Mimarlıkta Temsilin Dönüşümünü Ayrık Paradigması Üzerinden Sorgulamak

Yıl 2023, Cilt: 4 Sayı: 1, 45 - 70, 31.03.2023

Zeynep Sena Sancak

https://doi.org/10.53710/jcode.1234988

Öz

Mimaride temsil, tasarımcının düşünce süreçlerini ifade etmek için kullandığı yöntemler bütünüdür. Bilgisayarın günlük kullanıma dahil olmasıyla beraber gelişen ve farklılaşan bu yöntemler, beraberinde çeşitli sorgulamaları ve yeni temsil biçimlerini geliştirmiştir. Çalışmanın odaklandığı nokta, yeni tartışılan bir kavram olan ayrık paradigması ile mimari temsil ilişkisidir. Ayrık paradigması hesaplamalı tasarım yöntemlerini kullanarak mimarlığın temel yapı taşları ve kuralları üzerinde denemeler yaparak yeni bir söylem geliştirmeyi amaçlar. Bu bağlamda çalışma iki soru etrafında şekillenmiştir: Mimaride ayrık paradigması nedir? Tasarım süreci nasıl gerçekleşir? Çalışmada, ayrık paradigması hakkındaki görüşlerin tartışılması, tasarım ve temsil ilişkisinin irdelenmesi amaçlanmıştır. Çalışma üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde, temsil kavramı tanımlanıp, 1960’lı yıllardan itibaren günümüze kadar bilgisayar ortamında temsil süreçlerinin nasıl dönüştüğü incelenmiştir. İkinci bölümde ayrık paradigması tanımlanıp, konu hakkındaki görüşlere, üretilen projelere yer verilmiştir. Aynı zamanda ayrık paradigmasının temelini oluşturan; ayrıklık, süreklilik, mereoloji kavramları tartışılmıştır. Üçüncü bölümde ise paradigmanın bilgisayar ortamındaki temsilini incelemek adına Rhino Grasshopper’da form denemeleri yapılmıştır. Çalışma, tasarım sürecinde üzerine çok düşünülmeyen parçadan bütüne olan ilişkisinin potansiyellerinin ve temsil yöntemlerinin incelemesi adına önemlidir.

Anahtar Kelimeler

Ayrık Mimari, Hesaplamalı Tasarım, Mereoloji, Süreklilik, Temsil

Questioning the Transformation of Representation in Architecture Through the Discrete Paradigm

Öz

Representation in architecture is the set of methods used by the designer to express his/her thought processes. These methods, which have developed and differentiated with the inclusion of the computer in daily use, have developed various interrogations and new forms of representation. The focus of the study is the relationship between the discrete paradigm, which is a newly discussed concept, and architectural representation. It aims to develop a new discourse by experimenting on the basic building blocks and rules of architecture using the discrete paradigm computational design methods. In this context, the study is shaped around two questions: What is the discrete paradigm in architecture? how the design process is realized? In the study, it is aimed to discuss the views on the discrete paradigm and to examine the relationship between design and representation. The study consists of three parts. In the first chapter, the concept of representation is defined and how the processes of representation in the computer environment have been transformed since the 1960s until today. In the second part, the discrete paradigm is defined and the opinions on the subject and the projects produced are included. At the same time, forming the basis of the discrete paradigm; The concepts of discrete, continuity and mereology are discussed. In the third part, form trials were conducted in Rhino Grasshopper in order to examine the representation of the paradigm in the computer environment. The study is important in terms of examining the potentials and representation methods of the relationship from the part to the whole, which is not considered much in the design process.

Anahtar Kelimeler

Computational Design, Continuity, Discrete Architecture, Mereology, Representation

Kaynakça

• Allen, S. (1997). Field conditions.
• Altunbaş, E. (2009). Mimaride Evrimsel Tasarım Sistemleri [Master's thesis, Yıldız Teknik Üniversitesi].
• Arredamento Mimarlık, 2005(7,8), 72-85
• Atılgan, D. (2006). Gelişen tasarım araç ve teknolojilerinin mimari tasarım ürünleri üzerindeki etkileri [Doctoral thesis, DEÜ Fen Bilimleri Enstitüsü].
• Bogost, Ian. 2006. Unit Operations: An Approach to Videogame Criticism. Cambridge, MA: The MIT Press.
• Carpo, M. (2011). Breaking the curve. ArtForum, 52(6), 168-173.
• Carpo, M. (2013). The Digital Turn in Architecture 1992-2012. (1st ed.). John Wiley & Sons.
• Cheung, K. (2012). Digital cellular solids : reconfigurable composite materials.
• Demirhan, T. (2019). Eleştiri aracı olarak mimari temsil (1960-1990) [Master's thesis, Eskişehir Teknik Üniversitesi].
• Elçimler, C. (2019). Mimari temsil aracı olarak eskizin 20. yy. mimari örnekleri üzerinden incelenmesi [Master's thesis, Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi].
• Franklin, J. (2017). Discrete and continuous: a fundamental dichotomy in mathematics. Journal of Humanistic Mathematics, 7(2), 355-378. https://doi.org/10.5642/jhummath.201702.18
• Gershenfeld, N., Carney, M., Jenett, B., Calisch, S., Wilson, S. (2015). Macrofabrication with Digital Materials: Robotic Assembly. Architectural Design, 85(5), 122–127.
• Gürer,T.K., Yücel, A.(2005). Bir paradigma olarak mimari temsilin incelenmesi. İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Dergisi, 4(1), 84-96.
• Gürtekin, A. (2007). Görsel Temsilin Mimarlıktaki Yeri Üzerine Bir Araştırma. [Master's thesis, Yıldız Teknik Üniversitesi].
• Hamdi, A. (2022). Discrete architecture in the metaverse algorithmic and computational design strategies through metaverse. [Master's thesis, Politecnico di Milano].
• Kırlı, G. (2012). Eskizden üretime: Mikro ölçekteki kurguların mimari tasarımda yaratıcı modeller olarak kullanılması [Master's thesis, Uludağ Üniversitesi]
• Kim, M. (2015). The matters of the continuity in architecture. GSTF Journal of Engineering Technology (JET), 3(3), 1-8.
• Koehler, D., Navasaityte, R. (2016). Mereological Tectonics: The Figure and its Figuration. TxA Emerging Design + Technology, 40-52.
• Koehler, D. (2019). Mereological Thinking: Figuring Realities within Urban Form. Architectural Design, 89(2), 30–37. https://doi.org/10.1002/ad.2409
• Koehler, D. (2016). The Mereological City: a reading of the works of Ludwig Hilberseimer (Vol. 36). transcript Verlag.
• Kolarevic, B. (2003). Architecture in the Digital Age: Design and Manufacturing. Londra: Taylor & Francis.
• Kolarevic, Branko, 2000, “Digital Architectures”, ACADIA 2000: Eternity, Infinity and Virtuality in Architecture, (Ed.) Mark J. Clayton, Guillermo P. Vasquez de Velasco, ACADIA, Michigan.
• Leach, N. (2009). Swarm Urbanism. Architectural Design, 79(4), 56–63. https://doi.org/10.1002/ad.918
• Lynn, G. (1999). Animate Form. (1st ed.). Princeton Architectural Press.
• Lynn, G. (2013). Architectural curvilinearity: The folded, the pliant and the supple. Constructing a New Agenda. Architectural Theory 1993-2009, 30-62.
• Oktan, S., Vural, S. (2017). Bir Manifestonun Sorgusu: Parametrisizm. Mimarlık(395), 62-66.
• Perez-Gomez, A., Pelletier, L. (1997). Architectural Representation And The Perspective Hinge, Cambridge, MA: The MIT Press.
• Popescu, G. A., Mahale, T., & Gershenfeld, N. (2006). Digital materials for digital printing. In NIP & Digital Fabrication Conference. Society for Imaging Science and Technology, 2006(3), 58-61.
• Retsin, G. (2016). Discrete and Digital–A Discrete Paradigm for Design and Production. TxA Emerging Design + Technology, 81-96.
• Retsin, G. (2016). Discrete assembly and digital materials in architecture. eCAADe, 1, 143-151.
• Retsin, G. (Ed.). (2019). Discrete: Reappraising the Digital in Architecture. (1st ed.). John Wiley & Sons.
• Retsin, G. (2019). Toward Discrete Architecture: Automation Takes Command. ACADIA, 532-541.
• Sanchez, J. (2016). Combinatorial design: non-parametric computational design strategies. In: Proceedings of the 36th Annual Conference of the Association for Computer Aided Design in Architecture (ACADIA), pp. 44–53. Ann Arbor
• Schumacher, P. (2008). Parametricism as Style – Parametricist Manifesto.
• SCI-Arc Media Archive. (2018, December 12). Gilles Retsin: Bits & pieces: discrete architecture [Video]. Youtube. https://www.youtube.com/watch?v=cfWrPd2Klv8
• Sevinç, E. & Alaçam, S. (2021). Mimari Nesneyi Değerlendirmek için Mereolojik Bir Çerçeve. JCoDe: Journal of Computational Design, 2(1), 01-26.
• Simons, P. (2000). Parts: A Study in Ontology.
• SoA-RPI Events. (2021, February 18). Gilles Retsin presents "Discrete Architecture" [Video]. Youtube. https://www.youtube.com/watch?v=izslfZRmNT8
• Sönmez, B. (2022). Mimarlıkta Temsil Kavramının Sınırları: Örnekler Üzerinden Bir İnceleme [Master's thesis, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi].
• Terzidis, K. (2003). Expressive form: A conceptual approach to computational design. (1st ed.). Routledge.
• Tschumi, B., 1981, The Manhattan Transcripts, Academy Editions.
• Tibbits, S. (2012). From digital materials to self-assembly. Assembly Automation, 32, 216-225.
• Turan, B. O. (2009). Dijital tasarım sürecinin geleneksel tasarım stüdyosuna etkileri [Doctoral thesis, Yıldız Teknik Üniversitesi].
• Turan, B. O. (2011). 21. Yüzyıl Tasarım Ortamında Süreç, Biçim ve Temsil İlişkisi. Megaron, 6(3), 162-170.
• URL-1: https://sozluk.gov.tr/
• URL-2:https://dictionary.cambridge.org/tr/s%C3%B6zl%C3%BCk/ingilizce-t%C3%BCrk%C3%A7e/continuity