5. Sınıf Türkçe Dersi Öğretim Programının Öğretmen Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi

Yıl 2019, Cilt: 3 Sayı: 5, 19 - 39, 01.07.2019

Aysel Arslan Ali Osman Engin

Öz

Bu çalışmanın amacı 2017-2018 eğitim-öğretim yılında
uygulamaya konulan 5. sınıf Türkçe Dersi Öğretim Programı’nın öğretmen
görüşlerine göre değerlendirilmesidir. Nitel araştırma desenleri arasında yer
alan durum çalışmasının kullanıldığı bu araştırmada 5. sınıf Türkçe dersi
öğretim programında yer alan kazanım, içerik, öğrenme-öğretme süreçleri ve
ölçme-değerlendirme boyutlarının öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesine
yönelik olarak hazırlanmış sekiz maddeden oluşan yarı yapılandırılmış görüşme
formu kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu 2017-2018 eğitim-öğretim
yılı bahar döneminde Gaziantep ili Şahinbey ilçesindeki 18 farklı ortaokulda
görev yapmakta olan 25 Türkçe öğretmeni oluşturmaktadır. Araştırma sonucunda
elde edilen veriler betimsel analiz tekniği kullanılarak çözümlenmiştir. Elde
edilen veriler ayrıntılı olarak incelenmiş ve kodlanmıştır. Araştırma
bulgularına göre öğretmenler 5. sınıf Türkçe öğretim programının kazanım
boyutunu genel olarak olumlu ve ulaşılabilir olduğunu; yöntem ve tekniklerin
uygun ancak okullardaki materyal eksikliği nedeniyle uygulanmasının zor
olduğunu; en çok uyguladıkları yöntem ve tekniklerin düz anlatım, soru-cevap ve
beyin fırtınası olduğunu; etkinlikler ve materyallerin kazanımlara uygun
olduğunu; programın ölçme-değerlendirme boyutu ve programa yönelik yapılan
rehberliğin ise yetersiz olduğunu ifade etmişlerdir. Metinlerin öğrenci
düzeyine uygun seçilmesi, anlama etkinliklerinin arttırılması ve dinleme
metinlerinde kullanılan görsellerin arttırılmasının programın işlevselliğinin
arttıracağını belirtmişlerdir.

Anahtar Kelimeler

Türkçe öğretim programı, program değerlendirme, Türkçe öğretmeni, eğitim

Kaynakça

• Açıkgöz, K. (2004). Aktif öğrenme. İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
• Adıgüzel, A. (1997). Yenilenen ilköğretim programının uygulanması sürecinde karşılaşılan sorunlar. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(17), 77-94.
• Arıcı, A. F. (2006). Türkçe öğretiminde kullanılan strateji-yöntem ve teknikler. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(1), 299-308.
• Arslan, A. (2009). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı ve Türkçe öğretimi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(1), 143-154.
• Bayburtlu, Y. S. (2015). 2015 Türkçe dersi öğretim programı ve 2006 Türkçe dersi öğretim programının değerlendirilmesi. Electronic Turkish Studies, 10(15), 137-158. DOI Number: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.8817
• Benek, İ., & Kocakaya, S. (2012). İstasyonlarda öğrenme tekniğine yönelik öğrenci görüşleri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 1(3), 8-18.
• Bilen, M. (2006). Plandan uygulamaya öğretim. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Bogdan, R. C., & Biklen, S. K. (1992). Qualitative research for education: an ıntroduction to theory and methods. USA: Allyn and Bacon.
• Brooks, J. G., & Brooks, M. G. (1999). In search of understanding: the case for constructivist classrooms. Virginia: Association for Süpervision and Curriculum Development.
• Bulut, İ. (2006). Yeni ilköğretim birinci kademe programlarının uygulamadaki etkililiğinin değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
• Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. (11. Baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. A., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri. (17. Baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Creswell, J. W. (2016). Nitel araştırma yöntemleri. Beş yaklaşıma göre nitel araştırma ve araştırma deseni. M. Bütün ve S. B. Demir (Çev.). (3. Baskı). Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Çakmak, G. (2010). İlköğretim birinci kademe Türkçe öğretim programının öğrencilerin yaratıcı düşünmelerini geliştirmeye etkisine yönelik öğretmen görüşleri (Tokat ili örneği). (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
• Çalık, T. (2006). Eğitimle ilgili bazı temel kavramlar. L. Küçükahmet (Ed.). Eğitim bilimine giriş içinde (s. 14-21). (6. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Çelikkaya, T. (2008). Yapılandırmacı yaklaşımın sosyal bilgiler öğretiminde başarı, tutum ve kalıcılığa etkisi (5. sınıf örneği). (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
• Demirel, Ö. (2011). Öğretme sanatı. Öğretim ilke ve yöntemleri. (17. Baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Demirel, Ö. (2014). Eğitimde program geliştirme kuramdan uygulamaya. (21. Baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Dur, Y. (2014). İlköğretim ikinci kademe öğretmenlerinin, öğrencilerinin ve velilerinin Türkçe programı ve programın uygulanmasıyla ilgili görüşleri ile programın uygulanması sırasında karşılaştıkları sorunlar. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Muğla.
• Durukan, E. (2015). Öğretmen görüşleri açısından Türkçe dersi öğretim programı kazanımları. Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 5(8).
• Epçaçan, C., & Erzen, M. (2008). İlköğretim Türkçe dersi öğretim programının değerlendirilmesi. Journal of International Social Research, 1(4), 182-202.
• Erdem, E., & Demirel, Ö. (2002). Program geliştirmede yapılandırmacılık yaklaşımı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, 81-87.
• Ertürk, S. (1973). Eğitimde program geliştirme. (3. Baskı). Ankara: Yelkentepe Yayınları.
• Fidan, N. (1986). Okulda öğrenme ve öğretme. (3. Baskı). Gül Yayınevi.
• Girgin, Y. (2011). Cumhuriyet Dönemi (1929-1930, 1949,1981) ortaokul Türkçe öğretimi programlarının içerik, genel ve özel amaçlarıyla karşılaştırmalı gelişim düzeyi. Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Bilimleri, 2(1), 11-26.
• Glaser, B., & Strauss, A. L. (1967) Discovery of grounded theory: Strategies for qualitative research. Chicago: Aidine.
• Gömleksiz, M. N. (2005). Yeni ilköğretim programının uygulamadaki etkililiğinin değerlendirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(2), 339-384.
• Gömleksiz, M. N., & Kan, A. Ü. (2007). Yeni ilköğretim programlarının dayandığı temel ilke ve yaklaşımlar. Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları Dergisi, 5(2), 60-66.
• Guba, E. G., & Lıncoln, Y. S. (1985). Naturalisticinquiry. California: SAGE.
• Gün, M. (2012). İlköğretim ikinci kademe Türkçe dersi okuma etkinliklerinde karşılaşılan sorunlar. Turkish Studies, 7(4), 1961-1977.
• Güneş, F. (2004). İlköğretim programlarında yeni yaklaşımlar Türkçe (1-5.Sınıf). Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 54–55, 27-28.
• Güven, A. Z. (2011). İlköğretim II. kademe Türkçe dersi öğretim programına ilişkin öğretmen görüşleri. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 29, 121-133.
• Kaptan, S. (1973). Bilimsel araştırma teknikleri. Ankara: Rehber Yayınevi.
• Karadağ, Ö. (2012). Anlama becerileri açısından Türkçe dersi öğretim programına (6, 7, 8. sınıflar) eleştirel bir bakış. Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 36(1), 97-110.
• Karasar, N. (2014). Bilimsel araştırma yöntemi. (26. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Kaya, T. (2011). İlköğretim ikinci kademe Türkçe dersi proje görevi başarı puanları ile akademik başarı ve derse yönelik tutum arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Karadeniz Teknik Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
• Korkmaz, İ. (2006). Yeni ilköğretim birinci sınıf programının öğretmenler tarafından değerlendirilmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (16), 419-431.
• Kurt, H., & Ekici, G. (2013). Bireysel farklılıklar ve eğitime yansımaları. G. Ekici ve M. Güven (Ed.). Öğrenme-öğretme yaklaşımları ve uygulama örnekleri içinde (s. 40-82). (1. Baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık.
• MEB (2005). İlköğretim Türkçe dersi öğretim programı ve kılavuzu (1-5. Sınıflar). Ankara: MEB Yayınları.
• MEB (2006). İlköğretim Türkçe dersi öğretim programı ve kılavuzu (6, 7 ve 8. sınıflar). Ankara: MEB Yayınları.
• MEB (2009). İlköğretim Türkçe dersi öğretim programı ve kılavuzu (1-5. sınıflar). Ankara: T.C. Milli Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı.
• MEB (2015). Türkçe dersi öğretim programı (1- 8. sınıflar). Ankara: MEB Yayınları.
• Merriam, S. B. (2015). Nitel araştırma. Desen ve uygulama için bir rehber. S. Turan (Çev. Ed.). (3. Basımdan çeviri). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Ocak, G. (2008). Yöntem ve teknikler. G. Ocak (Ed.). Öğretim ilke ve yöntemleri içinde (s. 212-292). (2. Baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Patton, M. Q. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri. M. Bütün ve S. B. Demir (Çev.). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Sönmez, V. (2011). Eğitim felsefesi. (10. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Susar Kırmızı, F., & Akkaya, N. (2009). Türkçe öğretimi programında yaşanan sorunlara ilişkin öğretmen görüşleri. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(25), 42-54.
• Şahin, İ. (2007). Yeni ilköğretim 1. kademe Türkçe programının değerlendirilmesi. İlköğretim Online, 6(2), 284-304.
• Temur, T. (2007). Kelime hazinesinin geliştirilmesi. A. Kırkkılıç, A.ve H. Akyol ( Ed.) İlköğretimde Türkçe öğretimi içinde (ss. 195-232) Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Topses, G. (2006). Bir bilim olarak eğitimin temelleri. L. Küçükahmet (Ed.). Eğitim bilimine giriş içinde (s. 24-44). (6. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Varış, F. (1988). Eğitim bilimine giriş. (4. Baskı). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
• Varış, F. (1994). Eğitimde program geliştirme. Teori ve teknikler. Ankara: Alkım Yayıncılık.
• Yapıcı, M., & Leblebiciler, N. H. (2007). Öğretmenlerin yeni ilköğretim programına ilişkin görüşleri. İlköğretim Online, 6(3), 480-490.
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (5. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.