Yöneticilerinin Gözünden Halk Eğitimi Merkezlerinde Karşılaşılan Sorunlar ve Çözüm Önerileri

Yıl 2021, Cilt: 22 Sayı: 2, 1421 - 1451, 31.08.2021

Kemal Nazlı , Niyazi Özer

https://doi.org/10.17679/inuefd.979837

Cited By: 1

Öz

Bu araştırma ile halk eğitimi merkezi yöneticilerinin karşılaştıkları sorunların ve bu sorunlara ilişkin çözüm önerilerinin ortaya çıkarılması amaçlanmıştır. Nitel araştırma yöntemlerinden olgubilim deseninde gerçekleştirilmiştir. Araştırmada yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde içerik analizi tekniği kullanılmıştır. Araştırma sonucunda halk eğitimi merkezi yöneticilerinin halk eğitimi faaliyetlerini yürütürken planlama, hizmet binası ve kurs yerlerinin fiziki koşulları, öğreticiler, kursiyerler ve kursların denetimiyle ilgili sorunlar yaşadıkları tespit edilmiştir. Üst yöneticilerin ve diğer kurum amirlerinin planlama toplantılarına yeterince katılım gösterme göstermedikleri belirlenmiştir. Katılımcıların nerdeyse tamamına göre, halk eğitimi merkezlerinin fiziki koşullarının iyi olmadığı, bağımsız hizmet binalarının olmadığı, hizmet binası olanların ise yetersiz olduğu ve donanım bakımından eksikliklerinin olduğu belirtilmiştir. Öğreticilerin eğitim düzeylerinin ve niteliklerinin düşük olduğu, öğretici görevlendirme ölçütlerine ilişkin mevzuatın muğlak olduğu belirtilmiştir. Kursiyerlerin çoğunluğunu ev hanımı olan kadınlar olmasından ötürü ciddi devamsızlık sorunlarının yaşandığı tespit edilmiştir. Denetim açısından yaşanan en önemli sorunların ise ulaşım, kursların fazlalığı ve denetimde zaman sorunu olduğu ortaya çıkmıştır. Yaşanan bu sorunların çözümüne ilişkin katılımcı önerilerinin başında, planlama toplantılarının mülki amirler ve diğer paydaş kurumlarca önemsenmesi, halk eğitimi merkezleri için bağımsız hizmet binalarının yapılması, kursların fiziki olanaklarının geliştirilmesi, usta öğretici görevlendirmelerinde eğitim düzeyi ve yeterliklerin öncelikli olması için mevzuat değişikliğinin yapılması gelmektedir. Bununla birlikte kursiyerlere malzeme ve mali destek sağlanması, kursların denetimi için kurum yöneticilerine ulaşım desteğinin sağlanması ve denetimlerde maarif müfettişlerinden destek alınması önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

yaygın eğitim, halk eğitimi merkezi, yöneticiler, öğreticiler, kursiyerler, denetim, sorunlar

Kaynakça

• Akyüz, Y. (1994). Türk eğitim tarihi. İstanbul: Kültür Koleji Yayınları-4.
• Arslanoğlu, M. (2016). Bursa ili halk eğitim merkezlerindeki takı tasarımı eğitim programının incelenmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi. Ankara.
• Ayas, A., Akdeniz, A. R., Çepni, S., Aktekin, S., Odabaşı-Çimer, S., Sağlam-Arslan, A. (2007). Halk Eğitim Merkezlerinde Yürütülen Eğitimin Etkililiği Üzerine Bir Araştırma. Türkiye’de Yaygın Eğitim Sisteminin Sorunları ve Çözüm Önerileri Sempozyumu. 11-12 Haziran 2007. Başkent Öğretmenevi, Ankara.
• Başaran, İ. E. (1992). Eğitime giriş. Ankara: Gül Yayınevi.
• Bilir, M. (2013). Yetişkin eğitiminin tarihsel gelişimi. A. Yıldız ve M. Uysal (Der.). Yetişkin eğitimi. İstanbul: Kalkedon Yayıncılık.
• Birgün, M. (2014). Halk eğitim merkezlerindeki İngilizce programının değerlendirilmesi: Çanakkale örneği (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi. Çanakkale.
• Celep, C. (2003). Halk eğitimi. Anı yayıncılık, Ankara.
• Denzin. N. K. (2009). The elephant in the living room or extending the conversation about the politics of evidence. Qualitative Research. 9(2), 139-160. Sage Publication, Washington DC, doi: 10.1177/1468794108098034.
• Creswell, J. W. and Miller, D. L. (2000). Determining validity in qualitative inquiry. Theory Into Practice, 39(3), 124-130. doi:10.1207/s15430421tip39032.
• Creswell, J. W. (2016). Nitel araştırma yöntemleri (M. Bütün ve S. B. Demir, Çev.). Ankara: Siyasal.
• Dağdelen, T. (2016). Denizli halk eğitimi merkezi ve akşam sanat okulunda yapılan deri çantalar (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi. Ankara.
• Dolanbay, T. (2014). Hayat boyu öğrenme sürecinde halk eğitimi merkezlerinin yaşadığı yönetsel sorunlar (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Bartın Üniversitesi, Bartın.
• Erbay, A. (2011). Halk eğitim merkezleri okuma yazma kurslarının katılımcıları üstündeki etkileri (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Boğaziçi Üniversitesi, İstanbul.
• Ertürk, S. (1979). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Yelkentepe Yayınları.
• Fidan, N. (1996). Okulda öğrenme ve öğretme. Ankara: Alık Yayınevi.
• Geray, C. (1978). Halk eğitimi. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları, No: 73. Ankara.
• Glaser, B. G., ve Strauss, A. (1967). The discovery of grounded theory: Strategies for qualitative research. Chicago: Aldine.
• Göçürücü, Ö. (2015). Yozgat ili halk eğitim merkezlerinde açılan nakış kurslarına katılan kursiyerlerin kurs programlarına ilişkin görüşleri (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi. Ankara.
• Güneş, F. (1996). Yetişkin eğitim (halk eğitimi). Ankara: Ocak Yayınları.
• Kaya, H. E. (2016). Yaşam boyu yetişkin eğitim. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Kalakengir, M. (2014). Kahramanmaraş halk eğitim merkezlerindeki takı tasarımı programının incelenmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi. Ankara.
• Kazu, İ. Y. (2007). Yetişkinler Mesleki Eğitiminde Karşılaşılan Sorunlar ve Çözüm Önerileri. Türkiye’de Yaygın Eğitim Sisteminin Sorunları ve Çözüm Önerileri Sempozyumu. 11-12 Haziran 2007. Başkent Öğretmenevi, Ankara.
• Korkar, Ü. (2016). Ankara halk eğitim merkezlerinde yapılan gümüş takı işlemeciliği üzerine bir araştırma (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi. Ankara.
• Kızılok, H. (2002). Eğitimle ilgili temel kavramlar. Türkoğlu, A. (Ed.). Öğretmenlik mesleğine giriş. Ankara: Mikro Yayınları.
• MEB. (2010). Milli eğitim bakanlığı yaygın eğitim kurumları yönetmeliği.
• Neuman, W. L. (2016). Toplumsal araştırma yöntemleri: nitel ve nicel yaklaşımlar ( S. Özge, Çev.). Ankara: Yayın Odası.
• Noble, H. and Smith, J. (2015). Issues of validity and reliability in qualitative research. Evidence Based Nursing, 18(2), 34-35.
• Okçabol, R. (2013). Aktif demokratik yurttaştık. A. Yıldız ve M. Uysal (Der.). Yetişkin eğitimi. İstanbul: Kalkedon Yayıncılık.
• Özengi, M. ve Şahan, G. (2017). Halk eğitimi merkezlerinin kursiyer görüşlerine göre durum değerlendirilmesi: Amasra örneği. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10(2), Özel Sayı.
• Patton, M. Q. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri. M. Bütün ve S. B. Demir (Çev. Ed.). Ankara: Pegem Akademi
• Patton, M. Q. (2015). Qualitative research and evaluation methods (4th ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.
• Sayılan, F. (2013). Küreselleşme ve yetişkin eğitimi. A. Yıldız ve M. Uysal (Der.). Yetişkin eğitimi. İstanbul: Kalkedon Yayıncılık.
• Selçuk, M. (2017). Halk eğitimi merkezlerinin karşılaştığı sorunlar (Yayınlanmamış Tezsiz Yüksek Lisans Tezi). Pamukkale Üniversitesi, Denizli.
• Serençelik, İ. (2007, 11-12 Haziran). Halk eğitim merkezlerinde Milli Eğitim Bakanlığı ve sivil toplum kurumları tarafından verilen kurslara katılan eğitimcilerin, sorun alanları, çözüm önerileri, geleceğe yönelik beklentileri ve iş doyumlarının araştırılması. Türkiye’de Yaygın Eğitim Sisteminin Sorunları ve Çözüm Önerileri Sempozyumu. Başkent Öğretmenevi, Ankara.
• Şenkaya, H. (2014). Halk eğitim merkezlerindeki tezhip kurslarına ilişkin katılımcı görüşleri: Isparta ili örneği (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi. Ankara.
• Tez, E. (2014). Halk eğitim merkezleri nakış kurslarına ve tercih nedenlerine ilişkin kursiyer görüşleri: Ankara ili örneği (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi. Ankara.
• Tobin, G.A. & Begley, C.M. (2004). Methodological rigour within a qualitative framework. Journal of Advanced Nursing 48(4), 388– 396
• Toktaş, P. (2007). Halk Eğitim Merkezlerinde Yaşanan Sorunlara İlişkin Kursiyer Görüşleri (Ankara Örneği). Türkiye’de Yaygın Eğitim Sisteminin Sorunları ve Çözüm Önerileri Sempozyumu. 11-12 Haziran 2007. Başkent Öğretmenevi, Ankara.
• Türkoğlu, A. ve Uça, S. (2011). Türkiye’de halk eğitimi: tarihsel gelişimi, sorunları ve çözüm önerileri. Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(2), 48-62.
• Varış, F. (1996). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Alkım Yayıncılık.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yüksel, S. (2011). Diyarbakır halk eğitim merkezlerindeki takı tasarımı eğitim programının incelenmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi. Ankara.