Examining the Concept of “Good Design” in the Context of Knowledge and Value

Yıl 2021, Cilt: 20 Sayı: 1, 171 - 192, 15.03.2021

Murad Babadağ Oğuz Haşlakoğlu

https://doi.org/10.20981/kaygi.889101

Öz

This article first examines the concept of “good design” in the context of virtue, with respect to the making/becoming relation, as part of knowledge turning into virtue and the concept of ‘good’, then compares it to the contemporary approaches of design- again with respect to the making/becoming relation. An explanation of how humans privilege themselves as a species by using nature as an instrument by means of design based on the contexts of knowledge and virtue will be attempted. The fact that humans learn and experience the ways of acquiring the knowledge of making, of protecting and transferring that knowledge on one hand, on the other hand, they attain the concept of virtue through the tool they have made that functions properly and completely will be discussed. In this way, how the context of knowledge and virtue produces itself in the principle of ‘being’ that is actually of humans will be investigated through the action of ‘making’.

Anahtar Kelimeler

Knowledge, Virtue, Design, Stone Tool, Tekhné, Making/Becoming, Function, Good, Beautiful

Bilgi ve Değer Bağlamında “İyi Tasarım” Kavramının İzinin Sürülmesi

Öz

Bu makalede, “iyi tasarım” kavramı değer bağlamında, Platonik bir kavram olan Poiesis (yapma/olma) ilişkisi üzerinden, bilginin değere dönüşmesi ve temel değer olarak “iyi” çerçevesinde, sonra da, çağdaş tasarım yaklaşımlarıyla kıyaslanarak irdelenecektir. İnsanın tasarım yoluyla bilgi ve değer bağlamı üzerinden kendisini bir tür olarak nasıl doğayı araçsallaştırarak ayrıcalıklı bir konuma getirdiği, ilk taş alet teknolojisi örneğinde incelenerek ortaya konulmaya çalışılacaktır. Alet yapmak sayesinde bir yandan, yapma bilgisini elde etmek, korumak ve aktarmak yollarını öğrenir ve deneyimlerken, diğer yandan da yaptığı aletin işlevini doğrudan ve tam olarak yerine getirmesi sayesinde de değer kavramına ulaşması irdelenecektir. Böylece ‘yapma’ eylemi üzerinden bilgi ve değer bağlamının nasıl bizatihi insanın ‘olma’ esasında kendisini ürettiği araştırılacaktır. Metin boyunca, ilk taş alet teknolojisi örneği kapsamında evrim teorisi ele alınarak, bir tür olarak Homo Sapiens’in Platonik mahiyette yapma-olma/auto-poiésis bağlamı üzerinden nasıl kendine bir Dünya sahnesini açtığı konusu ele alınmıştır. Aletin nicelik ve nitelik analizlerini yaparak, onun iyi olup olmadığına karar vermek ancak ideolojik ve ekonomik fayda amaçlıdır. Doğadan özgürleşmeyi sağlayan pragmatik değerler, bu araçsallaştırmadan da kurtularak hürleşme (özgürleşmeden farklı olarak) bağlamında özellikle aşılması gereken değerlerdir. Bu anlamda “iyi” yapılmaktan öte, olunan bir şeydir. Yapma-olma vasıtasıyla sahip olduğumuz değerler, bizi aynı şekilde, bugüne kadar kullandığımız pragma değerlerinden de hürleştirmelidir. İnsanoğlunun örtük ve esas amacı, kendi doğası gibi görünen bu araçsallaşmadan da hürleşme olmalıdır.

Anahtar Kelimeler

Bilgi, Değer, Tasarım, Taş Alet, Tekhné, Yapma/Olma, İşlev, İyi, Güzel

Kaynakça

• ADORNO, T. & M. HORKHEIMER (2010). Aydınlanmanın Diyalektiği, çev. Nihat Ülner & Elif Öztarhan Karadoğan, İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• ARISTOTELES (2017). Eudemos’a Etik, çev. Saffet Babür, Ankara: BilgeSu Yayıncılık.
• ARISTOTELES (2019). Parva Naturalia, çev. Furkan Akderin, İstanbul: Say Yayınları.
• BAKER, S. (2015). “The Concept of Ergon: Towards an Achievement Interpretation of Aristotle's Function Argument,” Oxford Studies in Antient Philosophy, 48/2015: 227-266.
• BAKIRCI, Ç. M. (2013). Evrim Kuramı ve Mekanizmaları, İstanbul: Evrensel Basım Yayın.
• BOUCHER, G. (2013). Yeni Bir Bakışla Adorno, çev. Yetkin Başkavak, Kolektif Kitap.
• DAMASIO, A. (1999). Descartes’ın Yanılgısı, çev. Bahar Atlamaz, İstanbul: Varlık Yayınları.
• DARWIN, C. (1968). İnsanın Türeyişi, çev. Yavuzer Erkoçak, Ankara: Sol Yayınları.
• DARWIN, C. (2009). Türlerin Kökeni, çev. Öner Ünalan, İstanbul: Evrensel Basım Yayın.
• ECO, U. (2020). Felsefe Tarihi 1, çev. Leyla Tongıuç Basmacı, İstanbul: Alfa Yayınları.
• FLUSSER, W. (1999). The Shape of Things, A Philosophy of Design, London: Reaktion Books.
• FRY, T. (2012). Becoming Human By Design, London: Berg Publishing.
• HAŞLAKOĞLU, O. (2016). Platon Düşüncesinde Tekhné. Sanat ve Felsefenin Ortak Kökeni Üzerine Bir İnceleme, İstanbul: Sentez Yayıncılık.
• HEIDEGGER, M. (2015). Metafizik Nedir?, çev. Yusuf Örnek, Ankara: Türkiye Felsefe Kurumu.
• KANT, I. (2020). Ahlak Metafiziğinin Temellendirilmesi, çev. Ioanna Kuçuradi, Ankara: Türkiye Felsefe Kurumu.
• LEADER, D. (2020). El, çev. Erkan Ünal, İstanbul: İthaki Yayınları.
• LOREI-GOURHAN, A. (1993). Gesture and Speech, US: The MIT Press.
• PAULHAN, FR. (1946). Ahlakın Ahlaksızlığı, çev. Mehmet Naci Ecer, İstanbul: Remzi Kitabevi.
• PAPANEK, V. (1985). Design For The Real World, Chicago Academy Chicago Publishers.
• UEKI-POLET K. & K: KLEMP (2009). Less and More, The Design Ethos of Dieter Rams, Berlin: Gestalten Books.
• SCHRODINGER, E. (2020). Doğa ve Yunanlılar & Bilim ve Humanizm, çev. Aynur Başğınar, İstanbul: Babil Kitap.
• TAPAN, M. (1980). Mimarlıkta Değerlendirme Aracı Olarak Fayda-Değer Analizi, İstanbul: İTÜ Yayınları.