Türk Dünyasına Yönelik Olarak Yayınlanan Haberlerin Kamu Diplomasisi Bağlamında Analizi

Yıl 2022, Cilt: 15 Sayı: 2, 583 - 615, 15.10.2022

Aysel Çetinkaya , M. Özgür Seçim

https://doi.org/10.18094/josc.1104534

Öz

Farklı ülke halkları ve aydınları üzerinde yaratılacak olumlu imajın ve ülkeler arasında oluşturulacak kültürel çekimin bir yolu olarak görülen kamu diplomasisinin sürdürüldüğü ortamların başında kitle iletişim araçları gelmektedir. Bu araçların içerisinde yer alan çevrimiçi haber platformları uluslararası düzeyde haber üretim ve dağıtım faaliyetlerinin merkezinde yer almaktadır. Çevrimiçi haber platformları sahip olduğu ağ alt yapısı ile zaman ve mekân sınırlarının ötesinde habercilik faaliyetlerinin yürütülmesine olanak tanırken, okur açısından da hızı, etkileşime imkân tanıyan yapısı, kolay erişilebilir olması ve içerik çeşitliliği gibi sebeplerle tercih edilmektedir.
Bu çalışmanın amacı, TRT Avaz web sitesinde yer alan Türkmence, Özbekçe, Kırgızca ve Kazakça haberlerin kamu diplomasisi bağlamında çerçevelenme biçimlerini ortaya koymaktır. TRT Avaz web sitesinde yer alan dört dildeki haberlere yönelik içerik analizinde; genel haber çerçevelerinin insan ve yer ilgisi ile sorumluluğa yönelik olduğu, politik/askeri ve kültürel kamu diplomasisine yönelik haberlere çoğunlukla yer verildiği sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca haberler, ülkeler hakkındaki enformasyonu yaymaya yönelik, monolog ve kısa vadeli gelişmeleri yoğun olarak aktarmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Kamu Diplomasisi, Haber Çerçeveleme, Türk Dünyası, Çevrimiçi Gazetecilik, Haber

Analysis of the News Published Regarding the Turkish World in the Context of Public Diplomacy

Öz

Mass media is one of the primary environments in which public diplomacy, which is seen as a way of creating a positive image of the peoples and intellectuals of different countries and cultural attraction between countries, is maintained. Online news platforms, which are among these tools, are at the center of news production and distribution activities at the international level. While online news platforms allow the execution of journalism activities beyond the boundaries of time and space with their network infrastructure, they are preferred by the readers for reasons such as speed, the structure that allows interaction, easy accessibility and variety of content.
The aim of this study are to reveal the framing of the news in Turkmen, Uzbek, Kyrgyz and Kazakh on the TRT Avaz’s website in the context of public diplomacy. In the content analysis for the news in four languages on the TRT Avaz’s website; It has been concluded that general news frames are about human and place interest and responsibility, and news about political/military and cultural public diplomacy are mostly included. In addition, the news intensely conveys monologue and short-term developments to disseminate information about countries.

Anahtar Kelimeler

Public Diplomacy, News Framing, Turkish World, Online Journalism, News.

Kaynakça

• Ackland, R. (2013). Web social science: Concepts, data and tools for social scientists in the digital age. London: Sage Publications.
• Açık, F. (2021). Türk dünyasında ortak geleceğin mimarlarından biri olarak eğitim. Türk Yurdu(404), 69-73.
• Akkoyun, T. (2021). Siyasal iletişim kapsamında kamu diplomasisi. In M. Ö. Seçim, & D. Çiftçi, Siyasal iletişimciler diyor ki (pp. 37-62). Konya: Literatürk.
• Andersson, M., Gillespie, M., & Mackay, H. (2010). Mapping digital diasporas @ BBC World Service: users and uses of the Persian and Arabic websites. Middle East Journal of Culture and Communication, 256-278.
• Aydemir, E. (2016). Dış politikada yumuşak güç ve medya. İstanbul: Kelkedon.
• Aydoğan, B. (2016). Politika Dergisi. Retrieved from https://www.politikadergisi.com/sites/default/files/guc_kavrami_ve_kamu_diplomasisi_-_bekir_aydogan-pdf.pdf
• Baxter, L. A. &. Babbie, E. R. (2004). The basics of communication research. Belmond, Ca: Thomson and Wadsworth.
• Becerikli, S.Y. (2005). Uluslararası halkla ı̇lişkiler. Ankara: Nobel Yayınları.
• Bostancı, M. (2012). Kamu diplomasisinde medyanın rolü ve önemi. İzmir: Anahtar Kitaplar Yayınevi.
• Bruce, P., & Shelley, R. (2010). Assessing stakeholder engagement. Communication Journal of New Zealand, 11(2), 30-48.
• Bullock, H. E., Wyche, K. F., & Williams, W. R. (2001). Media images of the poor. Journal of Social Issues, 57(2).
• Castells, M. (2008). The new public sphere: Global civil society, communication networks and global governance. The Annals of The American Academy, 616, 78-93.
• Cowan, G. & Arsenault, A. (2008). Moving from monologue to dialogue to collaboration: The three layers of public diplomacy. The Annals of the American Academy of Political and Social Science, 616 (1), 10-30.
• Çetinkaya, A. (2018). İçerik üretiminden reklama çevrimiçi gazetecilik. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Çömlekçi, M. F. (2019). Dijitalleşen diplomasi ve sosyal medya kullanımı: Büyükelçilik Facebook hesapları üzerine bir araştırma. Kırklareli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(1), 1-12.
• De Gouveia, P. F., & Plumridge, H. (2015). Infopolitik: Developing EU public diplomacy strategy. London: The Foreign Policy Centre.
• Digital News Report. (2021). Retrieved from https://reutersinstitute.politics.ox.ac.uk/digital-news-report/2021/dnr-executive-summary.
• Ekşi, M. (2014). Kamu diplomasisi ve Ak Parti dönemi Türk dış politikası. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Ertekin, B. A. (2012). Uluslararası sistemde görsel-ı̇şitsel medyanın kamu diplomasisi ve kamuoyu yaratmadaki önemi: Trt’nin Türkçe dışında yayın yapan kanalları üzerine bir ı̇nceleme. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 11(42), 323-354.
• Erzen, M. Ü. (2012). Kamu diplomasisi. İstanbul: Derin Yayıncılık.
• Gregory, B. (2011). American public diplomacy: enduring characteristics, elusive transformation. The Hague Journal of Diplomacy, 6, 351-372. doi: 10.1163/ 187119111X583941 Gülnar, M. (2017). Gündem belirlemede yeni alanlar ve yaklaşımlar. 1. Uluslararası İletişimde Yeni Yönelimler Konferansı, (pp. 469-477). İstanbul.
• Günaydın, Y., Saydam, M., Erdem, A., & Aytan, T. (2020). Türkiye Türkçesi öğrenen Türk soylu öğrencilerin vatan kavramına ilişkin algıları. Çukurova Üniversitesi Türkoloji Araştırmaları Dergisi, 5(2), 680-701.
• Güngör, N. (2013). İletişim: Kuramlar ve yaklaşımlar. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• İnceoğlu, Y. (2000). Uluslararası medya. İstanbul: Beta.
• Jensen, K. B., (2011). New media, old methods, internet methodologies and the online/offline divide. Yiğit Yavuz (Trans.)., Ş. Yavuz in. Medya ve izleyici bitmeyen tartışma. (pp. 55-83). Istanbul: Vadi Yayınları.
• Karadağ, H. (2016). Uluslararası ı̇lişkilerde yeni bir boyut. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Kelley, J. R. (2009). Between take-offs and crash landings: Situational aspects of public diplomacy, In N. Snow & N. J. Cull, Routledge Handbook of public diplomacy (pp.72-85), Newyork: Taylor&Francis.
• Koyuncu, S., & Medin, B. (2017). Resmî aktörler bağlamında dijital kamu diplomasisi. International Journal of Social Sciences and Education Research, 3(4), 1233-1244.
• Ledingham, J. A., & D. Bruning, S. (1998). Relationship management in public relations: dimensions of an organization-public relationship. Public Relations Review, 55-65.
• Leonard, M., Stead, C., & Smewing, C. (2002). Public diplomacy. London: The Foreign Policy Center.
• Mahheim, J. (1990). Strategic public diplomacy: The evolution of influence. Oxford: Oxford University Press.
• McCombs, M. E., & Shaw, D. L. (1972). The agenda setting function of the mass media. Public Opinion Quarterly(36), 176-184.
• McQuail, D. (2005). Mass communication theory. London: Sage Publication.
• Miles, M. B. & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook. Thousand Oaks. USA: Sage Publication.
• Nye, J. S. (2004). Soft power. New York: Public Affairs.
• Nye, J. S. (2005). Dünya siyasetinde başarının yolu - Yumuşak güç. Reyhan İnan Aydın, (Trans.). Ankara: Elips Yayınları.
• Nye, J. S. (2008). Public diplomacy and soft power. The Annals of the American Academy of Political and Social Science, 616(1), 94-109.
• Özder, A. (2013). Avrasya kavramı ve önemi. Avrasya İncelemeleri Dergisi (AVİD), 2, 65-88.
• Özkan, A. (2017). Medyanın kamu diplomasisi rolü. Kamu Diplomasisi Enstitüsü: http://www.kamudiplomasisi.org/makaleler/ makaleler/99-medyann-kamu-diplomasisi-rolue%20 Parim, A., & Çetin, C. (2021). Bir kamu diplomasisi aracı olarak TRT Avaz ve milliyetçilik. İletişim ve Diplomasi(5), 25-55.
• Potter, E. (2002). Canada and the new public diplomacy. S. Mawby içinde, Discussion papers in diplomacy (s. 43-64). Netherlands: Netherlands Institute of International Relations. Putnam, R. D. (2000). Bowling alone: The collapse and revival of American community. New York: Simon & Schuster.
• Sancar, G. A. (2015). Kamu diplomasisinde medyanın önemi: anadolu ajansı örneği. M. Şahin & B. S. Çevik (Ed.) Türk dış politikası ve kamu diplomasisi (pp. 439- 464). İstanbul: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Satow, E. (1966). A guide to diplomatic practice. London: Longmans.
• Seib, P. (2008). The Al Jazeera effect. Washington: Potomac Books.
• Semetko, H. & Valkenburg, P. (2000). Framing European politics: A content analysis of press and television news. Journal of Communication, 50(2), 93–109.
• Severin, W. J., & Tankard, J. W. (2001). Communication theories: Origins, methods, and uses in the mass media. New York: Longman.
• Signitzer, B. H. & Wamser, C. (2009). Public diplomacy: A specific governmental public relations function. C. Boran & V. Hazelton in Public relations theory II, (pp. 282-411), New York: Routledge.
• Szondi, G. (2008). Public diplomacy and nation branding: Conceptual similarities and differences. Netherlands: Netherlands Institute of International Relations.
• Tavşancıl, E. & Aslan-Sözel, E. (2001). Yazılı ve diğer materyaller için içerik analizi ve uygulama örnekleri. İstanbul: Epsilon Yayınevi.
• Tetik, M. O. (2017). Türk dünyası ortak kimliği inşasında söylem stratejileri. Türk Dünyası İncelemeleri Dergisi, 17(1), 37-50.
• TRT Avaz. (2022). Retrieved from https://www.trtavaz.com.tr
• Tunch, H. N. (1990). Communicating with the world: U.S. Public diplomacy overseas. New York: St. Martin Press.
• Versan, R. (1995). Tarih boyunca ve günümüzde diplomasi. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi (10), 89-96.
• Yang, A. (2015). Soft power, NGOs and virtual communication networks: New strategies and directions for public diplomacy. In G. J. Golan, S.-U. Yang, & D. F. Kinsey, International public relations and public diplomacy: Communication and engagement (pp. 297-314). New York: Peter Lang.
• Yağmurlu, A. (2019). Dijital diplomasi: Kamu diplomasisi çerçevesinden Avrupa Birliği üye ülkeleri ve Türkiye Dışişleri Bakanlıkları internet uygulamaları . Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 7(2), 1267-1295.
• Yıldırım, A. & Şimşek. H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldırım, G. (2015). Uluslararası halkla ı̇lişkiler perspektifinden kamu diplomasisi. İstanbul: Beta Basım.
• Zaharna, R. S. (2009). Mapping out a spectrum of public diplomacy initiatives. Information and relational communication frameworks. In N. Snow & N. J. Cull, Routledge Handbook of public diplomacy (pp 86-100), Newyork: Taylor&Francis.