Identification with Fictional Characters: A Study on Child Readers

Yıl 2024, , 429 - 447, 29.10.2024

Ayşen Kara , Bayram Baş

https://doi.org/10.31464/jlere.1535620

Öz

Fictional children's books with literary features allow child readers to identify with the narrative elements they contain, thus facilitating a personal connection to the text by providing children with an effective and intense literary experience. Although identification with fictional characters is often expressed in literature, research on how identification occurs is limited. In order to fill this gap, the main problem of the study was determined to access how child readers identify with fictional characters with reference to reader response theory. The study group of the research, which was structured with a case study, which is a qualitative research design, consisted of sixteen sixth grade middle school students. The data were collected using the interview method and subjected to content analysis. Readers responded to literature similarly to their responses to events, people, and environments in their real lives. During reading, readers' autobiographical memories were activated and emerged as an important element in determining their reactions to narrative elements. Plot emerged as the most important narrative element in creating identification. The identification between the characters around the protagonists and the people in their own environment strengthened their identification with the main character.

Anahtar Kelimeler

identification, reader response theory, children's literature

Kurmaca Karakterlerle Özdeşim: Çocuk Okurlar Üzerine Bir Araştırma

Öz

Edebî nitelikli kurmaca çocuk kitapları içerdikleri anlatı unsurları ile çocuk okurların özdeşim kurmalarını sağlar, böylece edebî deneyimi etkin ve yoğun bir şekilde yaşatarak metinle kişisel bağ kurmayı kolaylaştırır. Kurgu karakterlerle kurulan özdeşim alan yazında sıkça ifade edilse de özdeşimin nasıl kurulduğuna ilişkin çalışmalar sınırlıdır. Bu boşluğu gidermek amacıyla çalışmanın ana problemi çocuk okurların kurgu karakterlerle nasıl özdeşim kurduklarına okur tepki kuramı referansıyla ulaşmak olarak belirlenmiştir. Nitel bir araştırma deseni olan durum çalışmasıyla yapılandırılmış araştırmanın çalışma grubunu ortaokul altıncı sınıf öğrencilerinden on altı öğrenci oluşturmaktadır. Veriler görüşme yöntemiyle toplanmış olup içerik analizine tabi tutulmuştur. Okurlar edebiyata gerçek hayatlarındaki olay, kişi ve ortamlara verdikleri tepkilere benzer tepkiler vermişlerdir. Okuma esnasında otobiyografik anıları harekete geçmiş ve anlatı unsurlarına verdikleri tepkileri belirleyen önemli bir öge olarak belirmiştir. Özdeşimin kurulmasında en önemli anlatı ögesi olarak olay örgüsü ön plana çıkmıştır. Kahramanların etrafındaki karakterlerle kendi çevrelerindeki kişiler arasında özdeşlik kurmaları ana karakterle olan özdeşimlerini kuvvetlendirmiştir.

Anahtar Kelimeler

özdeşim, okur tepkisi kuramı, çocuk edebiyatı

Kaynakça

• Ateş, S., & Aktaş, N. (2020). Duygu durumlarının farklılaştığı resimli çocuk kitaplarına yönelik okuyucu tepkilerinin incelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(3), 726-745.
• Bálint, K., & Tan, E. (2019). Absorbed character engagement: From social cognition responses to the experience of fictional constructions. In Screening Characters (pp. 209-230). Routledge.
• Benton, M. (1999). Readers, texts, contexts: reader-response criticism .İçinde. (ed.) Hunt, P. Understanding children’s literature. Routledge.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç-Çakmak, E., Akgün, Ö., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2008). Bilimsel araştırma yöntemleri. Pegem.
• Cahill, M. (1996). Reader-response criticism and the allegorizing reader. Theological Studies, 57(1), 89-96.
• Cohen, J. (1999). Favorite characters of teenage viewers of Israeli serials. Journal of Broadcasting and Electronic Media, 43, 327–345.
• Cohen, J. (2001). Defining identification: A theoretical look at the identification of audiences with media characters. Mass Communication & Society, 4(3), 245- 264.
• Çevik, A., & Müldür, M. (2019). “Vapurları Seven Çocuk” adlı kitabın okur-tepki teorisi ile değerlendirilmesi. International Journal of Languages’ Education and Teaching, 7(3),40-50.
• De Graaf, A., Hoeken, H., Sanders, J., Beentjes, J., 2012. Identification as a mechanism of narrative persuasion. Commun. Res. 39, 802–823.
• Fiske, J., 1989. Television culture. Routledge.
• Hoeken, H., & Fikkers, K. M. (2014). Issue-relevant thinking and identification as mechanisms of narrative persuasion. Poetics, 44, 84-99.
• Holland, N. N. (1968). The dynamics of literary response. Oxford University Press.
• Holland, N. N. (1975). Five readers reading. Yale University Press.
• Iser, W. (1980). The reading process: a phenomenological approach. İçinde. (ed.) Tompkins, J.P. Reader- responce criticism. John Hopkins University Press.
• Karagöz, B. (2018). Ortaokul 5. sınıf öğrencilerinin resimli çocuk kitaplarına ilişkin tepkileri üzerine bir inceleme. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 6(4), 1198-1218.
• Kıran, A. E., & Kıran, Z. (2021). Yazınsal okuma süreçleri. Seçkin.
• Köseoğlu, B. & Toprak, M. (2017). Modern kuramların postmodern yansımaları: okur odaklı edebiyat kuramlarında okurun konumlandırılışı. Diyalog, 1, 49-70.
• Livingstone, S. M. (1998). Making sense of television: The psychology of audience interpretation. Routledge
• Maccoby, E. E., & Wilson, W. C. (1957). Identification and observational learning from films. Journal of Abnormal Social Psychology, 55, 76–87.
• Mazzocco, P., Green, M., Sasota, J., Jones, N., 2010. This story is not for everyone: transportability and narrative persuasion. Soc.Psychol. Pers. Sci. 1, 361–368.
• Merriam, S. B. (2018). Nitel araştırma: Desen ve uygulama için bir rehber. (S. Turan, Çev. Ed.). Nobel.
• Miall, D. S., & Kuiken, D. (2002). A feeling for fiction: Becoming what we behold. Poetics, 30(4), 221-241.
• Moran, B. (1991). Edebiyat kuramları ve eleştiri. Cem.
• Oatley, K. (1994). A taxonomy of the emotions of literary response and a theory of identification in fictional narrative. Poetics, 23, 53–74.
• Oatley, K. (1999). Meeting of minds: Dialogue, sympathy, and identification in reading fiction. Poetics, 26, 439–454
• Oatley, K., & Johnson-Laird, P. N. (2014). Cognitive approaches to emotions. Trends in Cognitive Sciences, 18(3), 134-140.
• Öztürk, H. (2017). Çocuk edebiyatında ölüm teması (Okur merkezli bir araştırma) (Doctoral dissertation, Doktora tezi). Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
• Öztürk, O. (2001). Ruh sağlığı ve bozuklukları. Feryal Matbaası.
• Stevick, P. (2004). Roman teorisi (Çev: S. Kantarcıoğlu). Ankara: Akçağ Yayınları. Sever, Sedat (2019). Çocuk ve edebiyat. Tudem.
• Şen, E., & Karagul, S. (2021). A study of secondary school students’ perceptions of fictional characters. International Journal of Educational Methodology, 7(3), 433-446.
• Tal-Or, N., & Cohen, J. (2010). Understanding audience involvement: Conceptualizing and manipulating identification and transportation. Poetics, 38(4), 402-418.
• Tompkins, J. P. (Ed.). (1980). Reader- responce criticism. John Hopkins University Press.
• Thompson, R., Haddock, G., 2012. Sometimes stories sell: when are narrative appeals most likely to work? Eur. J. Soc. Psychol. 42, 92–102.
• Tyson, L. (2006). Critical theory today: A user-friendly guide. Routledge Taylor & Francis Group.W second edition
• Ulusoy, M. (2016). Resimli çocuk kitapları ve okur-tepki teorisi. İlköğretim Online, 15(2).
• Vermeule, Blakey (2012). Edebi karakterlere neden önem veririz? Alfa.
• Yekeler, A. D., & Ulusoy, M. (2017). İlkokul öğrencilerinin bilgi verici resimli çocuk kitaplarına yönelik tepkileri. Anadolu Kültürel Araştırmalar Dergisi, 1(2), 20-39.
• Yin, R. K. (2017). Durum çalışması araştırması uygulamaları. (İ. Günbayı, Çev.). Nobel.