İŞ SAĞLIĞI VE GÜVENLİĞİ EĞİTİMİNİN SAĞLIK HİZMETLERİNDEKİ ÖĞRENCİLERİN BİLGİ VE TUTUMLARINA ETKİSİ

Yıl 2018, Cilt: 3 Sayı: 2, 459 - 473, 30.12.2018

Bora Reşitoğlu Özlen Tubay Bağdatoğlu , Leyla Bahar , Sema Erden Sevinç Apaydın Esra Pekoğlu

https://doi.org/10.21733/ibad.399773

Cited By: 3

Öz

İş
ortamından kaynaklanan ve kişinin sağlığını tehdit edecek birçok şey aslında
önlenebilir özelliktedir. Bu alanda, İş Sağlığı ve Güvenliği (İSG) bilincinin
oluşturulması temel unsurlardan biridir. Çalışmamızda, Mersin Üniversitesi Sağlık
Hizmetleri Meslek Yüksekokulu’nun (SHMYO) ikinci sınıfında verilen İş Sağlığı
ve Güvenliği (İSG) eğitiminin, öğrencilerin İSG konusundaki bilgi ve
tutumlarına etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın evrenini 2016-2017
eğitim-öğretim yılında Mersin Üniversitesi SHMYO’da öğrenim gören öğrenciler,
örneklemini 187’si erkek 320’si kız toplam 507 gönüllü öğrenci oluşturmuştur. Likert
tipi dereceli puanlama anahtarı kullanılarak toplam 20 soruluk bir anket formu birinci
ve ikinci sınıf öğrencilerine uygulanmıştır ve Statistica ve Ki-Kare Testiyle değerlendirilmiştir.
Öğrencilere sorulan “İSG dersi sayesinde işçi sağlığı ve güvenliği hakkında
bilgilendirildim” (P:0,001), “Sağlık alanında çalışacağım için maruz
kalabileceğim kaza ve hastalıklar hakkında bilgi sahibiyim” (P:0,001), “İş
kazalarında uygulanabilecek ilkyardım uygulamaları hakkında bilgi sahibiyim”
(P:0,001) ve benzeri sorulara verilen yanıtlar analiz edildiğinde; birinci ve
ikinci sınıf öğrencileri arasında hemen hemen tüm sorularda istatistiksel olarak
anlamlı fark saptanmıştır. Çalışmamızda birinci ve ikinci sınıf
öğrencilerimizin sorulara verdiği cevaplardaki farklar, İSG eğitiminin,
öğrencilerin İSG konusundaki bilgi birikimlerini arttırdığı ve tutumlarını
olumlu yönde etkilediğini göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

İş Sağlığı ve Güvenliği, Sağlık Hizmetleri, Tutum ve Davranış

Kaynakça

• AKALP G, KARADENİZ NY. (2013). İşletmelerde Güvenlik Kültürünün Oluşumunda Yönetimin Rolü ve Önemi. Sosyal Güvenlik Dergisi, 3(2): 96-109.
• BİLİR N. (2016). İş Sağlığı ve Güvenliği Profili-Türkiye. ISBN: 9789228310627; 9789228310634 (web pdf), Uluslararası Çalışma Örgütü, ILO Türkiye Ofisi Ankara.
• COLUMBIA SOUTHERN UNIVERSITY. (2016). “Occupational Safety and Health Degrees” http://www.columbiasouthern.edu/online-degree/safety-emer-services/occupational-safety-health/as-osh, 04.07.2016.
• COŞKUN, Y. (2015). İş Güvenliği Uzmanının Görev Yetki ve Sorumlulukları, Yüksek Lisans Tezi, Gediz Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü: İzmir.
• DEVELİOĞLU K, ÇİMEN M. (2012). Firms’ Social Responsibilities Towards Personnel as The Source of Organizational Trust. International Journal of Alanya Faculty of Business, 4(2): 141-49
• DOĞAN B, YALÇINKAYA C, BALCI MG. (2017). Türkiye’de Mühendislik Fakültelerinde İş Sağlığı ve Güvenliği Eğitimi. Engineer and Machinery, 58(685): 1-15.
• FONAROW GC, CALİTZ C, ARENA R et al. (2015). Workplace wellness recognition for optimizing workplace health: a presidential advisory from the American Heart Association. Circulation. 131(20): 480-97.
• HTTP://BİZDOSYALAR.NEVSEHİR.EDU.TR (2018). /75a0f1f900d5c1fce3815612086e8a60/03-turkiyede ve-dunyada-isg.pdf, son erişim tarihi: 27.02.2018.
• İŞ SAĞLIĞI VE GÜVENLİĞİ GENEL MÜDÜRLÜĞÜ. (2016). “İş Güvenliği Uzmanlığı Temel Eğitim Programı”. www3. csgb.gov.tr/csgb Portal /ShowProperty/isggm /dosyalar/igu temel egitim, 04.07.2016.
• KARASAKAL N, YÜCEBALKAN B. (2016). Örgütsel Güvenin Oluşumunda, Yasal Ve Etik Bir Zorunluluk Olan İş Sağlığı Ve Güvenliği Politikalarının Etkisi. Atatürk Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Dergisi, 30(5): 1145-60.
• KORKMAZ A, Avsallı H. (2012). Çalışma Hayatında Yeni Bir Dönem: 6331 Sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Yasası. Sosyal Bilimler Dergisi, 26: 153-67.
• KORKUT G, TETİK A. (2013). Suleyman Demirel University. The Journal of Faculty of Economics and Administrative Sciences;18(3): 455-74.
• Lİ H, WU J, GAO Y et al. Examining individuals' adoption of healthcare wearable devices: An empirical study from privacy calculus perspective. Med Inform 2016;88(8): 8-17.
• LOEPPKE RR, HOHN T, BAASE C et al.(2015). Integrating health and safety in the workplace: how closely aligning health and safety strategies can yield measurable benefits. Occup Environ Med; 57(5): 585-97.
• MCDANİEL PA, CADMAN B, MALONE RE. (2016). Shared vision, shared vulnerability: A content analysis of corporate social responsibility information on tobacco industry websites. Prev Med 89: 337-44
• MENTEŞE G, İnce E, Özcan B. (2017). Gemi İnşa Sanayinde İş Sağlığı ve Güvenliği Bilincinin İncelenmesi. Engineer and Machinery; 58(688): 53-78.
• SABUNCUOĞLU, Z. (2000). İnsan Kaynakları Yönetimi. 1. Baskı, Bursa. Ezgi Kitabevi Yayınları, 143-57.
• SCHALL MC, SESEK RF, CAVUOTO LA. (2018). Barriers to the Adoption of Wearable Sensors in the Workplace: A Survey of Occupational Safety and Health Professionals. Sage Journals 1:18720817753907.
• SCHUKAT M, MCCALDİN D, WANG K, et al. (2016). Unintended Consequences of Wearable Sensor Use in Healthcare. Contribution of the IMIA Wearable Sensors in Healthcare WG. Yearb Med Inform;10(1): 73-86.
• ÖZGÜLER AT, KOCA T. (2013). Meslek Yüksekokullarında İş Sağlığı Ve Güvenliği Eğitiminin Gerekliliği. Electronic Journal Of Vocational Colleges UMYOS; Özel Sayı 15-20.
• TÜZÜN İ. (2007). ‘Güven Örgütsel Güven ve Örgütsel Güven Modelleri. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi; 2: 93.
• TMMOB (2016). Makine Mühendisleri Üyeleri, Makine Mühendisleri Oda Raporu. In: Çakar AA, Akbaba T, Yazıcı M (Editors). İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği. 6. Baskı, Ankara: Ankamat Matbaacılık;1-4.
• TOKGÖZ E, SEYMEN O. (2013). Örgütsel Güven, Örgütsel Özdeşleşme ve Örgütsel Vatandaşlık Davranışı Arasındaki İlişki: Bir Devlet Hastanesinde Araştırma. Öneri Dergisi; 10(39): 61-76.
• TÜRKİYE İSTATİSTİK KURUMU. (2016). “İşgücü İstatistikleri” http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=21567, son erişim tarihi: 20.11.2016
• TÜZÜNER VL VE ÖZASLAN BÖ. (2011). Hastanelerde İş Sağlığı ve Güvenliği Uygulamalarının Değerlendirilmesine Yönelik Bir Araştırma. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi;40(2): 138-54.
• YEŞİL Y, ÇALIŞ AS. (2016). İş Sağlığı Ve Güvenliği Eğitiminde Önlisans Programları: Türkiye’deki Uygulama ve ABD’ deki Uygulama İle Karşılaştırılması. Suleyman Demirel University The Journal of Faculty of Economics and Administrative Sciences; 21(4): 1173-89.