Exploring Findings of Research on Turkish Language Curricula: A Meta-Synthesis Study

Yıl 2020, Cilt: 6 Sayı: 2, 613 - 634, 25.10.2020

Elif Ertekin B. Ümit Bozkurt

https://doi.org/10.31464/jlere.767806

Cited By: 3

Öz

This study aims to perform a holistic evaluation and synthesis of the studies which evaluated the Turkish language curricula (2006, 2015). The study was conducted using the meta-synthesis method, a qualitative research approach. The study covers researches in which the data were collected through interviews from the participants. The findings in the academic studies concerning the Turkish language curricula (2006, 2015) were synthesized and obtained five basic themes: (i) the curriculum is not implementable, (ii) the curriculum is implementable, (iii) the curriculum has negative repercussions on the implementation, (iv) the curriculum has positive repercussions on the implementation, and (v) the curriculum can be improved using recommendations. According to the teacher views in the theme "The curriculum is not implementable," the curricula are not suitable for the environment, school and student potential as well as for each socio-economic level; there is no sufficient time for implementation; the teachers fail to master the conceptual framework of the curriculum; the goals/learning outcomes are not suitable for the level of students; and the process-based assessment and evaluation is hard to implement. The teacher views in the theme "The curriculum is implementable" were opposite of the views "The curriculum is not implementable." This implies that the basic problems in question did not result from the curricula, and the way the problems were defined could be attributable to professional identities, professional beliefs, perspectives and experiences of the teachers. In this regard, it was concluded that the problems mentioned in connection with previous curricula could arise during the implementation of the current Turkish language curriculum.

Anahtar Kelimeler

Turkish language curriculum, curriculum evaluation, meta-synthesis, teacher views

Türkçe Dersi Öğretim Programlarını Değerlendirmeye Yönelik Araştırma Bulgularının İncelenmesi: Bir Meta-Sentez Çalışması

Öz

Türkçe dersi öğretim programlarını (2006, 2015) değerlendirmeye yönelik araştırmaların bulgularını birleştirerek bütüncül olarak incelemeyi amaçlayan bu çalışma, nitel yaklaşımın benimsendiği bir meta-sentez araştırmasıdır ve görüşme yoluyla veri toplanan araştırmaları kapsamaktadır. Araştırmalardan elde edilen bulgular birleştirildiğinde beş ana temaya ulaşılmıştır: (i) Programlar uygulanabilir değildir; (ii) programlar uygulanabilirdir; (iii) programların uygulamaya olumsuz yansımaları vardır; (iv) programların uygulamaya olumlu yansımaları vardır; (v) programlar önerilerle geliştirilebilir. Programların uygulanabilir olmadığı temasına göre “programlar, çevre, okul ve öğrencilerin hazırbulunuşluk düzeyine ve her sosyo-ekonomik düzeye uygun değildir”; “zaman yetersizliği yaşanmaktadır”; “öğretmenlerin programın kavramsal çerçevesine ilişkin farkındalığı yeterli değildir”; “süreç temelli ölçme-değerlendirmenin uygulanması zordur”. Programın uygulanabilir olduğu temasında yer alan görüşler ise programın uygulanabilir olmadığı temasındaki görüşlerin tam karşıtlarıdır. Bu durum, temel sorunların programlardan kaynaklanmadığına; sorunların tanımlanma biçiminin öğretmenlerin mesleki kimlikleri, mesleki inançları, bakış açıları ve deneyimleriyle ilgili olabileceğini göstermektedir. Dolayısıyla önceki programlardaki sorunların güncel, yürürlükte olan Türkçe dersi öğretim programı (2018) uygulanırken de ortaya çıkabileceği öngörülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Türkçe dersi öğretim programı, program değerlendirme, meta-sentez, öğretmen görüşleri

Kaynakça

• Adanur-Kudal, Z. ve Altun, T. (2012). Birleştirilmiş sınıflarda yapılandırmacı yaklaşımın uygulanabilirliğinin öğretmen görüşleri açısından değerlendirilmesi: Trabzon ili örneği. The Journal of Academic Social Science Studies, 5(8), 89-109.
• Akkaya, A. ve Kara, Ö. T. (2012). 6. sınıf öğrencilerinin bitişik eğik yazıda yaşadıkları sorunların nedenleri üzerine görüşleri. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(2), 313-336.
• Akman, E. ve Aşkın, İ. (2012). Ses temelli cümle yöntemine eleştirel bir bakış. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32(1), 1-18.
• Aldığ, E. (2016). Öğretmen görüşlerine göre 6-8.sınıflar Türkçe dersi dinleme alanı kazanımlarının yaratıcı düşünme becerisine katkısı. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Cumhuriyet Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sivas.
• Alver, M. ve Sancak, Ş. (2016). 2015 Türkçe dersi öğretim programı hakkında öğretmen/öğretmen adayı ve öğretim elemanı görüşleri. Turkish Studies, 11(14), 31-60.
• Arı, G. (2017). Türkçe dersi öğretim programındaki (ortaokul) okuma kazanımlarının değerlendirilmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 5(4), 685-703.
• Arslan, A. ve Engi̇n, A. (2019). 5. Sınıf Türkçe dersi öğretim programının öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi. Disiplinlerarası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 3(5), 19-39.
• Arslan, D. ve Ilgın, H. (2010). Öğretmen ve öğrencilerin bitişik eğik yazı ile ilgili görüşleri, İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2), 69-92.
• Avcı, İ. N. (2018). Türkçe öğretim programı (2018) bağlamında 5. sınıf Türkçe dersi öğretimine ilişkin öğretmen ve öğrenci görüşlerinin incelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Akdeniz Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Antalya.
• Bal, M. (2018). Türkçe dersi öğretim programının (2018) okur yanıt teorisi açısından incelenmesi. Uluslararası Bilimsel Araştırma İnsan ve Toplum Bilimleri Kongresi Bildirileri (ss. 124-130, Makedonya.
• Ballı, G. A. ve İnke, A. (2017). PISA anketi 2015 sonuçlarından yola çıkarak Türkiye’de eğitimin son 20 yıl için bir değerlendirmesi. V. Anadolu International Conference in Economics, 1-31.
• Baydık, B. ve Bahap-Kudret, Z. (2012). Öğretmenlerin ses temelli cümle yönteminin etkilerine ve öğretim uygulamalarına ilişkin görüşleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 45(1), 1-22.
• Bıçak, N. ve Alver, M. (2018). 2018 Türkçe Dersi Öğretim Programı’na ilişkin öğretmen görüşleri. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 7 (4), 2480-2501.
• Çalık, M. ve Sözbilir, M. (2014). İçerik analizinin paremetreleri. Eğitim ve Bilim, 174(39), 33-38.
• Çerçi, A. (2018). 2018 Türkçe dersi öğretim programı kazanımlarının (5, 6, 7, 8. sınıf) yenilenen Bloom taksonomisine göre incelenmesi. Okuma Yazma Eğitimi Araştırmaları, 6(2), 70-81.
• Diker-Çoşkun, Y. (2017). Öğretim programları arka plan raporu. İstanbul: ERG.
• Direkci, B. ve Yavuz, M. (2018). 1-8. sınıflar Türkçe dersi öğretim programı kazanımlarının sarmal programlama yaklaşımı açısından incelenmesi. Electronic Turkish Studies, 13(27), 583-599.
• Dur, Y. (2014). İlköğretim ikinci kademe öğretmenlerinin, öğrencilerinin ve velilerinin Türkçe programı ve programın uygulanmasıyla ilgili görüşleri ile programın uygulanması sırasında karşılaştıkları sorunlar. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Türkçe Eğitimi Anabilim Dalı, Muğla.
• ERG (2014). Türkiye eğitim sisteminde eşitlik ve akademik başarı araştırma raporu ve analiz. 25 Ekim 2018 tarihinde https://bianet.org/system/uploads/1/files/attachments/000/001/152/original/ESITLIKRAPORUMAYIS2014.pdf? 1400755594 adresinden erişildi.
• ERG (2017a). PISA 2015: Genel bulgular ve eğilimler. 23 Ekim 2018 tarihinde http://www.egitimreformugirisimi.org/wp-content/uploads/2017/03/ERG_PISA-2015-DE%C4%9EERLEND%C4%B0RMES%C4%B0.pdf adresinden erişildi.
• ERG (2017b). Eğitim izleme raporu 2016-2017. İstanbul: ERG.
• ERG (2018). Eğitim izleme raporu 2017-2018. İstanbul: ERG.
• Er, O. (2011). İlköğretim sekizinci sınıf Türkçe dersi öğretim programı dinleme/izleme alanının öğretmen görüşleri doğrultusunda değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İlköğretim Anabilim Dalı, Adana.
• Erden, B. (2014). Ortaokul Türkçe dersi öğretim programında konuşma eğitimine yönelik olarak önerilen yöntem/tekniklere ilişkin öğretmen görüşleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bolu.
• Ersoy, M. ve Kurga, H. (2017). 5. sınıf Türkçe dersi öğretim programında yer alan okuma öğrenme alanı kazanımlarına ilişkin öğretmen görüşleri. E-Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 3(8), 88-100.
• Gelebek, M. S. (2011). Birleştirilmiş sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacılık temelli yeni ilköğretim programının birleştirilmiş sınıflarda uygulanmasına ilişkin görüşlerinin incelenmesi (Kilis ili örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.
• Gömleksiz, N.M., Sinan, T.A. ve Demir, S. (2010). İlköğretim Türkçe dersi öğretim programındaki yazma öğrenme alanının etkililiğinin değerlendirilmesi. Turkish Studies, 5(4), 1136-1173.
• Güven, Z.A. (2011). İlköğretim II. kademe Türkçe dersi öğretim programına ilişkin öğretmen görüşleri. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 29, 121-133.
• İtmeç, F. (2008). İlköğretim altıncı sınıf Türkçe Dersi Öğretim Programı dil bilgisi öğrenme alanının öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• Karakoç-Öztürk, B. (2008). İlköğretim altıncı sınıf Türkçe dersi öğretim programı okuma alanının öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• Karakoç-Öztürk, B. (2016). Yazma becerisine ilişkin süregelen uygulamaların Türkçe dersi öğretim programı (2006) çerçevesinde değerlendirilmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(4), 1921-1945.
• Kardaş, N. M. (2016). Türkçe öğretmenlerinin 2006 Türkçe öğretim programı çerçevesinde hazırlanan ders kitaplarıyla ilgili görüşleri, programa yönelik eleştirileri ve yeni programdan beklentileri. International Journal of Social Science, 50, 233-246.
• Kayhan, E. ve Gürol, M. (2019). Türkçe Öğretim Programı (2017)’nın Stufflebeam’in (CIPP) modeline göre değerlendirilmesi. Türkiye Eğitim Dergisi, 4(1), 48-67.
• Kuru, A. (2008). İlköğretim beşinci sınıf Türkçe dersi öğretim programında yer alan görsel okuma ve görsel sunu becerilerinin öğretmen görüşleri doğrultusunda incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• Kürüm-Yapıcıoğlu, D., Atik Kara, D. ve Sever, D. (2016). Türkiye’de program değerlendirme çalışmalarında eğilimler ve sorunlar: Alan uzmanlarının gözüyle. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Çalışmaları Dergisi, 6(12), 91-113.
• Major, C. H. & Savin-Baden, M. (2010). An introduction to qualitative research synthesis. New York: Routledge.
• MEB (2006). İlköğretim Türkçe dersi (6, 7, 8. sınıflar) öğretim programı. Ankara: Talim Terbiye Kurulu Başkanlığı.
• MEB (2015). Türkçe dersi (1-8. sınıflar) öğretim programı. Ankara: Talim Terbiye Kurulu Başkanlığı.
• MEB (2018). Türkçe dersi öğretim programı (İlkokul ve ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. sınıflar). Ankara: Talim Terbiye Kurulu Başkanlığı.
• MEB (2019). 2019 ortaöğretim kurumlarına ilişkin merkezi sınav sonuçları. Eğitim Analiz ve Değerlendirme Raporları Serisi -7. Ankara.
• MEB (2020). 2020 ortaöğretim kurumlarına ilişkin merkezi sınav. Eğitim Analiz ve Değerlendirme Raporları Serisi -13. Ankara.
• Menteşe, H. (2014). Ortaokul Türkçe dersi öğretim programının öğretmen görüşlerine göre incelenmesi (Aydın ili örneği). Adnan Menderes Üniversitesi, Aydın.
• Menteşe, H. ve Gündoğdu, K. (2016). Ortaokul Türkçe dersi öğretim programının öğretmen görüşlerine göre incelenmesi. Turkish Studies, 11(3), 1723-1752.
• Metin, M. ve Demiryürek, G. (2009). Türkçe öğretmenlerinin yenilenen Türkçe öğretim programlarının ölçme değerlendirme anlayışı hakkındaki düşünceleri. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 37-51.
• Susar-Kırmızı, F. ve Akkaya, N. (2009). Türkçe öğretimi programında yaşanan sorunlara ilişkin öğretmen görüşleri. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(1), 42-54.
• Susar-Kırmızı, F. ve Yurdakal, İ.H. (2019). Sınıf öğretmenlerinin 2018 Türkçe Dersi Öğretim Programı’na ilişkin görüşleri. Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırmaları Dergisi, 5(1), 64-76.
• TEDMEM (2014). PISA 2012: Türkiye üzerine değerlendirme ve öneriler. 3 Kasım 2018 tarihinde https://tedmem.org/download/pisa-2012-turkiye-uzerine-degerlendirme-ve-oneriler?wpdmdl=986 adresinden erişildi.
• TEDMEM (2018). 2017 eğitim değerlendirme raporu. 23 Ekim 2018 tarihinde, https://tedmem.org/download/2017-egitim-degerlendirme-raporu?wpdmdl=2564 adresinden erişildi.
• Thomas, J. & Harden, A. (2008). Methods for the thematic synthesis of qualitative research in systematic reviews. BMC medical research methodology, 8(1), 1-10.
• Walsh, D. & Downe, S. (2005). Meta-synthesis method for qualitative research: a literature review. Journal of Advanced Nursing, 50(2), 204–211.
• Yıldırım, F. ve Er, O. (2013). Türkçe dersi öğretim programı dinleme/izleme alanı amaç ve kazanımlar boyutunun öğretmen görüşleri doğrultusunda değerlendirilmesi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 2(2), 231-250.
• Yıldırım, K., Kandemir, E. ve Çınar, Z. (2017). Sınıf öğretmenlerinin Türkçe dersi öğretim programına yönelik görüşleri. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 5(2), 135-154.
• Yılmaz, F. ve Çolak, H. (2017). 2006 ve 2015 Türkçe öğretim programlarında yer alan dil bilgisi kazanımlarının değerlendirilmesi. Route Educational and Social Science Journal, 4(5), 1-17.
• Yılmaz, H. A. (2014). Türkçe dersi öğretim programının birleştirilmiş sınıflarda uygulanabilirliğinin öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyon.
• Yiğit, F. (2013). İlköğretim 6, 7 ve 8. sınıf Türkçe dersi öğretim programındaki alternatif ölçme-değerlendirme yöntemlerine yönelik öğretmen görüşlerinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Karadeniz Teknik Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
• Zimmer, L. (2006). Qualitative meta-synthesis: A question of dialoguing with texts. Journal of Advanced Nursing, 53(3), 311–318.