Hope for Solidarity in Richard Rorty

Yıl 2018, Sayı: 2 - 2018, 35 - 51, 04.10.2018

Serpil Durğun

Öz

In Rorty's liberal political discourse, hope does have a central importance. Hopefulness, which is fed by the increase of human solidarity, implies faith and belief in a better world and better people. This belief is intended to increase our susceptibility to the suffering and degradation of other people, in other words to extend the "we-feeling” to maximum extent. Extension of this emotion always manifests itself in the form of an inclusion that does not unify the other and does not interfere with the other in official ways. In such an inclusion, each person treats the other as "one of us" and the limits of the segment considered as "one of us" gradually widens. Training of such manipulation of emotions makes this extension possible. Art and literature products occupy a dominant place in such training. Thus, the rational culture of the Enlightenment leaves its place to – a poetized culture - the culture in Rorty's liberal utopia. At this very point, the hope to believe that the world could be made a more liveable place by the human effort or in other words, by being hopeful, constitutes the Archimedes' point of Rorty's liberal utopia. He justifies that hopefulness and reality, which are an argument for our ability to create better worlds and people, always depend on our active contributions, attentions and goals. In this context, if we have faith in hope and our own light, Rorty believes that our democratic values will increasingly grow. So, once democracy is comprehended as a development of political and ethical consequences, hopefulness which is arm-in-arm with the ethical impulse in the heart of Rorty's liberal utopia emerges as democracy. Declining the 'obedient players' conception immanent to the traditional philosophy, Rorty places the notion of 'we, the mankind, can make the difference', to the center of the liberal utopia. Here, the notion of thinking that we can make such a difference emerges as a hope in Rorty's liberal utopia.

Anahtar Kelimeler

Solidarity, Hope, We-feeling, Democracy, Liberal Utopia

Richard Rorty’de Dayanışma Umudu

Öz

Rorty’nin liberal politik söyleminde, umut merkezi bir öneme sahiptir. İnsan dayanışmasının gitgide artmasına yönelik beslenen umutlu olmak teması, daha iyi bir dünyaya ve daha iyi insanlara duyulan inancı imlemektedir. Bu inanç, başka insanların acı çekiş ve aşağılanmalarına yönelik duyarlılığımızın artmasına, diğer bir ifadeyle “biz” duygusunun olabildiğince genişletilmesine yöneliktir. Söz konusu duygunun genişletilmesi daima, ötekini aynı-yapmayan ve ötekine resmi yollarla müdahale etmeyen bir dahil ediş biçiminde kendini gösterir. Böyle bir dahil edişte her bir kişi diğerine, “bizden biri” olarak davranır ve “bizden biri” olarak görülen kesimin sınırları gitgide genişler. Duyguların manipülasyonu eğitimi, söz konusu genişlemeyi mümkün kılar. Bu eğitimde sanat ve edebiyat ürünleri başat bir yer işgal eder. Böylece, Aydınlanmanın rasyonel kültürü, yerini Rorty’nin liberal ütopyasındaki kültüre –şiirsel bir hale getirilmiş kültüre – bırakır. Tam bu noktada, insan çabasıyla dünyanın daha yaşanılabilir bir yer haline getirilebileceğine inanma umudu ya da diğer bir ifadeyle umutlu olmak, Rorty’nin liberal ütopyasının Arşimet noktasını oluşturur. Bizim daha iyi dünyalar ve kişiler yaratma yeteneğimizin olduğuna ilişkin bir argüman olan umutlu olmak, gerçekliğin daima bizim aktif katkılarımıza, ilgi ve amaçlarımıza bağlı olduğunu savunur. Bu bağlamda, eğer umuda ve kendi ışığımıza inanırsak, Rorty demokratik değerlerimizin gitgide artacağına inanır. Çünkü demokrasi, politik ve etik neticelerin bir gelişmesi olarak anlaşıldığında, Rorty’nin liberal ütopyasının merkezinde etik dürtüyle kol kola olan umutlu olmak, demokrasi olarak belirir. Geleneksel felsefeye içkin olan ‘itaat eden oyuncular’ anlayışını kabul etmeyen Rorty, liberal ütopyasının odağına ‘biz insanların fark yaratabileceğine’ ilişkin düşünceyi yerleştirir. İşte, böyle bir farklılık yaratabileceğimizi sanmak düşüncesi, Rorty’nin liberal ütopyasında bir umut olarak karşımıza çıkar.

Anahtar Kelimeler

Dayanışma, Umut, Biz Duygusu, Demokrasi, Liberal Ütopya

Kaynakça

• Gürsoy, Ö. (2014). Richard Rorty. (A. Tunçel & K. Gülenç, Ed.), Siyaset Felsefesi Tarihi: Platon’dan Zizek’e içinde (ss. 783-802). Ankara: Doğu Batı Yayınları.
• Geçit, B. (2016). Mustafa Çevik’in Müslümanca Demokrasi Düşüncesinin Eleştirisi. Beytulhikme An International Journal of Philosophy, 6(2), 296-312.
• Habermas, J. (2017). “Öteki” Olmak “Öteki”yle Yaşamak: Siyaset Kuramı Yazıları (İ. Aka, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Koopman, C. (2006). Pragmatism As A Philosophy Of Hope: Emerson, James, Dewey, Rorty. Journal of Speculative Philosophy, 20(2), 106-116.
• Mouffe, C. (2016). Yapıbozum ve Pragmatizm (T. Birkan, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Nielsen, K. (1993). Peirce, Pragmatism And The Challenge Of Postmodernism. Transactions of the Charles S. Peirce Society, 29(4), 513-560.
• Rorty, R. (1994). İnsan Hakları, Akıl ve Duyarlılık (M. Sancar, Çev.). Birikim Dergisi, 67, 56-68. Erişim adresi http://www.birikimdergisi.com/birikim-yazi/4304/insan-haklariakil-ve-duyarlik#.WkpvANJl9dg
• Rorty, R. (1995). Olumsallık, İroni ve Dayanışma (M. Küçük & A. Türker, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Rorty, R. (2002a). Dayanışma Olarak Bilim (H. Arslan, Çev. & Ed.), Retorik, Hermeneutik ve Sosyal Bilimler: İnsan Bilimlerinde Retoriğe Dönüş içinde (ss. 39-55). İstanbul: Paradigma Yayınları.
• Rorty, R. (2002b). Hope and The Future. Peace Review, 14 (2), 149-155.
• Rorty, R. (2006). Felsefe ve Doğanın Aynası (F. Günsoy Kaya, Çev.). İstanbul: Paradigma Yayınları.
• Rorty, R. (2008). Demokrasi ve Felsefe (Ş. Öztürk, Çev.). Cogito, 54, 1-12. Erişim adresi http://www.eurozine.com/demokrasi-ve-felsefe/?pdf
• Rorty, R. (2010). Freud ve Ahlak Düşüncesi (B. Tümkaya, Çev). Ethos, 3(2), 1-20.
• Rorty, R. (2011). Habermas, Lyotard ve Postmodernite (M. Küçük, Çev. & Ed.), Modernite versus Postmodernite içinde (ss. 291-311). İstanbul: Say Yayınları.
• West, D. (1998). Kıta Avrupası Felsefesine Giriş: Rousseau, Kant, Hegel’den Foucault ve Derrida’ya (A. Cevizci, Çev.). İstanbul: Paradigma Yayınları.
• Yağanak, E. (2017). Sosyo-Politik Düzenin Koşulu Olarak İnsan Doğası. Akdeniz İnsani Bilimler Dergisi, 7(2), 445-451.