This article examines Şerif Mardin's sociological analyses of the modernization process. Mardin studied the societal transformations from the Ottoman Empire to the Republic of Turkey using historical sociology and Weberian methodology. The center-periphery model is one of his most important conceptual tools for explaining power relations between the state and society in Turkey. According to Mardin's analysis, Ottoman society had a centralized and patrimonial structure that limited the development of civil society and restricted individuals' autonomy. During the Republican era, this centralized approach led to state-driven modernization policies. However, this process took the form of a top-down modernization model directed by elites rather than an organic transformation emerging from below. The article also addresses Mardin's concept of "mahalle baskısı" (neighborhood pressure), which refers to individuals' social pressure due to societal norms and traditional values. The early Republican modernization policies were not uniformly adopted by all segments of society and faced resistance in some quarters. In conclusion, Mardin's work provides a critical theoretical foundation for understanding how Turkey's modernization process has been shaped within state-society relations. His center-periphery model and analyses of neighborhood pressure offer an important perspective for comprehending Turkey's modernization process.
Bu makale, Şerif Mardin’in modernleşme sürecine dair sosyolojik analizlerini ele almaktadır. Mardin, Osmanlı’dan Cumhuriyet’e uzanan toplumsal değişimleri tarihsel sosyoloji ve Weberyen metodoloji çerçevesinde incelemiştir. Merkez-çevre modeli, onun Türkiye’de devlet ve toplum arasındaki güç ilişkilerini açıklamak için sunduğu en önemli kavramsal araçlardan biridir. Mardin’in analizine göre, Osmanlı toplumu merkeziyetçi ve patrimonyal bir yapıya sahipti. Bu yapı, sivil toplumun gelişmesini engelleyerek bireylerin özerk hareket alanlarını sınırlandırmıştır. Cumhuriyet döneminde bu merkeziyetçi anlayış, devlet eliyle modernleşme politikalarının yürütülmesine yol açmıştır. Ancak, bu süreç tabandan gelen bir dönüşüm yerine, elitlerin yönlendirdiği yukarıdan aşağıya bir modernleşme modeli olarak şekillenmiştir. Makale, Mardin’in “mahalle baskısı” kavramını da ele almaktadır. Bu kavram, bireylerin toplumsal normlar ve geleneksel değerler karşısında maruz kaldıkları sosyal baskıyı ifade etmektedir. Cumhuriyet’in erken dönem modernleşme politikaları, toplumun farklı kesimleri tarafından aynı düzeyde benimsenmemiş ve bazı kesimlerde dirençle karşılanmıştır. Sonuç olarak, Mardin’in çalışmaları, Türkiye’de modernleşme sürecinin devlet-toplum ilişkileri bağlamında nasıl şekillendiğini anlamak için kritik bir teorik zemin sunmaktadır. Onun merkez-çevre modeli ve mahalle baskısı analizleri, Türkiye’nin modernleşme sürecini kavramada önemli bir perspektif sağlamaktadır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Değişme, Azgelişmişlik ve Modernleşme Sosyolojisi |
Bölüm | Research Article |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 4 Haziran 2025 |
Gönderilme Tarihi | 6 Mart 2025 |
Kabul Tarihi | 8 Mayıs 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 10 Sayı: 1 |