The Knowledge, Attitudes and Behaviors of Emergency Physicians about Medical Legal Responsibilities

Yıl 2018, Cilt: 20 Sayı: 3, 321 - 328, 30.12.2018

Ali Aygün , Volkan Karabacak Hasan Serdar Işık

https://doi.org/10.24938/kutfd.465882

Cited By: 2

Öz

Objective: Due to the increase in the number of medical law cases,
all physicians are required to know their legal responsibilities and rights and
act accordingly. Parallel to the increase in admissions to emergency services,
there is an increase in complaints against emergency physicians. In this study,
we aimed to evaluate the knowledge, attitudes and behaviours of the physicians
working in the emergency department about their medical legal responsibilities
and to raise awareness of emergency department physicians about legal
responsibilities.

Material and Method: The study is a descriptive study
conducted with the participation of emergency service physicians working in the
state hospitals affiliated to Ordu Provincial Health Directorate, from June to
September 2018. A total of 25 questions including demographic characteristics and
medical legal responsibility were evaluated. A statistical package program was
used for statistical analysis. p <0.05 was accepted as statistically
significant.

Results: A total of hundred physicians working in emergency departments
were included in the study, 18% of which were emergency medicine physicians,
and 82% were medical practitioners. 63% of physicians were found to have no
vocational training related to legal responsibility. It was seen that there was
no statistical difference for the level of legal responsibility knowledge
between emergency medicine physicians and medical practitioners (p=0.975). 89% of
physicians partially knew the definition of malpractice. Nearly 44.4% of
emergency physicians had sufficient information about the current legal
regulations related to malpractice, whereas this rate was 12.2% in medical
practitioners, and this difference was statistically significant (p=0.004).

Conclusion:
It was seen that emergency physicians did not have enough education
about medical law and legal responsibilities before and after graduation. They
did not have enough information about legal regulations about malpractice and
they acted recessively when interfering with their patients.

 

Anahtar Kelimeler

Emergency service, medical law, malpractice, informed consent

ACİL SERVİS HEKİMLERİNİN TIBBİ HUKUKİ SORUMLULUKLARI HAKKINDA BİLGİ, TUTUM VE DAVRANIŞLARI

Öz

Amaç: Tıp hukuku dava sayısındaki artış nedeniyle
tüm hekimlerin hukuki sorumluluklarını ve haklarını bilmesi ve buna uygun
davranması gerekmektedir. Acil servislere olan hasta başvurusundaki artış ile
birlikte acil hekimlerine karşı olan şikayet bildirimlerinde de artış
görülmektedir. Bu çalışma ile acil serviste çalışan hekimlerin tıbbi hukuki
sorumlulukları hakkındaki bilgi, tutum ve davranışlarını değerlendirmek ve acil
servis hekimlerinde hukuki sorumlulukları hakkında farkındalık yaratmayı
amaçladık.

Gereç ve Yöntem: Çalışma, Ordu İl Sağlık Müdürlüğüne
bağlı devlet hastanelerinde görev yapmakta olan acil servis hekimlerinin,
Haziran-Eylül 2018 tarihleri arasında katılımıyla yapılan tanımlayıcı bir
çalışmadır. Hekimlere demografik özellikleri içeren ve tıbbi hukuki sorumluluk
bilgi, tutum, davranışlarını değerlendiren toplam 25 soruluk bir anket
uygulandı. İstatistiksel analiz için bir istatistik paket programı kullanıldı,
istatistiksel anlamlılık için p <0.05 kabul edildi.

Bulgular: Çalışmaya acil servislerde görev yapan 100
hekim dahil edildi. Katılımcıların %18’i acil tıp uzmanı, %82’si pratisyen
hekimdi. Hekimlerin %63’ünün hukuki sorumluluk ile ilgili meslek içi eğitim
almadığı tespit edildi. Acil tıp uzmanları ve pratisyen hekimler arasında
hukuki sorumluluk bilgi düzeyleri arasında istatistiksel olarak fark olmadığı
görüldü (p=0.975). Hekimlerin %83’ü malpraktisin tanımını kısmen doğru
bilmekteydi. Acil tıp uzmanlarının %44.4’ü malpraktis ile ilgili mevcut yasal
düzenlemeler hakkında yeterli bilgiye sahipken, pratisyen hekimlerde bu oran
%12.2 idi (p=0.004).

Sonuç: Acil hekimlerin tıp hukuku ve hukuki
sorumlulukları ile ilgili mezuniyet öncesi ve sonrası yeterli eğitim
almadıkları, malpraktis ile ilgili yasal düzenlemeler hakkında yeterli bilgiye
sahip olmadıkları ve hastalarına müdahale ederken çekinik davrandıkları
görüldü.

 

Anahtar Kelimeler

Acil servis, tıp hukuku, malpraktis, aydınlatılmış onam

Kaynakça

• 1. Işık HS, Yıldırım T. Komplikasyon/Malpraktis; Tanım ve Sınırları. In: Temiz C, Şimşek S, Türeyen K, Dalgıç A, Yılmaz M, Işık S, Dağtekin A, eds. Spinal Cerrahide Komplikasyonlar Sempozyumu. Spinal cerrahide komplikasyonlar ve revizyon yaklaşımları; 26-29 Eylül 2018, Bodrum, Türkiye. Ankara: Spinal ve Periferik Sinir Cerrahisi Öğretim ve Eğitim Grubu Yayınları No:21; 2018. s.1-4.
• 2. Koç S, Çetin G, Kolusayın Ö. Acil Olgularda Hekimin Sorumluluğu ve Adli Tıp Sorunları. Sendrom.1994;6(5):54-9.
• 3. Kalemoğlu M. Acil Serviste Hekim Sorumluluğu. Türkiye Klinikleri Tıp Bilimleri Dergisi. 2005;25:824-8.
• 4. Okyay RA, Akbaba M, Kirkit E. Aydınlatılmış onam ve aşılama. Turk J Public Health. 2015;13(2):155-9.
• 5. Fincancı ŞK, Biçer İ. Dosya 1 TTB-ATUD insan hakları ihlallerinin önlenmesine yönelik adli tıp eğitimi projesi. Adli Tıp Bülteni. 1997;2(2):71-8.
• 6. Tuğcu H, Yorulmaz C, Ceylan S, Baykal B, Celasun B, Koç S. Acil servis hizmetine katılan hekimlerin acil olgularda hekim sorumluluğu ve adli tıp sorunları konusundaki bilgi ve düşünceleri. Gülhane Tıp Dergisi. 2003;45:175-9.
• 7. Yıldırım A, Aksu M, Çetin İ, Şahan AG. Tokat ili merkezinde çalışan hekimlerin tıbbi uygulama hataları ile ilgili bilgi, tutum ve davranışları. Cumhuriyet Tıp Dergisi. 2009;31(4):356-66.
• 8. Tuğcu H. Acil Olgularda Hekim Sorumluluğu. Klinik Gelişim Dergisi. Adli Tıp Özel Sayısı. 2009;22:85-8.
• 9. Hakeri H. Aydınlatma ve Rıza. In: Hakeri H, ed. Tıp Hukuku. 12. baskı. Ankara. Seçkin Yayınevi, 2017:200-88.
• 10. Teke HY, Alkan HA, Başbulut AZ, Cantürk G. Tıbbi uygulama hataları ile ilgili kanuni düzenlemelere hekimlerin bakışı ve bilgilenme düzeyi. Turkiye Klinikleri J Foren Med. 2007;4:61-7.
• 11. Resmi Gazete. 12.10.2004/25611, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu.