“Okul Dışı Öğrenme Ortamları ile Fen Öğretimi" Hakkında Öğrenci Görüşleri: Planetaryum Gezisi

Yıl 2016, Cilt: 1 Sayı: 1, 1 - 24, 23.12.2016

Gökhan Sontay , Miyase Tutar , Orhan Karamustafaoğlu

Öz

Fen öğretimi genellikle üç
öğrenme ortamında yürütülmektedir. Bu üç öğrenme ortamı; sınıf, laboratuvar ve
okul dışı mekânlardır. Gerçek hayat ise sınıf duvarlarının dışında devam
etmektedir. Sınıf  ve laboratuvar ortamları
fen dersleri için sınırlı bir öğrenme ortamı olup fen öğrenmede okul dışı
mekânlarda öğrencilere birçok fırsatlar sunmaktadır. Bu araştırmada ortaokul 8.
sınıf öğrencilerinin okul dışı öğrenme ortamlarından birisi olan “Planetaryum”
gezisi ile ilgili görüşlerinin neler olduğunu ortaya koymak amaçlanmıştır.
Araştırma, nitel araştırma yöntemlerinden olgu bilim desenine uygun olarak
yürütülmüştür. Araştırma 2015-2016 eğitim-öğretim yılında Amasya iline bağlı
Gediksaray ilçesinde bulunan bir ortaokulda öğrenim gören 17 sekizinci sınıf
öğrencisi ile birlikte uygulama yapılmıştır. Araştırmada veriler, öğrencilerle
yapılan yarı yapılandırılmış görüşmelerle elde edilmiş ve Nvivo 9
programı kullanılarak analiz edilmiştir. Yapılan
planetaryum gezisi sonrasında sonucunda öğrenciler, planetaryum gezisinin fen
öğrenme açısından uygun olduğunu, bilgilerin daha kalıcı hale geldiğini ve bu
tür okul dışı öğrenme ortamlarının eğlenceli ve etkili olduğu için yapılması
gerektiğini ifade etmişlerdir. Araştırma sonuçlarına dayalı olarak ilgililere gerekli
öneriler sunulmuştur. 

Anahtar Kelimeler

fen öğretimi, planateryum, uzay

Student Views About “Science Teaching With Outdoor Learning Environments”: Planetarium Tour

Öz

Kaynakça

• Ateş, A. (2009). Gökyüzüne yere indiren araçlar: Planetaryumlar. NTV Bilim, 7, 106-115.
• Bakioğlu, B. & Karamustafaoğlu, O. (2014). Outdoor science education: Technical visit to a dialysis center, Turkish Journal of Teacher Education, 3(2), 15-26.
• Balkan Kıyıcı, F. & Atabek Yiğit, E. (2010). Science education beyond the classroom: A field trip to wind power plant. International Online Journal of Educational Sciences. 2(1), 225-243.
• Baxter, J. M. & Preece, P.F.W. (2000). A comparison of dome and computer planetaria in the teaching of astronomy. Research in Science and Technological Education, 18(1), 63-69.
• Bishop, J. E. (2003). Pre-college astronomy education in the United States in the twentieth century. In Heck A. (Eds), Information Handling in Astronomy – Historical Vistas (pp.207-231). Dordrecht, Netherlands: Kluwer Academic Publishers.
• Bozdoğan, A.E. (2007). Bilim ve teknoloji müzelerinin fen öğretimindeki yeri ve önemi. (Doktora tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara).
• Braund, M. & Reiss, M. (2006). Towards a more authentic science curriculum: The contribution of out-of-school learning. International Journal of Science Education, 28(12), 1373-1388.
• Carrier, S. J. (2009).The effects of outdoor science lessons with elementary school students on preservice teachers’ self-efficacy. Journal of Elementary Science Education, 21(2), 35-48.
• Çepni, S. (2010). Araştırma ve proje çalışmalarına giriş (5. Baskı). Trabzon: Ofset Matbaacılık.
• Dillon J., Rickinson, M., Teamey, K., Morris, M., Choi, M. Y., Sanders, D. & Benefield, P. (2006). The value of outdoor learning: evidence from research in the UK and elsewhere. School Science Review, 87(320), 107-111.
• Ertaş, H., Şen, A.İ., ve Parmaksızoğlu, A. (2011). Okul dışı bilimsel etkinliklerin 9. sınıf öğrencilerinin enerji konusunu günlük hayatla ilişkilendirme düzeyine etkisi. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 5(2), 178-198.
• Ertaş, H. ve Şen, A.İ. (2011). Fen öğretiminde okul dışı öğrenme ortamları, Ankara: Pegem Akademi Yayınları
• Fletcher, J. K. (1980). Traditional planetarium programming versus participatory planetarium programming. School Science and Mathematics, 80(3), 227-232.
• Güler, A. (2011). Impact of a planned museum tour on the primary school students’ attitudes. Elementary Education Online, 10(1), 169-179.
• Koçer, D., Gülseçen S., (2001). Sekiz yıllık temel eğitimde astronomi eğitim ve öğretiminin yeri. Sekiz Yıllık Eğitimde Fen ve Matematik Öğretimi Sempozyumu, Bildiriler Kitabı: Kültür Koleji Yayınları, 57-70.
• Lakin, L. (2006). Science beyond the classroom. Journal of Biological Education, 40(2), 88-90.
• Mallon, G. L. & Bruce, M. H. (1982). Student achievement and attitudes in astronomy: An experimental comparison of two planetarium programs. Journal of Research in Science Teaching, 19(1), 53-61.
• MEB (2005). İlköğretim fen ve teknoloji dersi (6,7 ve 8. Sınıflar) öğretim programı. Ankara: Devlet Kitapları Basım Evi.
• NRC (National Research Council) (1996). National science education standards.USA: National Academy Press.
• Orion, N. & Hofstein, A. (1994). Factors that influence learning during a scientific field trip in a natural environment. Journal of Research in Science Teaching, 31(10), 1097–1119.
• Özür, N.(2010). Sosyal bilgiler dersinde sınıf dışı etkinliklerin öğrenci başarısına etkisi. (Doktora tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara).
• Paykoç, F., Baykal, S. (1999). Müze pedagojisi: kültür, iletişim ve aktif öğrenme ortamı olarak müzelerin etkinliğine ilişkin bir çalışma. 3. Uluslararası Tarih Kongresi’nde sunulan bildiri, Müzecilikte Yeni Yaklaşımlar: Küreselleşme ve Yerelleşme. Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı, İstanbul.
• Payne, M. R. (1985). Using the outdoors to teach science: a resourge guide for elementary and middle school teachers. National institute of education (ED): Wasington, DC.
• Reed, G. & Campbell, J. R. (1972). A comparison of the effectiveness of the planetarium and the classroom chalkboard and celestial globe in the teaching of specific astronomical concepts. School Science and Mathematics, 72(5), 368-374.
• Smith, W.S.,McLaughlin, E. & Tunnicliffe, S.D. (1998). Effect on primary level students of in-service teacher education in an informal science setting. Journal of Science Teacher Education, 9(2), 123-142.
• Tekkumru Kısa, M. (2005). Development and implementation of a “science center learning kit” designed to improve student outcomes from an informal science setting. Unpublished master thesis. Graduate Program in Secondary School Science and Mathematics Education, Boğaziçi University, İstanbul.
• Thomas, G. (2010). Facilitator, teacher, or leader? Managing conflicting roles in outdoor education. Journal of Experiential Education, 32(3), 239–254.
• Topallı, K. Ö. N. (2001). İlk ve orta dereceli okullarda güzel sanatlar eğitimi kapsamında müze eğitiminin rolü ve önemi. (Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara).
• Yardımcı, E. (2009). Yaz bilim kampında yapılan etkinlik temelli doğa eğitiminin ilköğretim 4 ve 5. sınıftaki çocukların doğa algılarına etkisi. (Yüksek lisans tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu).
• Yavuz, M. ve Balkan Kıyıcı, F. (2012). İnformal öğrenme ortamlarının ilköğretim öğrencilerinin fene karşı kaygı düzeylerinin değişmesine ve akademik başarılarına etkisi: Hayvanat bahçesi örneği. X. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi’nde sunulan bildiri, Niğde Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Niğde.
• Yıldırım, A ve Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (9. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.