten Kitabevi: Ankara.
• Çakmak, A. (2014). Oyuncak ve oyun araç gereçleri. Hülya Gülay Ogelman (Ed.). Yaşamın ilk yıllarında oyun: Oyuna çok yönlü bakış. İçinde 213-235. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Çalışandemir, F. (2014). Oyun ve özellikleri. Hülya Gülay Ogelman (Ed.). Yaşamın ilk yıllarında oyun: Oyuna çok yönlü bakış. İçinde. 1-15. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Darling, N., ve Steinberg, L. (1993). Pareting style as context: An integrative model, Psychological Bulletin, 113 (3), 478-496.
• Duman, G. (2010). Türkiye ve Amerika’da anasınıfına devam eden çocukların oyun davranışlarının incelenmesi kültürler arası bir çalışma, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Duman, G., ve Temel, F. (2011). Türkiye ve Amerika’da anasınıfına devam eden çocukların oyun davranışlarının incelenmesi, Sosyal Bilimler, 1 (1), 279-298.
• Ecirli, H. (2014). Anne-Baba-Çocuk ve Oyun, Hülya Gülay Ogelman (Ed.). Yaşamın ilk yıllarında oyun: Oyuna çok yönlü bakış. İçinde. 295-315. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Edwards, S., Skouteris, H., Rutherford, L., ve Cutter-Mackenzie, A. (2013) It's All About Ben10™’: Children's play, health and sustainability decisions in the early years, Early Child Development and Care, 183 (2), 280-293.
• Egemen, A., Yılmaz, Ö. ve Akil, İ. (2004). Oyun, oyuncak ve çocuk, Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 5 (2), 39-42.
• Erbay, F., ve Durmuşoğlu Saltalı, N. (2012). Altı yaş çocuklarının günlük yaşantılarında oyunun yeri ve annelerin oyun algısı. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 13 (2), 249-264.
• Erden, Ş. ve, Alisinanoğlu, F. (2002). Anaokullarına devam eden çocukların ebeveynlerinin çocuk oyun ve oyuncakları hakkındaki görüşlerinin incelenmesi, Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2 (22), 42-49.
• Farver, J. A., Kim, Y. K., ve Lee-Shin, Y. (2000). Within cultural differences. examining individual differences in Korean-American and European-American pre-schoolers’ social pretend play, Journal of Cross Cultural Psychology, 31, 583-602.
• Flippin, M., ve Watson, L. R. (2011). Relationships between the responsiveness of fathers and mothers and the object play skills of children with autism spectrum disorders, Journal of Early Intervention, 33 (3), 220-234.
• Frost, J. L., Wortham, S. C., ve Reifel, S. (2008). Play and child development, Third edition., NJ: Pearson Allyn Bacon Prentice Hall.
• Gander, H., ve Gandiner, M. (2001). Çocuk ve Ergen Gelişimi, (4. Baskı) (Çev. A. Dönmez, N. Çelen, B.. Onur). Ankara: İmge Kitabevi.
• Ginsburg, K.. R. (2007). The Importance of play in promoting healty child development and maintaining strong parent-child bonds, American Academy of Pediatrics, 119 (1), 182-191.
• Gülay Ogelman, H. (2014). Akran grupları ve oyun, Hülya Gülay Ogelman (Ed.). Yaşamın ilk yıllarında oyun: Oyuna çok yönlü bakış. İçinde 317-327. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Gülay Ogelman, H., Erdentuğ, F. G., Aytaç, P., Akdeniz, Ö., Güner, M., ve Ese, V. (2016). Türkiye ve Kuzey Kıbrıs’ta yaşayan okul öncesi dönem çocuklarının oyun davranışları. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitü Dergisi, 19, 36, 259-271.
• Gülay Ogelman, H., ve Ersan, C. (2014). Farklı kültürlerdeki oyun ve oyuncak örnekleri Hülya Gülay Ogelman (Ed.). Yaşamın ilk yıllarında oyun: Oyuna çok yönlü bakış. İçinde 375-391. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Gülay Ogelman, H., ve Erten Sarikaya, H. (2014). Okul öncesi dönem çocuklarının oyun davranişlarinin akran ilişkileri üzerindeki yordayici etkisi, AİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14 (3), 301-321.
• Güler, T., ve Kargi, E. (2008). Play behaviours of preschool children: a cross-cultural analysis of play contents, XXIX International Congress of Psychology, International Journal of Psychology, 43 (3/4), p. 70, Berlin.
• Gosso, Y., ve Carvalho, A. M. (2013). Play And Cultural Context: Encyclopedis on Early Cildhood Development, http://www.child-encyclopedia.com/play/according-experts/play-and-cultural-context. Erişim tarihi: 27.11.2018
• Harrison, C. A.., Van Vliet, H. E., ve Anderson, T. (2012). Australian play school: viewing and post-viewing behaviours in young children, Educational Psychology: An International Journal of Experimental Educational Psychology, 32 (7), 835-859.
• John, A., Halliburton, A., ve Humphrey, J. (2013). Child-mother and child-father play interaction patterns with preschoolers, Early Child Development and Care, 183 (3), 483-497.
• Jones, M. (2007). Çocuk ve oyun, (Çev. A. Çayır). İstanbul: Kaknüs Yayınları.
• Katlav, S. (2014). Oyunun okul öncesi çoçuklarda 3-5 yaş çocuklarının gelişimine etkileri, The Journal of Academic Social Science Studies, 28, 253-273.
• Karasar, N. (2011). Bilimsel araştırma yöntemi, Ankara: Nobel Akademi Yayıncılık.
• Koçyiğit, S., ve Başara Baydilek, N. (2015). Okul öncesi dönem çocuklarının oyun algılarının incelenmesi, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(1), 1-28.
• Körükçü, Ö. (2014). Okul öncesi dönemde oyunun gelişimi ve çeşitli örnekler. Hülya Gülay Ogelman (Ed.). Yaşamın ilk yıllarında oyun: Oyuna çok yönlü bakış. İçinde 65-84. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Leung, C. H. (2014). Validation of The Penn Interactive Peer Play Scale with preschool children in low-income families in Hong Kong, Early Child Development & Care, 184 (1), 118-137.
• Lindsey E. W., Mize J., ve Pettit G.S. (1997). Mutuality in parent–child play: Consequences for children’s peer competence. Journal of Social Personal Relationship, 14, 523–538.
• Little, H., Wyver, S., ve Gibson, F. (2011). The influence of play context and adult attitudes on young children's physical risk-taking during outdoor play, European Early Childhood Education Research Journal, 19 (1), 113-131.
• Lynch, M. (2015). More Play, please: The perspective of kindergarten teachers on play in the classroom, American Journal of Play, 7 (3), 347-370.
• Maccoby, E. E. (1988). Gender as a social category. Development Psychology, 24, 755-765.
• Miller, E. ve Almon, J. (2009). Crisis in the Kindergarten: Why children need to play in school. Maryland: Alliance for Childhood.
• Mooney, R. (2015) The Preschool playground: a longing for a mother to a need for friends, Infant Observation, 18 (1), 36-51.
• Özyürek, A. (2012). Aktif katılımlı aile eğitimi çalışması örneği: Çocuğumuza bir oyuncak yapalım. International Refereed Academic Social Sciences Journal, 3 (5), 254-270.
• Petrovic-Soco, B. (2014). Symbolic play of children at an early age. Croatian Journal of Education, 16(1), 235-251.
• Piaget, J. (1962). Play, dreams and imitations in childhood, (G. Gattegno, ve F. Hodgson, Trans.) New York: The Norton Library.
• Power, T. G. (2000). Play and exploration in children and animals. Lawrence Erlbaum Assoc.
• Poyraz, H. (1999). Okul öncesi dönemde oyun ve oyuncak (2. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Rushton, S. (2011). Neuroscience, early childhood education and play: we are doing it right!, Early Childhood Education Journal, 39, 89–94.
• Roopnarine, J. L., ve Davidson, K. L. (2015). Parent-child play across cultures: advancing play research, American Journal of Play, 7 (2), 228-252.
• Roopnarine, J. L., ve Mounts, N. S. (1985). Mother-child and father-child play, Early Child Development and Care, 20, 157–69.
• Samuelsson, I. P., ve Carlsson, M. A. (2008). The Playing learning child: towards a pedagogy of early childhood. Journal of Educational Research, 52 (6), 623-641.
• Slutsky, R., Slutsky M., ve DeShetler, L. M. (2014). Playing eith technology: Is it all bad?. Dimensions of Early Childhood, 42, 3, 18-23.
• Smith, P. K. (2010). Children and play. UK: A John Wiley ve Sons, Ltd., Publication.
• Suizzo, M. A. ve Bornstein, M. H. (2006). French and European American Child-Mother Play: culture and gender considerations, International Journal of Behavioral Development, 30, 498–508.
• Tamis-Le Monda, C., Bronstein, M., Cyhers, L., Toda, S., ve Misako, O. (1992). Language and play at one year: A Comparison of Toddlers and Mothers in The United States and Japan, Internatonal Journal of Behavioral Development, 15, 19-42.
• Tsai, C. Y. (2015). Am I Interfering? Preschool teacher participation in children play, Universal Journal of Educational Research, 3 (12), 1028-1033.
• Trawick Swith, J. (2013). Erken çocukluk döneminde gelişim: Çok kültürlü bir bakış açısı, (Çev. Ed. B. Akman). Ankara: Nobel Akademi Yayıncılık.
• Trawick-Smith, J., Swaminathan, S., ve Liu, X. (2016). The relationship of teacher–child play interactions to mathematics learning in preschool, Early Child Development & Care, 186 (5), 716-733.
• Uluğ, E. (2014). Oyun kuramları, Hülya Gülay Ogelman (Ed.). Yaşamın ilk yıllarında oyun: Oyuna çok yönlü bakış. İçinde 49-64. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Warre, H. C. (2003). Psikoloji sözlüğü, (Çev. Tufan Göbekçin). Ankara: Yeryüzü Yayınevi.