8. Sınıf Öğrencilerinin Matematiksel Problemler Bağlamındaki Argümantasyon Süreçlerinin İncelenmesi

Yıl 2019, , 1679 - 1693, 15.07.2019

Sare Şengül , Sevilay Tavşan

https://doi.org/10.24106/kefdergi.3241

Cited By: 2

Öz

Bu araştırmanın amacı 8. sınıf öğrencilerinin matematiksel problemler bağlamındaki argümantasyon süreçlerinin incelenmesidir. Çalışma Trabzon ilinde bir devlet ortaokulunda gerçekleştirilmiştir. Çalışma grubu, “benzeşik (homojen) örnekleme” yöntemi ile seçilen üç öğrenciden oluşmaktadır. Bu öğrencilerin ikisi kız, biri erkektir. Araştırmada, nitel araştırma modellerinden biri olan özel durum çalışması kullanılmıştır. Veri toplama aracı olarak iki problem çözme etkinliği, yarı yapılandırılmış görüşme formu, video ve ses kayıt cihazları kullanılmıştır. Problem çözüm süreçlerinde, öğrenciler arasında meydana gelen tartışmalar Toulmin’in argümantasyon modeline göre analiz edilmiştir. Öğrencilerin sürece yönelik görüşlerini incelemek için ise Akı ve Gürel’in (2016) çalışmalarında kullanmış oldukları çerçeveden yararlanılmıştır. Araştırma sonucunda öğrencilerin argümantasyon bileşenlerinden en çok iddia (94), en az ise destekleyici (0) bileşenini kullandıkları tespit edilmiştir. Öğrencilerin ikinci uygulama sürecinde oluşturdukları argüman sayısının birinciye göre daha fazla olduğu belirlenmiştir. Bununla birlikte öğrencilerin grupça tartışarak problem çözme sürecinin kendilerine bilişsel, duyuşsal, sosyal paylaşım ve dilsel bileşenler bağlamında katkı sağladığı yönünde açıklamalarda bulundukları görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

argümantasyon, toulmin modeli, problem çözme

The Examination of the Argumentation Processes of 8th Grade Students in the Context of Mathematical Problems

Öz

The aim of research is to examine of argumentation process of 8th grade students in the context of mathematical problems. The study was conducted in a state secondary school in the province of Trabzon. The study group consists of three students selected by the "homogeneous sampling" method. Two of these students are girls and one is a boy. Case study, one of the qualitative research, was used in this study. Two problem solving activities, semi-structured interview form, video and audio recorders were used as data collection tools. Discussions that occured between students in the process of problem solving were analyzed according to Toulmin’s argumentation model. Also, in order to examine the opinions of students on the process was benefited framework that Akı and Gurel (2016) used in their studies. As a result of the research, it has been determined that the students used the most claim (94) and at least the backing (0) component in the argumentation components. It has been determined that the number of arguments that students created during the second implementation process was higher than the first. In addition to this, it has been seen that students explained that solve problems by group discussing have contributed to them in the context of cognitive, affective, social sharing and linguistic components.

Anahtar Kelimeler

argumentation, toulmin’s model, problem solving

Kaynakça

• Akdur, T. E. ve Kurbanoğlu, H. M. (2014). Scientix Projesi: sorgulamaya dayalı fen ve matematik eğitimi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2018, http://ab.org.tr/ab15/bildiri/129.pdf. Akı, F. N. ve Gürel, Z. (2016). Freshman year computer engineering students’ experiences for flipped physics lab class: an action research. Turkish Physical Society (s. 1- 4) içinde. Muğla: Bodrum. Akpınar, E. ve Ergin, Ö. (2005). Yapılandırmacı kuramda fen öğretmeninin rolü. İlköğretim Online, 4 (2), 55-64. Andriessen, J., Baker, M. J. ve Dan Suthers, D. (2003). Argumentation, computer support, and the educational context of confronting cognitions. J. Andriessen, M.J. Baker ve D. Suthers (Eds.), Arguing to learn: Confronting cognitions in computer-supported collaborative learning environments (ss.1-25) içinde. Dordrecht: Kluwer Academic Publis-hers. Aymen Peker, A., Apaydın, Z. ve Taş, E., (2012). Isı yalıtımını argümantasyonla anlama: İlköğretim 6. sınıf öğrencile-ri ile durum çalışması. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4 (8), 79-100. Brown, R. ve Redmond, T. (2007). Collective argumentation and modelling mathematics practices outsidethe class-room. Mathematics Education Research Group of Australasi (ss.163-172) içinde. Australia: University of Tasma-nia. Brown, R. ve Reeves, B. (2009). Students’ recollections of participating in collective argumentation when doing mat-hematics. Mathematics Education Research Group of Australasia (ss. 73-80) içinde. Australia: University of Mas-sey. Çepni, S. (2009). Araştırma ve proje çalışmalarına giriş (geliştirilmiş 4.baskı). Ankara: Pegem Yayınları. Çetin, P. S., Kutluca, A. Y. ve Kaya, E. (2014). Öğrencilerin argüman kalitelerinin incelenmesi. Fen Bilimleri Öğretimi Dergisi, 2 (1), 56-66. Çinici, A., Özden, M., Akgün, A., Herdem, K., Karabiber, H.L. ve Deniz, Ş.M. (2014). Kavram karikatürleriyle destek-lenmiş argümantasyon temelli uygulamaların etkinliğinin incelenmesi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Ensti-tüsü Dergisi, 7 (18), 571-596. Dinçer, S. (2011). Matematik lisans derslerindeki tartışmaların Toulmin modeline göre analizi. Yayımlanmamış Dok-tora Tezi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Doruk, M. (2016). İlköğretim matematik öğretmeni adaylarının analiz alanındaki argümantasyon ve ispat süreçlerinin incelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum. Driver, R., Newton, P. ve Osborne, J. (2000). Establishing the norms of scientific argumentation in classrooms. Science Education, 84 (3), 287-312. Duran, M., Doruk, M. ve Kaplan, A. (2017). Argümantasyon tabanlı olasılık öğretiminin ortaokul öğrencilerinin başarı-larına ve kaygılarına etkililiğinin incelenmesi. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 13 (1), 55-87. Garcia-Mila, M. ve Andersen, C. (2008). Cognitive foundation in the study of argumentation in science classrooms. In M. Aleixandre (Ed.), Argumentation in science education: Perspectives from classroom-based research (s.29-45). NewYork: Springer. Inglis, M., Meija-Ramos, J. P. ve Simpson, A. (2007). Modelling mathematical argumentation: the importance of quali-fication. Educaional Studies in Mathematics, 66 (1), 3-21. Jimenez-Aleixandre, M., Rodriguez, R. ve Duschl, R. (2000). “Doing the lesson” or “doing science”: Argument in high school genetics. Science Education, 84 (6), 757-792. Karataş, İ. (2008). Problem çözmeye dayalı öğrenme ortamının bilişsel ve duyuşsal öğrenmeye etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Trabzon. Keys, C. W., Hand, B., Prain, V. ve Collins, S., (1999). Using the science writing heuristic as a tool for learning from laboratory investigations in secondary science. Journal of research in science Teaching. 36 (10), 1065-1084. Krummheuer, G. (2007). Argumentation and participation in the primary mathematics classrom two episodes and related theoretical abductions. Journal of Mathematical Behavior, 26 (1), 60-82. Kuhn, D. ve Moore, W. (2015). Argument as core curriculum. Learning: Research and practice, 1 (1), 66-78. Küçük Demir, B. (2014). Argümantasyon tabanlı bilim öğrenme yaklaşımının öğrencilerin matematik başarılarına ve yaratıcı düşünme becerilerine etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum. Lee, K. S. (2004). Effects of individual versus online collaborative case study learning strategies on critical thinking of undergraduate students. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Teksas Üniversitesi. Mercan, E. (2015). Fonksiyonlar konusunun öğretiminde argümantasyon tabanlı öğrenme yaklaşımının etkisinin farklı değişkenler açısından incelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Ens-titüsü, Erzurum. Miles, M. B. ve Huberman, A.M. (1994). Qualitative data analysis : An expanded sourcebook (geliştirilmiş 2. baskı). Calif. : SAGE Publications. Miller, M. (1987). Argumentation and cognition. In M. Hickmann (Ed.), Social and functional approaches to language and thought (s. 225-249). London: Academic Press. Milli Eğitim Bakanlığı [MEB]. (2013). Ortaokul matematik dersi 5-8 sınıflar öğretim programı. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı, Devlet Kitapları Müdürlüğü Basım Evi. Mueller, M. F. (2009). The co-construction of arguments by middle-school students. Journal of Mathematical Beha-vior, 28, 138-149. Mueller, M. ve Yankelewitz, D. (2014). Fallacious argumentation in student reasoning: Are there benefits?. European Journal of Science and Mathematics Education, 2 (1), 27-38. Naylor, S. ve Keogh, B. (2007). Argumentation and primary science. Research in Science Education,37, 17-39. Öğreten, B. ve Uluçınar Sağır, Ş. (2014). Argümantasyona dayalı fen öğretiminin etkililiğinin incelenmesi. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 11 (1), 75-100. Puvirajah, A. (2007). Exploring the quality and credibility of students’ argumentation: teacher facilitated technology embedded scientific inquiry. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Wayne State Üniversitesi. Rasmussen, C., Kwon, O. N., Allen, K., Marrongelle, K. ve Burtch, M. (2006). Capitalizing on advances in mathematics and K-12 mathematics education in undergraduate mathematics: An inquiry-oriented approach differential equa-tions. Asia Pacific Education Review, 7 (1), 85–93. Sanchez, M. G. C. ve Uriza, R. C. (2008, Temmuz). Studying arguments in mathematics classrom: a case study. 11th International Congress on Mathematical Education, Monterrey, Mexico. Şekerci, A. R. (2013). Kimya laboratuvarında argümantasyon odaklı öğretim yaklaşımının öğrencilerin argümantas-yon becerilerine ve kavramsal anlayışlarına etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi, Eğitim Bi-limleri Enstitüsü, Erzurum. Toulmin, S. (1958). The uses of argument. Cambridge: Cambridge University Press. Vygotsky, L. (1998). Düşünce ve dil (S. Koray, çev.). İstanbul: Toplumsal Dönüşüm. Yann-Shya, W. (2010). The effects of collaborative problem solving on individual problem-solving ability. National Convention of the Association for Educational Communications and Technology, 1 (2), 482-489. Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (geliştirilmiş 9.baskı). Ankara: Seçkin Yayınları.