Turizm Yöneticilerinin Ekoturizm Algısının AHP Yöntemi ile Belirlenmesi: Giresun İli Örneği

Yıl 2021, , 660 - 678, 31.12.2021

Melek Turan , Hakan Akyurt

https://doi.org/10.38155/ksbd.993277

Cited By: 2

Öz

Çalışmanın amacı, özellikle Doğu Karadeniz Bölgesinde önemli bir turizm çeşidi haline gelen ekoturizm kavramının turizm yöneticilerinin algılarındaki yerinin belirlenmesidir. Turizm yöneticilerinin ekoturizme bakış açılarının ortaya konması ve tutumlarının tespiti hedeflenmektedir. Birçok farklı turizm çeşidini bünyesinde barındıran ekoturizm faaliyetlerinin, mevcut ve geleceğe yönelik olarak, Giresun turizmine katkısının durumu belirlenmeye çalışılmıştır. Bu kapsamda, çok kriterli karar verme yöntemlerinden biri olan Analitik Hiyerarşi Prosesi (AHP) yöntemi kullanılarak, Giresun ilinde otel ve seyahat yöneticileri, İl Kültür Turizm Müdürlüğü yöneticileri, turizm alanında çalışan sivil toplum kuruluşları yöneticileri ve turizm eğitimi almış alanında uzman akademisyenler ile anket yapılmıştır. AHP yöntemine uygun olarak hazırlanan anket formunda, doğal şartlar, ulaşım, güvenlik, fiyat, iklim, yayla turizmi ve konaklama tesisleri kriterleri kullanılmıştır. Ayrıca, SPSS analizi ile yöneticilerin demografik bulgularına yönelik sonuçlar elde edilmiştir. Toplam 10 turizm yöneticisi ile yüz yüze şekilde anketler uygulanmış ve sonuçlar analiz edilmiştir. Çalışma sonucunda, ekoturizm destinasyonlarında gerçekleştirilen turizm faaliyetlerini etkileyen kriterlerin seçimine yönelik öncelik sıralanması en önem verilenden az önem verilene doğru sırayla güvenlik, ulaşım, fiyat, iklim, yayla turizmi, konaklama tesisleri ve doğal şartlar olarak belirlenmiştir. Turizm yöneticileri tarafından ekoturizme etki eden en önemli kriterin güvenlik olduğu ifade edilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Turizm, Ekoturizm, Turizm Yöneticileri, Giresun İli Turizmi, AHP yöntemi

Determining the Ecotourism Perception of Tourism Managers by AHP Method: The Case of Giresun Province

Öz

The aim of the study is to determine the place of the concept of ecotourism in the perceptions of tourism managers which has become an important type of tourism especially in the Eastern Black Sea Region. It is aimed to determine their attitudes and to reveal the perspectives of tourism managers on ecotourism. It has been tried to determine the current and future contribution of ecotourism activities, which include many different types of tourism, to Giresun tourism. In this context, using the Analytical Hierarchy Process (AHP) method, which is one of the multi-criteria decision-making methods, a survey was conducted with hotel and travel managers in Giresun, the managers of the Provincial Directorate of Culture and Tourism, the managers of non-governmental organizations working in the field of tourism and academicians who are experts in the field of tourism education. In the questionnaire prepared in accordance with the AHP method that the criteria of natural conditions, transportation, safety, price, climate, highland tourism and accommodation facilities were used. In addition, the results of the demographic findings of the managers were obtained by SPSS analysis. The results were analyzed and conducted total of 10 tourism managers with face-to-face surveys. As a result of the study, the order of priority for the selection of the criteria affecting the tourism activities carried out in ecotourism destinations has been determined as safety, transportation, price, climate, highland tourism, accommodation facilities and natural conditions, in order from the most important to the least important. It is stated by tourism managers that the most important criterion affecting ecotourism is safety.

Anahtar Kelimeler

Tourism, Ecotourism, Tourism Managers, Giresun Province Tourism, AHP Method.

Kaynakça

• Ahmadova, S ve Akova, O. (2016). Türkiye’de Organik Ekoturizm Çiftlikleri Üzerine Bir Araştırma. Karabük Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6 (1), 14-29.
• Akbulut, G., Atmış, E. ve Günşen, H.B. (2015). Farklı İlgi Gruplarının Milli Park Algıları Üzerine Bir Değerlendirme: Küre Dağları Milli Parkı Örneği, Kastamonu Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 15 (1), 133-145.
• Akyurt, H. (2019). Ekoturizm: Türkiye’deki Gelişimi ve Mevcut Durumu. Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler Alanında Araştırma ve Değerlendirmeler, Cilt 2, Ankara: Gece Akademi.
• Ayotte, L.A. (2009). Ecotourısm as a form of sustaınable development ın south afrıca,. Queen’s University Kingston, Ontario, Canada.
• Başkaya, Z. ve Akar, C. (2005). Üretim alternatifi seçiminde analitik hiyerarşi süreci: Tekstil işletmesi örneği, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5 (1), 273-286.
• Bayat, G. (2010). Turizmin yerel halk tarafından algılanması: Iğdır halkı üzerine bir araştırma., Kafkas Üniversitesi Sosyal Bilmeler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Kars.
• Bhattacharya, D. Chowdhury, B. and Sarkar, R. (2011). Irresponsıble ecotourısm practıces flankıng the best natıonal park ınındıa: a multıvarıate analysıs. 2nd Internatıonal Conference On Busıness and Economıc Research Proceedıng, 1901-1928.
• Bunruamkaew, K. and Murayama, Y. (2011). Site suitability evaluation for ecotourism using GIS & AHS: A case study of Surat Thani province. Thailand, Social and Behavioral Sciences, 21, 269-278.
• Butarbutar, R. and Soemarno. (2013). Envıronmental effects of ecotourısm ın ındonesıa. Journal of Indonesian Tourismand Development Studies, 3.1(3), 97-107.
• Chan, E.S.W. (2013). Managing green marketing: Hong Kong hotel managers’ perspective. International Journal of Hospitality Management, 34, 442– 461.
• Das, M. and Chatterjee, B. (2015). Ecotourism: a panacea or a predicament, Tourism Management Perspectives, 14, 3-16.
• Doğan, M. (2011). Mengen ve çevresinin ekoturizm potansiyelinin değerlendirilmesi. İstanbul Üniversitesi Coğrafya Dergisi, 1(22), 14-26.
• Doğaner, S. (2001). Türkiye turizm coğrafyası. Çantaya Kitabevi: İstanbul.
• Erdal, H. ve Korucuk, S. (2018). İmalat işletmelerinde yeni ürün geliştirme kriterleri: Karadeniz Bölgesi örneği. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20(1), 99-112.
• Erdoğan, N. (2003). Çevre ve (eko)turizm. Ankara: Genel Yayın ve Dağıtım.
• Farrell, B.H., and Runyan D. (1991). Ecology and tourism. Annals of Tourism Research. 18, 26- 40.
• Girginer, N. (2008). Ticari kredi taleplerinin değerlendirmesine çok kriterli yaklaşım: özel ve devlet bankası karşılaştırması. Muhasebe ve Finansman Dergisi, 37, 132-141.
• Gündüz, B. ve Dönmez, Y. (2018). Üniversite Çalışanlarının Ekoturizm Algısı. Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 20(2), 152-162.
• Ilgaz, B. ve Kozak, M. (2019). Turistlerin destinasyon seçim kriterlerinin değerlendirilmesi: AHS ve TOPSİS uygulaması, Emir, O. (Editör.) 20. Ulusal- 4. Uluslararası Turizm Kongresi, Eskişehir. Anadolu Üniversitesi, 496-503.
• Işık, C. ve Çalkın, Ö. (2016). Yerel Halkın Turizm Algısı: Tra2 Bölgesi Analizi. IUJEAS, 1(2), 19-48.
• Kavak, M. (2015). Edremit körfezi kuzey kıyılarında yerel halkın ekoturizme yönelik bilinç algısı ve tutumları. Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Çanakkale.
• Kaypak, Ş. (2012). Ekolojik turizm ve sürdürülebilir kırsal kalkınma, KMÜ Sosyal ve Ekonomi̇k Araştırmalar Dergisi, 14(22), 11-29.
• Korucuk, S. (2021). Ordu ve Giresun İllerinde Kentsel Lojistik Performans Unsurlarına Yönelik Karşılaştırmalı Bir Analiz. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(26), 141-155.
• Kuter, N. ve Ünal, H.E. (2009). Sürdürülebilirlik kapsamında ekoturizmin çevresel, ekonomik ve sosyo-kültürel etkileri. Kastamonu Üniversitesi, Orman Fakültesi Dergisi, 9 (2), 146-156.
• Önder, G. ve Önder, E. (2015). Analitik hiyerarşi süreci. (Editörler), Yıldırım, B.; Önder, E. Çok Kriterli Karar Verme Yöntemleri, Dora Yayıncılık, 21-74.
• Saaty T.L. (1994). How to make a decision: the analytic hierarchy process, Interfaces, 24(6), 19-43.
• Saaty, T.L. and Vargas, L.G. (2000). Models, methods, concepts and applications of the analytic hierarchy process. Boston: Kluwer Academic Publishers.
• Saaty, T.L. ve Niemira, M.P. (2006). A framework for making a better decision, Research Review, 13(1), 1-4.
• Saaty, T.L. (2008). Decision making witht heanalytic hierarchy process, International Journal of Services Sciences, 1(1), 83-98.
• Tisdell C.A. (2003). Ecotourism, economics, and the environment: observations from china. Journal of Travel Research, 34, 91-99.
• Ünlü, H. ve Erbaş, A. (2021). Trabzon’da Otel Yöneticilerinin Eko Turizm Hakkındaki Görüşleri. AHBVÜ Turizm Fakültesi Dergisi, 24(1), 142-160.
• Vatansever, K. (2013). Kamu hastanelerinde mal alım kararlarının bulanık Ahp yöntemiyle değerlendirilmesi ve Gediz devlet hastanesi uygulaması. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 18(3), 225-244.
• Yılmaz, H. ve Surat, H. (2015). Analitik hiyerarşi süreci kullanılarak en uygun ekoturizm etkinliğinin belirlenmesi. Turkish Journal of Forestry, 16(2), 164-176.
• Yücel, C. (2002). Turizmde yükselen değer: ekoturizm. TÜRSAB Dergisi, 219, 4–9.
• Wood, M.E. (2002). Ecotourism: principles, practises & policiesfor sustainability, United Nations Environment Programme. United Nations Publication, France.