Islamic philosophers who were closely interested in medical science considered the data of physical medicine together with the data of morality and virtues that closely concern the development of the human soul. In this respect, morality, defined as “the characteristic established in the soul” in Islamic philosophy, was also accepted as a “spiritual character” with the influence of Galen on Islamic thought. At this point, Abū Zayd al-Balkhī who is both a moral philosopher and a theoretical physician and psychologist, evaluated mental illnesses and moral tendencies together; by positioning physical and mental illnesses, he revealed the interaction between them. The problem of this study is the relationship that Balkhī, the pioneer of spiritual medicine and psychotherapy in Islamic thought, wanted to establish between morality and medicine within the framework of his work “Masālih al-abdān wa-l-anfus”. The study discusses this issue. Balkhī’s claim that religious discourses can only be truly understood through philosophical inquiry, and that this can be achieved by establishing a balance between the soul and body, shows that he tried to establish a similar compromise between ethics and medicine. Balkhī wanted to achieve this under the religion-philosophy compromise. Here, Balkhī combined ethics with Galen’s theory of ethics, and saw the balance of the soul’s powers as a condition for mental health. Balkhī’s Masālih is the first book in Islamic ethics literature that addresses spiritual medicine and physical medicine together and offers solutions to both. In this respect, our study revisits the literature in this field and evaluates the studies conducted on Balkhī’s book “Masālih” in particular according to the ethics-medicine reconciliation.
Islamic Philosophy Ethics Soul Spiritual Medicine Balkhī Maṣāliḥ
Tıpla yakından ilgilenen İslâm filozofları, bedenî tıbbın verileri ile insan ruhunun gelişimini yakından ilgilendiren ahlâk ve erdemlerin inşasını beraber ele almışlardır. Bu bakımdan İslâm felsefesinde “nefiste yerleşik olan yatkınlık” şeklinde tanımlanan ahlâk, Galen’in İslâm düşüncesine etkisiyle “ruhânî bir tababet” olarak da kabul görmüştür. Bu noktada hem ahlâk filozofu hem de teorik tıpçı ve psikolog kimliği ile Ebû Zeyd el-Belhî, ruh hastalıkları ile ahlâkî yönelimleri beraber değerlendirmiş; bedenî ve ruhî hastalıklara bir konumlandırma yapmak suretiyle bunlar arasındaki etkileşimi ortaya koymuştur. Bu çalışma, ruhsal tıp ve psikoterapinin İslâm düşüncesindeki öncü ismi Belhî’nin Mesâlihu’l-ebdân ve’l-enfüs adlı eseri çerçevesinde ahlâk ile tıp arasında kurmak istediği ilişkiyi araştırmanın problemi olarak belirlemekte ve bunu tartışmaya açmaktadır. Belhî’nin, dinî hakikatin ancak felsefî araştırmalarla gerçek anlamda anlaşılabileceğini ve bunun da ruh-beden dengesi ile yapılabileceğini ileri sürmesi, ahlâk-tıp arasında kurmak istediği ilişkinin din-felsefe uzlaşısı çatısı altında gerçekleşeceğini gösterir. Belhî, burada ahlâkı Galenci ahlât teorisi ile birleştirmiş, ruhun güçlerinin itidal üzere olmasını ruh sağlığının bir şartı olarak görmüştür. Belhî’nin Mesâlih’i, ruhsal tıp ile bedensel tıbbın verilerini beraber ele alan ve her ikisine çözüm önerileri sunan İslâm ahlâk literatürünün ilk eseridir. Bu yönüyle çalışma, bu alandaki literatürü yeniden gözden geçirmekte ve özellikle Mesâlih üzerine yapılan bilimsel nitelikteki çalışmaları ahlâk-tıp uzlaşısı ekseninde değerlendirmeye tabi tutmaktadır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | İslam Araştırmaları (Diğer) |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 12 Haziran 2025 |
Yayımlanma Tarihi | 15 Haziran 2025 |
Gönderilme Tarihi | 1 Ocak 2025 |
Kabul Tarihi | 5 Mayıs 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 8 Sayı: 1 |