Henüz Emevîler döneminden başlayarak, zayıflamaya başlayan İslâm imparatorluğu, bir müddet sonra tek merkezden yönetilmeyecek kadar büyümüştü. Abbasiler döneminde, merkezin çevre üzerindeki egemenliği daha da zayıfladı ve böylece İslam imparatorluğu sınırları dahlinde farklı yönetimler ortaya çıkmaya başladı. Önce İspanya’daki Endülüs topraklarında egemenliğini yitirmeye başlayan Abbasi merkezi yönetimi, bir müddet sonra Ortadoğu ve Kafkaslarda kontrolü kaybetti. İran, Mısır, Ürdün, Yemen ve Etiyopya gibi ülkelerde farklı yönetimlerin ortaya çıkması, Kürtlerin de nüfus olarak çoğunluk teşkil ettiği topraklarda kendilerine has mirlikler kurmasının yolunu açtı. Türklerin İslam diyarı olarak kabul edilen İran, Kürdistan ve Arabistan coğrafyasında egemenliklerini tesis etmesinde ve daha sonra Anadolu’yu yurt edinmesinde Kürt mirlikleri (beylikleri) hayati bir rol oynadı. Türklere kucak açıp Oğuz boylarının kendi sınırları ve toprakları dâhilinde topluca yerleşmesine ilk defa izin veren, başkentleri bugünkü Tebriz şehri olan Revvâdî Kürtleri oldu. İranlılar ve Araplar, Türk boylarını topraklarından savaşla atmaya çalışırken, Revvâdî Kürt miri (beyi) Vehsûdân, 1029 yılında Kaşgarlı Mahmut’tan kaçan 2000 Oğuz çadırını kendi topraklarına kabul etti ve böylece Türklerin Azerbaycan, Kürdistan ve Anadolu’daki yerleşik hayat serüveni başlamış oldu.
Prof. Dr. Mehmet Demirtaş, Bitlis Eren Üni. Doç. Dr. Ercan Çağlayan, Muş, Alparslan. Ün.
Di dema Abbasiyan de, hê sed sal di ser hatina wan a desthilatiyê de derbas nebûbû, Împaratoriyê Îslamê serweriya xwe li hin herêman winda kir û ji demekê bi şûn de, li welatên cûrbicûr, desthilatiyên herêmî ava bûn. Desthilatiya Abbasiyan cara pêşî li Endulusê têk çû; pişt re li welatên wek Îran, Qafkasya, Yemen, Sûdan, Misir û Etyopyayê desthilatiyên nû serî dan. Di destpêka sedsala 10an de, Kurdan jî li derên ku nifûsa wan pirraniyê pêk tîne mîrekiyên xwe ava kirin. Tirkên ku bi pirranî di artêşa Abbasî de, bi qasî 200 salan wek leşker û fermandar xizmet dikirin, bi rêdana Mîrê Rewwadiyan Vehsûdan, cara pêşî, di sala 1029an de li Tebrîzê bi awayekî komelî bi cih bûn. Demekê bi şûn de, bi serweriya Selçûkiyan re, mîrekiyên Kurdan bandora xwe winda kirin û serî li ber desthiltatiya Selçûkî danîn. Di hatin û niştecihbûna Kurdistan û Enedolê ya Tirkan de, mîrekiyên Kurdan rolekî sereke leyistin.
Henüz Emevîler döneminden başlayarak, zayıflamaya başlayan İslâm imparatorluğu, bir müddet sonra tek merkezden yönetilmeyecek kadar büyümüştü. Abbasiler döneminde, merkezin çevre üzerindeki egemenliği daha da zayıfladı ve böylece İslam imparatorluğu sınırları dahlinde farklı yönetimler ortaya çıkmaya başladı. Önce İspanya’daki Endülüs topraklarında egemenliğini yitirmeye başlayan Abbasi merkezi yönetimi, bir müddet sonra Ortadoğu ve Kafkaslarda kontrolü kaybetti. İran, Mısır, Ürdün, Yemen ve Etiyopya gibi ülkelerde farklı yönetimlerin ortaya çıkması, Kürtlerin de nüfus olarak çoğunluk teşkil ettiği topraklarda kendilerine has mirlikler kurmasının yolunu açtı. Türklerin İslam diyarı olarak kabul edilen İran, Kürdistan ve Arabistan coğrafyasında egemenliklerini tesis etmesinde ve daha sonra Anadolu’yu yurt edinmesinde Kürt mirlikleri (beylikleri) hayati bir rol oynadı. Türklere kucak açıp Oğuz boylarının kendi sınırları ve toprakları dâhilinde topluca yerleşmesine ilk defa izin veren, başkentleri bugünkü Tebriz şehri olan Revvâdî Kürtleri oldu. İranlılar ve Araplar, Türk boylarını topraklarından savaşla atmaya çalışırken, Revvâdî Kürt miri (beyi) Vehsûdân, 1029 yılında Kaşgarlı Mahmut’tan kaçan 2000 Oğuz çadırını kendi topraklarına kabul etti ve böylece Türklerin Azerbaycan, Kürdistan ve Anadolu’daki yerleşik hayat serüveni başlamış oldu.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Gotarên Lêkolînî (Araştırma Makaleleri) |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Kasım 2021 |
Gönderilme Tarihi | 22 Mayıs 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Sayı: 5 |