Bu çalışmada, İtalyan edebiyatı tarihinin önemli isimlerinden Giacomo Leopardi’nin iki şiirinden bazı parçaların Osmanlı Türkçesine çevirisi irdelenecektir. İncelemenin sorunsalı, bu çevirilerin Ayfer Altay’ın “şiirin çevrilemeyen özellikleri” olarak nitelediği hususlar bağlamında değerlendirilmemiş olmasıdır. Çalışmada, Leopardi’nin All’Italia ve A se stesso başlıklı şiirleri incelenecektir. Bu şiirler Türk kültür ve edebiyat dizgesinde ilk kez Mehmet Rauf’un İtalyan Tarih-i Edebiyatı başlıklı eserinde karşımıza çıkmaktadır. Mehmet Rauf, bu iki şiirden bazı parçaları 1329 [1913] yılında Osmanlı Türkçesine aktarmıştır. Bu eser, İtalyan edebiyat tarihine dair Türk kültüründeki ilk eser olması yönüyle de ayrı bir önem arz etmektedir. Çalışmanın kuramsal çerçevesini Ayfer Altay’ın şiirin çevrilemeyen özellikleri olarak tespit ettiği altı madde oluşturmaktadır: Sapmalar, yinelemeler, cinas, özel ad kullanımı, kısa ve eksiltili anlatım, ritim ve ölçü. Öncelikle şiirde çevrilebilirlik/çevrilemezlik sorununa değinilecek ve bu konuda iki farklı kutbun görüşlerini dayandırdıkları temellere yer verilecektir. Şiir çevirisinde karşılaşılan bu sorun sadece çeviribilim sahasının değil, aynı zamanda dilbilim ve edebiyat araştırmalarının da konusu olmuştur. Şiirin çevrilemezliğini savunanlar, şairin üslubu, söz sanatları, imgeler ve kaynak kültüre özgü özelliklerin, farklı bir dile ve kültüre aynı estetik ve duygusal etkilerle aktarılmasının mümkün olmadığını ileri sürmektedir. Bu nedenlerden dolayı şiir çevirisini imkânsız görenlerin yanı sıra “Skopos Kuramı” sayesinde bu ikilikten kaçınılabileceği görüşünü savunanlar da bulunmaktadır
Giacomo Leopardi Mehmet Rauf İtalyan Tarih-i Edebiyatı şiir çevirisi
This study examines the translation of selected passages from two poems by Giacomo Leopardi, one of the prominent figures in Italian literary history, into Ottoman Turkish. To our knowledge, the central issue of the analysis is that these translations have not been evaluated within the framework of Ayfer Altay’s “untranslatable aspects of poetry” in the literature. This study examines Leopardi’s poems All’Italia and A se stesso. These poems first appeared in the Turkish cultural and literary system in Mehmet Rauf’s work titled İtalyan Tarih-i Edebiyatı. In 1913 [1329 AH], Mehmet Rauf translated selected passages from these two poems into Ottoman Turkish. This work is also particularly significant as it represents the first work on the history of Italian literature within Turkish culture. The theoretical framework of this study is based on the six untranslatable aspects of poetry outlined by Ayfer Altay: deviations, repetitions, puns, the use of proper nouns, concise and elliptical expressions, rhythm, and meter. First, the issue of translatability versus untranslatability in poetry will be addressed, focusing on the foundational arguments supporting both perspectives. This problem in poetry translation is a concern in Translation Studies and Linguistics and Literary Studies. Those who argue for the untranslatability of poetry assert that the poet’s style, rhetorical devices, imagery, and culture-specific elements cannot be conveyed with the same aesthetic and emotional impact in another language and culture. However, in addition to those who consider poetry translation impossible for these reasons, some proponents believe that duality can be overcome through the “Skopos Theory.”
Giacomo Leopardi Mehmet Rauf İtalyan Tarih-i Edebiyatı poetry translation
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Dil Çalışmaları (Diğer) |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2024 |
Gönderilme Tarihi | 3 Eylül 2024 |
Kabul Tarihi | 25 Ekim 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 64 Sayı: 3 |