KADIN İŞGÜCÜNE YÖNELİK ILO SÖZLEŞMELERİ VE UYGULANIRLIĞI: MEVZUATLAR AÇISINDAN TÜRKİYE-İTALYA KARŞILAŞTIRMASI
Öz
Kadınlar işgücünde gençler, engelliler gibi dezavantajlı gruplar içinde yer almaktadırlar. Uluslararası Çalışma .rgütü’nün kadınlara yönelik ayrımcılığı önleyici, kadın istihdamını teşvik edici, işgücündeki kadınların gebelik ve annelik haklarını koruyucu yönleriyle öne
çıkan 4 adet sözleşmesi bulunmaktadır. Bu sözleşmeler; 100 sayılı Eşit Ücret Sözleşmesi, 111 sayılı Ayırımcılık (İş ve Meslek) Sözleşmesi, 156 sayılı Aile Sorumlulukları Olan Kadın ve Erkek İsçilere Eşit Davranılması ve Eşit Fırsatlar Tanınması Hakkında Sözleşme ve 183 sayılı Kadının Doğum ve Doğum Sonrası Çalışması Hakkında Sözleşme’dir. Bu sözleşmelerin bazıları hem Türkiye hem İtalya tarafından kabul edilmemiş olup her iki ülkenin de kanunları bu sözleşmelerin içeriklerine yönelik farklılıklar da içermektedir. Bu çalışma ILO sözleşmelerinin gereklerine uygun olup olmaması açısından Türkiye ve İtalya mevzuatlarının karşılaştırmasını içermektedir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Akpınar, Teoman (2013), İş Sağlığı ve Güvenliği, Ekin Basım Yayın Dağıtım, Bursa, 426- 427.
- Broughton, Andrea (2013), “EU Employers Take Family-Friendly Working Seriously”, European Foundation for the Improvement of Living and Working Conditions, Dublin, 6,10
- Burri, Susanne ve Hanneke van Eijken (2014), Gender Equality Law in 33 European Countries: How are EU rules transposed into national law?, European Commission, 127
Ayrıntılar
| Bölüm | Sayı |
|---|---|
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 15 Nisan 2016 |
| Gönderilme Tarihi | 1 Haziran 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 12 Sayı: 2 |
